نگاهی به چرایی افت باشگاه‌های بزرگ اروپایی
منچستریونایتد، بارسلونا، رئال مادرید و بایرن مونیخ فعلاً فصل ایدئالی را پشت سر نگذاشته اند.
وبسایت نود: منچستریونایتد، بارسلونا، رئال مادرید و بایرن مونیخ فعلاً فصل ایدئالی را پشت سر نگذاشته اند.
صرف نظر از مسائل مربوط به نقل و انتقالات بازیکنان و تغییرات روی نیمکت تیم ها، تقریباً واضح است که در این فصل چند تیم بزرگ اروپایی نسبت به فصل گذشته دچار افت شده اند.
اگر قرار بود افت رئال مادرید را به جدایی رونالدو و زیدان نسبت دهیم، پس در آن صورت بارسلونا می بایست از افت رقیب مستقیمش بیشترین بهره را می برد، اما بارسا هم تیم فصل گذشته نیست.
مورینیو هم تقریباً با همان تیم فصل قبلش نتایج ضعیفی گرفته است، وقتی هم به وضعیت بایرن مونیخ، تیم مقتدر سال های گذشته فوتبال آلمان نگاه می کنیم، به این نتیجه می رسیم که موضوع کمی پیچیده تر است و قابل تعمیم. آمارها نشان می دهند در لیگ های باشگاهی بزرگ اروپا در فصول بعد از جام جهانی، تیم های بزرگ امتیازات بیشتری از دست می دهند و قهرمان های غیرمنتظره هم ظهور می کنند.
چند روز قبل در حالی که تصور می شد بازی لیورپول - منچسترسیتی همچون بازی های جذاب و پرگل فصل پیش این دو تیم، یک مسابقه دیدنی و سراسر تماشایی از آب در آید، بدل به یک مسابقه نه چندان جذاب شد و بازی هم با تساوی بدون گل پایان یافت.
بعد از اتمام این بازی، کلوپ در مورد عملکرد تیمش نکته ای را اشاره کرد که مسئله ای مهم در پس آن نهفته است. او به فشردگی بازی ها اشاره کرد که اثرات جانبی آن در چنین مسابقاتی قابل مشاهده است:
«می توانست بازی بهتر از این شود، اگر بازیکنان سرحال تر و بانشاط تر بودند، اگر بازیکنان سرحال تر و پرنشاط تری می خواهید، باید به آن ها تعطیلات تابستانی دهید، به طور مثال در مورد هندرسون، او فقط دو هفته استراحت داشت که خیلی عجیب و مضحک است، اما چه می شود کرد!»
اما منچسترسیتی و لیورپول تنها تیم هایی نبودند که در هفته گذشته عملکرد خوبی را به نمایش نگذاشتند و یا حداقل در حد انتظار خود کار نکردند.
اگر به وضعیت تیم هایی همچون یونایتد، بایرن، بارسلونا و رئال نگاهی بیندازیم، متوجه می شویم که صحبت کلوپ نمی تواند یک بهانه تلقی شود. هفته گذشته رئال مادرید و بایرن مونیخ بار دیگر شکست را تجربه کردند، بارسلونا هم در ادامه از دست دادن امتیازات، برای چهارمین بازی پیاپی نتوانست در لیگ برنده شود.
مشخصاً دلایل متفاوت و زیادی برای این افت می توان در مورد تیم های مختلف لیست کرد، اما یک دلیل واضح و مشترک در این میان وجود دارد: جام جهانی!
حالا تقریباً ثابت شده که جام جهانی تاثیر زیادی روی باشگاه های بزرگ اروپایی می گذارد و این موضوع فقط شامل این فصل نیست، بلکه در تاریخ فوتبال این مسئله قابل مشاهده است. جام جهانی با ابعاد بین المللی و بزرگ خود، به واقع اثر مخربی روی باشگاه های بزرگ اروپایی دارد.
برای مثال بیایید به وضعیت لیگ های معتبر اروپایی از زمان آغاز به کار لیگ قهرمانان اروپا نگاهی بیندازیم: در طی ۲۶ سال اخیر، در فصل بعد از جام جهانی؛ در لالیگا تنها دو بار مدافع عنوان قهرمانی توانسته از قهرمانی اش دفاع کند. در آلمان و ایتالیا این اتفاق یک بار افتاده و هر دو نیز در طی سالیان اخیر و از زمان حکمرانی بایرن مونیخ و یوونتوس اتفاق افتاده است. و جالب تر اینکه، در لیگ برتر هیچ گاه این اتفاق رقم نخورده است.
به نظر اتفاقی نمی آید، خصوصاً اگر ببینیم که در طی دو فصل ۱۹۹۴-۱۹۹۵ و ۲۰۰۶-۲۰۰۷، دو قهرمان غیرمنتظره را در فوتبال انگلیس و آلمان دیدیم: بلکبرن و اشتوتگارت.
این طور به نظر می رسد که در فصول بعد از جام جهانی، نه تنها شاهد افت در امتیازات هستیم، بلکه نزول در سطح رقابت هم دیده می شود. گویی این خستگی در ساق های بازیکنان، خصوصاً در ابتدای فصل، باعث می شود تیم ها نتوانند نوار بردهای فصول قبل خود را تکرار کنند.
برای مثال در فصل ۲۰۱۰-۲۰۱۱ یونایتد تنها با ۸۰ امتیاز قهرمان شد، حال آن که طی یک دهه قبل از آن، میانگین امتیاز تیم قهرمان، حدود ۹۰ بود. رئال مادرید در فصل ۲۰۰۶-۲۰۰۷ در حالی با ۷۶ امتیاز قهرمان لیگ شد که طی دو فصل قبل از آن بارسا با ۸۲ و ۸۴ امتیاز به قهرمانی رسیده بود.
این خستگی آن قدر واضح است که حالا در وقفه بازی های ملی، سرمربیان تیم های بزرگ اروپایی را که بازیکنان زیادی در ترکیب تیم های ملی دارند، نگران کند. کلوپ هفته گذشته بعد از بازی با منچسترسیتی و در آستانه از دست دادن چند بازیکن خود برای حضور در تیم های ملی گفت:
«متاسفانه بازیکنان دوباره باید باشگاه را ترک کنند و به تیم های ملی بروند تا در لیگ ملت ها بازی کنند بی معناترین تورنمنت در دنیای فوتبال آن وقت ما امیدواریم تا بعد از وقفه بازی های ملی، ان ها را سالم در اختیار داشته باشیم تا بتوانند در رقابت های آسانی همچون لیگ برتر، لیگ قهرمانان و دیگر بازی ها به میدان بروند.
به هر حال شرایط این طور است و نمی توان کاری کرد، شاید تصور کنید می توانید به مربی یک تیم ملی زنگ بزنید و بگویید یکی دو بازیکن را در ترکیب تیمت قرار نده، اما او می گوید: تحت فشار هستم و این هم لیگ ملت های اروپا است!»
آیا فوتبال آلمان بعد از هفت سال قهرمان جدیدی به خود می بیند؟ آیا اتلتیکو دوباره در لیگ اسپانیا بر قله می نشیند؟ اکنون سخت است که پیش بینی کنیم ولی کاملاً واضح به نظر می رسد که باشگاه های اروپایی با مشکلی به نام خستگی بازیکنان خود در این فشار بازی ها روبرو هستند.
ارسال نظر