آنالیز شهرآورد، بحران پست غیرتخصصی در دربی

خبر ورزشی: شیوه بازی استقلال در برابر پرسپولیس همانند شیوه بازی تیم ملی در برابر تیم هایی بود که در مناطق سه گانه توپ را به خوبی به گردش در می آورند. تجمع درمنطقه یک سوم میانی و استفاده از ضد حمله. این تاکتیک به خوبی پیاده شد به خصوص که استقلال ابزار این حبه را در اختیار داشت. امید نورافکن در جلوی خط دفاعی که به عنوان حلقه اتصال با مهاجمان به خوبی پاس های بلند می دهد.

استقلال اتفاقی پرسپولیس را نبرد. علیرضا منصوریان فصل پیش روی نیمکت نفت تهران با همین ایده پرسپولیس را شکست داد و قهرمانی را از این تیم گرفت. البته باید به این نکته اشاره کرد اشتباهات برانکو در چینش، سیستم بازی و تعویض ها به علیرضا منصوریان برای برد در این بازی بزرگ کمک کرد.

گل اول تیم پرسپولیس. فاصله بین دو مدافع میانی این گل را سبب می شود. فرشاد احمد زاده اقدام به نفوذ می کند اما به در بسته می خورد. برمی گردد و در برگشت محسن مسلمان توپ را می گیرد و در یک و دو با وحید امیری در موقعیت خوبی قرار می گیرد و اقدام به ارسال پاس مورب می گیرد. سروش رفیعی را ببینید. عقب تر از توپ است اما هم مسلمان را خوب می بیند و هم فضای بین دو مدافع میانی استقلال را. این نشان می دهد بازیکنی که از عقب به فضا می زند شانس بیشتری برای گلزنی دارد.

محمد انصاری توپ را دفع می کند. جلوی پاس حسین ماهینی. اما فرشید اسماعیلی زودتر از راه می رسد و با توپ ربایی ضربه ای سهمگین به سمت دروازه پرسپولیس شلیک می کند و توپ گل می شود. نه می شود خرده ای به محمد انصاری گرفت که باید بدون ریسک توپ را دفع می کرد و نه حسین ماهینی که باید فضای جلوی محمد انصاری را کاور می کرد. به این دلیل که محمد انصاری مدافع میانی نیست و حسین ماهینی هم به درد پست هافبک دفاعی نمی خورد. هر بازیکنی را بهر پستی ساخته اند.

فرشید اسماعیلی در میان مدافعان پرتعداد پرسپولیس توپ را استپ می کند.، سر را بالا می گیرد و علی قربانی را می بیند و در نهایت توپ را برای او می فرستد. این نشان می دهد مدافع اول بازیکن صاحب توپ را تحت فشار قرار نداده تا او به این خوبی تصمیم نگیرد. این اصول اولیه دفاع تیمی است که نزدیک ترین بازیکن به بازیکن صاحب توپ باید او را تحت فشار قرار دهد. صادق محرمی نزدیک تر از علی قربانی به دروازه است که این درست است اما وقتی علی قربانی تصمیم به نفوذ و ضربه می گیرد صادق محرمی از حرکت می ایستد و تنها نظاره می کند!

در سیستم ۲-۴-۴- لوزی همیشه فضای بین راس جلو و هافبکی که عقب می نشیند آزار دهنده است و این همان اتفاقی است که در این صحنه رخ می دهد. پرسپولیس در حمله است و محسن مسلمان توپ را لو می دهد. امید ابراهیمی توپ را به امید نورافکن می دهد و بازیکن تیم ملی جوانان با یک پاس بلند کاوه رضایی را صاحب موقعیت می کند و حتما می دانید در ادامه چه اتفاقاتی افتاد. امید نورافکن در ارسال پاس های بلند در تیم ملی جوانان هم نشان داد یک بازیکن بی بدیل است.

سروش رفیعی در عمق فوق العاده پاس می دهد. او پاس عمقی را با شگرد خاصی می فرستد که شاید مهارش برای هر خط دفاعی ای سخت باشد. سروش به داخل می زند و بعد با پای مخالف به زاویه مخالف پاس می دهد و مهدی طارمی که دور از موقعیت توپ جایگیری می کند به خوبی و به صورت مورب به داخل می زند و صاحب موقعیت می شود. مهدی طارمی قدر این موقعیت خوب را نداست و شاید لازم است باز هم چارچوب شناسی را تمرین کند. او خوب در موقعیت قرار می گیرد اما بیش از اندازه موقعیت هدر می دهد.

استقلال در این صحنه هر یازده بازیکن را در محوطه جریمه و نزدیک به محوطه جریمه دارد. بعد از بازی به این نکته اشاره شد که استقلال اتوبوسی دفاع کرد و برانکو هم گفته بود که در نیمه دوم فقط یک دروازه را دیده است.

هر تیمی مختار است با هر ایده ای که دوست دارد بازی کند و تیم هنرمند و قهرمان تیمی است که توانایی شکست هر تاکتیکی را داشته باشد. ایراد به نحوه بازی حریف برای توجیه باخت حرفه ای نیست. این شیوه از بازی مورد استفاده خیلی از مربیان حتی مربیان صاحب سبک جهان است.