در لیگ فوتبال ایران هم باران نمی‌بارد
۳ بازی پایانی هفته هفتم لیگ برتر در مشهد، اراک و اهواز با ۳ نتیجه یکسان به پایان رسید؛ بدون گل.
ورزش سه: با این ۳ تساوی شمار گل‌های لیگ برتر فوتبال ایران در پایان هفته هفتم روی همان تعدادی که دیروز به ثبت رسیده بود، باقی ماند؛ ۸۵ در ۵۶ بازی(با احتساب برد ۳ بر صفر مس رفسنجان مقابل پدیده با حکم انضباطی) که میانگین ۱.۵۱ را برای لیگ برتر فوتبال ایران به جای می‌گذارد.لیگی که طبق معمولا با سر و صدا و اعتراض و کشمکش های مدام آغاز شده اما بهترین گلزنانش به سختی می‌توانند خود را از عدد ۳ خلاص کنند و گل‌های بیشتری را به ثمر برسانند؛ لیگی که آرام آرام دارد شبیه مسابقات لیگ دسته اول ایران در سال‌های نه چندان دور می‌شود. رقابت هایی که اغلب مسابقات آن با نتایج نزدیک به هم به پایان می‌رسید.
در ۳ هفته لیگ نتایج پرگلی هم در لابه‌لای مسابقات به ثبت می‌رسید که از جمله آنها می‌شود به برد ۳ بر یک پرسپولیس مقابل فولاد و پیروزی ۴ بر یک گل‌گهر مقابل تراکتور اشاره کرد. همچنین ۳ پیروزی ۳ بر صفر سپاهان ، تراکتور و آلومینیوم مقابل نفت مسجدسلیمان، نفت آبادان و فولاد از زمره بازی های پرگل لیگ برتر در فصل جاری‌اند. اما هرچه لیگ بیشتر شکل گرفت و گام به هفته های بعدی گذاشته مسابقات نزدیک تر و تعداد گل‌ها کاهش یافته است.
جالب اینکه از هفته سوم به بعد تنها در یک مسابقه (نساجی-پیکان) بیشتر از ۳گل رد و بدل شده است. از طرف دیگر در ۵۶ مسابقه قبلی،۱۰ بازی با تساوی بدون گل به پایان رسیده که بیش از یک ششم مسابقات برگزار شده را تشکیل می‌دهد.
صرف‌نظر از گرایش به بازی دفاعی، خالی شدن لیگ ایران از مهاجمان کارآمد و مهاجرت آنها به تیم‌های خارجی از دلایل این خشک‌سالی در فوتبال ایران است. کمااینکه تیم ملی فوتبال ایران از تعدد مهاجمان باکیفیت در عذاب است اما در لیگ برتر فوتبال ایران کمتر مهاجم کامل ، گلزن و قاتلی پیدا می‌کنید که در هر مسابقه بوی گل بدهد.
خالی شدن ورزشگاه‌ها از تماشاچی و در عین حال کاهش قدرت خرید تیم‌های لیگ برتری و جبران کاستی با حضور بازیکنان خارجی نیز در این مساله تاثیر گذار است. اگرچه نمی‌شود مساله کلی کیفیت برگزاری لیگ را در این موضوع نادیده گرفت.
لیگ برتر فوتبال ایران در فضایی عاری از هیجان، عمدتا بدون تصویربرداری زیبا و در ورزشگاه‌هایی برگزار می‌شود که تصاویر خروجی آن، آنچنان زیبا نیست. درست برخلاف مسابقاتی که در کشورهایی مثل قطر، امارات، عربستان و سایر همسایه های ما انجام می‌شود و نور خوب، چمن سبز ،سکوهای رنگی و پوشش تلویزیونی مناسب(HD) به آنها جلوه خاصی می‌دهد و به صورت کلی باعث رشد فوتبال است.
این آمار و ارقام در شرایطی رقم خورده که گروه‌های مختلفی از فوتبال ایران درگیر مثلی به نام تبلیغات محیطی و درآمد و نحوه تقسیم آن بین تیم ها هستند. این در شرایطی است که ریالی از این درآمد هرگز صرف بهبود کیفی و رشد بصری فوتبال ایران نشده و مجموعه‌ای از افراد با کمترین دغدغه کیفی در حال انجام یک کار شبه اداری در برگزاری مسابقات لیگ هستند.
وقتی درباره این مسائل صحبت می‌کنیم، نباید از یاد ببریم که فلورنتینو پرس رییس باشگاه رئال مادرید طرح سوپرلیگ را با این منطق پیش می‌برد که طرفداران فوتبال ممکن است درگیر بازی‌ها و تفریحات پرهیجان دیگری بشوند و این مساله در دراز مدت از سهم فوتبال در بازار سرگرمی کم کند.
در اینجا اگرچه تماشاگران فوتبال باوجود همه کمبودها و مشکلات با سخت‌جانی همچنان این رشته ورزشی را دنبال می‌کنند اما سالیان طولانی است که یک تغییر بزرگ و جدی برای یک بهبود واقعی در فوتبال ایران مشاهده نمی‌شود.
کافی است آمار گل‌های زده و تساوی های بدون گل را مرور کنیم و کمی عمیق‌تر این مساله را به بررسی برگزار کنیم. مساله قطعا فراتر از چیزی است که در زمین اتفاق می‌افتد.
این فوتبال به یک دم مسیحایی و یک عزم بزرگ برای رشد سریع نیازمند است. البته که به جای افکار بزرگ دهان‌هایی گشاد بر این رشته ورزشی حکومت می‌کنند.
ارسال نظر