شبکه پویا، دوست یا دشمن بچه‌ها؟!
بازگشایی شبکه پویانمایی جدیدی که از صبح تا شب، انواع انیمیشن را پخش می‌کند و کودکانی را که دایم، از فعالیت نکردن آن‌ها گله‌مندیم، پای تلویزیون میخ‌کوب نگه می‌دارد، چه محاسن و معایبی دارد؟ آیا این، راه‌کار درستی برای سرگرم کردن کودکان و رونیاوردن آن‌ها به شبکه‌های انیمیشن ماهواره‌ای است؟
مجله شهرزاد : تلویزیون، رسانه‌ای فراگیر و پرمخاطب است که اگرچه برای كودكان و نوجوانان، برنامه‌هایی را تهیه و پخش می‌کند، اما کودکان، به دیدن برنامه‌های خاص خودشان، بسنده نکرده و پای سایر برنامه‌ها نیز می‌نشینند. كودكان و نوجوانان اغلب، ساعت‌های طولانی را صرف تماشای برنامه‌های تلویزیونی می‌كنند و به همین ترتیب، تاثیر بیش‌تری را از این رسانه دریافت می‌كنند. در این حال، بازگشایی شبکه پویانمایی جدیدی که از صبح تا شب، انواع انیمیشن را پخش می‌کند و کودکانی را که دایم، از فعالیت نکردن آن‌ها گله‌مندیم، پای تلویزیون میخ‌کوب نگه می‌دارد، چه محاسن و معایبی دارد؟ آیا این، راه‌کار درستی برای سرگرم کردن کودکان و رونیاوردن آن‌ها به شبکه‌های انیمیشن ماهواره‌ای است؟ این‌ها، سوال‌هایی است که در پرونده این شماره، از کارشناسان صاحب‌نظر کشور، جویا شده‌ایم.
حتی یک برنامه خوب هم برای همه، خوب نیست
واقعیت این است كه برنامه‌های تلویزیونی می‌توانند پیام‌های مختلفی را صادر کرده و گیرنده‌ها یا كودكان ما هم، پیام‌های مختلفی را دریافت می‌كنند. بنابراین اگر برنامه‌ای، برای كودكی خوب و مفید باشد، دلیل بر این نیست كه برای كودك دیگری نیز خوب باشد. مثلا انیمیشن‌هایی كه در آن‌ها، به مساله مرگ پرداخته میشود، ممكن است برای كودكان حتی آموزش‌هایی داشته باشد که بتواند آن‌ها را با واقعیت‌های طبیعی زندگی آشنا كند تا رشد و تكامل صحیحی در این زمینه داشته باشند، اما در عین حال ممكن است همین برنامه، برای كودكی که زمینه اضطراب بیمارگونه دارد، مناسب نباشد.
وقتی تلویزیون جای مامان و بابا را می‌گیرد
مطالعات انجام‌شده نشان می‌دهد که امروزه، كودكان، زمان زیادی را با تلویزیون می‌گذرانند. یك علت این اتفاق، شاید مشغله‌های والدین باشد؛ آن‌ها ترجیح میدهند كودكان‌شان، پای تلویزیون نشسته و مزاحم كار آن‌ها نشوند. به همین دلیل، كودكان حتی غذایشان را جلوی تلویزیون می‌خورند. این قبیل كودكان، به‌طور مستمر زیر نفوذ بار اطلاعاتی فراوانی قرار می‌گیرند. در همین زمان است كه عقیده و طرز فكر كودكان، به‌طور منفعلانه‌ای شكل می‌گیرد و به‌جای آن‌كه تاثیرگذار باشند، دایم تاثیرپذیرند.
محدود کردن کودکان یا مدیریت کردن برنامه‌های تلویزیون؟
بسیاری از ما، همواره می‌پرسیم که چرا كودكان‌مان، این گونه فکر می‌كنند و چرا طرز فكر كودكان امروزی تا این حد متفاوت با صلح و آرامش است. واقعیت این است كه ما اصلا نمی‌دانیم منبعی كه این افكار را به كودكان‌مان داده كجاست! درست است كه كودكان در ظاهر مشغول دیدن یك فیلم یا انیمیشن می‌شوند، اما در واقع، در حال آموزش گرفتن از یک فرهنگ هستند. این‌كه ما فقط بترسیم و كودكان‌مان را محدود كنیم، چیزی را درست نمی‌کند. اگر كودك محدود شود، فقط از دیگر هم‌سن‌وسالانش عقب می‌افتد؛ در مقابل اگر تلویزیون و دستگاه‌های پخشكننده فیلم و انیمیشن، اطلاعات درست و صحیحی را به فرزندانمان بدهند، بسیار خوب و باارزش هستند و می‌توانند سطح تکامل فرهنگی کودک را ارتقا بخشند.
این یك فیلم است؛ واقعی نیست
از نظر علمی، وقتی كودكان به سن آموزش یا شش، هفت سالگی می‌رسند، كمی قانون‌مند شده و می‌توانند به‌تدریج، فانتزی را از واقعیت جدا كنند، اما كودكان بسته به هوش، تجربه‌ها و پتانسیل‌های وجودی‌شان متفاوت عمل می‌كنند. بعضی از كودكان، حتی تا ۱۱ سالگی که نوع تفكر، متفاوت میشود و معمولا حالت انتزاعی پیدا می‌كند، فرق بین فانتزی و واقعیت را به‌درستی تشخیص نمیدهند. حتی ممکن است تفكر عینی، در بعضی از بزرگسالان، هم‌چنان استمرار پیدا كرده و تفكر انتزاعی، در آن‌ها شكل نگیرد. چنین افرادی به‌راحتی می‌توانند با یك هنرپیشه یا شخصیت بازی‌های رایانه‌ای، همانندسازی كنند و خودشان را جای آن‌ها بگذارند. به همین دلیل، گاهی پس از پخش برنامه‌هایی از تلویزیون، شاهد بروز اتفاق‌هایی هستیم که کودکان خود را جای بازیگر اصلی فیلم گذاشته و حوادثی را برای خود ایجاد کرده‌اند.
وضعیت روح و روان فرزندتان چطور است؟
در تحقیقات انجام‌شده، دیده شده رشد جسمانی كودكانی كه زمان‌های زیادی را با تلویزیون می‌گذرانند، به خطر می‌افتد. این كودكان، علاوه‌بر مشکلات روحی و روانی، ممکن است دچار چاقی مفرط و مشكلات قلبی- عروقی هم شوند. بنابراین ما با طیفی از مشكلات، روبه‌رو هستیم. پس، فكر نكنید وقتی كودك‌تان، پای تلویزیون نشسته و برنامه‌ای را تماشا می‌كند، همه‌چیز آرام است و شما با خیال راحت، می‌توانید به كارهایتان برسید. مطمئن باشید این لحظات، لحظات مهمی هستند؛ زیرا در آینده باید وقت زیادی صرف كنید تا مشكلات احتمالی را كه برای كودك ایجاد شده، برطرف کنید. متاسفانه، امروزه تلویزیون، نقش ارزشی فراوانی برای كودكان پیدا كرده است. بسیاری از كودكان، پای شبكه‌های ماهواره‌ای و تلویزیونی می‌نشینند، حتی درباره آن‌ها صحبت کرده و سریال‌ها را پی‌گیری می‌كنند.
بسیاری از والدین به ما مراجعه می‌كنند كه مثلا خط فرزند ما خوب نیست. وقتی بررسی می‌كنیم، متوجه می‌شویم این كودك، هیچ‌گونه مهارت حركتی ظریفی را در خود توسعه نداده كه خطش خوب شود؛ یعنی زمانی که باید بازی می‌كرده، محدود شده و پای تلویزیون نشسته. حالا، ما باید سعی كنیم در قالب كار درمانی، مشكلش را حل كنیم.
وقتی کودکتان پای تلویزیون می‌نشیند، وظیفه شما چیست؟
به برنامه‌هایی كه كودكان، دوست‌شان دارند و می‌بینند، دقت كنید. دست‌کم گاهی وقت‌ها، كنار فرزندان‌تان نشسته و با آن‌ها، تلویزیون ببینید. در این زمان، می‌توان با كودكان تعامل برقرار كرد.
برنامه‌های تلویزیون، حتی اگر خوب هم باشند، باید محدود شده و كودك، فقط ساعت خاصی، اجازه تماشای تلویزیون را داشته باشد. بنابراین در زمان‌های تعیین‌شده‌ای، آن را روشن و در زمان‌های خاصی، آن را خاموش كنید. یكی از زمان‌هایی كه تلویزیون حتما باید خاموش باشد، هنگام صرف غذاست. متاسفانه، بسیاری از خانواده‌ها، سفره را پهن و هم‌زمان، تلویزیون را هم روشن می‌كنند. دقت داشته باشید که زمان غذا خوردن، هنگام تعامل اعضای خانواده با هم است و در این زمان‌ها، می‌توان با كودكان ارتباط برقرار كرد.
تلویزیون را به هیچ‌وجه، در اتاق فرزندتان نگذارید. بسیار دیده شده كه خانواده‌ها با خرید یك تلویزیون جدید، تلویزیون قدیمی را در اتاق فرزندشان می‌گذارند. این كار درست نیست؛ زیرا نمی‌توانید هیچ نظارتی بر برنامه‌هایی كه کودک می‌بیند، داشته باشید.
وقتی برنامه‌ای، صحنه‌های خشن و پرخاش‌گرانه دارد یا رفتارهای جنسی را نشان می‌دهد، همان لحظه تلویزیون را خاموش كنید و به فرزندتان بگویید که به‌دلیل خشونت نادرستی كه در فیلم نمایش داده شده یا رفتاری كه بازیگران داشتند و یک کار خصوصی بود، تلویزیون را خاموش كردید. در این زمان کودک متوجه اشتباهاتی که در فیلم اتفاق افتاده میشود و آن‌ها را درست تلقی نمی‌کند.
برنامه‌هایی را كه كودكان، مجاز به دیدن آن‌ها هستند یا از دیدن آن‌ها منع شده‌اند، برایشان مشخص کنید و علت مخالفت یا عدم مخالفت خود را هم توضیح دهید.
با كودكان‌تان درباره برنامه‌های تلویزیون صحبت كنید. نظرهای آن‌ها را بپرسید و نظرهای خود را برایشان بازگو كنید. سپس، بر نكته‌های مثبت آن برنامه، مانند احترام گذاشتن، دوستی، هم‌كاری و...، تاكید کرده و در مورد نكته‌های منفی فیلم نیز با او صحبت كنید تا مراقب باشد از آن‌ها الگوبرداری
نكند.
واقعیت این است كه برنامه‌های تلویزیونی می‌توانند پیام‌های مختلفی را صادر کرده و گیرنده‌ها یا كودكان ما هم، پیام‌های مختلفی را دریافت می‌كنند. بنابراین اگر برنامه‌ای، برای كودكی خوب و مفید باشد، دلیل بر این نیست كه برای كودك دیگری نیز خوب باشد. مثلا انیمیشن‌هایی كه در آن‌ها، به مساله مرگ پرداخته میشود، ممكن است برای كودكان حتی آموزش‌هایی داشته باشد که بتواند آن‌ها را با واقعیت‌های طبیعی زندگی آشنا كند تا رشد و تكامل صحیحی در این زمینه داشته باشند، اما در عین حال ممكن است همین برنامه، برای كودكی که زمینه اضطراب بیمارگونه دارد، مناسب نباشد.
وقتی تلویزیون جای مامان و بابا را می‌گیرد
مطالعات انجام‌شده نشان می‌دهد که امروزه، كودكان، زمان زیادی را با تلویزیون می‌گذرانند. یك علت این اتفاق، شاید مشغله‌های والدین باشد؛ آن‌ها ترجیح میدهند كودكان‌شان، پای تلویزیون نشسته و مزاحم كار آن‌ها نشوند. به همین دلیل، كودكان حتی غذایشان را جلوی تلویزیون می‌خورند. این قبیل كودكان، به‌طور مستمر زیر نفوذ بار اطلاعاتی فراوانی قرار می‌گیرند. در همین زمان است كه عقیده و طرز فكر كودكان، به‌طور منفعلانه‌ای شكل می‌گیرد و به‌جای آن‌كه تاثیرگذار باشند، دایم تاثیرپذیرند.
بسیاری از ما، همواره می‌پرسیم که چرا كودكان‌مان، این گونه فکر می‌كنند و چرا طرز فكر كودكان امروزی تا این حد متفاوت با صلح و آرامش است. واقعیت این است كه ما اصلا نمی‌دانیم منبعی كه این افكار را به كودكان‌مان داده كجاست! درست است كه كودكان در ظاهر مشغول دیدن یك فیلم یا انیمیشن می‌شوند، اما در واقع، در حال آموزش گرفتن از یک فرهنگ هستند. این‌كه ما فقط بترسیم و كودكان‌مان را محدود كنیم، چیزی را درست نمی‌کند. اگر كودك محدود شود، فقط از دیگر هم‌سن‌وسالانش عقب می‌افتد؛ در مقابل اگر تلویزیون و دستگاه‌های پخشكننده فیلم و انیمیشن، اطلاعات درست و صحیحی را به فرزندانمان بدهند، بسیار خوب و باارزش هستند و می‌توانند سطح تکامل فرهنگی کودک را ارتقا بخشند.
این یك فیلم است؛ واقعی نیست
از نظر علمی، وقتی كودكان به سن آموزش یا شش، هفت سالگی می‌رسند، كمی قانون‌مند شده و می‌توانند به‌تدریج، فانتزی را از واقعیت جدا كنند، اما كودكان بسته به هوش، تجربه‌ها و پتانسیل‌های وجودی‌شان متفاوت عمل می‌كنند. بعضی از كودكان، حتی تا ۱۱ سالگی که نوع تفكر، متفاوت میشود و معمولا حالت انتزاعی پیدا می‌كند، فرق بین فانتزی و واقعیت را به‌درستی تشخیص نمیدهند. حتی ممکن است تفكر عینی، در بعضی از بزرگسالان، هم‌چنان استمرار پیدا كرده و تفكر انتزاعی، در آن‌ها شكل نگیرد. چنین افرادی به‌راحتی می‌توانند با یك هنرپیشه یا شخصیت بازی‌های رایانه‌ای، همانندسازی كنند و خودشان را جای آن‌ها بگذارند. به همین دلیل، گاهی پس از پخش برنامه‌هایی از تلویزیون، شاهد بروز اتفاق‌هایی هستیم که کودکان خود را جای بازیگر اصلی فیلم گذاشته و حوادثی را برای خود ایجاد کرده‌اند.
در تحقیقات انجام‌شده، دیده شده رشد جسمانی كودكانی كه زمان‌های زیادی را با تلویزیون می‌گذرانند، به خطر می‌افتد. این كودكان، علاوه‌بر مشکلات روحی و روانی، ممکن است دچار چاقی مفرط و مشكلات قلبی- عروقی هم شوند. بنابراین ما با طیفی از مشكلات، روبه‌رو هستیم. پس، فكر نكنید وقتی كودك‌تان، پای تلویزیون نشسته و برنامه‌ای را تماشا می‌كند، همه‌چیز آرام است و شما با خیال راحت، می‌توانید به كارهایتان برسید. مطمئن باشید این لحظات، لحظات مهمی هستند؛ زیرا در آینده باید وقت زیادی صرف كنید تا مشكلات احتمالی را كه برای كودك ایجاد شده، برطرف کنید. متاسفانه، امروزه تلویزیون، نقش ارزشی فراوانی برای كودكان پیدا كرده است. بسیاری از كودكان، پای شبكه‌های ماهواره‌ای و تلویزیونی می‌نشینند، حتی درباره آن‌ها صحبت کرده و سریال‌ها را پی‌گیری می‌كنند.
بسیاری از والدین به ما مراجعه می‌كنند كه مثلا خط فرزند ما خوب نیست. وقتی بررسی می‌كنیم، متوجه می‌شویم این كودك، هیچ‌گونه مهارت حركتی ظریفی را در خود توسعه نداده كه خطش خوب شود؛ یعنی زمانی که باید بازی می‌كرده، محدود شده و پای تلویزیون نشسته. حالا، ما باید سعی كنیم در قالب كار درمانی، مشكلش را حل كنیم.
وقتی کودکتان پای تلویزیون می‌نشیند، وظیفه شما چیست؟
به برنامه‌هایی كه كودكان، دوست‌شان دارند و می‌بینند، دقت كنید. دست‌کم گاهی وقت‌ها، كنار فرزندان‌تان نشسته و با آن‌ها، تلویزیون ببینید. در این زمان، می‌توان با كودكان تعامل برقرار كرد.
برنامه‌های تلویزیون، حتی اگر خوب هم باشند، باید محدود شده و كودك، فقط ساعت خاصی، اجازه تماشای تلویزیون را داشته باشد. بنابراین در زمان‌های تعیین‌شده‌ای، آن را روشن و در زمان‌های خاصی، آن را خاموش كنید. یكی از زمان‌هایی كه تلویزیون حتما باید خاموش باشد، هنگام صرف غذاست. متاسفانه، بسیاری از خانواده‌ها، سفره را پهن و هم‌زمان، تلویزیون را هم روشن می‌كنند. دقت داشته باشید که زمان غذا خوردن، هنگام تعامل اعضای خانواده با هم است و در این زمان‌ها، می‌توان با كودكان ارتباط برقرار كرد.
تلویزیون را به هیچ‌وجه، در اتاق فرزندتان نگذارید. بسیار دیده شده كه خانواده‌ها با خرید یك تلویزیون جدید، تلویزیون قدیمی را در اتاق فرزندشان می‌گذارند. این كار درست نیست؛ زیرا نمی‌توانید هیچ نظارتی بر برنامه‌هایی كه کودک می‌بیند، داشته باشید.
وقتی برنامه‌ای، صحنه‌های خشن و پرخاش‌گرانه دارد یا رفتارهای جنسی را نشان می‌دهد، همان لحظه تلویزیون را خاموش كنید و به فرزندتان بگویید که به‌دلیل خشونت نادرستی كه در فیلم نمایش داده شده یا رفتاری كه بازیگران داشتند و یک کار خصوصی بود، تلویزیون را خاموش كردید. در این زمان کودک متوجه اشتباهاتی که در فیلم اتفاق افتاده میشود و آن‌ها را درست تلقی نمی‌کند.
برنامه‌هایی را كه كودكان، مجاز به دیدن آن‌ها هستند یا از دیدن آن‌ها منع شده‌اند، برایشان مشخص کنید و علت مخالفت یا عدم مخالفت خود را هم توضیح دهید.
با كودكان‌تان درباره برنامه‌های تلویزیون صحبت كنید. نظرهای آن‌ها را بپرسید و نظرهای خود را برایشان بازگو كنید. سپس، بر نكته‌های مثبت آن برنامه، مانند احترام گذاشتن، دوستی، هم‌كاری و...، تاكید کرده و در مورد نكته‌های منفی فیلم نیز با او صحبت كنید تا مراقب باشد از آن‌ها الگوبرداری
نكند.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
وقتی که شبکه ای مخصوص بچه ها نیست میگویند به کودکان اهمیت نمیدهند و ما مجبوریم از کارتونهای ماهواره برای فرزندانمان استفاده کنیم
حالا هم که شبکه درست شد میگویند به سلامتی کودکان اهمیت نمیدهید
پس نقش پدر و مادر در تربیت کودک و فرهنگ استفاده از تلویزیون چه میشود؟
والدین امروزی از صبح تا شب مشغول امورات خود هستند ، معلوم است که فرصت نمیشود به بچه بگویند که دیدن تلویزیون چه حدی دارد .
کمی واقع بین باشیم
منظور اینه که بچه ها تمام وقت و بدون برنامه پای تلوزیون نباشند و از تعاملات اجتماعی عقب نمونن خانم کاربر
بخدابچه ها بادیدن پویا کم توجه شدن به درس .همش پویا پویا.متنفرم ازش .اه
هرچیزی حدی داره
خوب میگه
این را هم در نظر داشته باشید که این فیلمها ضد فرهنگ و دشمن جهانبینی ما هستند و کودکان ما را به سمت تباهی اخلاقی سوق میدهند؛ صدا و سیمای ما هم که ماشاالله ماشاالله حواسش هسّا....!!!!
محسن راست میگه
واقا
عالیست
بهترین شبکه شبکه ی پویاست
شبکه ی پویابهترین شبکست
مانبایدبچهارا باشبکه های ماهواره ای عادت بدیم
خدااااااااااپرشن تون چقدحسوده
خوب یه شبکه ایجادشودانقدرحسودی داره
شما به فکرشبکه خودتون باشیدتام جری بابرنامه های دیگه2بارتکرارکنید
این وعضشه.
والااااااا...........