اقدام عجیب کوین اسپیسی در موزه
کوین اسپیسی بازیگر مشهور متهم به آزار جنسی با شعر خوانی در موزه ملی رم به شکلی نمادین خود را قربانی اتهامات معرفی کرد.
آی سینما: کوین اسپیسی بازیگر برنده اسکار که از دو سال پیش با چندین اتهام آزار جنسی مواجه شد و اعتبارش نابود شد، در اقدامی که رسانهها آن را عجیب خواندهاند، در موزه ملی رم شعری از یک شاعر ایتالیایی را برای بازدید کنندگان از این موزه خواند که به شکل نمادین او را قربانی نشان میدهد.
این هنرپیشه مشهور اخیرا گشایشی در وضعیت خود دید و دادستان یک پرونده ادعایی را که بر اساس آن او پسری ۱۸ ساله را مورد آزار جنسی قرار داده بود، به دلیل نقص مدارک بست.
او روز جمعه در اولین باری که بعد از اتهامها در انظار عمومی ظاهر شد، به موزه رم رفت و در حضور بازدید کنندگان ترجمه شعری از گابریل تینتی با عنوان «مشت زن» را خواند. تینتی گفته بود این شعر را با الهام از سقوط اسپیسی سروده است.
اسپیسی قطعهای از این شعر را خواند که در آن آمده است: «من کشور را به لرزه درآوردم، ورزشگاهها را مرتعش کردم، حریفانم را تکه تکه کردم. من تاریکی را روشن کردم، توهینها را جمع کردم، دیگران را وادار کردم کف بزنند. هیچکس نمیدانست چگونه چنین کند. هیچیک از شما. از سوی دیگر زندگی برای کسانی که هرگز خطر نکردهاند هراسانگیز نیست.»
این شعر از سوی برخی رسانهها نوعی هماورد طلبی از سوی کوین اسپیسی تلقی شده و از جمله خبرنگار نشریه دیلی بیست که در زمان شعر خواندن اسپیسی در موزه ملی رم حضور داشته، نوشته اجرای اسپیسی نشان میدهد او از گذشته خود اصلا پشیمان نیست.
ورایتی هم نوشته همراهان اسپیسی گفتهاند که این بازیگر فیالبداهه تصمیم به خواندن این شعر در حضور حدود ۵۰ تن از بازدید کنندگان و مهمانان موزه گرفته و به خبرنگاران حاضر در موزه وعده دادند که امکان مصاحبه با او فراهم میشود که این اتفاق نیفتاد و این بازیگر محل را ترک کرد.
اسپیسی چند ماه پیش هم با انتشار ویدیویی که شبیه به مونولوگهای شخصیتش در سریال «خانه پوشالی» بود، به شکل غیر مستقیم از همه خواسته بود درباره ماجرای مربوط به او زود قضاوت نکنند.
نظر کاربران
برو پیر کپک زده
واقعا بوحود آورنده این نهضتهای آبکی که کلی طرفدار احمق هم دارن و عملا میخوان با نابود کردن جم تا شخصیت بزرگ به اسم و رسمی دست پیدا کنن از اینکه یه سریال به اون محشری رو به این شکل نابود کردن به عالم سینما بدهکارن
آدمهایی که عمری سالم زیسته اند وقتی یاد گذشته خودشان می افتند شرمنده میشوند و میگویند میتوانستیم خیلی بهتر باشیم و کارهای خوب خیلی بیشتری کنیم اما کوتاهی کردیم. شرم بر تو که داری به گذشته ننگینت افتخار هم میکنی