جدال ۴ ساعته برای نجات گردشگر آلمانی
یک گردشگر آلمانی درحالی توسط کوهنوردان داوطلب در کوه دماوند نجات پیدا کرد که سازمان‌های امدادرسان از انجام این ماموریت ویژه بازماندند.
خبرگزاری ایسنا: یک گردشگر آلمانی درحالی توسط کوهنوردان داوطلب در کوه دماوند نجات پیدا کرد که سازمان‌های امدادرسان از انجام این ماموریت ویژه بازماندند.
وحید بهرامی، راهنمای کوهستانِ گروهی از گردشگران و کوهنوردان آلمانی درباره‌ی حادثه‌ای که روز دوشنبه (۷ تیرماه) برای یکی از این گردشگران در قله دماوند رخ داد، توضیح داد: بعد از صعود این گروه به قله دماوند، هنگام برگشت یکی از آنها که مردی ۶۶ ساله بود، دچار ضعف عمومی شد و در آخرین برف‌چال بالای پناهگاه بارگاه سوم در حین پایین آمدن، تعادل خود را از دست داد، به زمین خورد و از ناحیه سَر آسیب دید.
او ادامه داد: در همان محل حادثه، امداد اولیه را انجام دادیم و سپس مصدوم را با قاطر به پناهگاه منتقل کردیم. خوشبختانه یک پزشک آلمانی، اتفاقی در پناهگاه حضور داشت که پس از معاینه گفت مصدوم فعلا مشکل حادی ندارد. ضمنا در تماسی که با مسؤول پزشکی کوهستان فدراسیون کوهنوردی (دکتر حمید مساعدیان) داشتم، این تشخیص تایید شد، اما هر دو پزشک در تشریک مساعی نظر دادند که مصدوم به دلیل سن بالا و آسیب‌دیدگی سَر، بهتر است زودتر به پایین منتقل شود و تاکید شد از قاطر برای حمل او به پایین استفاده نشود.
بهرامی گفت: تماس‌های ما با سازمان هلال احمر و امداد و نجات کوهستان از حدود ساعت ۴ بعدازظهر روز دوشنبه آغاز شد و بلافاصله درخواست هلی‌کوپتر کردیم، اما به خاطر شرایط جوی امکان نشستن هلی‌کوپتر در ارتفاع ۴۲۰۰ متری وجود نداشت.
او گفت: البته در ساعتی که حادثه رخ داد، هوا صاف بود، اما هلال احمر برنامه‌ی پروازهای هلی‌کوپترهای امداد را با سایت سازمان هواشناسی هماهنگ می‌کند و با داده‌های ما کاری ندارد که معمولا هم اطلاعات سایت هواشناسی خیلی دقیق نیست، چون آن روز جو کوهستان آرام، و صعود ما در هوای صاف انجام شد، درحالیکه در سایت هواشناسی برای آن روز، بارش برف، وزش بادهای شدید و رعدوبرق پیش‌بینی شده بود!
از طرف دیگر، بابک کیانپور - راهنمای کوهستان و نماینده آژانس مجری این تور آلمانی - که همزمان در تهران هماهنگی با هلال احمر و امداد و نجات کوهستان را برای امدادرسانی به محل حادثه انجام می‌داد، گفت: پیگیری برای امدادرسانی ساعت‌ها طول کشید. این مراکز، البته به جز مرکز امداد مازندران، پاسخگوی تلفن‌ها بودند، اما در عمل اتفاقی نمی‌افتاد. نزدیک ساعت ۸ شب هنوز از تیم امدادرسانی در منطقه خبری نبود، سرانجام موفق شدم با معاون امنیت و عملیات هلال احمر کشور مستقیما صحبت کنم که در نهایت او گفت فرستادن هلی‌کوپتر به ارتفاع امکان‌پذیر نیست، ولی نیرو به منطقه (گوسفندسرا در ارتفاع ۳۰۰۰ متری) اعزام و با راهنمای همراه مصدوم نیز هماهنگی می‌شود.
دریغ از یک چسب زخم در ارتفاع ۴۲۰۰ متری دماوند!
وحید بهرامی در شرح ادامه‌ی این ماجرا گفت: متاسفانه هیچ امکانات پزشکی در قرارگاه بارگاه سوم وجود ندارد. این تمهیدی است که فدراسیون کوهنوردی باید بیاندیشد. با وجود آنکه در شش ماه اخیر، هفت حادثه در دماوند رخ داده، اما لوازم پزشکی حتی در حد کمک‌های اولیه در این قرارگاه که یکی از پرترددترین و بزرگترین پناهگاه‌های کوهنوردی کشور محسوب می‌شود، وجود ندارد.
او تأکید کرد: فقط یک بَسکت ( سبد حمل بیمار از ارتفاع) در قرارگاه وجود دارد که وقتی یک مجروح با آن پایین برده می‌شود، دیگر معلوم نیست کِی بالا آورده شود! روز حادثه همان یک بسکت هم نبود. این پناهگاه با وجود آنکه صدها نفر در پایان هفته از آن استفاده می‌کنند، اصلا امکانات امدادی ندارد، حتی یک چسب زخم.
۴ ساعت طاقت فرسا...
او ادامه داد: چون نیروهای امداد به بارگاه سوم نیامدند، ناچار شدیم با دو لوله پروفیل دو متری، تعدادی پارچه‌های نمدی که روی قاطر می‌انداختند و مقداری طناب کوهنوردی، برانکارد بسازیم و مصدوم را از ارتفاع ۴۲۰۰ متری تا ۳۰۰۰ متری کوه دماوند، توسط چهار کوهنورد و یک قاطرچی که ملیت افغانی داشت پایین بیاوریم. این کار طاقت‌فرسا بیش از ۴ ساعت طول کشید. طی این مدت، نفرات امدادرسان هلال احمر و امداد و نجات کوهستان تنها تا محلی که ماشین‌رو بود، خود را رسانده و به انتظار ما مانده بودند.
او گفت: ما از حدود ساعت ۴ عصر از سازمان امداد و نجات هلال‌احمر درخواست کمک کرده بودیم، آنها نهایت ساعت ۲۰:۱۵ شب در گوسفندسرا حاضر شدند. این عملکرد برای چنین سازمانی "غیرمسؤولانه" است، مخصوصا آنکه از افرادی استفاده شده بود که آمادگی جسمانی برای بالا آمدن از کوه نداشت. امدادگر کوهستان باید شخصی توانمند و زبده با قدرت تصمیم گیری سریع باشد.
این راهنمای کوهستان با بیان این‌که هلال احمر و امداد و نجات کوهستان در این حادثه کمک مؤثری نداشتند، گفت: آنها فقط وقتی ما به گوسفندسرا (ارتفاع ۳۰۰۰ متر) رسیدیم، مصدوم را از برانکاردِ دست‌ساز به آمبولانس منتقل کردند. گردشگر آلمانی بیمهSOS داشت که پس از هماهنگی آژانس توریستی مجری این تور، با آمبولانس دیگری از پلور به بیمارستانی در تهران منتقل شد.
او تأکید کرد: به محض انتقال گردشگر آلمانی به بیمارستان که ساعت یک بامداد روز سه‌شنبه (۷ تیرماه) صورت گرفت، آزمایش‌های لازم انجام شد که خوشبختانه هیچ مشکلی نداشت و بعدازظهر آن روز هم مرخص شد.
بهرامی به عنوان راهنمای کوهستان که سال‌هاست عملیات داوطلبانه‌ی امداد و نجات در کوهستان را انجام می‌دهد، با اشاره به ضعف دستگاه‌های امدادرسان در مناطق سخت کوهستانی، تأکید کرد: هیأت کوهنوردی تهران معمولا از اواخر پاییز تا اواخر فروردین‌ماه عملیات داوطلبانه‌ای را در کوهستان انجام می‌دهد، وگرنه دستگاه‌هایی چون هلال‌احمر و بخش امداد و نجات کوهستانِ این سازمان، آن‌چنان که باید به وظایف خود عمل نمی‌کنند.
این راهنما همچنین گفت: وقتی فدراسیون کوهنوردی بابت صعود به دماوند ۵۰ دلار از گردشگران خارجی می‌گیرد، باید خدمات خوبی از جمله امدادرسانی را تأمین کند.
وحید بهرامی، راهنمای کوهستانِ گروهی از گردشگران و کوهنوردان آلمانی درباره‌ی حادثه‌ای که روز دوشنبه (۷ تیرماه) برای یکی از این گردشگران در قله دماوند رخ داد، توضیح داد: بعد از صعود این گروه به قله دماوند، هنگام برگشت یکی از آنها که مردی ۶۶ ساله بود، دچار ضعف عمومی شد و در آخرین برف‌چال بالای پناهگاه بارگاه سوم در حین پایین آمدن، تعادل خود را از دست داد، به زمین خورد و از ناحیه سَر آسیب دید.
او ادامه داد: در همان محل حادثه، امداد اولیه را انجام دادیم و سپس مصدوم را با قاطر به پناهگاه منتقل کردیم. خوشبختانه یک پزشک آلمانی، اتفاقی در پناهگاه حضور داشت که پس از معاینه گفت مصدوم فعلا مشکل حادی ندارد. ضمنا در تماسی که با مسؤول پزشکی کوهستان فدراسیون کوهنوردی (دکتر حمید مساعدیان) داشتم، این تشخیص تایید شد، اما هر دو پزشک در تشریک مساعی نظر دادند که مصدوم به دلیل سن بالا و آسیب‌دیدگی سَر، بهتر است زودتر به پایین منتقل شود و تاکید شد از قاطر برای حمل او به پایین استفاده نشود.
بهرامی گفت: تماس‌های ما با سازمان هلال احمر و امداد و نجات کوهستان از حدود ساعت ۴ بعدازظهر روز دوشنبه آغاز شد و بلافاصله درخواست هلی‌کوپتر کردیم، اما به خاطر شرایط جوی امکان نشستن هلی‌کوپتر در ارتفاع ۴۲۰۰ متری وجود نداشت.
او گفت: البته در ساعتی که حادثه رخ داد، هوا صاف بود، اما هلال احمر برنامه‌ی پروازهای هلی‌کوپترهای امداد را با سایت سازمان هواشناسی هماهنگ می‌کند و با داده‌های ما کاری ندارد که معمولا هم اطلاعات سایت هواشناسی خیلی دقیق نیست، چون آن روز جو کوهستان آرام، و صعود ما در هوای صاف انجام شد، درحالیکه در سایت هواشناسی برای آن روز، بارش برف، وزش بادهای شدید و رعدوبرق پیش‌بینی شده بود!
از طرف دیگر، بابک کیانپور - راهنمای کوهستان و نماینده آژانس مجری این تور آلمانی - که همزمان در تهران هماهنگی با هلال احمر و امداد و نجات کوهستان را برای امدادرسانی به محل حادثه انجام می‌داد، گفت: پیگیری برای امدادرسانی ساعت‌ها طول کشید. این مراکز، البته به جز مرکز امداد مازندران، پاسخگوی تلفن‌ها بودند، اما در عمل اتفاقی نمی‌افتاد. نزدیک ساعت ۸ شب هنوز از تیم امدادرسانی در منطقه خبری نبود، سرانجام موفق شدم با معاون امنیت و عملیات هلال احمر کشور مستقیما صحبت کنم که در نهایت او گفت فرستادن هلی‌کوپتر به ارتفاع امکان‌پذیر نیست، ولی نیرو به منطقه (گوسفندسرا در ارتفاع ۳۰۰۰ متری) اعزام و با راهنمای همراه مصدوم نیز هماهنگی می‌شود.
دریغ از یک چسب زخم در ارتفاع ۴۲۰۰ متری دماوند!
وحید بهرامی در شرح ادامه‌ی این ماجرا گفت: متاسفانه هیچ امکانات پزشکی در قرارگاه بارگاه سوم وجود ندارد. این تمهیدی است که فدراسیون کوهنوردی باید بیاندیشد. با وجود آنکه در شش ماه اخیر، هفت حادثه در دماوند رخ داده، اما لوازم پزشکی حتی در حد کمک‌های اولیه در این قرارگاه که یکی از پرترددترین و بزرگترین پناهگاه‌های کوهنوردی کشور محسوب می‌شود، وجود ندارد.
او تأکید کرد: فقط یک بَسکت ( سبد حمل بیمار از ارتفاع) در قرارگاه وجود دارد که وقتی یک مجروح با آن پایین برده می‌شود، دیگر معلوم نیست کِی بالا آورده شود! روز حادثه همان یک بسکت هم نبود. این پناهگاه با وجود آنکه صدها نفر در پایان هفته از آن استفاده می‌کنند، اصلا امکانات امدادی ندارد، حتی یک چسب زخم.
۴ ساعت طاقت فرسا...
او ادامه داد: چون نیروهای امداد به بارگاه سوم نیامدند، ناچار شدیم با دو لوله پروفیل دو متری، تعدادی پارچه‌های نمدی که روی قاطر می‌انداختند و مقداری طناب کوهنوردی، برانکارد بسازیم و مصدوم را از ارتفاع ۴۲۰۰ متری تا ۳۰۰۰ متری کوه دماوند، توسط چهار کوهنورد و یک قاطرچی که ملیت افغانی داشت پایین بیاوریم. این کار طاقت‌فرسا بیش از ۴ ساعت طول کشید. طی این مدت، نفرات امدادرسان هلال احمر و امداد و نجات کوهستان تنها تا محلی که ماشین‌رو بود، خود را رسانده و به انتظار ما مانده بودند.
او گفت: ما از حدود ساعت ۴ عصر از سازمان امداد و نجات هلال‌احمر درخواست کمک کرده بودیم، آنها نهایت ساعت ۲۰:۱۵ شب در گوسفندسرا حاضر شدند. این عملکرد برای چنین سازمانی "غیرمسؤولانه" است، مخصوصا آنکه از افرادی استفاده شده بود که آمادگی جسمانی برای بالا آمدن از کوه نداشت. امدادگر کوهستان باید شخصی توانمند و زبده با قدرت تصمیم گیری سریع باشد.
این راهنمای کوهستان با بیان این‌که هلال احمر و امداد و نجات کوهستان در این حادثه کمک مؤثری نداشتند، گفت: آنها فقط وقتی ما به گوسفندسرا (ارتفاع ۳۰۰۰ متر) رسیدیم، مصدوم را از برانکاردِ دست‌ساز به آمبولانس منتقل کردند. گردشگر آلمانی بیمهSOS داشت که پس از هماهنگی آژانس توریستی مجری این تور، با آمبولانس دیگری از پلور به بیمارستانی در تهران منتقل شد.
او تأکید کرد: به محض انتقال گردشگر آلمانی به بیمارستان که ساعت یک بامداد روز سه‌شنبه (۷ تیرماه) صورت گرفت، آزمایش‌های لازم انجام شد که خوشبختانه هیچ مشکلی نداشت و بعدازظهر آن روز هم مرخص شد.
بهرامی به عنوان راهنمای کوهستان که سال‌هاست عملیات داوطلبانه‌ی امداد و نجات در کوهستان را انجام می‌دهد، با اشاره به ضعف دستگاه‌های امدادرسان در مناطق سخت کوهستانی، تأکید کرد: هیأت کوهنوردی تهران معمولا از اواخر پاییز تا اواخر فروردین‌ماه عملیات داوطلبانه‌ای را در کوهستان انجام می‌دهد، وگرنه دستگاه‌هایی چون هلال‌احمر و بخش امداد و نجات کوهستانِ این سازمان، آن‌چنان که باید به وظایف خود عمل نمی‌کنند.
این راهنما همچنین گفت: وقتی فدراسیون کوهنوردی بابت صعود به دماوند ۵۰ دلار از گردشگران خارجی می‌گیرد، باید خدمات خوبی از جمله امدادرسانی را تأمین کند.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر