«آمیتا باچان» هنوز هم سلطان بالیوود است
آمیتا باچان در ۷۳ سالگی نیز همچنان غول سینمای هند و سلطان بالیوود به شمار می‌آید و جالب‌تر این که با این سن بالا هم گاهی در فیلم‌هایش نقش «جوان اول» را بازی می‌کند.
روزنامه ایران: آمیتا باچان در ۷۳ سالگی نیز همچنان غول سینمای هند و سلطان بالیوود به شمار می‌آید و جالب‌تر این که با این سن بالا هم گاهی در فیلم‌هایش نقش «جوان اول» را بازی می‌کند. جولان طولانی مدت او در جامعه سینمای کشورش محصول بازی معمولاً قهرمانانه در بیش از ۲۵۰ فیلم سینمایی و مشارکت در تولید بیش‌از ۴۰۰ فیلم در هند است و مردم فقیر این کشور در سیمای او تجلی آرزوهای شیرین به بار ننشسته خود را می‌بینند. این در حالی است که او برخلاف اوایل کارش نه یک هنرمند متعلق به طبقات فرو‌دست، بلکه از ثروتمندترین مردان هند است و خاندان وی که پسرش ابیشک را به عنوان یکی ازمطرح‌ترین تهیه‌کنندگان بالیوود و عروس‌اش (همسر ابیشک) یعنی ایشواریا رای را هم به‌عنوان بازیگر اول زن سینما بالیوود و همکار گاه به‌گاه هالیوودی‌ها در بر می‌گیرد.
صاحب سلطه‌‌ای فراتر از یک استیلای صرفاً هنری در هند به شمار می‌آید. آمیتا باچان که اواسط و اواخر دهه ۱۹۷۰ با بازی در فیلم‌هایی بسیار پرطرفدار مانند «زنجیر»، «شعله» و «دیوار» بت مردم هند شد و در ۱۵سال اخیر در فیلم‌های مطرح موهاباتین، لاگان و همچنین «عکس»، «سیاه» و «پاآ» نیز شرکت کرده و ۴۰ سال بعد از آن درخشش‌های اولیه و در اواخر نخستین ماه بهار ۲۰۱۵ در هالیوود نیز جای پایی یافته، پیوسته می‌کوشد از کمبود نفوذ و شرایط عادی خود در صنعت سینما بگوید ولی کمتر کسی حرف‌های این پدرخوانده سینمای هند را در این زمینه خاص جدی می‌گیرد. در مصاحبه پیش رو باچان درباره تلاش‌های کم ثمر سیاسی خود نیز می‌گوید.
چرا مردم طی این سال‌های طولانی شما را این قدر دوست داشته‌اند؟
من هیچ کار مهمی نکرده و بسیار کوچک‌تر از این حرف‌ها هستم و فقط کوشیده‌ام به روش دلخواه مردم شریف کشورم زندگی کنم. کافی است در تجسم‌ها و نقش‌های سینمایی تان همان چیزی باشید که مردم آن را جست‌وجو می‌کنند. آنها باید بتوانند با شما همذات پنداری کنند وانتخاب درست نقش‌ها و فیلم‌هایتان شما را به این جایگاه خواهد رساند. من اگر لازم ببینم راجع به مسائل اجتماعی و سیاسی هم اظهار نظر می‌کنم زیرا مردم این را از من می‌خواهند.
ولی این ایراد را به شما وارد دانسته‌اند که موضع سیاسی‌تان را بیش از حد عوض کرده‌اید.
هرگونه حضور من در اقدامات سیاسی احزاب هند اضافه بر امیال مردم هند محصول درخواست سیاستمداران کشور منجمله نخست‌وزیر فعلی هند یعنی نارندرا مودی هم بوده و این که از آن برداشت‌های متفاوت می‌شود از اختیار من خارج است. وقتی با آمار سینگ (از حزب سماج وادی) نیز دیدار کردم، همین حرف‌ها را در باره‌ام زدند.
آیا از این مسأله درس‌های لازم را نگرفته‌اید؟
البته گرفته‌ام، زیرا حس‌ام این است که طی ۳۰ سال اخیر هرگاه برداشت سیاسی خاصی از من به‌وجود آمد، نتوانستم از دیدگاه هنری و سینمایی همان پیامی را به جامعه برسانم که دلم می‌خواست. بهتر است همان هنرمندی بمانم که بیش از ۶۰سال بوده‌ام و از این پس دور سیاست را خط بکشم.
اما در مدیوم‌های دیگر همچنان حاضر و تأثیرگذار هستید.
این به‌خاطر عشق خودم به‌مردم کشورم است. فکر می‌کنم شرکت در مسابقه تلویزیونی KBC (مشابه مسابقه «چه کسی می‌خواهد میلیونر شود» که در غرب رایج شد و به شبکه‌های آسیایی هم کشیده‌شد) یک بار دیگر مرا به سرنوشت مردم هند و رویکردهای آنان نزدیکتر کرده است.
آیا تفاوتی در خواسته‌های آنان در قیاس با گذشته به‌وجود آمده است؟
نه، فقط مدرن‌تر شدن است. بهتر بگویم آرزوهای آنان از چیزهایی بر می‌خیزد که از خصوصیات زندگی‌های کنونی نشأت می‌گیرد. سال پیش جوانی در این برنامه‌شرکت کرد که می‌گفت هدفش بردن ۲۰ هزار روپیه است. پرسیدم چرا ۲۰هزار روپیه، گفت به این سبب که تا به‌حال بارها برای تلفن زدن به برنامه و ثبت نام در آن به مخابرات محل رفته و هزینه تماس هایش ۱۰ هزار روپیه شده است.
۱۰ هزار اضافی را برای چه می‌خواهد؟
برای تعمیر سقف خانه اش که چکه می‌کند!
او چقدر پول در برنامه شما برد؟
رؤیایی که در فیلم «میلیونر زاغه نشین» می‌بینید و جوانک حاضر در آن برنده یک رقم میلیونی می‌شود معمولاً برای مردم عادی تحقق نمی‌یابد. آن مرد بیشتر از هزار روپیه یا چیزی در همین حد نبرد اما از درون همین موارد لااقل قصه‌های سینمایی فوق‌العاده‌ای برای ما هنرمندان بالیوودی بیرون می‌آید.
همکاری شما با هالیوود بسیار دیر آغاز شد. آیا ادامه خواهد یافت؟
رسانه‌ها آن را بسیار بزرگ کردند. یک همکاری موقتی و کوتاه بر اساس دعوتی بود که از من برای ایفای نقشی نه چندان بزرگ در بازسازی فیلم «گتسبی بزرگ» و بازی روبه‌روی لئوناردو دی‌کاپریو صورت گرفت و من نیز پذیرفتم ولی این بدان معنا نیست که می‌خواهم در محصولات متعدد دیگری از هالیوود شرکت کنم.
آیاگاهی ازتصویر بیش‌از حد قهرمانانه‌ای که از شمادر برخی فیلم‌های بالیوودی‌تان خلق می‌شود، خنده‌تان نمی‌‌گیرد؟
نه، از آن ابایی ندارم زیراچیزی است که مردم آن را دوست دارندو از من می‌خواهند و می‌پذیرند. بارها دیده‌ام که با این گونه تصاویر می‌خندند و گریه می‌کنند. پس چرا آن را از آنها دریغ کنم؟ من در بست تسلیم خواسته‌های آنان هستم.
صاحب سلطه‌‌ای فراتر از یک استیلای صرفاً هنری در هند به شمار می‌آید. آمیتا باچان که اواسط و اواخر دهه ۱۹۷۰ با بازی در فیلم‌هایی بسیار پرطرفدار مانند «زنجیر»، «شعله» و «دیوار» بت مردم هند شد و در ۱۵سال اخیر در فیلم‌های مطرح موهاباتین، لاگان و همچنین «عکس»، «سیاه» و «پاآ» نیز شرکت کرده و ۴۰ سال بعد از آن درخشش‌های اولیه و در اواخر نخستین ماه بهار ۲۰۱۵ در هالیوود نیز جای پایی یافته، پیوسته می‌کوشد از کمبود نفوذ و شرایط عادی خود در صنعت سینما بگوید ولی کمتر کسی حرف‌های این پدرخوانده سینمای هند را در این زمینه خاص جدی می‌گیرد. در مصاحبه پیش رو باچان درباره تلاش‌های کم ثمر سیاسی خود نیز می‌گوید.
من هیچ کار مهمی نکرده و بسیار کوچک‌تر از این حرف‌ها هستم و فقط کوشیده‌ام به روش دلخواه مردم شریف کشورم زندگی کنم. کافی است در تجسم‌ها و نقش‌های سینمایی تان همان چیزی باشید که مردم آن را جست‌وجو می‌کنند. آنها باید بتوانند با شما همذات پنداری کنند وانتخاب درست نقش‌ها و فیلم‌هایتان شما را به این جایگاه خواهد رساند. من اگر لازم ببینم راجع به مسائل اجتماعی و سیاسی هم اظهار نظر می‌کنم زیرا مردم این را از من می‌خواهند.
ولی این ایراد را به شما وارد دانسته‌اند که موضع سیاسی‌تان را بیش از حد عوض کرده‌اید.
هرگونه حضور من در اقدامات سیاسی احزاب هند اضافه بر امیال مردم هند محصول درخواست سیاستمداران کشور منجمله نخست‌وزیر فعلی هند یعنی نارندرا مودی هم بوده و این که از آن برداشت‌های متفاوت می‌شود از اختیار من خارج است. وقتی با آمار سینگ (از حزب سماج وادی) نیز دیدار کردم، همین حرف‌ها را در باره‌ام زدند.
آیا از این مسأله درس‌های لازم را نگرفته‌اید؟
البته گرفته‌ام، زیرا حس‌ام این است که طی ۳۰ سال اخیر هرگاه برداشت سیاسی خاصی از من به‌وجود آمد، نتوانستم از دیدگاه هنری و سینمایی همان پیامی را به جامعه برسانم که دلم می‌خواست. بهتر است همان هنرمندی بمانم که بیش از ۶۰سال بوده‌ام و از این پس دور سیاست را خط بکشم.
اما در مدیوم‌های دیگر همچنان حاضر و تأثیرگذار هستید.
این به‌خاطر عشق خودم به‌مردم کشورم است. فکر می‌کنم شرکت در مسابقه تلویزیونی KBC (مشابه مسابقه «چه کسی می‌خواهد میلیونر شود» که در غرب رایج شد و به شبکه‌های آسیایی هم کشیده‌شد) یک بار دیگر مرا به سرنوشت مردم هند و رویکردهای آنان نزدیکتر کرده است.
آیا تفاوتی در خواسته‌های آنان در قیاس با گذشته به‌وجود آمده است؟
نه، فقط مدرن‌تر شدن است. بهتر بگویم آرزوهای آنان از چیزهایی بر می‌خیزد که از خصوصیات زندگی‌های کنونی نشأت می‌گیرد. سال پیش جوانی در این برنامه‌شرکت کرد که می‌گفت هدفش بردن ۲۰ هزار روپیه است. پرسیدم چرا ۲۰هزار روپیه، گفت به این سبب که تا به‌حال بارها برای تلفن زدن به برنامه و ثبت نام در آن به مخابرات محل رفته و هزینه تماس هایش ۱۰ هزار روپیه شده است.
۱۰ هزار اضافی را برای چه می‌خواهد؟
برای تعمیر سقف خانه اش که چکه می‌کند!
او چقدر پول در برنامه شما برد؟
رؤیایی که در فیلم «میلیونر زاغه نشین» می‌بینید و جوانک حاضر در آن برنده یک رقم میلیونی می‌شود معمولاً برای مردم عادی تحقق نمی‌یابد. آن مرد بیشتر از هزار روپیه یا چیزی در همین حد نبرد اما از درون همین موارد لااقل قصه‌های سینمایی فوق‌العاده‌ای برای ما هنرمندان بالیوودی بیرون می‌آید.
همکاری شما با هالیوود بسیار دیر آغاز شد. آیا ادامه خواهد یافت؟
رسانه‌ها آن را بسیار بزرگ کردند. یک همکاری موقتی و کوتاه بر اساس دعوتی بود که از من برای ایفای نقشی نه چندان بزرگ در بازسازی فیلم «گتسبی بزرگ» و بازی روبه‌روی لئوناردو دی‌کاپریو صورت گرفت و من نیز پذیرفتم ولی این بدان معنا نیست که می‌خواهم در محصولات متعدد دیگری از هالیوود شرکت کنم.
آیاگاهی ازتصویر بیش‌از حد قهرمانانه‌ای که از شمادر برخی فیلم‌های بالیوودی‌تان خلق می‌شود، خنده‌تان نمی‌‌گیرد؟
نه، از آن ابایی ندارم زیراچیزی است که مردم آن را دوست دارندو از من می‌خواهند و می‌پذیرند. بارها دیده‌ام که با این گونه تصاویر می‌خندند و گریه می‌کنند. پس چرا آن را از آنها دریغ کنم؟ من در بست تسلیم خواسته‌های آنان هستم.
نظر کاربران
پرواز کن عمو ببینه!
10سال پیش زیاد فیلم هندی میدیدم تا اینکه با نولان آشنا شدم :/
چی شدهههههههههه ؟؟؟ پادشاه ؟؟؟ وات د فاز ؟
همین سلطان الان دیگه واسه فیلمی بهش پیشنهاد نمشه تا جایی که اعتراف کرده احتمالا بره تو یه برنامه ی تلویزیونی مجری بشه.سلطان بالیود،سفیر و نماینده ی بالیوود،فقط شاهرخ خان!