چه میزان از ادعاهای هوینس درباره اوزیل درست است؟

وبسایت نود: مسوت اوزیل روز گذشته در بیانیه ای اعلام کرد حداقل تا زمان حضور افراد حاضر در فدراسیون فوتبال آلمان، دیگر پیراهن مانشافت را نخواهد پوشید. در پی این اعلام، سیل واکنش ها به سمت تصمیم اوزیل روانه شد اما یکی از تندترین انتقادات مربوط به اولی هوینس، رئیس باشگاه بایرن مونیخ بود.

هواسکورد با بررسی جملات کلیدی سخنان هوینس در انتقاد از اوزیل، بررسی می‌کند که چه میزان از این انتقادات صحیح بوده است:

او چندین سال است که افتضاح بازی می‌کند

این یکی واقعا بی‌رحمانه است. اما می‌توان پذیرفت که فرم اوزیل در فصل گذشته افت فاحشی داشت. اوزیل در فصلی که گذشت تقریبا آماری مشابه فصل اول حضورش در امارات داشت و دقایق زیادی را به علت مصدومیت از دست داد. آمار اوزیل در فصل ۱۸-۲۰۱۷، از نظر تعداد بازی مشابه فصل ۱۴-۲۰۱۳ بود. (اولین فصل اوزیل در لندن بعد از خروج از رئال مادرید، انجام ۲۶ بازی) و البته او روی گل های کمتری نیز نقش داشت. تاثیر روی تنها ۱۲ گل (۴ گل و ۸ پاس گل) نشان می‌دهد او چه میزان نسبت به دو فصل قبل افت داشته است. او در فصل ۱۶-۲۰۱۵ روی ۲۵ گل (۶ گل و ۱۹ پاس گل) و در فصل ۱۷-۲۰۱۶ روی ۱۷ گل (۸ گل و ۹ پاس گل)تاثیر مستقیم داشت. نمرات هواسکورد او نیز از ۷،۶۶ در فصل ۱۶-۲۰۱۵ به ۷،۳۰ و ۷،۲۵ تقلیل یافته است. نمراتی که افت اوزیل را نشان می‌دهد، اما همچنان با لفظ "افتضاح" هوینس فرسنگ ها فاصله دارد.

او آخرین بار قبل از جام جهانی ۲۰۱۴ یک تکل زد!

این سخن کاملا اغراق آمیز است. هرچند انتقادات به کم کاری اوزیل در کارهای دفاعی موضوع تازه ای نیست. او در دو بازی خود در جام جهانی ۲۰۱۸ هیچ تکلی نزد و در بازی های خود در یورو ۲۰۱۶ مجموعا ۶ اقدام به تکل داشت. این سخن اشاره به آن داشت که تنها کاری که از اوزیل برمی‌آید در هنگام تصاحب توپ است و او بدون توپ کار خاصی انجام نمی‌دهد. او در سه فصل گذشته لیگ برتر، بیشتر دریبل زده تا تکل. (۸۴ دریبل در مقابل ۸۰ تکل)

تنها کار او در زمین، دادن پاس به بازیکنان کناری است

این انتقاد از بازیکنی که همگان او را به خاطر دید بی نظیر و احاطه به همه قسمت های زمین می‌شناسند، کاملا بی اساس به نظر می‌رسد. او با وجود غیبت در بازی مقابل سوئد، با ۱۱ پاس کلیدی، بیش از هر بازیکنی در مرحله گروهی جام جهانی پاس کلیدی ارسال کرد. در بین بازیکنانی که در فصل گذشته حداقل ۲۰ بار در لیگ برتر به میدان رفتند، تنها ۱۲ بازیکن نسبت به اوزیل، پاس های بیشتری به بازیکنان کناری دادند؛ در حقیقت نزدیک ترین و ساده ترین مقصد برای پاس دادن. (۳۹،۵) با این حال با محاسبه درصد این نوع پاس ها در بین همه پاس های اوزیل، مشخص می‌شود تنها ۵۶،۷ درصد از کل پاس های اوزیل، این نوع پاس ها بوده که او را پایین تر از پل پوگبا، در مکان سی و هشتم قرار می‌دهد. پس آمار نشان می‌دهد او به جز پاس های ساده، دادن پاس های سخت را هم بلد است!

هر زمان با آرسنال بازی داشتیم، اوزیل را هدف قرار می‌دادیم چون نقطه ضعف آن ها بود

آرسنال در دوران حضور اوزیل در لندن ۶ بار با بایرن مونیخ مواجه شد. سه شکست متوالی ۵-۱ بر توپچی ها نشان می‌دهد که آرسنال در آمار و ارقام مقهور قدرت باواریایی ها شده است. کاملا واضح است که اوزیل در این بازی ها عملکرد ضعیفی داشت؛ او در این ۶ بازی میانگین نمره ۶،۴۹ را از هواسکورد دریافت کرد که در بین ۱۱ بازیکنی از دو تیم که در حداقل ۵ بازی از این ۶ بازی حضور داشتند، پایین ترین نمره است. با تقلیل ۵ بازی به ۴ بازی نیز تنها کیران گیبز (۶،۴۷) و ناچو مونرئال (۶،۴۵) عملکردی ضعیف تر از اوزیل داشته اند. اما نکته ای که نباید مغفول بماند آن است که از بین همه بازیکنان آرسنال، تنها آلکسیس سانچز توانست در این دیدار ها نمره ای بالاتر از ۷ از هواسکورد دریافت کند. بنابراین گرفتن انگشت انتفادات تنها به اوزیل، ناجوانمردانه به نظر می‌رسد.

هیچ کس بازی ضعیف او را در جام جهانی زیر سوال نمی‌برد

انتقادات از بازی اوزیل در جام جهانی ۲۰۱۸ منطقی است. اما او حداقل از نظر خلاقیت، تمام تلاش خود را کرد. همان گونه که بالاتر اشاره شد، او ۱۱ بار هم تیمی هایش را در موقعیت مسلم گلزنی قرار داد اما شاید بدشانس بود که کسی قدر موقعیت هایش را ندانست. او با نمره نسبتا معمولی ۶،۹۳، چهارمین بازیکن تیم آلمان در جام جهانی بود. (بعد از تونی کروس با ۷،۴۷، متس هوملس با ۷،۰۵ و یولین درکسلر با ۶،۹۴) بازیکنانی نظیر تیمو ورنر، مانوئل نویر، مارکو رویس، سامی خدیرا و توماس مولر عملکردی ضعیف تر از اوزیل داشته اند اما این مسوت است که تحت شدیدترین فشار ها قرار می‌گیرد و گفته می‌شود دوران حضور او در مانشافت را باید پایان یافته تلقی کرد.

درست است که او از استانداردهای خود کمی فاصله گرفته، اما باید پذیرفت که همین انتقادها و صحبت های غیرمنصفانه بوده که صبر اوزیل را لبریز کرده و او را وادار به گرفتن چنین تصمیمی در ۲۹ سالگی کرده است.