منفعل مثل افتخاری: خوب شد که خندیدی!
مدیرعامل استقلال، تمایلی به حضور در برنامه نود نداشت اما سرانجام نتوانست در مقابل عادل فردوسیپور و صندلی خالی کنایهآمیز استودیوی نود مقاومت کند.
آیاسپورت: مدیرعامل استقلال، تمایلی به حضور در برنامه نود نداشت اما سرانجام نتوانست در مقابل عادل فردوسیپور و صندلی خالی کنایهآمیز استودیوی نود مقاومت کند. سیدرضا افتخاری خودش را به برنامه رساند تا پاسخگوی انبوهی از سوالها و ابهامها درباره شرایط ناامیدکننده استقلال در شروع لیگ هفدهم باشد. او شروع خوبی داشت و اگر چه بهانههایش برای بحران تیم ناکافی به نظر میرسیدند، بحث را به خوبی مدیریت کرد اما آزمون بزرگ افتخاری در نود، وقتی آغاز شد که ملکی و منصوریان روی خط تلفنی ظاهر شدند. آزمونی که نتیجهاش، یک شکست بزرگ برای مدیر آبیها بود. در حساسترین لحظات از داغترين نود سال، افتخاری حرفی برای گفتن نداشت. او کاملا بریده بود و نمیتوانست سنگینی این فشار را تحمل کند.
درست توی لحظاتی که منصوریان دوربین را روی صورت او دکوپاژ میکرد و اسم پسرش را برای قسمدادن به زبان میآورد، ردپای انفعال توی صورت افتخاری پیدا بود. او مظلومانه جریان این دعوا را دنبال میکرد. تردیدی وجود ندارد که این مظلومیت، بدترین ویژگی ممکن برای مدیر یکی از پرهوادارترین باشگاههای فوتبال در ایران است. اوج تسلیمشدن افتخاری در برابر جنجال نود، وقتی رقم خورد که رحمتی درباره ماجراهای نیمکت در بازی پارس جنوبی از این مدیر سوال کرد.
افتخاری با جمله باورنکردنی «خندیدن که خوبه، گریه نکردی که بد باشه!» نشان داد تا چه اندازه از متن بحث دور شده و قافیه را باخته است. سید تلاش میکرد تا ثابت کند به پنالتی دادن حسینی لبخند نزده و گل حریف را جشن نگرفته اما افتخاری ناخواسته به این فرضیه دامن میزد که خندیدن به ناکامی تیم از روی نیمکت، هیچ اشکالی ندارد و این تنها گریهکردن است که مستوجب سرزنش به نظر میرسد. قبل از نود دیشب، بیشترین فشارها روی افتخاری و مدیران باشگاه بود و بعد از برنامه، منصوریان در سیبل انتقادها قرار گرفت اما با این وجود، انفعال مدیرعامل باشگاه نشان داد که او ابدا کزینه مناسبی برای عبور دادن استقلال از روزهای سخت بحران نیست. با این سطح از انفعال، او هرگز نمیتواند باری از روی دوش یک باشگاه بزرگ بردارد.
ارسال نظر