سلام ما را به لیگ حرفه‌ای برسانید
این محرومیت‌ها برای فوتبال ناگزیر است و مادامی که مجری فوتبال قانونمند نباشد و در برابر بدهی‌های عظیم باشگاه‌ها ایستادگی نکند، نتیجه همین است.
ایران ورزشی: این محرومیت‌ها برای فوتبال ناگزیر است و مادامی که مجری فوتبال قانونمند نباشد و در برابر بدهی‌های عظیم باشگاه‌ها ایستادگی نکند، نتیجه همین است. بی‌مجادله باید دست گذاشت روی نقطه‌ای که منبع و منشأ تمام این محرومیت‌ها است. آنجایی که تا به امروز چندان دیده نشده و اگر هم شده، سطحی بوده و گذرا. انتقاد‌ها متوجه کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال است. همان نقطه‌ای که باید سفت و محکم می‌ایستاد. همان مرجعی که عدل و داد باید اولویتش باشد نه اینکه پی در پی مماشات کند و بر دایره بدهکاران بیفزاید و طلبکاران را در افسوس دریافت مطالباتی که سال‌ها پیش باید می‌گرفتند، قرار دهد.
فدراسیون فوتبال و کمیته مهم و اثرگذارش در نقش اداره‌کننده‌های فوتبال ایران باید خیلی پیش‌تر از اینها مانع تیمداری باشگاه‌های بدهکار می‌شدند تا از بحرانی که اخیرا گریبان فوتبال ایران را گرفته و عنقریب است که به سوژه‌ای تازه برای رسانه‌های خارجی تبدیل شود، پیشگیری می‌شد. مطالبه ما چیزی نیست جز نظم‌پذیری و قاعده‌مندی. خواسته این است که فدراسیون فوتبال و کمیته‌های زیرمجموعه‌اش - کمیته‌های انضباطی - مقابل باشگاه‌های بدهکار بایستد و حتی مانع از فعالیت آنها در فوتبال شود. به راستی اگر سیل عظیم بازیکنان طلبکار ایرانی همچون بازیکنان خارجی می‌توانستند از باشگاه‌های طرف قرارداد خود به فیفا شکایت ببرند تکلیف فوتبال ایران چه بود؟ آیا اساسا لیگی باقی می‌ماند؟ کدام باشگاه را سراغ دارید که به بازیکنان و مربیان ایرانی‌اش بدهکار نباشد؟ بدهی‌هایی که روی هم تلنبار شده و حتی آن بازیکنان و مربیان مالیات پول نگرفته خود را هم به اداره مالیات پرداخت کرده‌اند! این انصاف است؟ آیا این رویه برخاسته از انضباط مدیریتی است؟ هرگز! فوتبال ایران مسیر درستی را نمی‌پیماید. این را می‌توان از احکام اخیری که علیه دو باشگاه پرتماشاگر ایرانی
(استقلال و تراکتورسازی) صادر شده به وضوح احساس کرد.
سوء‌مدیریت در این دو باشگاه نیز مزید بر علت است و باید مدیران این دو باشگاه در مقابل افکار عمومی پاسخگو باشند و نهاد‌های بالادستی این دو باشگاه مدیران و متخلفان را به جد مورد بازخواست قرار دهند و با مقصران برخوردی جدی کنند اما این وضعیت باشگاه‌ها زاییده فدراسیون فوتبال و کمیته‌ای هستند که در همه سال‌هایی که لیگ ایران حرفه‌ای شده، هیچ اقدام جدی و ضروری در راستای برخورد سریع، بی‌تعارف و بدون مصلحت‌اندیشی با باشگاه‌های بدهکار نکرده‌اند و دایم با آنها در مماشات بوده‌اند و از کنار بدهی‌های بزرگ سرسری گذشته‌اند. اگر فدراسیون فوتبال قاطع بود، اگر کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال محکم بود، این باشگاه‌ها اکنون با بدهی‌های خارجی مواجه نبودند و خود را ملزم و متعهد به قراردادها می‌دانستند و محرومیت‌هایی که می‌بینیم هرگز رخ نمی‌داد. از این اسفبارتر که هیچ کس در پی مقصران نمی‌گردد و حتی مدیران این دو باشگاه مردمی عذرخواهی هم نمی‌کنند، یک نکته نگران‌کننده در فوتبال ایران وجود دارد که نباید در این هجمه خبرها از آن غافل شد؛ بخش‌هایی از فدراسیون فوتبال در دست افرادی است که سابقه تیره‌ای در مدیریت فوتبال ایران داشته‌اند. به
عنوان مثال مشاور بخش اقتصادی فدراسیون فوتبال.
او که پیش‌ترها در اقدامی غیرقانونی وقتی با بدهی‌های بزرگ مواجه شد، امتیاز تیمش را فروخت و تیم جدیدی ثبت کرد و طلبکاران را به سمت تیم منحل شده هدایت کرد و هیچ‌گاه در برابر بدهی‌هایی که به مربیان و بازیکنان تیم منحل شده‌اش وجود داشت پاسخگو نبود. آیا این اقدام‌ها قانونی است که مدیری تیمداری کند، بدهی به جا بگذارد و بعد امتیاز آن تیم را واگذار نماید و انبوهی از بازیکن و مربیان را در حسرت حقوق خود باقی بگذارد؟ آیا اساسا مدیرانی با چنین افکاری می‌توانند اداره‌کننده‌های مناسبی برای بخش‌های مهم فدراسیون فوتبال باشند و سیاست‌هایی اعمال کنند که باشگاه‌های بدهکار نتوانند در فوتبال ایران فعالیت کنند؟ از مهدی تاج به عنوان یک مدیر باتجربه در حوزه باشگاهداری با سال‌ها فعالیت و ایجاد تحول در فوتبال اصفهان، انتظار چیز دیگری است.
ارسال نظر