طالب‌لو: بیرانوند هنوز بهترین دروازه‌بان ایران است

ایران ورزشی: وحید طالب‌لو را استقلالی‌ها هرگز فراموش نخواهند کرد. دروازه‌بانی که در اوج جوانی قفس توری این باشگاه را به تسخیر خود درآورد و توانست قهرمانی‌های متعددی را با پیراهن شماره یک استقلال تجربه کند. شاید اگر طالب‌لو در جام جهانی به میدان می‌رفت، می‌توانست همچون دروازه‌بان‌های امروز فوتبال ایران بازی در لیگ‌های اروپایی را هم تجربه کند اما سرنوشت او در آن دوران که حضور بازیکنان ایرانی در اروپا به سختی فراهم می‌شد، طور دیگری رقم خورد. با وجود این اما آقا وحید تکیه‌ای جدا نشدنی از پازل تاریخ پرماجرای باشگاه استقلال است. دروازه‌بانی که حالا در ینگه دنیا رو به مربیگری آورده و تجربیات تازه‌ای را پشت سرمی‌گذارد...

تیم ملی امروز مقابل عراق بازی می‌کند و اگر برنده این بازی باشد، صعودش قطعی خواهد شد. البته با برخی معادلات حتی می‌شود با همین 16 امتیازی که تیم ملی به دست آورده به دور بعد رفت.

وضعیت تیم ملی به حدی خوب است که دیگر کسی دغدغه صعود ندارد و اگر روند تساوی دیگر تیم‌ها ادامه داشته باشد، شاید با همین ۱۶ امتیازی که تاکنون به دست آوردیم بتوانیم از گروه صعود کنیم. خیال ما بابت صعود به جام جهانی فوتبال تا حد زیادی راحت است و دست سرمربی تیم ملی هم باز است تا در بازی با عراق از بهترین ترکیب استفاده کند. البته شیوع کرونا تا حدی ترکیب تیم ملی را تحت‌الشعاع قرار داده اما به نظر من ما یک مجموعه کاملی از بازیکنان را در اختیار داریم که می‌توانیم به تک تک بازیکنانی که اکنون در اردوی تیم ملی هستند اتکا کنیم و برد دیگری را به دست آوریم.

تیم ملی با مربیگری اسکوچیچ در حالی چنین وضعیت مطلوبی را تجربه می‌کند که در مرحله پیش مقدماتی با مربیگری ویلموتس تا آستانه حذف پیش رفته بودیم.

در اینکه اسکوچیچ خوب نتیجه گرفته و در دوران مربیگری ویلموتس نتایج بسیار بدی گرفتیم شکی نیست. اسکوچیچ در دورانی مربیگری تیم ملی را به عهده گرفت که فشار بسیار زیادی روی تیم ملی بود اما به هر شکل ایشان توانست تیم ملی را متحول کند. یکی از دلایلی که به نظر من باعث موفقیت اسکوچیچ شد فضایی بود که بعد از شیوع ویروس کرونا به وجود آمد. شما اگر آخرین بازی تیم ملی در دوران مربیگری ویلموتس را با اولین بازی اسکوچیچ در نظر بگیرید به این نتیجه می‌رسید زمان قابل توجهی در اختیار مربی بعدی (اسکوچیچ) بود تا تیم ملی را از نو بسازد.

در آن دوران که به‌دلیل شیوع کرونا بازی‌ها لغو شد، رسانه‌ها و کارشناسان تا توانستند از وضعیتی که در تیم ملی به وجود آمده انتقاد کردند. گذر زمان اما باعث شد جو تیم ملی آرام شود که این یک حسن بود. اسکوچیچ درست در زمانی با تیم ملی وارد مسابقات شد که دیگر آن فضای پرتنش و پر از انتقاد وجود نداشت و به طرز قابل توجهی در ایران همه با هم متحد شدند بودند تا تیم ملی به مرحله مقدماتی برود. به اعتقاد من اسکوچیچ در فضای مناسبی وارد چرخه مربیگری تیم ملی شد و توانست از آرامشی که وجود داشت نهایت بهره را ببرد.

البته انتقادهایی هم به انتخاب خودش وجود داشت.

بله، انتقادهایی بود اما ما در دوران مربیگری ویلموتس هم نتیجه خوبی نگرفته بودیم و جامعه فوتبال ایران در نهایت به این نتیجه رسید که از اسکوچیچ حمایت کند تا او بتواند با کمک فوتبالیست‌های ایرانی که اغلب لژیونر بودند از آن مرحله سخت عبور کند. همان طور که گفتم اسکوچیچ زمانی سکان هدایت تیم ملی را به عهده گرفت که حجم عظیمی از انتقادها فروکش کرده بود. موافقان و مخالفان همه حرف‌های‌شان را زده بودند و دیگر فرصتی نبود که کسی بخواهد انتقاد از سرمربی تیم ملی را ادامه دهد. به نظر من اسکوچیچ از این موقعیت نهایت بهره را برد. من شک ندارم که در صعود تیم ملی کادرفنی نقش داشته‌اند اما نباید از کنار استعدادهای ناب فوتبال ایران عبور کرد. واقعاً آنها خیلی اثر‌گذار بودند. دست همه بچه‌ها درد نکند.

نگاه‌های متفاوتی نسبت به آینده سرمربی تیم ملی وجود دارد. برخی معتقدند که اسکوچیچ باید در تیم ملی به کار ادامه دهد و حتی در جام جهانی سرمربی باشد و برخی هم بر این باورند که فدراسیون فوتبال باید مربی بزرگی را روی نیمکت تیم ملی بنشاند.

من تصمیم گیرنده تیم ملی نیستم و نمی‌توانم در این خصوص نظر قطعی بدهم و باید ببینیم سیاست و استراتژی مدیران فوتبال ایران در قبال آقای اسکوچیچ چیست. اگر ما می‌خواهیم نگاه بلند مدت داشته باشیم، آن یک بحث دیگری است و باید تصمیم‌گیران کنار هم بنشینند و به جمع‌بندی برسند که آیا اسکوچیچ گزینه مناسبی برای آینده است یا خیر؟! اگر هم می‌خواهیم نگاه مقطعی داشته باشیم باید بخوبی افکارمان را روی هم بگذاریم و اگر دیدیم آقای اسکوچیچ برای کوتاه مدت گزینه مناسبی است، او را حفظ کنیم. الان یک بحثی میان جامعه فوتبال است که تیم ملی از مرحله گروهی خود در جام جهانی صعود کند. اگر این نگاه وجود داشته باشد تصمیم گیران فوتبال ایران باید همه جوانب را در نظر بگیرند و بعد درباره آینده کاری اسکوچیچ تصمیم‌گیری کنند.

شاید نسل کنونی آنقدر با تجربه باشند که بتوان چنین انتظاری از آنها داشت.

ما نسل خوبی داریم و باید ببینیم استراتژی سرمربی تیم ملی در آینده چیست. در جام جهانی ۲۰۰۶ ما در بازی آخر مقابل آنگولا هیچ شانسی برای صعود نداشتیم و برانکو آن زمان تصمیم گرفت از برخی بازیکنان مانند مسعود شجاعی هم استفاده کند. این تصمیم باعث شد یکی مانند شجاعی خیلی از بازی در جام جهانی سود ببرد. او لژیونر شد و در سال‌های بعدی نیز مدام در تیم ملی حضور داشت و توانست سال‌های سال برای تیم ملی بازی کند. آن زمان نگاه آینده نگرانه نسبت به تیم ملی وجود داشت و بازیکنانی در جام جهانی به کار گرفته شدند که جوان بودند اما این جوانگرایی به سود آنها تمام شد. هر چند که چنین هدیه‌ای نصیب من نشد.

شاید اگر در جام جهانی بازی می‌کردی سرنوشت فوتبالی‌ات به کلی تغییر می‌کرد.

همین طور است. من اگر در بازی آخر مثل چند جوان دیگر برای تیم ملی بازی می‌کردم شاید بلافاصله لژیونر می‌شدم. البته آن زمان لژیونر شدن خیلی سخت‌تر بود و براحتی بازیکن به تیم‌های خارجی نمی‌رفت. بخصوص دروازه‌بان که پست سخت‌تری است اما در سال‌های اخیر فضا عوض شده و بازیکنان پرشماری لژیونر شده‌اند که بسیار خوب است.

وجود 3 دروازه‌بان لژیونر در تیم ملی واقعاً بی‌سابقه است.

همین‌طور است. ما دروازه‌بان‌های بسیار خوبی الان در ترکیب تیم ملی داریم که کار همگی آنها ستودنی است و من بیش و کم عملکرد آنها را دنبال می‌کنم. داشتن دروازه‌بان‌های خوب برای یک تیم ملی واقعاً نعمت است.

شما سال‌ها در سطح اول فوتبال ایران دروازه‌بانی کردی و الان هم در کشور امریکا به مربیگری مشغولی و دیدی کاملاً وسیع نسبت به بازیکنان فوتبال داری. به نظر شما کدام یک از این 3 دروازه‌بان نسبت به دیگران بهتر است؟

پاسخ دادن به این سؤال سخت نیست. من اعتقاد دارم همچنان بیرانوند برای سرمربی تیم ملی بهترین گزینه محسوب می‌شود. شما اگر تعداد بازی‌ها و تجربیاتی که او در میادین مختلف به دست آورده را در نظر بگیرید به این باور می‌رسید که هنوز او بهترین دروازه‌بان تیم ملی است. به نظر من بیرانوند در سال‌های اخیر ثبات بیشتری داشته است اما در عین حال نباید از جهش و پیشرفت دیگر دروازه‌بان‌های تیم ملی هم غافل بود و پذیرفت که باید برای آینده نیز برنامه‌ریزی کرد و دروازه‌بان‌هایی ساخت که در آینده بتوانند جای بهترین‌های ما در این پست را بگیرند. این سیاست؛ یعنی میدان دادن به جوان‌ها انگیزه را میان دروازه‌بان‌ها بالا می‌برد و باعث ایجاد رقابت بین بازیکنان تیم ملی می‌شود.البته حقش بود حسینی هم در لیست انتظار باشد.

همان طور که اوضاع تیم ملی خوب پیش رفته، در این فصل برخلاف فصول قبل اوضاع استقلال هم مطلوب است.

در سال‌های گذشته تغییرات پی در پی استقلال را زمینگیر کرده بود. کار به جایی رسید که حتی پزشکان این باشگاه هم پی در پی عوض می‌شدند و من نمی‌دانم چرا این همه تغییر در این باشگاه بود. یک روز مدیر، روز دیگر سرمربی و همان طور که گفتم تغییرات به سطوح پایین‌تر هم رسیده بود. شما فکر می‌کنید یک باشگاه آیا می‌تواند میان این همه تصمیمات آنی کمر راست کند؟ قطعاً کار برای همه سخت می‌شود و شما نمی‌توانی انتظار موفقیت داشته باشی. وقتی ثبات نباشد هیچ نتیجه‌ای حاصل نمی‌شود. البته ممکن است به طور اتفاقی نتایجی به دست آید اما به نظر من این مسائل در تار و پود یک باشگاه اثرات منفی می‌گذارد و تیم را به سمت ناکامی پیش می‌برد.

با انتخاب آجورلو به‌عنوان مدیرعامل جدید باشگاه استقلال تا حدی این مشکلات از بین رفته است.

ایشان سابقه خوبی در مدیریت دارد و تا الان عملکردش خوب بوده. همین که یک مدیر می‌تواند آرامش را در تیمش ایجاد کند، نشان از توانایی‌های او دارد. من دیدم که چند ماه قبل ایشان پیشکسوت‌های باشگاه را دور هم جمع کرد. این کار خوب است و حس همدلی و اتحاد ایجاد می‌کند. از طرفی شنیدم که برای ترمیم کمپ ناصر حجازی هم در تلاشند. کارهای خوبی در حال انجام است. اما همان طور که گفتم مهم‌ترین فاکتور در یک باشگاه ایجاد ثبات و آرامش است که مدیران قبل هرگز این کار را نکردند.

می‌توانیم نشانه‌های قهرمانی را در استقلال ببینیم؟

نشانه‌های قهرمانی همیشه در استقلال وجود دارد. شما اگر به عقب برگردید می‌بینید که در دوران بازی خودم در استقلال تیم ما در لیگ نتوانست جایگاه مطلوبی را به دست آورد و سیزدهم شد اما در همان فصل قهرمان جام حذفی شدیم. استقلال یعنی قهرمانی و این باشگاه آنقدر بزرگ است که حتی اگر در یک تورنمنت چهارجانبه هم شرکت کند دوست ندارد چیزی جز قهرمانی عایدش شود. روحیه قهرمانی همیشه در باشگاه استقلال وجود داشته و ما همیشه برای قهرمانی وارد مسابقات شدیم. اگر هم ناکامی‌هایی به وجود آمده دلایل دیگری داشته و ارتباطی به انگیزه ذاتی بازیکنان و تصمیم گیران این باشگاه ندارد. همین که هواداران پشت استقلال هستند این یعنی انگیزه قهرمانی. به نظر من آنها نیروی قابل توجهی برای این باشگاه محسوب می‌شوند تا در هر شرایطی فکر قهرمانی باشند. مگر می‌شود پیراهن استقلال را پوشید و به قهرمانی فکر نکرد؟!

کادر فنی استقلال هم تا الان عملکرد مطلوبی داشته و توانسته تیم را در صدر جدول حفظ کند.

ما نیم فصل پرماجرا و بسیار سخت را پیش رو داریم که باید از پس پستی و بلندی‌های آن برآییم. به نظر من این فصل با فصل قبل متفاوت است چون آقای مجیدی تیم را خودش بست و این یک حسن بزرگ برای یک مربی محسوب می‌شود تا تیمش را خودش انتخاب کند. این موضوع باعث هموارتر شدن مسیر قهرمانی می‌شود اما باید توجه داشت که ما نیم فصل بسیار سخت را پیش رو داریم و باید با تمام وجود به سمت موفقیت قدم برداریم و اجازه ندهیم که این فرصت خوب به سادگی از کف برود. برای استقلال آرزوی موفقیت دارم.