طنز؛ فروشندگان مریخی خریداران ونوسی
این روزها اگر سری به بازار لوازم دیجیتال بزنی، فروشندگان چنان گوی سبقت را در دادن اطلاعات خارجکی از هم میربایند که نه تنها کمکی به شما نمیکند، بلکه بدتر امکان دارد شما قید خرید آن چیزی را که دنبالش بودید هم بزنید. مثلا شما میروید...
این روزها اگر سری به بازار لوازم دیجیتال بزنی، فروشندگان چنان گوی سبقت را در دادن اطلاعات خارجکی از هم میربایند که نه تنها کمکی به شما نمیکند، بلکه بدتر امکان دارد شما قید خرید آن چیزی را که دنبالش بودید هم بزنید. مثلا شما میروید به فروشنده میگویید: «سلام. من یک لپتاپ میخوام که باهاش تایپ کنم و گاهی هم بروم توی اینترنت، ایمیلهایم را چک کنم. قیمتش هم یک میلیون باشد». فروشنده در اینجا شما را به سمت قفسه لپتاپها میبرد و شروع میکند: «اینها همگی کرال هستند که بیسشون سیتولوپاس درام فلیس داره؛ یعنی وقتی وُرد رو روی اینا نصب میکنید، آپدیت و رجیسترشون، پارانوزاموس لود شده و کلاسیوس ناوا دارک ولی بیلان اما اینسری که اینجا میبینید، پروداکتشون میلی نانو هست که میتونید باهاش جز وبگردی، فلاموینوسینوس که سیپییوهاش از تراشه کرانشیزان تایوانی هست». بعد شما با شرمندگی به طرف میفهمانید که اصلا این چیزها برایتان مهم نیست و فقط میخواهید یک سیستم داشته باشید که با آن تایپ کنید. پس فروشنده که از نفهمی شما کمی عصبی شده! شما را به سمت قفسه دیگری میبرد و دوباره یکسری از این توضیحات میدهد و آخر سر شما با پرداخت هفت میلیون، صاحب یک لپتاپ میشوید که فقط قرار است با آن تایپ کنید.
بازار موبایل، دوربین دیجیتال، السیدی و سینمای خانگی هم دست کمی از این جریان ندارد. فروشندگان جوری برای شما از ریزتراشههای بهکار رفته در این وسایل صحبت میکنند که شما احساس میکنید با نخریدن یک چیز گرانتر، سرطان میگیرید. اما کاش این جریان به همینجا ختم میشد. سری به کافیشاپ یا فستفودها هم بزنید دقیقا همین جریان را شاهد خواهید بود. چای ملاگونا با دیفتری نیویورکی، چیزمز برگر با ماشروم این باکس هپی میل، دیفنوکسیلات با سس خامه پورتوریکو، پیتزا چاواچاوا فلامینویوم دلاسیپا، آیریش کافی بلک روم آن تاچیبلز و ملانی بلانشت کرم پای اپل سینوس دو ایکس بهعلاوه دو اما کاش جریان مدرنیته زورکی ما به همین جا ختم میشد.
حالا کاش این قضیه فقط به مدرنیته و طباطب و خورد و خوراک مربوط میشد. خیر سرتان میخواهید بروید یک تیشرت بخرید توی این پاساژهای مکشمرگ ما، طرف چنان درباره برند تیشرت با شما صحبت میکند که انگار شما همستری هستید که آمدید شاتل فضایی بخرید. پس شما هی خجالت کشیده و علاوهبر تیشرت، ستتان را با یک بوت، پیراهن، کت تک و شلوار کامل میکنید تا مبادا بقیه بفهمند که شما این چیزها را بلد نیستید و بهجای 30 هزار تومان، سه میلیون پیاده میشوید. خلاصه کلام اینکه اینها همگی شیادی است، نه ما چیزی به اسم هاتچاکلت دارک فلامینگو با آل پاچینوی اضافه داریم، نه موبایل با تراشه میکرو سلیکون آیپی دولاسکوس لاپاسومارا. اولی همون شیر کاکائو خودمونه، دومی یعنی قابلیت اساماس دادن! گول نخورید.
نظر کاربران
عالی بود
دقیقا همینه، همش ادا و اصول و عشق مدرنیته.