پولک‌پوست یا پانگولین
پولک‌پوست یا پانگولین یا مورچه‌خوار پولک‌دار جانوری است بومی شرق آسیا و آفریقا. این گونه در فهرست جانوران در معرض تهدید قرار داشته و گونه‌های آسیایی آن در خطر فوری انقراض قرار دارند.
وبسایت fa-ct.ir: پولک‌پوست یا پانگولین یا مورچه‌خوار پولک‌دار جانوری است بومی شرق آسیا و آفریقا. این گونه در فهرست جانوران در معرض تهدید قرار داشته و گونه‌های آسیایی آن در خطر فوری انقراض قرار دارند.
پولک‌پوست بر روی پوست خود دارای فلس‌هایی از جنس کراتین است و تنها پستانداری است که این نوع فلس‌ها را بر روی بدنش دارد. این جانور شب‌زی بوده و از حس بویایی قوی خود برای یافتن حشرات در شب استفاده می‌کند. پولک‌پوست‌ها بیشتر روز را به خوابیدن می‌گذرانند و به هنگام خواب رو به بالا می‌غلتند و به صورت گلوله‌ای در خود جمع می‌شوند.
فلس‌های پانگولین همه جای بدن او به‌جز شکم و سمت داخلی بازوهایش را می‌پوشاند. پولک‌پوست‌ها به هنگام احساس خطر خود را مانند جوجه‌تیغی جمع می‌کنند و تنها کفتار و گربه‌سانان بزرگ قادر به نفوذ به پوشش فلسی آن‌ها هستند.
پانگولین هندی در حال دفاع از خود در برابر شیرهای آسیایی
پولک‌پوست‌ها در خوردن مورچه‌ها و موریانه‌ها تخصص دارند و زبانی دراز و باریک دارند که با بزاقی چسبناک پوشیده شده‌است. پولک‌پوست‌ها دندان ندارند و غذا در معده قوی آن‌ها خرد و هضم می‌شود. پولک‌پوست‌ها گوش هم ندارند یا گوش‌هایی کوچک در برخی از آن‌ها دیده می‌شود. پاهای جلوی آن‌ها کوتاه و نیرومند است که برای کندن زمین به‌کار می‌رود.
گونه‌هایی از پانگولین‌ها بر روی زمین زندگی می‌کنند و گونه‌ای نیز درخت‌زی است که این گونه دمی قوی برای گرفتن تنه و شاخه‌ها دارد. پولک‌پوست‌های آفریقایی معمولاً در هر بار تنها یک فرزند به دنیا می‌آورند ولی گونه‌های آسیایی ممکن است در هر بار بیش از یک فرزند بدنیا بیاورند. به هنگام خطر، پانگولین مادر، فرزندش را به بغل می‌گیرد و خود را به‌دور او گلوله می‌کند. پولک‌پوست‌های کودک، پس از دو سال آماده‌ی جفت‌گیری هستند.
پولک‌پوست بر روی پوست خود دارای فلس‌هایی از جنس کراتین است و تنها پستانداری است که این نوع فلس‌ها را بر روی بدنش دارد. این جانور شب‌زی بوده و از حس بویایی قوی خود برای یافتن حشرات در شب استفاده می‌کند. پولک‌پوست‌ها بیشتر روز را به خوابیدن می‌گذرانند و به هنگام خواب رو به بالا می‌غلتند و به صورت گلوله‌ای در خود جمع می‌شوند.
فلس‌های پانگولین همه جای بدن او به‌جز شکم و سمت داخلی بازوهایش را می‌پوشاند. پولک‌پوست‌ها به هنگام احساس خطر خود را مانند جوجه‌تیغی جمع می‌کنند و تنها کفتار و گربه‌سانان بزرگ قادر به نفوذ به پوشش فلسی آن‌ها هستند.
پانگولین هندی در حال دفاع از خود در برابر شیرهای آسیایی
پولک‌پوست‌ها در خوردن مورچه‌ها و موریانه‌ها تخصص دارند و زبانی دراز و باریک دارند که با بزاقی چسبناک پوشیده شده‌است. پولک‌پوست‌ها دندان ندارند و غذا در معده قوی آن‌ها خرد و هضم می‌شود. پولک‌پوست‌ها گوش هم ندارند یا گوش‌هایی کوچک در برخی از آن‌ها دیده می‌شود. پاهای جلوی آن‌ها کوتاه و نیرومند است که برای کندن زمین به‌کار می‌رود.
گونه‌هایی از پانگولین‌ها بر روی زمین زندگی می‌کنند و گونه‌ای نیز درخت‌زی است که این گونه دمی قوی برای گرفتن تنه و شاخه‌ها دارد. پولک‌پوست‌های آفریقایی معمولاً در هر بار تنها یک فرزند به دنیا می‌آورند ولی گونه‌های آسیایی ممکن است در هر بار بیش از یک فرزند بدنیا بیاورند. به هنگام خطر، پانگولین مادر، فرزندش را به بغل می‌گیرد و خود را به‌دور او گلوله می‌کند. پولک‌پوست‌های کودک، پس از دو سال آماده‌ی جفت‌گیری هستند.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
سوپش خیلی خوشمزس