طنز؛ «تفاوت فرهنگی» جرم نیست!
عده ای از دوستان مرتبا تماس می گیرند و خواستار موضع گیری بنده نسبت به جریان «تفاوت فرهنگی» اخیر در کره جنوبی هستند. حالا چرا با وجود این‌همه اتفاقات آبرومند در جهان، فقط در این مورد خاص نظر من براشون مهم شده، بماند.
فرزین پورمحبی در ایسنا نوشت:
عده ای از دوستان مرتبا تماس می گیرند و خواستار موضع گیری بنده نسبت به جریان «تفاوت فرهنگی» اخیر در کره جنوبی هستند. حالا چرا با وجود این‌همه اتفاقات آبرومند در جهان، فقط در این مورد خاص نظر من براشون مهم شده، بماند.
این‌هم واکنش من در چند مورد به شرح زیر:
1- طبیعی است هر کسی به‌دنبال چیزی است که ندارد. مثلا اسراییل همیشه به‌دنبال اعتبار جهانی است. داعش به‌دنبال مغز سرهای بریده شده است و... کشور ما هم با توجه به تحقیقات بصری اخیر، تا دلتان بخواهد ساپورت‌پوش دارد و گوش شیطان کر، کسی هم در زمینه دید زدن آنها کمبودی احساس نمی کند. اما مشکل از زمانی شروع می شود که سفیران ما به خارجه ای اعزام می شوند که حتی یک ساپورت‌پوش هم ندارد و این کمبود ساپورت‌پوش آنها را دچار نوعی سرخوردگی فرویدی می کند که بازتاب خالی کردن دق و دلی اشان به شکلی می شود که دیدیم و ای‌کاش نمی‌دیدیم، البته شنیدیم و ای‌کاش نمی‌شنیدیم. امان از وابستگی...
2- وقتی بازیکنان تیم فوتبال امیدمان نمی تواند گل بزنند، طبیعی است که مسئولین وظیفه‌شناس تیم، خودشان آستین ها را بالا زده و کمر همت را شل کنند تا در حد بنیه و توانشان گلی به سر کشورشان بزنند و الحق و الانصاف گلی هم که زدند، به اندازه 4 گل ویتنام ارزش داشت. بازم گلی به جمالشان که در دوره تحریم با این احساس مسئولیت بدون هیچ چشمداشتی از اعتبار و حیثت کشورمان به‌خوبی دفاع می کنند.
3- از این ماجرا نتیجه می گیریم «تفاوت فرهنگی» دو نوع است (البته تا زمان نگارش این متن): 1- آبی 2- چمنی؛ که البته در اینجا ما نوع زیر آبی را توصیه می کنیم. چون ما ایرانی ها هم تخصصش را داریم و هم احتمال لو رفتنش کمتر است. (توضیح ضروری: درست است که یک مورد آن در برزیل لو رفت اما تا این لحظه هیچ گزارش دیگری از سایر 195 کشور دیگر جهان به‌دستمان نرسیده و همین مسئله نشان‌دهنده بالا بودن ضریب اطمینان آن است.)
4- به عقیده حقیر، «تفاوت فرهنگی» جرم نیست، بیماری است. این بیماری به‌خاطر استفاده از ماهواره و مشاهده کانال‌هایی است که در آنها تبلیغ داروهای افزایش میل جنسی می کنند. - انگار خودشان خوار، مادر ندارند - ما هم که با همه چیز تعارف داریم، برای آنکه به آنها بر نخورد، بلافاصله آن داروها را مصرف می کنیم و نتیجه اش همینی می شود که نباید بشود.
5- در پایان پیشنهاد می کنم برای رفع این مشکل، یا کاری کنید که تیم هایمان مثل تیم والیبال در میدان گل بزنند تا مسئولینشان مجبور نشوند خارج از میدان جبران مافات کنند یا سی دی افشاگرانه علیه ساپورت را برای چند روزی قرض کرده و به خارج از کشور ببرید تا بلکه کمبود ها اینگونه جبران شود. به‌طور کلی هم ...بابا گلی به جمالتان، خیلی با حالید.
عده ای از دوستان مرتبا تماس می گیرند و خواستار موضع گیری بنده نسبت به جریان «تفاوت فرهنگی» اخیر در کره جنوبی هستند. حالا چرا با وجود این‌همه اتفاقات آبرومند در جهان، فقط در این مورد خاص نظر من براشون مهم شده، بماند.
این‌هم واکنش من در چند مورد به شرح زیر:
1- طبیعی است هر کسی به‌دنبال چیزی است که ندارد. مثلا اسراییل همیشه به‌دنبال اعتبار جهانی است. داعش به‌دنبال مغز سرهای بریده شده است و... کشور ما هم با توجه به تحقیقات بصری اخیر، تا دلتان بخواهد ساپورت‌پوش دارد و گوش شیطان کر، کسی هم در زمینه دید زدن آنها کمبودی احساس نمی کند. اما مشکل از زمانی شروع می شود که سفیران ما به خارجه ای اعزام می شوند که حتی یک ساپورت‌پوش هم ندارد و این کمبود ساپورت‌پوش آنها را دچار نوعی سرخوردگی فرویدی می کند که بازتاب خالی کردن دق و دلی اشان به شکلی می شود که دیدیم و ای‌کاش نمی‌دیدیم، البته شنیدیم و ای‌کاش نمی‌شنیدیم. امان از وابستگی...
2- وقتی بازیکنان تیم فوتبال امیدمان نمی تواند گل بزنند، طبیعی است که مسئولین وظیفه‌شناس تیم، خودشان آستین ها را بالا زده و کمر همت را شل کنند تا در حد بنیه و توانشان گلی به سر کشورشان بزنند و الحق و الانصاف گلی هم که زدند، به اندازه 4 گل ویتنام ارزش داشت. بازم گلی به جمالشان که در دوره تحریم با این احساس مسئولیت بدون هیچ چشمداشتی از اعتبار و حیثت کشورمان به‌خوبی دفاع می کنند.
3- از این ماجرا نتیجه می گیریم «تفاوت فرهنگی» دو نوع است (البته تا زمان نگارش این متن): 1- آبی 2- چمنی؛ که البته در اینجا ما نوع زیر آبی را توصیه می کنیم. چون ما ایرانی ها هم تخصصش را داریم و هم احتمال لو رفتنش کمتر است. (توضیح ضروری: درست است که یک مورد آن در برزیل لو رفت اما تا این لحظه هیچ گزارش دیگری از سایر 195 کشور دیگر جهان به‌دستمان نرسیده و همین مسئله نشان‌دهنده بالا بودن ضریب اطمینان آن است.)
4- به عقیده حقیر، «تفاوت فرهنگی» جرم نیست، بیماری است. این بیماری به‌خاطر استفاده از ماهواره و مشاهده کانال‌هایی است که در آنها تبلیغ داروهای افزایش میل جنسی می کنند. - انگار خودشان خوار، مادر ندارند - ما هم که با همه چیز تعارف داریم، برای آنکه به آنها بر نخورد، بلافاصله آن داروها را مصرف می کنیم و نتیجه اش همینی می شود که نباید بشود.
5- در پایان پیشنهاد می کنم برای رفع این مشکل، یا کاری کنید که تیم هایمان مثل تیم والیبال در میدان گل بزنند تا مسئولینشان مجبور نشوند خارج از میدان جبران مافات کنند یا سی دی افشاگرانه علیه ساپورت را برای چند روزی قرض کرده و به خارج از کشور ببرید تا بلکه کمبود ها اینگونه جبران شود. به‌طور کلی هم ...بابا گلی به جمالتان، خیلی با حالید.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر