از اوايل دهه ۸۰ سبكهاي جديد مداحي وارد عزاداريهاي محرم و صفر شد؛ سبكها و شيوههايي كه با وجود مخالفتهاي برخي منبريها توانست در ميان جوانان و نوجوانان خود را جا بيندازند و از همان سالها بود كه به تدريج شكاف نسلها و انديشهها در بحث هيئتهاي جوانان و ميانسالان خودنمايي كرد.
روزنامه جوان: از اوايل دهه ۸۰ سبكهاي جديد مداحي وارد عزاداريهاي محرم و صفر شد؛ سبكها و شيوههايي كه با وجود مخالفتهاي برخي منبريها توانست در ميان جوانان و نوجوانان خود را جا بيندازند و از همان سالها بود كه به تدريج شكاف نسلها و انديشهها در بحث هيئتهاي جوانان و ميانسالان خودنمايي كرد.
البته اين يك امر طبيعي است و مقابله و برخورد تند با آن همانگونه كه در طول اين سالها ديديم هم اشتباه است و هم غيرممكن، بلكه بايد توسط افراد فهيم و مسئولان توانا با همكاري رسانهها اين امر مديريت ميشد.
با اين حال فضاي آن سالها به گونهاي بود كه بيشتر به مقابله برخاستند تا مديريت و چون اين سبكها با شور و هيجان جوانان همخواني داشت، توانست ميان نسل جديد جا باز كند و شكاف بين نسلها را در حوزه عزاداري بيش از پيش به نمايش بگذارد. سوءمديريت و بسنده كردن به حرف يا اجبار بهجاي كار فرهنگي باعث شد تا حتي در ميان مداحاني كه به ظاهر مقبول نيز بودند، سيستم جاسوسي دشمن نفوذ كند و ردپاهايي ترسناك از خود بهجاي بگذارد. اين بحث را تقريباً همه ميدانيم و بارها و بارها از آن گفته شده منتها آنچه كمتر در عمل ديدهايم مديريت و مهندسي فرهنگي بوده است.
البته كارهايي چون همايش پيرغلامان در چند سال اخير تأثيرات مثبت خود را داشته و باعث تعامل و ارتباط مداحان جوان با پيشكسوتان شده است، اما عموماً در اين فضا شاهد دو نوع نگاه هستيم؛ نگاه اول كه ميگويد با دستگاه امام حسين(ع) نبايد مقابله كرد و همه اتفاقات را با خوشبيني استقبال كرد. همين كه جوانان به اين سمت و سو گرايش دارند جاي شكر دارد و نگاه دوم كه ميگويد بياييد به دوران ابتداي انقلاب و قبلتر از آن برگرديم و معيار عزاداريمان سنتي باشد و اين طيف نسبت به عزاداريهاي كنوني بدبين و گلايهمند هستند.
اين نگاه حتي معيار عزاداريهاي مورد پسند آنها سبك روضهخواني براي امام خميني است و به نوعي تغيير نسلها و زمانها از ديد اين افراد دور مانده و تقريباً ميتوان گفت دركي نسبت به نسل جديد ندارند. امام علي(ع) در حديث مشهوري ميفرمايند: «فرزند زمان خويشتن باشيد.» با استناد به همين روايت بايد اين نگاه صرف سنتي را كنار گذاشت؛ چراكه تأكيد بيش از حد روي آن جواب معكوس ميدهد. صحبت سر بايدها و نبايدها نيست، بلكه حرف روي شناخت و مديريت فضاي عزاداري است.
مداحان بايد اين نكته را در نظر بگيرند كه مخاطبان آنها تحت بمباران اطلاعاتي درست و غلط قرار دارند و اغنا در اين فضا كار سادهاي نيست، اگر اين روزها در برخي هيئتهاي محلي حضور داشته باشيد اين موضوع را به راحتي متوجه ميشويد. مداحي كه وزن و قافيه را نميشناسد، از عروض چيزي نميداند و سعي ميكند فقط با صدا و وسايل الكترونيك مفاهيم و ريتم را هماهنگ كند، نميتواند روي نسل جديد تأثير بگذارد.
متأسفانه بعد از سالها كه از نگارش كتاب «حماسه حسيني» شهيد مطهري ميگذرد همچنان بسياري از مداحان با نسبت دادن انواع خفت و خواري و ذلت به اهل بيت ميخواهند از مردم گريه زوري بگيرند و اين اتفاق نادرست در بين برخي مداحان جديد كه مقلدوار عمل ميكنند زياد ديده ميشود.
اين در حالي است كه ذكر خالي مصيبت اهل بيت كه براي احياي دين اسلام و سربلندي بشريت خود را فدا كردند به تنهايي سوزناك است و دل هر فردي را به درد ميآورد و زياد كردن پياز داغها در مداحيها گاه به تحريف ميانجامد و براي نسل جديد كه از سوي رسانههاي مختلف به خصوص فضاي مجازي مورد حمله شبهات قرار ميگيرد، اين مسئله ضد تبليغ است و نتيجه عكس دارد زيرا حالا ديگر شبههافكنيها درباره كربلا و عاشورا زبان به زبان و توسط عدهاي معدود صورت نميگيرد بلكه رسانهها در اين زمينه حضور و فعاليت گستردهاي دارند و از آنجا كه مطالعه كم است، مداح بايد با منابع معتبر و درست نوحهسرايي كند، لذا هركس كه ميخواهد مدال مداحي اهل بيت را به گردن بياويزد بايد خود را به علوم لازمه اين هنر متعالي مجهز كند و دانستن علوم شعري و علوم ديني خارج از اداي لغات و تلفظ يك ضرورت در حوزه مداحي است.
پ
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر