دهنمکی:هیچ وقت از جایی بودجه نگرفتم
محمدمهدی عسگرپور اعتقاد دارد که باید جایگاه شخصیت های برجسته فرهنگی و هنری در منافع ملی ما مشخص شود.
در ابتدای این مناظره، عسگرپور درباره نگاه امنیتی در سینما گفت: «فضای امنیتی در هر کشوری برگرفته از منافع ملی است. ما با مشکلی مواجهیم که جلوی رویمان است . ما نمیتوانیم منافع ملی مشترکمان را تعریف کنیم. این موضوع با بیانیه و سخنرانی به دست نمیآید. منافع ملی ما گاهی سطحش در حد یک فروش رفتن خودروهای یک خودروسازی پایین میآید. اما این مفهوم گسترده تر است.»
او افزود: «باید جایگاه شخصیت های برجسته در منافع ملی تعریف شود. در هر کشوری چهره های فرهنگی تخریب شود در آنجا منافع ملی شکل نمی گیرد. این موضوع در کشور ما زیاد صورت گرفته است.»
او ادامه داد: «من در چهار سال مسئولیتم در دولت دهم متوجه شدم و به سختی پذیرفتم که خیلی از جریان ها و نهادها انرژی خود را صرف این می کنند که نقش کلیدی افراد را در حوزه فرهنگ بگیرند و اینها به موجوداتی تبدیل شوند که وقتی دربارشان حرف می زنید حس خوبی درباره آن ها پیدا نکنید. »
مسعود دهنمکی در این باره گفت: «من خیلی اعتقادی به نگاه امنیتی ندارم. خیلی وقت ها سینما وقتی در عرق ملی کمک می کند ، دارد کارکرد امنیتی دارد. خیلی از فیلم های ما سفارش نهادهای مختلف بودند و نباید شعاری با مسئله حرف زد. مسئله مهم به حاشیه بردن نخبگان که هنرمندان را در بر می گیرد ، این است که آنها را وارد دعواهای پیاده نظامی نخبگان کنیم.»
کارگردان «اخراجیها» افزود: «این ایجاد تعصب و دعواهای حاشیه ای خواسته جریان های سیاسی است که بعد از سه دهه یاد گرفتند که مثلا اتحاد بین تحکیم و انجمن اسلامی نشود. اگر آنها خوب شوند ، دعوای کنسرت می شود دعوای کرسنت. یا همین دعواهای سینما. مثلا اگر پای امضای عدالتخواهانه همه نام ها باشد ، می ترسند. آن وقت می فهمند فرهنگ چرخ پنجم مناظره ها نیست که مثلا یکی بیاید خانه سینما را ببندد و یکی سوپرمن بشود که بازش کنند. نقشی که الان هنرمندان ما دارند انجام می دهند جایش در دفاع مقدس خالی بود. تازه این چیزی هم که می گویم هنوز خیلی ویترینی است و می تواند عمق بیشتری پیدا کند.L
او ادامه داد: «نقش هنرمندان در هالیوود را ببینید که با ترامپ چه کردند؟ اینجا هم این اتفاق دارد می افتد و شاید یک دهه بعد ببینیم که ما هم جنبش دانشجویی مان و هم هنرمندان مان به این نتیجه برسند وارد این دعواهای سطحی نشوند.»
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، عسگرپور درباره مدیریت نخبگان در کشور و ایجاد فضای دو قطبی گفت: «در کشورهای پیشرفتهتر دولتمردان برای اداره کردن بخش های مختلف نسخه های مختلف دارند. آنچه من از این ۳۰ - ۲۰ سال گذشته می فهمم این است که ما اداره کردن نخبگان خود را بلد نبودهایم. این امر تنها به بخش فرهنگ و هنر محدود نیست و به جز موضوع هسته ای که به یک موضوع ویژه تبدیل شده است، خیلی از نخبگان ما مهاجرت کرده اند و ما حتی این بخش را نیز درست مدیریت نکرده ایم.اصرار به ایحاد فضای خودی و غیرخودی کار را به جایی رسانده است که مجبور هستید بین این دو دایره یکی را انتخاب کند.»
او در ادامه گفت: «حکومنت های پی در پی ما راهی باقی نگذاشت و هنرمندان باید در این دایره ها یکی را انتخاب کنند و اگر حاضر نشوند در این دایرهها باشند خانه نشین میشوند. در نتیجه کسی که جریان روشنفکری برایش جذاب باشد جذب دایره غیر خودی می شود. در دایره خودیها اگر فرد خیلی خودی باشید می توانید حرف هایی را بزنید که دیگران نمی توانند بزنند. آیا همه می توانند حرف هایی را بزند که حاتمی کیا و ده نمکی میزنند؟ البته این دایره نزدیک انتخابات خیلی بزرگ می شود. این دایره در زمانی که لازم داریم اندازه اش تغییر می کند. وقتی که هنرمندان باید میان این دایره ها انتخاب کنند ترجیح می دهند که در دایره بزرگتر قرار می گیرند که متاسفانه دایره غیر خودی شده است.»
مسعود دهنمکی گفت: «اگر تیتراژ فیلم های اپوزیسیون را ببینید ، اتفاقا با پول های نهادهای عمومی ساختند. همین هایی که اسکار گرفتند و خرس بردند. خیلی از این فیلم هایی که حتی توقیف شدند هم از همان پول های ارگانی گرفتند. این دیگر بعضی از بازی است که سیاسی کاری کنند. طرف اسم فیلمش را فلان وزیر گذاشته است و الان می گوید نمی گذارند من فیلم بسازم. ولی در این ارگان ها وقتی فیلم سفارشی دادند بسازند ، این قدر این سفارش دهنده ها بی سواد بودند که فیلم ضد خودش عمل کرده است چون رفتند دادند کسی بسازد که باور به آن چیزی که خواسته بسازد ، نداشته.از شهرداری گرفته تا آستان قدس و سپاه ف دارند فیلم می سازند.
کارگردان «رسوایی» در ادامه افزود: «منی دارم این حرف را می زنم که هیچ وقت از جایی بودجه نگرفتم. ولی وقتی فیلم جنگی می سازی مگر می شود از نیروهای نظامی کمک نگیری؟ در خود هالیوود هم تانک در دست ارتش است دیگر. ولی بعضی وقت ها یکی خودش فیلمی می سازد که ارزش دارد. هم اجتماعی و هم ملی. باید از آن فیلم حمایت شود و در اکران ، در ساخت تا فیلمساز دلگرم شود که باز هم کار ارزشمند بسازد.می گویند من رانت داشتم اما همه می دانند و اگر کمی مطالعه کنند، می بینند دیواری کوتاه تر از من نبوده هیچ وقت نبوده است. سر اخراجی های یک ، اصلاح طلب ها که حسابی ما را زدند اما آن طرفی هم هم کم نگذاشتند. ۱۵ تا سردار علیه من نامه نوشتند برای اخراجی های یک. نامه را برای عالی ترین مقامات نوشتند که اقای رضایی جلویش را گرفت. یا مثلا فیلم را نسخه با کیفیتش را دادند بیرون ! همه می دانند این فیلم را چه کسی می توانسته بدهد بیرون.
او در ادامه افزود: «درباره همین رسوایی ۲ ببینید چه فضایی برایم ساختند. فیلمم را بایکوت محض کردند. همین برنامه های تلویزیونی هیچی درباره اش نگفتند. وقتی ما در رسوایی صحنه آن زلزله را خودمان ساختیم که پول از کشور خارج نشود ، نگفتند بیایند نگاه تخصصی در جشنواره به این جلوه های ویژه داشته باشند.تاوان حرف های متفاوت زدن این است. وقتی من فقر و فحشا را ساختم ، همه این فیلم را کوبیدند. کاری کردند که توقیف شود. کلی برایش فحش خوردم. بعد از ۱۵ سال الان این بحث خیلی داغ شده است. همین چندی قبل درباره چنین موضوعی شبه مستندی را ساختند که همه مسئولین نظام نشستند، دیدند و گریه کردند. مثلا روزنامه هایی از من را ببینید که تا به حالا بسته شده است.شما اصلاح طلب ها حق تان است بسته شود اما ببینید چند تا رسانه من را بستند و رافت اسلامی هم شامل حالم نشد!»
ارسال نظر