روزنامه همشهری: مردم در مترو با خدا حرف می‌زنند

روزنامه همشهری، ارگان شهرداری تهران به تمجید از طرح‌های گرافیکی جدید متروی تهران پرداخت و نوشت: مردم به واسطه این اقدام در مترو با خدا صحبت‌ می‌کنند.

این روزنامه نوشت: در میان شلوغی‌های زندگی روزمره، آن هم در شهر زیرزمینی مترو، جایی که آدم‌ها حتی از فرط خستگی و عجله و بی‌حوصلگی متوجه تنه‌هایی که می‌خورند و تنه‌هایی که به دیگران حین گذر می‌زنند، نمی‌شوند، بعضی ازتابلوهای تبلیغاتی مترو این روزها حکم قرص آرامش را برای مردم پیدا کرده‌اند.آن دسته از تابلوهایی است که مضمونشان حرف دل خیلی از مردم با خداست؛ مسافرانی که وقتی چشم‌شان به این تابلوها می‌خورد، فارغ از عجله‌ای که همیشه دارند، لحظه‌ای می‌ایستند و نوشته روی آن را زمزمه می‌کنند: «خدایا ما قدمان به آرزوهایمان نمی‌رسد لطفا کوتاه بیا»؛ اینها گزیده‌هایی از نجواها و دعاهای ساده‌ای است که تحت عنوان پویش با خدا حرف بزن در متروی تهران اجرا شده است. این طرح را معاونت امور فرهنگی و اجتماعی شرکت بهره‌برداری متروی تهران اجرا کرده و از مردم هم خواسته دعاها و نیایش‌های ساده خودشان را به شماره‌ای که اعلام کرده است، ارسال کنند.

توقف برابر حرف دل

«خدایا بیا نصف نصف پیش برویم ما خوشگل دعاکنیم، تو خوشگل اجابت کن»، «خدایا دوستان خوبت را سر راه ما قرار بده»، «خدایا بال پرواز مرا برای کارهای بزرگ قوی کن»؛ نیایش‌های ساده و بی‌آلایش برگرفته از کتاب مناجات اثر عباس حسین‌نژاد؛ نیایش‌های ساده‌ای که مسافران زیادی را برای لحظاتی در مقابل خود متوقف می‌کند. با حال و احوال مختلف، یکی با خواندنشان لحظه‌ای بغض می‌کند، یکی تصویرشان را با گوشی ثبت می‌کند تا در خلوت خود هم زمزمه کند و یکی هم همان جا کنار دیوار می‌نشیند و زل می‌زند به تابلو و نوشته روی آن؛ انگار حرف دلش را حالا تمام شهر فریاد می‌زنند.

هزار دعای ساده مردم

مردم شهر وقتی دلشان با این نیایش‌ها آرام گرفت، خودشان هم دست به‌کار شدند و حرف‌های دلشان را طی پیامک‌های اعلامی به پویش با خدا حرف بزن ارسال کردند تا حس و حال قربت و نزدیکی با خدایشان را در شهر زیرزمینی مترو با مردم شهر به اشتراک بگذارند؛ به‌طوری‌که تا به الان بالغ بر هزار دعای خودمونی شهروندان تهرانی از مترو به مقصد آسمان ارسال شده؛ نیایش‌های ساده‌ای که از دل سفرهای روزانه به دل آسمان پر کشیده است؛ دعای مادری برای فرزندانش در زندگی، دعای پدری آبرومند برای خانواده‌اش، دعای دانشجویی برای کار و بار آینده‌اش و دعای بی‌غل و غش کودکی بیمار برای خنده‌های دوباره. فرقی نمی‌کند خواسته‌هایشان چیست، مهم فرصت حرف زدن ساده با خداست.