«خیزِ برد» برای سمت‌های مجلس دهم
شرایطی در انتخابات مجلس دهم برای نیروهای تحول‌خواه و جریان اصلاح‌طلب پدید آمد كه بخش اصلی نیروهای شناخته‌شده و توانمند برای برانگیخته‌نشدن حساسیت‌ها، از حق طبیعی خود برای نامزد‌شدن گذشتند.
روزنامه شرق - احمد شیرزاد؛ رئیس کمیسیون آموزش مجلس ششم: شرایطی در انتخابات مجلس دهم برای نیروهای تحول‌خواه و جریان اصلاح‌طلب پدید آمد كه بخش اصلی نیروهای شناخته‌شده و توانمند برای برانگیخته‌نشدن حساسیت‌ها، از حق طبیعی خود برای نامزد‌شدن گذشتند و تعدادی از چهره‌های دانشگاهی، نمایندگان سابق و مدیران ارشد سال‌های گذشته دولت هم که در سراسر کشور ثبت‌نام کردند، مجوز ورود به انتخابات را از سوی دستگاه ناظر دریافت نکردند.
باوجوداین روند تحولات، انسجام و نقش‌آفرینی اصلاح‌طلبان و دعوت رهبران این جریان از مردم برای شرکت در انتخابات با هدف ایجاد تغییر در ترکیب مجلس، مؤثر افتاد. با‌این‌حال ترکیب مجلس به‌گونه‌ای شده که ممکن است یکی از بهترین مجالس ایران شود و در‌عین‌حال احتمال دارد پدیده‌هایی مانند رفتار آن نامزد فهرست اصلاح‌طلبان در شورای شهر تهران را شاهد باشیم که از این فهرست، وارد خیابان بهشت شد؛ اما رأی به رقیب اصلاح‌طلبان داد.
در هفته‌های اخیر خبرهايي درباره فشار بر نامزدهایی که از فهرست امید وارد مجلس شده‌اند براي تبری‌جستن از این فهرست منتشر شد. نکته مهم این است که اصلاح‌طلبان امکان حضور تمام‌عیار حزبی و جبهه‌ای در انتخابات را نداشتند؛ اینکه چه تخصص‌هایی و چه چهره‌هایی با چه سوابقی برای مجلس دهم و فضای فعلی کشور مناسب هستند، از سوي اصلاح‌طلبان برآورد شده بود؛ اما امکان اجرای آن فراهم نشد.
در انتخابات مجلس ششم هم ردصلاحیت‌ها وجود داشت؛ اما پتانسیل عظیم فضای پس از دوم خرداد سبب شد نگارنده و برخی دیگر از فعالان سیاسی اصلاح‌طلب در نقاط مختلف کشور، در دقیقه ٩٠ تأیید صلاحیت شوند. در‌عین‌حال تفاوت دیگر آن مقطع با امروز در این بود که اگرچه برخی نامزدهای اصلاح‌طلب در سراسر کشور برای عموم مردم شناخته‌شده نبودند؛ اما بيشترشان از نیروهای کادر احزاب اصلی اصلاح‌طلب بودند و سابقه حدود ٢٠ سال کار سیاسی در کنار هم، از دوران دانشجویی در ابتدای انقلاب را داشتند. در فهرست «امید» در سراسر کشور، چهره‌هایی توانمند با سوابق دانشگاهی و گاه سابقه مدیریتي ارزنده به چشم می‌خورند؛ اما مردم ما به‌خوبی شاهد بودند اصلاح‌طلبان بین کاندیداهای موجود، دست به انتخاب زدند و این مسئله تفاوت‌های بسیاری با شرایط آرمانی دارد.
در‌عین‌حال این رويداد شاید سبب نوعی پوست‌اندازی اجباری در میان اصلاح‌طلبان شده و ظرفیت‌های تازه‌ای به این تفکر ریشه‌دار و پردامنه سیاسی افزوده شود. نکته مهم این است که فضای مجلس، امکان رشد سریع را فراهم می‌کند و البته آفت آن نیز ایجاد غرور نابجا است. برخی نامزدهای اصلاح‌طلبان، از اقشار تحصیل‌کرده و با‌استعداد هستند و می‌توانند به‌سرعت بر روند قانون‌گذاری مسلط شوند و آیین‌نامه داخلی مجلس و فوت‌و‌فن کار پارلمانی را فرا بگیرند.
به‌هر‌حال از حاضران در نخستین جلسه فراکسیون امید در مجلس؛ یعنی حدود ١٦٠ نفر، ممکن است برخی افراد کمتر از ظرفیتی که انتظار می‌رود عمل کنند. برخی از آنها شاید میثاق‌نامه اصلاح‌طلبان را امضا نکرده باشند و به شکل غیر‌مستقیم از سوي ما حمایت شده باشند. رأی اصلاح‌طلبان در این انتخابات، رأی ترجیحی بود و حتی برخی افراد در فهرست «خبرگان ملت» قرار گرفتند که مواضعی علیه اصلاح‌طلبان دارند؛ اما همه می‌دانند رأی ترجیحی ما و مردم به این افراد، از بهترین تصمیم‌هاي سیاسی سال‌های پس از انقلاب است.
مجلس دهم مجلس پرابهامی است و احتمال‌ها درباره اعضای هیأت‌رئیسه و چینش فراکسیون‌ها، طیف گسترده‌ای را شامل می‌شود. حتی برخی نمایندگان هنوز تصمیم خود را مبنی بر اتخاذ یک موضع سیاسی روشن نگرفته‌اند؛ به‌هر‌حال بعد از چند رأی‌گیری سرنوشت‌ساز ممکن است تکلیف روشن‌تر شود و در اوایل این دوره، احتمال اینکه تعداد آرای ممتنع زیاد باشد یا چرخش آرا رخ دهد بسیار است. متأسفانه فرصتی برای این سنجش‌ها وجود ندارد و بسیاری از تصمیم‌هاي کلیدی همین ابتدا باید گرفته شود. تصمیم درباره هیأت‌رئیسه نمی‌تواند به دو ماه بعد منتقل شود تا نمایندگان یکدیگر را بشناسند و تصمیم بگیرند؛ این مسئله درباره هیأت‌رئیسه کمیسیون‌ها هم صادق است. اگر جریان اصلاح‌طلب کاملا کنار بکشد، طبیعی است که بازنده خواهد بود. باید با «خیزِ برد» جلو رفت و قدم را محکم برداشت و جدی‌تر به پیش آمد.
نتیجه هر‌چه باشد رأی‌دهندگان و افکار عمومی، اصلاح‌طلبان را مذمت نمی‌کنند، زيرا به‌خوبی همه محذورات جریان اصلاح‌طلب را می‌دانند که حتی پس از انتخابات هم ممکن است یکی از نمایندگان منتخب آنان از رفتن به مجلس باز بماند. فراز و فرود در گرفتن ریاست چند کمیسیون جدی و هیأت‌رئیسه ممکن است رخ بدهد یا ندهد؛ این مسئله‌ای شبیه خود انتخابات است. دکتر عارف شخصیتی دانشگاهی و منضبط است و سابقه اجرائی در بالاترین سطوح؛ یعنی معاون‌اول دولت اصلاحات را دارد، سلامت کامل رفتاری و اخلاقی او زبانزد است و اگر به‌عنوان رئیس مجلس انتخاب شود، هیچ‌گاه با آیین‌نامه شوخی نمی‌کند و به بهترین شکل آن را در مجلس جاری خواهد کرد. در‌عین‌حال تصمیم مجلسی‌ها نباید با فشار مطبوعات، احزاب و شخصیت‌های سیاسی از بیرون، تغییر كند و باید همه‌چیز را به نمایندگان منتخب مردم سپرد.
باوجوداین روند تحولات، انسجام و نقش‌آفرینی اصلاح‌طلبان و دعوت رهبران این جریان از مردم برای شرکت در انتخابات با هدف ایجاد تغییر در ترکیب مجلس، مؤثر افتاد. با‌این‌حال ترکیب مجلس به‌گونه‌ای شده که ممکن است یکی از بهترین مجالس ایران شود و در‌عین‌حال احتمال دارد پدیده‌هایی مانند رفتار آن نامزد فهرست اصلاح‌طلبان در شورای شهر تهران را شاهد باشیم که از این فهرست، وارد خیابان بهشت شد؛ اما رأی به رقیب اصلاح‌طلبان داد.
در هفته‌های اخیر خبرهايي درباره فشار بر نامزدهایی که از فهرست امید وارد مجلس شده‌اند براي تبری‌جستن از این فهرست منتشر شد. نکته مهم این است که اصلاح‌طلبان امکان حضور تمام‌عیار حزبی و جبهه‌ای در انتخابات را نداشتند؛ اینکه چه تخصص‌هایی و چه چهره‌هایی با چه سوابقی برای مجلس دهم و فضای فعلی کشور مناسب هستند، از سوي اصلاح‌طلبان برآورد شده بود؛ اما امکان اجرای آن فراهم نشد.
در انتخابات مجلس ششم هم ردصلاحیت‌ها وجود داشت؛ اما پتانسیل عظیم فضای پس از دوم خرداد سبب شد نگارنده و برخی دیگر از فعالان سیاسی اصلاح‌طلب در نقاط مختلف کشور، در دقیقه ٩٠ تأیید صلاحیت شوند. در‌عین‌حال تفاوت دیگر آن مقطع با امروز در این بود که اگرچه برخی نامزدهای اصلاح‌طلب در سراسر کشور برای عموم مردم شناخته‌شده نبودند؛ اما بيشترشان از نیروهای کادر احزاب اصلی اصلاح‌طلب بودند و سابقه حدود ٢٠ سال کار سیاسی در کنار هم، از دوران دانشجویی در ابتدای انقلاب را داشتند. در فهرست «امید» در سراسر کشور، چهره‌هایی توانمند با سوابق دانشگاهی و گاه سابقه مدیریتي ارزنده به چشم می‌خورند؛ اما مردم ما به‌خوبی شاهد بودند اصلاح‌طلبان بین کاندیداهای موجود، دست به انتخاب زدند و این مسئله تفاوت‌های بسیاری با شرایط آرمانی دارد.
در‌عین‌حال این رويداد شاید سبب نوعی پوست‌اندازی اجباری در میان اصلاح‌طلبان شده و ظرفیت‌های تازه‌ای به این تفکر ریشه‌دار و پردامنه سیاسی افزوده شود. نکته مهم این است که فضای مجلس، امکان رشد سریع را فراهم می‌کند و البته آفت آن نیز ایجاد غرور نابجا است. برخی نامزدهای اصلاح‌طلبان، از اقشار تحصیل‌کرده و با‌استعداد هستند و می‌توانند به‌سرعت بر روند قانون‌گذاری مسلط شوند و آیین‌نامه داخلی مجلس و فوت‌و‌فن کار پارلمانی را فرا بگیرند.
به‌هر‌حال از حاضران در نخستین جلسه فراکسیون امید در مجلس؛ یعنی حدود ١٦٠ نفر، ممکن است برخی افراد کمتر از ظرفیتی که انتظار می‌رود عمل کنند. برخی از آنها شاید میثاق‌نامه اصلاح‌طلبان را امضا نکرده باشند و به شکل غیر‌مستقیم از سوي ما حمایت شده باشند. رأی اصلاح‌طلبان در این انتخابات، رأی ترجیحی بود و حتی برخی افراد در فهرست «خبرگان ملت» قرار گرفتند که مواضعی علیه اصلاح‌طلبان دارند؛ اما همه می‌دانند رأی ترجیحی ما و مردم به این افراد، از بهترین تصمیم‌هاي سیاسی سال‌های پس از انقلاب است.
مجلس دهم مجلس پرابهامی است و احتمال‌ها درباره اعضای هیأت‌رئیسه و چینش فراکسیون‌ها، طیف گسترده‌ای را شامل می‌شود. حتی برخی نمایندگان هنوز تصمیم خود را مبنی بر اتخاذ یک موضع سیاسی روشن نگرفته‌اند؛ به‌هر‌حال بعد از چند رأی‌گیری سرنوشت‌ساز ممکن است تکلیف روشن‌تر شود و در اوایل این دوره، احتمال اینکه تعداد آرای ممتنع زیاد باشد یا چرخش آرا رخ دهد بسیار است. متأسفانه فرصتی برای این سنجش‌ها وجود ندارد و بسیاری از تصمیم‌هاي کلیدی همین ابتدا باید گرفته شود. تصمیم درباره هیأت‌رئیسه نمی‌تواند به دو ماه بعد منتقل شود تا نمایندگان یکدیگر را بشناسند و تصمیم بگیرند؛ این مسئله درباره هیأت‌رئیسه کمیسیون‌ها هم صادق است. اگر جریان اصلاح‌طلب کاملا کنار بکشد، طبیعی است که بازنده خواهد بود. باید با «خیزِ برد» جلو رفت و قدم را محکم برداشت و جدی‌تر به پیش آمد.
نتیجه هر‌چه باشد رأی‌دهندگان و افکار عمومی، اصلاح‌طلبان را مذمت نمی‌کنند، زيرا به‌خوبی همه محذورات جریان اصلاح‌طلب را می‌دانند که حتی پس از انتخابات هم ممکن است یکی از نمایندگان منتخب آنان از رفتن به مجلس باز بماند. فراز و فرود در گرفتن ریاست چند کمیسیون جدی و هیأت‌رئیسه ممکن است رخ بدهد یا ندهد؛ این مسئله‌ای شبیه خود انتخابات است. دکتر عارف شخصیتی دانشگاهی و منضبط است و سابقه اجرائی در بالاترین سطوح؛ یعنی معاون‌اول دولت اصلاحات را دارد، سلامت کامل رفتاری و اخلاقی او زبانزد است و اگر به‌عنوان رئیس مجلس انتخاب شود، هیچ‌گاه با آیین‌نامه شوخی نمی‌کند و به بهترین شکل آن را در مجلس جاری خواهد کرد. در‌عین‌حال تصمیم مجلسی‌ها نباید با فشار مطبوعات، احزاب و شخصیت‌های سیاسی از بیرون، تغییر كند و باید همه‌چیز را به نمایندگان منتخب مردم سپرد.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر