زشت‌ترین خودروهای تاریخ که در بازار آمریکا عرضه شدند

فرادید: طراحان صنعت خودروسازی سال‌ها زمان صرف طراحی خودروهایی کرده‌اند که ما سوار آن‌ها می‌شویم. بااین‌حال، باوجود تمام این تلاش‌ها، هر طرحی لزوماً خوب از کار درنمی‌آید. گاهی یک خودرو عملکرد ضعیفی دارد، گاهی هندلینگ مناسبی ندارد و گاهی هم مشکل از طراحی ظاهری آن است. حتما شما هم خودروهایی را دیده‌اید که از زشتی آن‌ها تعجب کرده‌اید و از خودتان پرسیده‌اید چطور چنین طراحی‌هایی تأیید و به خط تولید راه یافته‌اند.

خودروهای زشت در تمام دوره‌های خودروسازی وجود داشتند، چون این مشکل از همان ابتدای پیدایش خودروها وجود داشته است. دلایل زیادی برای زشت بودن یک خودرو وجود دارد، از سپرهای نامتناسب گرفته تا پنجره‌های عقب با زاویه عجیب و خطوط طراحی گیج‌کننده که روشن نمی‌کند خودرو یک استیشن است یا یک کوپه! خوشبختانه، بیشتر خودروهای زشت دیگر تولید نمی‌شوند، اما همچنان می‌توان بسیاری از آن‌ها را در بازار خودروهای دست‌دوم پیدا کرد.

در این فهرست، با وجود اینکه مدل‌هایی مانند بی‌ام‌و ایزتا، فیات مولتیپلا، نیسان اس-کارگو و خودروهایی از برندهای غیرآمریکایی مانند میتسوکا گالیو و سانگ‌یانگ کوراندو می‌توانستند شامل شوند، تصمیم گرفتیم فقط خودروهایی را که در بازار ایالات متحده عرضه شده‌اند معرفی کنیم.

AMC Gremlin

نخستین خودرو فهرست ما AMC Gremlin است که روز اول آوریل ۱۹۷۰ (روز دروغ آوریل!) معرفی شد. بااینکه این خودرو فروش خوبی داشت، اما دلیل آن طراحی چشم‌نوازش نبود. موفقیتش ناشی از قیمت پایینش بود. ساخت و خریدش ارزان بود و یک هاچ‌بک زشت بود. قسمت عقب آن طوری طراحی شده بود که انگار ناغافل بریده شده و در عین حال، کاپوتی بیش از حد کشیده داشت. حتی طراح ارشد AMC هم از این طراحی راضی نبود، اما این عدم‌رضایت مانع از ورود آن به بازار نشد. هدف اصلی این خودرو ارائه یک خودروی ساب‌کامپکت ارزان بود و بدون توجه به ظاهر از این نظر موفق شد.

AMC Marlin

اگر به‌دنبال زشت‌ترین خودروها هستید، AMC یکی از آن‌هاست. مدل Marlin که بین سال‌های ۱۹۶۵ تا ۱۹۶۷ تولید شد، در طول حیات کوتاهش نام‌های مختلفی داشت: ابتدا Rambler Marlin، سپس Marlin و در نهایت AMC Marlin. اما نام به کنار، ظاهرش اصلاً جذاب نبود. برخلاف برخی خودروها که ممکن است از یک زاویه خاص زیبا به نظر برسند، این مدل از هیچ زاویه‌ای زیبا نبود.

AMC Pacer

مدل AMC Pacer یکی دیگر از خودروهای زشت این برند است. طراحی این هاچبک شباهت‌هایی با Gremlin دارد، با همان قسمت عقب بریده‌شده و کاپوت کشیده که ظاهرش را زشت کرده است. اما مشکل اصلی عرض بیش از حد و شیشه‌های بزرگش بود که سرنشینان را مانند ماهی در یک تنگ نشان می‌داد. اگرچه این طراحی قرار بود دید بهتر و آیرودینامیک مناسب‌تری داشته باشد، اما نتیجه آن چیزی جز یک خودروی زشت نشد. این مدل از سال ۱۹۷۵ تا ۱۹۸۰ تولید و سپس از خط تولید خارج شد.

Aston Martin Lagonda

وقتی از برند آستون مارتین صحبت می‌شود، معمولاً خودروهای اسپرت زیبا به ذهن می‌آید، اما مدل agonda یک استثناء بزرگ است. این خودرو که سال ۱۹۷۶ ساخته شد، یک طراحی کاملاً نامتوازن داشت: بخشی از عقب آن بیش از حد کوتاه بود، درحالی‌که کاپوت تخت و بلند آن یادآور عرشه ناوهای هواپیمابر بود! در مجموع، تنها ۶۴۵ دستگاه از آن به فروش رسید و پس از آن، آستون مارتین عاقلانه تصمیم گرفت تولیدش را متوقف کند.

Cadillac Cimarron

کادیلاک به عنوان یک برند لوکس شناخته می‌شود، اما مدل Cimarron هر چیزی بود جز لوکس! این خودرو که قرار بود بود یک سدان لوکس کوچک با قیمت مقرون‌به‌صرفه باشد، از طراحی مشابه با شورولت کاوالیر بهره می‌برد، به حدی که مردم به آن لقب Chevillac داده بودند: ترکیبی از Chevy وCadillac. این خودرو بین سال‌های ۱۹۸۲ تا ۱۹۸۸ تولید شد و در نهایت کادیلاک متوجه شد این طراحی مسیر اشتباهی برای برندش است.

Chevrolet Lumina

اگر این سوال برایتان پیش آمده که آیا مدل سدان لومینا یا نسخه مینی‌ون آن را به‌عنوان یکی از زشت‌ترین خودروها معرفی می‌کنیم، پاسخ هر دو است. سدان شورولت لومینا سال ۱۹۸۹ معرفی شد و تا سال ۲۰۱۳ در خط تولید باقی ماند. اگرچه مدل‌های سال‌های پایانی این خودرو تا حدی قابل‌قبول بودند، اما نسخه‌های اولیه آن ناامیدکننده بودند. این خودرو یک سدان حجیم و بی‌روح بود که هیچ‌گونه زیبایی نداشت.

می‌توانیم به مدل زشت‌تر شورولت لومینا APV هم اشاره کنیم که یک مینی‌ون است. بخش جلویی این خودرو کاپوتی شیب‌دار دارد که به شکلی یکپارچه تا شیشه جلو امتداد یافته و طراحی گوه‌ای شکلی به آن داده که شباهت زیادی به یک درپوش درب غول‌پیکر دارد. شیشه بزرگ جلویی آن نیز در دو طرف به پنجره‌های مثلثی بزرگ متصل می‌شود.

Chrysler Crossfire

کرایسلر کراس‌فایر از پتانسیل بالایی برخوردار بود. این خودرو ترکیبی از عناصر طراحی کلاسیک و فناوری‌های مرسدس بنز، از جمله پیشرانه و شاسی بود. اما چیزی در مسیر طراحی مفهومی تا تولید نهایی به‌شدت اشتباه پیش رفت.

این کوپه ۲-در تلاش زیادی کرد خود را به‌عنوان یک خودروی اسپرت کوچک در حد پلتفرم مرسدس معرفی کند اما در نهایت، ترکیبی ناموزون و ناموفق از طراحی‌های مختلف بود که نتوانست جایگاه خود را در بازار خودروهای اسپرت پیدا کند.

گلگیرهای بیش از حد پهن و سقف فست‌بک (خط سقف شیبدار یکپارچه) آن نه‌تنها جذابیتی برای مشتریان نداشت، بلکه با عدم‌استقبال عمومی مواجه شد. سرانجام، پس از پنج سال تولید ناموفق، کرایسلر تصمیم گرفت این مدل زشت را از خط تولید خارج کند.

Ford Edsel

بیایید به سال ۱۹۵۸ سفر کنیم و نگاهی بیندازیم به یکی از شکست‌های طراحی خودرو، یعنی فورد ادسل! ایده‌ی تولید این خودرو، افزودن یک سدان به خط تولید فورد بود که تجهیزات استاندارد متعدد، آپشن‌های فراوان و موتورهای قدرتمند V۸ داشته باشد. با نمای عقب، مشکل نداریم. از نمای جانبی هم قابل‌تحمل است، اما در نمای جلو، زشتی نمایان می‌شود. پنجره جلو به‌شکل یقه‌ی اسب، ظاهری نامتعارف به خودرو بخشیده بود. خریداران خودرو تحت تأثیر این طراحی قرار نگرفتند و حتی امروزه هم این مدل موفق به کسب جذابیت نوستالژیک نشده است. در نتیجه، فورد پس از تنها دو سال، در ۱۹۶۰، تولید یکی از زشت‌ترین خودروهای تاریخ خود را متوقف کرد.

Ford Pinto

یک خودرو کوچک و این‌همه مشکل؟ فورد پینتو در کل دنیا به عنوان خودرویی شناخته می‌شود که آتش می‌گیرد، به لطف تانک سوختی که در صورت سوراخ شدن در تصادف، ممکن است شعله‌ور شود. طراحی آن به شدت کسل‌کننده و بی‌روح بود، بدون هیچ ویژگی جذابی که آن را از یکنواختی نجات دهد. آن همه سطح وسیع فلزی به هم آمیخته و به یک توده بی‌قواره تبدیل شده بودند. هیچکس علاقه ندارد در یک توده زشت رانندگی کند، به ویژه اگر آن توده به آتش گرفتن معروف شده باشد.

Nissan Juke

مدت زیادی از زمانی که نیسان جوک در حال فروش بود نمی‌گذرد، پس اگر قصد خرید این هاچ‌بک عجیب‌وغریب را دارید، احتمالاً چند مدل دست‌دوم آن در نمایندگی‌های محلی شما موجود است. البته ما خرید آن را توصیه نمی‌کنیم. این کراس‌اوور کوچک از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۷ در ایالات متحده فروخته می‌شد و بارزترین ویژگی‌های طراحی آن چراغ‌های جلو و مه‌شکن‌هایش بودند. این چراغ‌ها به شکل عجیبی بالای کاپوت و در گریل قرار گرفته بودند، طوری که شبیه یک قورباغه چندچشمی به شما زل می‌زدند. تناسب‌های کلی خودرو هم درست نبود، سقف و پنجره‌های کوچک بر بدنه عریضی با خطوط زیاد قرار گرفته بودند. این خودرو رانندگی خوبی داشت، اما نه به اندازه‌ای که طراحی ظاهری زشتش را توجیه کند.

Nissan Murano CrossCabriolet

ما اینجا نسخه کابوس‌وار کانورتیبل را بررسی میکنیم که بین سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۴ تولید شد. نیسان سقف مورانو را حذف کرد تا چیزی بسازد که هیچ‌کس نه خواسته بود و نه نیازی به دیدنش در سطح شهر داشت: یک کراس‌اوور چهاردر کانورتیبل. نسبت‌های عجیب و پنجره عقب بسیار کوچک کاملاً ناموفق بودند. چه با سقف باز و چه بسته، این خودرو زیبا نبود. علاوه بر این، تجربه رانندگی چندان مطلوبی هم نداشت.

Plymouth Valiant

پلیموث والیانت از سال ۱۹۵۹ تا ۱۹۷۶ دوران موفقی را پشت سر گذاشت و همچنان جذابیت نوستالژیک دارد، اما همه مدل‌های آن از دید طراحی موفق نبودند. به‌طور خاص، مدل ۱۹۶۰ که باید پرسید دقیقاً چه اتفاقی برایش افتاده است. این نسخه از پلیموث والیانت به قدری زشت است که مدتی طول می‌کشد تا تمام ایرادات طراحی آن را تشخیص دهید. نسبت‌های عجیبی دارد: قسمت عقب بیش‌ازحد شلوغ است، پنجره جلو بیش‌ازحد پیچیده و تعداد زیاد پنجره‌ها سبب شده که نمای جانبی آن بیش‌ازحد شلوغ باشد. طراحان خودرو اغلب هنگام طراحی ایده‌های اولیه، خلاقیت زیادی به خرج می‌دهند. متأسفانه، سال ۱۹۶۰، پلیموث تصمیم گرفت یکی از این ایده‌های خام را وارد خط تولید کند.

Pontiac Aztek

هیچ فهرستی از زشت‌ترین خودروهای تاریخ بدون Pontiac Aztek کامل نخواهد شد. این خودرو که از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۵ تولید شد، شاید از دید کاربردی بودن جذابیت‌هایی داشت (مانند فضای بار گسترده و آپشن‌هایی مثل چادر مسافرتی متصل به عقب)، اما طراحی بیرونی آن فاجعه بود. نسبت‌های نامناسب، پلاستیک‌های زشت اطراف بدنه و چراغ‌هایی که جای عجیبی قرار گرفته بودند، آن را به یکی از زشت‌ترین طراحی‌های تاریخ تبدیل کردند. تنها نقطه قوت این خودرو حضور آن در سریال Breaking Bad بود که حتی آن هم نتوانست چهره زشتش را خوب جلوه دهد.

Toyota Prius

مدل Toyota Prius که از سال ۱۹۹۷ وارد بازار شد، نخستین خودروی هیبریدی تولید انبوه بود. اگرچه از نظر مصرف سوخت فوق‌العاده کارآمد است، اما طراحی آن همواره مورد بحث بوده است. ظاهر خاص این خودرو که بیشتر به‌منظور بهینه‌سازی مصرف سوخت طراحی شده تا زیبایی، سبب شده بسیاری از مردم آن را زشت بدانند. چالش بعدی تویوتا این است که این خودروی اقتصادی را با ظاهر جذاب‌تری ارائه دهد.

Subaru Tribeca

سوبارو تریبکا نخستین شاسی‌بلند هفت‌نفره این خودروساز بود که بین سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۴ در بازار عرضه شد. طراحی ظاهری آن ناموفق بود و نمایی زشت داشت که با بدنه‌ای گرد و پنجره‌ی جلوی مستطیلی و باریک همراه بود، ترکیبی که از دید بصری نامتوازن به نظر می‌رسید. اما مشکلات تریبکا تنها به ظاهر آن محدود نمی‌شد، این خودرو از دید قابلیت اطمینان امتیازات ضعیفی دریافت کرد و کابینی با کیفیتی پایین‌تر از حد استاندارد داشت.