آقایان! دغدغه‌ای جز نفرین غرب و شرق هم دارید؟
عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس در سخنانی تلویحا از مسئولان کشور انتقاد کرد.
رویداد ۲۴: عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس در سخنانی تلویحا از مسئولان کشور انتقاد کرد.
جلیل رحیمی جهان آبادی:
* اگر قرار است سران قوا در جلسات و سخنرانی‌ها شرق و غرب عالم را نفرین کنند، دردی را دوا نمی‌کند زیرا مردم خواهان این موضوع هستند که مشکلات حل شود. مشکلاتی مثل وضعیت سیاست خارحی و مشخص شود، اینکه قرار است ما در سیاست خارجی چه کاری انجام دهیم و چه مقدار به سمت عقلانیت و خواسته‌های مردم حرکت کنیم، تا چه میزان می‌خواهیم خواسته‌ها و آرمان‌ها و مطالبات مردم را نادیده بگیریم؟ در سیاست خارجی چه میزان به دنبال تنش هستیم و به چه میزان می‌خواهیم به دنبال بهبود روابط با جهان باشیم؟
* در سیاست خارجی تا چه میزان می‌خواهیم خلاف منافع کشور و ملت تصمیم بگیریم و بعد نیز این تصمیمات را هیچ وقت هم در داخل کشور در عرصه رفراندوم، رای‌گیری‌ها و انتخابات‌ها و در عرصه تصمیماتی که ملت اعلام نظر می‌کند به محک بررسی مردم نگذارند. در حوزه حریم خصوصی، حد حریم خصوصی کجاست و مردم تا چه میزان آزادی و کجا آزادی دارند، کجا ما حق داریم در حریم خصوصی مردم و بر اساس کدام قانون حق داریم در حریم خصوصی مردم سرک بکشیم؟ در حوزه رفتار‌های فرهنگی در جامعه تا چه میزان می‌خواهیم به مردم، باورها، ارزش‌ها و آرمان‌های آن‌ها احترام بگذاریم.
* به نظر بنده بخش قابل توجهی از دیدگاه‌های مردم، با دیدگاه‌های ما مسئولان متفاوت است؛ اگر ما منتخب این مردم هستیم، باید دیدگاه مردم را در اولویت قرار دهیم، اگر منتخب مردم نیستیم، آن‌ها حق دارند کسی را انتخاب کنند و جایگزین من نماینده مجلس شود تا دیدگاه‌های آن‌ها را در مجلس بیان کند. در حوزه اقتصاد، مافیایی که اقتصاد ایران را اداره می‌کند، کیست؟ چه کسی جلوی واردات خودرو، کامیون، ماشین آلات معدنی را می‌گیرد و چه کسی مسئول این است که جلوی واردات خودروی با کیفیت جهانی گرفته شود تا خودرو با قیمت دو تا سه برابر به دست مردم برسد؟
* چه کسی مسئول ربا بالاتر از ۱۸ و ۲۰ درصد بانک‌ها است؟ چه کسی مسئول سنگ‌اندازی در حوزه اشتغال و کارآمدی مردم است؟ چه کسی روز به روز ارتباطات مردم در عرصه فضای مجازی و اینترنت را به هزار بهانه محدود می‌کند؟ ما تا به این سوالات پاسخ ندهیم و مشکلات را برطرف نکنیم، رفتن مسئولان و سران قوا در جمع مردم مثل نفرین کردن همان حاکمی می‌ماند که به جای تصمیم گرفتن، نفرین می‌کرد. کشور نیازمند تغییرات اساسی در ساختار سیاسی، در سیاست‌ها، در روش‌ها، در تصمیم‌گیری‌ها، در نگرش‌ها و منطبق کردن این مجموعه با خواست و اراده ملت است که یا می‌پذیریم یا نمی‌پذیریم و اراده و خواست خود را به ملت تحمیل و به اسم ملت، صحبت می‌کنیم.
* خیلی‌ها در حال حاضر در سطح جامعه از تریبون‌های رسمی به اسم مردم صحبت می‌کنند، در حالی که هیچ وقت مردم آن‌ها را انتخاب نکرده‌اند. به عنوان مثال چه کسی گفته روزنامه کیهان به نمایندگی از مردم صحبت می‌کند. بعضی از سخنران‌هایی که در سطح کشور از صبح تا شب تریبون رسمی در اختیار دارند، چه زمانی خود را در معرض رای مردم گذاشته‌اند که به نمایندگی از مردم صحبت می‌کنند؟ آیا یک تریبون انتصابی حق دارد به نمایندگی از مردم صحبت کند یا ما به عنوان نماینده مردم، باید حرف دل مردم را بزنیم؟ به نظر بنده، مردم مطالباتی دارند که اگر این مطالباتِ به حق، شنیده شود، پاسخ داده شود و مشکلات آن‌ها حل شود، نه منافق، نه معاند و نه تجزیه‌طلب نمی‌توانند به این کشور آسیب بزنند و مردم ما را تحریک کنند.
* اگر به مشکلات، نیاز‌ها و خواسته‌های مردم پاسخ ندهیم، هر جوان ما به ابزار دست منافق و معاند و تجزبه‌طلب تبدیل می‌شوند و به کشور آسیب می‌زنند. راه حل مشکلات سیاسی، اقتصادی و فرهنگی کشور برخورد خشن پلیسی نیست. طی همین مدت اخیر دقت کنید کسانی که صحبت می‌کنند، چه میزان مطالبات واقعی مردم و تغییرات اساسی و ساختاری را در کشور بیان می‌کنند؟ همه می‌گویند منافق و معاند و تجزیه طلبان هستند و کشور در خطر است، بله همه این‌ها است و بنده هم به عنوان عضو کمیسیون امنیت ملی مستنداتی را می‌بینم که دخالت خارجی در همه ابعاد، وجود دارد، اما باید این موضوع را بپذیریم، ما تا به خواست و اراده و نیاز مردم، پاسخ واقعی ندهیم و سیستم کارآمدی خود را نشان ندهد، این جریان هم ساکت شود، مجدد ادامه پیدا می‌کند.
* مردم نیاز‌هایی دارند، این نسلی که به کف خیابان می‌آید با من نماینده مجلس، ۴۰ سال تفاوت سنی دارد. چهار دهه ارزش‌ها، آرمان‌ها، سبک زندگی و دیدگاه این نسل به جهان تغییر کرده و من حق ندارم آرمان‌های خودم را به این افراد تحمیل کنم، من باید صدا و نیاز آن‌ها را بشنوم و آن‌ها را راهنمایی کنم و آنجا که نیاز است، به خواسته‌هایشان پاسخ دهم، اگر به عنوان مسئول مردمی این اختیار به من داده شده است.
* تصویر آینده نسل دانش آموز و دانشجو از آینده برای اشتغال، مسکن و خودرو چیست؟ چه تضمینی وجود دارد کسی در خیابان به آن‌ها گیر ندهد یا وقتی با برادر یا دخترخاله خود در خیابان قدم می‌زنند، بازداشت نشوند و سر از فلان مکان در نیاورند؟ مسئول اگر بین مردم برود و فقط نفرین کند و مشکلات را به شمال و جنوب و غرب و شرق عالم وصل کند، هیچ دردی را دوا نمی‌کند.
ارسال نظر