ماجرای مهمانیِ ناکامِ رضا عطاران و محسن نامجو در تلویزیون
رضا عطاران به همراه تیم ثابت و همیشگی‌اش، نوروز ۸۶ را با سریال «ترش و شیرین» برای مخاطبانش خاطره‌انگیز کرد.
برترین‌ها: این‌شب‌ها حوالی ساعت ۹، «ترش و شیرین» از شبکه آی‌فیلم باز پخش می‌شود. رضا عطاران به همراه تیم ثابت و همیشگی‌اش، نوروز ۸۶ را با این سریال برای مخاطبانش خاطره‌انگیز کرد. خب کمدی دهه هشتاد در قرق مدیری و عطاران بود. عطاران پس از «خانه به دوش» و «متهم گریخت» که از آثار پرطرفدار تلویزیون در ماه رمضان بودند، این بار به سمت تولید سریال نوروزی رفت و تا حدود زیادی هم موفق بود.
قصه ترش و شیرین چه بود؟
فیلم‌نامه «ترش و شیرین» که کار مشترک سروش صحت و محمدرضا آرین بود براساس کهن‌الگوی پسر پولدار و دختر فقیر نوشته شد و داستان آشنایی یک مرد پولدار و متمول (حمید لولایی) که تاجر فرش است با یک خانم ترشی‌فروش (با بازی مریم امیرجلالی) است. مهم‌ترین مشکلی که بر سر راه دو کاراکتر اصلی قرار دارد بچه‌های قد و نیم‌قدی است که هرکدام برای پدر و مادرشان تعیین تکلیف می‌کنند.
بر این اساس می‌توان گفت که ترش و شیرین یک کمدی اجتماعی خانوادگی است که روابط افراد درون خانواده را مورد نقد قرار می‌دهد. هرچند که میزان محبوبیت ترش و شیرین در میان مخاطبان به آثار دیگر عطاران هم‌چون خانه به دوش و متهم گریخت نرسید اما باز هم از بهترین آثار کمدی تلویزیون محسوب میشد. در کنار لولایی و امیرجلالی، رضا عطاران، مجید صالحی، رضا شفیعی‌جم، آناهیتا همتی و احمد پورمخبر در این سریال نقش‌آفرینی کردند.
اختلاف طبقاتی با چاشنی کمدی
سارا ملاعباسی در دفتر طنز می‌نویسد: سریال ترش و شیرین از قسمت‌های ابتدایی تا نیمه سریال، پر از تنش‌هایی بین طبقه فقیر و ثروتمند جامعه و فرزندانی است که مخالف ازدواج پدر یا مادرشان هستند. این موضوع در این سریال دستمایه شوخی‌هایی است که مخاطب را می‌خنداند و تا جایی که بتواند داستان را جلو می‌برد. حتا در جایی رفتار اشتباه و سطحی آدم‌ها را نقد می‌کند و حرفی برای گفتن دارد. نیمه دوم سریال نیز به داستان دیگری برمی‌گردد که این دعواها و اختلافات را به چالش می‌کشد و به نوعی در آخر آن را به صلح تبدیل می‌کند.
سکانس‌های مربوط به دعوای بین شهرام و مجید، خواستگار آمدن برای دختر کوچکتر و سر و کله زدن با صاحب خانه قدیمی از جمله سکانس‌هایی است که می‌توان آن را به تنهایی نگاه کرد و خندید. چرا که غالباً کمدی‌های سریال عطاران ابتدا مخاطب را به خنده می‌اندازد و در مرحله بعدی داستان را پیش می‌برد (نمی‌دانیم این موضوع هدف اصلی کارگردان بوده یا خیر، ولی برداشت ما چنین بوده است).
یکی از نکات مهم این سریال واقعی بودن تمام اتفاقات است. به طوری که دیدن آن‌ها در زندگی روزمره غیرعادی نبوده و مخاطب به خوبی آن را درک کند. ترش و شیرین یکی دیگر از آثار موفق رضا عطاران است که هنوز هم بسیاری از آدم‌ها آن را به یاد می‌آورند و آن را جزو آثار کمدی مهم در خاطرشان نگه داشته‌اند.
اولین و آخرین حضور محسن نامجو در تلویزیون
اما موسیقی این سریال با یک تیتراژ متفاوت و سنت‌شکن همراه شد که به نوعی نقطه قابل اتکای سریال برای یادآوری آن روزها نیز هست. محسن نامجو در زمستان ۱۳۸۵ به پیشنهاد رضا عطاران تیتراژ ابتدایی ترش و شیرین که برای نوروز ۱۳۸۶ آماده شده بود را به شکل دوصدایی خواند و آماده کرد. البته که این‌شب‌ها صدای نامجو پخش نمی‌شود، خب او مهاجرت کرده و به جرگه ممنوعه‌ها پیوسته. عطاران پیش‌تر هم در تیتراژ متهم گریخت با امیرحسین مدرس همکاری داشت که با استقبال مخاطبان این سریال نیز همراه شده بود.
خاطره‌بازی کاربران با ترش و شیرین
محمود: رضا عطاران در 4 سال، 4 تا سریال قوی ساخت. کل صداوسیما در بقیه عمرش مجموعا اینقدر محتوای قوی تولید نکرد.
پیام: عکس محسن نامجو توی سکانس کلانتری سریال ترش و شیرین به عنوان مجرم فراری رو دیوار کلانتری :))
سارا: من با این سریالها زندگی می‌کنم: ترش و شیرین - متهم گریخت - خانه به دوش. اصلا عجیب دوستشون دارم.
و ترانه: خوشم میاد همه این شب‌ها پای آی‌فیلمن برای ترش و شیرین.
نظر کاربران
ایکاش،عطاران ومدیری،بازهم برای،صداو سیما،طنزمی،ساختن!!!!
بنظرم اینقدر هم جذاب نبودن مشکل بزرگ سریالهای عطاران مخصوصا اونایی که طولانی ترین بودن واسه ماه رمضان اینه که 4 یا 5 قسمت اول خوبن بعد تا اخر سریال واقعا هیچی نداشتن وبقول معروف اب میبست تو سریال تو همشون هم دستشویی وافتابه هم عضو ثابت بودن
واقعا با این سریالها دغدغه روز مرگی کم میشد خانواده ها دور هم جمع میشدن ولی الان ......
رضا عطاران حرص بیننده را درمیاره.توخانه بدوش یک صحنه یا دیالوگ را ۲۰ بار پخش کرد.یعنی دوغ هم اینقدر آب نداشت.
عطاران کارهاش بهتر از مدیری بود در بغل جامعه بود توی خیابونها و کوچه های شهربود زتدگی واقعی مردم درونمایه بود
نامجو بزرگ عشق خالص
پخش زیاد سریال های آقای عطاران بافاصله کم لذت دیدن و مقدار خنده را کم می‌کنه و به نظر من ترش و شیرین به غیر از شلوار درآوردن شخصیت ناصر و لگدزدن به راننده وانت طنز،موقعیت جذابی نداره و نسبت به سریال های دیگه ضعیف تره،ولی آقای پیمان جبلی چه کار شاخصی داشته؟باید مردم به او اعتراض کنند.