کشاورزی: وقتی حمایت نمی‌شوم، باید بروم!
لیلای تکواندو و نخبه فعالیت‌های علمی گفت: برایم سؤال است چطورآمریکایی‌ها، انگلیسی‌ها و یا کانادایی‌ها برای من دعوتنامه می‌فرستند و من را می‌شناسند، اما در کشور خودم گمنام هستم!
خبرورزشی: لیلا کشاورزی، تکواندوکار ملی‌پوش هان‌مادانگ به فکر مهاجرت افتاده؛ مهاجرت برای ادامه تحصیلات، کار و ثبت اختراعاتش در آمریکا یا اروپا. دختر ۲۱ ساله شیرازی که اخیراً در رقابت‌های جهانی تکواندو هان‌مادانگ با پای شکسته علاوه بر مدال طلا، رکورد جهانی ۳ متر و٤٠ سانتى متر را ثبت کرد. مدالی که لقب بال پرنده را از مرکز فنی فدراسیون جهانى تکواندو گرفت. لیلای تکواندو علاوه بر ۶ مدال جهانی درکارنامه اش، در مسابقات جهانی اختراعات و نوآوری کانادا نایب‌قهرمان شد.
نابغه تکواندو که در عرصه علمی هم یکی از نخبه‌هاست، به خاطر بی‌توجهی مسئولان و عدم حمایت برای اجرایی شدن اختراعاتش سودای مهاجرت دارد. او به خاطر موفقیت‌های علمی چند سال اخیرش مورد توجه کشورهای آمریکا، انگلیس، کانادا، امارات و... قرار گرفته و حتی بورسیه دانشگاه هاروارد و کمبریج هم شده است، اما کشاورزی ایران را دوست دارد و نمی‌خواهد پرچم ایران را با کشور دیگری عوض کند، بلکه می‌خواهد هرجایی که هست، به نام ایران فعالیت کند و یک دختر ایرانی بماند.
لیلای تکواندو و نخبه فعالیت‌های علمی در گفتگو با خبرورزشی از حضورش در تکواندو، اختراعاتش، موفقیت‌هایش در تکواندو و مسابقات جهانی و قاره‌ای رباتیک، بی‌توجهی مسئولان، دلایل مهاجرتش و... پرده برداشت.
* از چند سالگی تکواندو را شروع کردید؟
از ۱۵ سالگی تکواندو را شروع کردم، آن موقع در کلاس سوم راهنمایی درس می‌خواندم، همزمان با تکواندو در رشته اختراعات و مسابقات علمی نیز فعالیتم را شروع کردم و در این سن توانستم اولین اختراع خود را به ثبت برسانم.
* مسابقات جهانی هان‌مادانگ چطور بود؟
مسابقات این دوره در شهر پیون چانگ کره‌جنوبی برگزار شد و من نیز در دو آیتم موفق به کسب مدال طلا و نقره شدم. ابتدا در بخش نوپی آپ چاگی شرکت کردم و هنگام زدن رکورد دچار آسیب شدم که داوران قصد داشتند من را حذف کنند، با پیگیری‌های استاد منتظری اجازه دادند دو باره رکورد بزنم که آسیب‌دیدگی پایم تشدید شد و به بیمارستان منتقل کردند. با عکسبرداری متوجه شدند که رباط‌هایم در معرض پارگی است و پایم را گچ گرفتند.
* چرا با پای مصدم مبارزه کردی؟
برای مسابقات جهانی خیلی زحمت کشیده بودم، نمی‌خواستم به خاطر مصدومیت این موقعیت را از دست بدهم. برای همین از کادر فنی خواستم تا گچ پایم را باز کنند تا بتوانم بازی کنم، با توجه به آسیب شدیدی که داشتم کار خطرناکی بود، اما من بازی کردم. ۱۴ مرتبه رکورد زدم و مدال طلای من قطعی شد، بعد از آن هم بدون حتی یک دقیقه استراحت رقابت کردم که همین موضوع آسیب‌دیدگی من را تشدید کرد و دوباره پایم را گچ گرفتم، اما این بار روی سکوی قهرمانی ایستاده بودم و رکورد هم زده بودم.
* با این شرایط برای رکوردزنی سختی‌های زیادی را متحمل شدی؟
بله، هربار که داخل شیاپچانگ شدم اسپری بی‌حسی می‌زدم تا از شدت درد کم شود و ضعفی از خودم نشان ندهم، چون می‌دانستم اگر کوچکترین ضعفی از خودم نشان بدهم کادر فنی اجازه ادامه بازی را نمی‌داد. با این حال ۱۴ مرتبه مسابقه دادم و ۱۴ پیروزی که رکورد سه متر و ۴۰ سانتی متر به نام من ثبت شد و کوکی وان مرکز فنی فدراسیون جهانی به خاطر این موفقیت به من لقب بال پرنده داد.
* الان وضعیت مصدومیتت چطور است؟
نزدیک به یک ماه است مسابقات تمام شده، اما هنوز پایم درد می‌کند، متأسفانه رباط پاره کردم و به جز جراحی هیچ کاری نمی‌توانم انجام بدهم، اما به خاطر مسابقات ربوکاپ که ماه آینده پیش‌رو دارم نمی‌توانم جراحی کنم، می‌خواهم برای مسابقات روسیه و بعد از آن مسابقات جهانی تایوان آماده شوم.
* روزی که پای در شیاپچانگ جهانی گذاشتی فکر می‌کردی طلا بگیری؟
بله، چون با هدف مدال طلا رفتم و با خودم عهد کردم که بدون طلا برنمی‌گردم. این فعل خواستن را در ذهنم آنقدر تکرارکردم و با انگیزه بالا وارد شیاپچانگ شدم و مطمئن بودم که به جز طلا مدالی دیگری حق من نبود.
*حضورت در تکواندو به درس و فعالیت‌های علمی‌ات لطمه نمی‌زند؟
اصلاً، تکواندو محدودیت ایجاد نمی‌کند و برعکس زمانی که در تمرینات حضوردارم خیلی ذهنم باز می‌شود. زمانی که در حال تمرین هستم مشکلاتم را مرور می‌کنم و به دنبال راهکار برای حل آن هستم.
* تاکنون چند مدال جهانی در کارنامه ورزشی‌ات به ثبت رسانده‌ای؟
۶ مدال جهانی تکواندو در هان‌مادانک دو طلا، سه نقره و یک برنز.
* درباره اختراعاتی که انجام دادید، حرف می‌زنید؟
اولین اختراع من تبادل‌گر اکسیژن بود که سال سوم راهنمایی، یعنی در ۱۵ سالگی این اختراع را انجام دادم و در جشنواره خوارزمی توانستم عنوان قهرمانی را کسب کنم. پس از آن در رشته هوافضا گلایدر طراحی کردم و از میان ۱۰۰ تیم شرکت‌کننده در مسابقات کشوری توانستم در جایگاه اول بایستم. در ادامه دستگاهی طراحی کردم که میزان کربن نامتقارن را اندازه‌گیری می‌کند، این دستگاه در بیمارستان‌ها، صنایع نفت و گاز، داروسازی، عطرسازی، قند و شکر استفاده می‌شود و در این مسابقات نیز در سطح کشور در رده چهارم و در جشنواره ملی ابن‌سینا نیز در رده اول قرار گرفتم.
* از دیگر اختراعاتت برایمان بگو؟
طرح سبد خرید هوشمند به منظور صرفه‌جویی در وقت و هزینه‌ها هنگام خرید. سبد خرید هوشمند از سال ۱۳۹۳ طراحی و ساخت آن شروع شد که می‌توان با به‌کارگیری تکنولوژی RFID و بارکد اطلاعات و قیمت اجناس را محاسبه کرده و عمل خرید را تسریع بخشید. این طرح حاصل ۳ سال تلاش بی‌وقفه بود و دارای تأییدیه‌های معتبر بین‌المللی و ملی است.
* اعزام برون‌مرزی به مسابقات مخترعان جهان داشته‌اید؟
مسابقات اختراعات و نوآوری کانادا ۱۰ شهریور سال جاری توسط انجمن بین‌المللی نوآوری و مهارت‌های پیشرفته شهر تورنتو و با حمایت فدراسیون بین‌المللی مخترعان و انجمن IFIA و انجمن جهانی مالکیت معنوی WIIPA برگزار شد. در این رویداد علمی ۳۵۲ مخترع از ۴۲ کشور جهان از جمله ایران، آمریکا، آلمان، روسیه، کره، رومانی، ترکیه حضور داشتند.
* برای مسابقات بعدی چه برنامه‌ای دارید؟
آبان ماه مسابقات ربوکاپ روسیه برگزار می‌شود و از سطح کمی و کیفی بسیار بالایی برخوردار است در تلاش هستم در این مسابقات شرکت کنم و با مقام برگردم. همچنین آذرماه مسابقات جهانی اختراعات به میزبانی تایوان برگزار می‌شود. به دنبال جذب اسپانسر هستم تا هزینه‌های سفر را تأمین کنم و در این مسابقات شرکت کنم. البته فرصت زیادی ندارم و تا اول مهرماه باید هزینه‌ها را پرداخت و ثبت‌نام کنم.
* از کشورهای خارجی پیشنهادی داشته‌اید؟
بله، از دانشگاه هاروارد و کمبریج بورسیه شدم و دعوتنامه گرفتم، حتی کانادایی‌ها همزمان با مسابقات جهانی اختراعات و نوآوری که سال قبل درکشورشان برگزار شد پیشنهاد دادند که در کانادا بمانم و ضمن ادامه تحصیل به اختراعاتم ادامه بدهم.
*چرا حمایت نمی‌شوید؟
برای خود من هم سؤال است چطورآمریکایی‌ها، انگلیسی‌ها و یا کانادایی‌ها برای من دعوتنامه می‌فرستند و من را می‌شناسند، اما در کشور خودم گمنام هستم! توقع زیادی از مسئولان ندارم، فقط می‌خواهم هزینه‌های اعزام و اجرایی کردن اختراعاتم را بدهند تا بتوانم برای کشورم فرد مفیدی باشم، خیلی از مسئولان من را می‌شناسند و پیش آن‌ها رفته‌ام، اما فقط قول داده‌اند و هیچ کدام به وعده‌های خود عمل نکردند.
* آیا این اختراعات ثبت تجاری شده‌اند؟
دستگاه سبد هوشمند و دستگاه اندازه گیری میزان کربن نامتقارن را ثبت کرده‌ام. دو طرح دیگر دارم که هنوز به ثبت نرسانده‌ام، چون به دلیل بی‌توجهی مسئولان تکلیفم مشخص نیست که بمانم یا مهاجرت کنم. به همین دلیل دست نگه داشته‌ام تا تکلیف مشخص شود. البته برای فروش یکی از اختراعاتم با یک کشور عربی وارد مذاکره شده‌ام و مجبورم آن را به آن‌ها بدهم. متأسفانه در کشور خودم پیشنهاد جالبی نداشتم و این تنها راه بود که بتوانم هزینه‌هایم را تأمین کنم.
* اوقات فراغت نابغه تکواندو چطور می‌گذرد؟
اوقات فراغت زیادی ندارم. ولی زمانی که فرصت شود سعی می‌کنم در سایت‌های علمی بگردم و مطالب علمی که دوست دارم را مطالعه و درباره جزئیات آن تحقیق کنم.
* سقف آرزوهایت کجاست؟
دوست دارم پزشک و محقق در زمینه‌های پزشکی، شیمی، فیزیک و... باشم. چیز‌های جدیدی کشف کنم و برای خیلی از بیماری‌ها که علاج ندارد راه علاج کشف کنم.
* بزرگترین دغدغه‌ات چیست؟
دغدغه اصلی‌ام این است که فرصت زیادی برای تصمیم‌گیری ندارم و هر چه سریع‌تر باید تصمیم نهایی خودم را بگیرم. خیلی دوست دارم در ایران بمانم و اختراعاتم به نام ایران ثبت شود، اما وقتی هیچ مسئولی حمایت نمی‌کند، نمی‌توانم دست روی دست بگذارم و مجبورم به کشور‌هایی که برایم دعوتنامه فرستاده‌اند مهاجرت کنم.
* هزینه‌های تأمین قطعات اختراعات از کجا تأمین می‌شود، سازمان یا نهادی تأمین می‌کند یا با هزینه شخصی تهیه می‌کنید؟
هیچ سازمان و یا ارکانی حمایت نمی‌کند و همه هزینه‌ها برعهده خودم است. سال گذشته بخشدار مبلغ چهارمیلیون تومان برای خرید وسایل کمک کردند که به خاطر تورم نتوانستم قطعات مورد نیاز را به صورت کامل تهیه کنم و طرح‌ها نیمه کاره باقی ماند.
نظر کاربران
این مسئولینی که ما داریم اینقدر بی کفایت هستن که بیشتر مردم ما برای معیشت و روزمره گی دچار مشکل هستن و کاری نمیکنن اونوقت شما توقع داری بفهمن نخبه یعنی چی ? بنده خدا برو چون اینجا هیچ کمکی نمیتونی به خودت و کشورت بکنی . برو شاید برای مسئولین و مردم کشورهای دیگه بتونی مفید باشی .
قربونت عزیزم تموم فکراتوبکن تحقیق انجام بده بهترین کارروکه به نفع خودت هست انجامش بده انشا اله موفق میشی
من بودم الان کانادا بودم،واقعا هرکی میتونه باید خودشو و خانوادشو از این مملکت برداره و بره
هرکی که میتونه بره ازاین مملکت ونمیره واقعا نفهمه
برو که خیلی بهتر هس
یعنی فاتحه این کشور رو باید خوند که مروارید گرانبهایی امثال این دختر رو حمایت نمیکنن میزارن به همین راحتی بره واقعا متاسفم برا مسولین بی لیاقت
سلام
سلام
سلام
چقدر بدبختیم همه کشورها دنبال نخبه میگردن اون موقع ما داریم قدرشونو نمیدونیم خاک تو مسعول بی فکر
پاسخ ها
چرا همه دارن میرن اون از گزارشگرا که میرزایی رفت حالا سرهنگ علیفر هم میخات بره اون هم از از داور فوتبال علیرضا فغانی افتخار کشور بود هم رفت بعد جودوکار کشور سعید ملایی که گفته میرم حالا هم این نابغه عزیزمون بخدا حیفه نذارین برن
چرا همه دارن میرن اون از گزارشگرا که میرزایی رفت حالا سرهنگ علیفر هم میخات بره اون هم از از داور فوتبال علیرضا فغانی افتخار کشور بود هم رفت بعد جودوکار کشور سعید ملایی که گفته میرم حالا هم این نابغه عزیزمون بخدا حیفه نذارین برن
آقایان مسئولین یکم موهاش بیرونه زود بهش گیر بدین
فقط سوزوندن بلدید
حیف این کشور
وقتی درمملکتی بی لیاقت هاوبی مسولیت هاصاحب پست ومقام می شوند،جزخووکسانشان رانمی بینند
.وچنین می شودکه،نخبگان،خانه نشین یامهاجرت می کنند.ومملکت بدین سان
به ویرانه تبدیل می شود.
فعلا همه دنبال مسایل سیاسی هستن .
دقیقا همه باید برویم
خدا ازشون نگذره ادم اینقد بی کفایت بخدا نوبره...الان یک افریقایی یاعرب بودوکارالکی میکردباهزار سلام و صلوات کارشوراه مینداختن ولی نابغه ی خودمون مونده پشت بی پولی..برودختراریایی بروخدابهمراهت...هرجای دنیا بری باز اسم و افتخارتبرای من ایرانی هست نه کسه دیگه..قدرگوار را فقط گوهرفروش داند و بس
تمام نخبه های ما خونه نشین و در حال فرار هستن و احمقانی دارای ژن خوک دارای امکانات
سلام .در جامعه ای که نخبه اش چشم به دولت و همایت آن دوخته و نمیتواند راهکار ارائه بدهد وای به حال بقیه مردم که حداقل نبوغ و استعداد اورا هم ندارند.بنظرم رفتن به کشور و یا جای دیگر راحترین راه است نه بهترین راه ...واقعا آیا در کجای دنیا این همه وابستگی به دولت وجود دارد که حتی نابغه اش بدون حمایت دولت فرقی با فرد نعمولی دیگر ندارد ... و در پایان امیدوارم نخبه ها با وجود همه مشکلات با یافتن راه حل به داد مردم برسند .چون امید اصلی ما به فرزندان این مملکت است و فکر نکنم دیگران برای مردم کاری کنند .به امید موفقیت و روزهای بهتر برای شما