احسان روزبهانی: من قهرمانِ تمرین کردنم

روزنامه شرق: احمد ناطق‌نوری، رئیس فدراسیون بوکس، در حالی پیش‌بینی کرده بود بوکس ایران مانند بازی‌های المپیک دوره قبل، حداقل چهار سهمیه برای حضور در المپیک ٢٠١٦ ریودوژانیرو به دست می‌آورد که این تیم همه رقابت‌های انتخابی را با ناکامی تمام پشت سر گذاشت و هیچ‌کدام از بوکسورهای کشورمان به جز «احسان روزبهانی» نتوانستند المپیکی شوند. ایران در المپیک لندن چهار نماینده داشت که مهدی طلوتی، علی مظاهری و امین قاسمی‌پور در مرحله یک شانزدهم حذف شدند و احسان روزبهانی در مرحله یک‌هشتم حذف شد و بهترین عملکرد را داشت. تیم ملی بوکس کشورمان در حالی از چهار سال پیش تاکنون در سراشیبی قرار گرفته که مشخص نیست مسئولان این فدراسیون که در رأس آن شخص ناطق‌نوری است و بعد از ٢٨ سال ریاست چه زمانی می‌خواهند اين عملكرد را اصلاح كنند.

چهار سال پیش در المپیک لندن، وقتی در یک‌قدمی مدال از دور رقابت‌ها حذف شد، عزمش را جزم کرد تا این مدال ازدست‌رفته را در المپیک ریو جبران کند. آن قدر در تمرینات و مسابقات موفق ظاهر شد که خیلی زود لقب اولین لژیونر بوکس ایران را گرفت و به رقابت‌های لیگ حرفه‌ای بوکس جهان دعوت شد. او وقتی خودش را به دنیا شناساند که توانست به فینال لیگ ستارگان دنیا راه پیدا کند و صاحب کمربند طلای قهرمانی این رویداد معتبر شود.

قهرمانی‌اش در این مسابقات به قدری ارزشمند بود که چراغ کاروان ورزش ایران را در بازی‌های المپیک تابستانی ٢٠١٦ ریودوژانیرو روشن کرد و اولین ورزشکاری بود که سهمیه این بازی‌ها را به دست آورد.

روزهای زیادی از المپیکی‌شدن تک‌ستاره بوکس ایران گذشته و حالا وقتش رسیده سودایی را که در سر داشته، به واقعیت تبدیل کند. واقعیتی که برخلاف چهار سال پیش فکرکردن به آن برایش سخت و عذاب‌آور است. تا آنجا که توان داشته مشت‌هایش را برای تیم ملی بوکس زده، اما افسوس که در مقابل، هیچ حمایتی از مسئولان فدراسیون بوکس ندیده است.

کارش در دو سال گذشته فقط تمرین بوده و تمرین؛ طوری‌که خودش می‌گوید من قهرمان تمرینم!

نه رینگ مسابقه‌ای دیده که بداند عیارش برای المپیک ریو چقدر است، نه حمایت مالی شده که دلخوشی کوچکی داشته باشد.

گفت‌وگوی ما را با احسان روزبهانی، تنها نماینده بوکس ایران (وزن منهای ٨١ کیلوگرم) در آستانه بازی‌های المپیک ریو می‌خوانید.

‌چیزی به المپیک ریو نمانده، برنامه‌ها خوب پیش می‌رود؟

برنامه‌ای وجود نداشته که بخواهد خوب پیش برود. هیچ کاری انجام نشده. کارم فقط تمرین بوده و بس. از دو سال پیش که در بازی‌های آسیایی ٢٠١٤ اینچئون شرکت کردم تا الان به هیچ مسابقه دیگری اعزام نشده‌ام. فقط همین چند روز پیش به تورنمنتی در چین رفتم که زیاد جالب نبود. متأسفانه حین مسابقات هم بینی‌ام آسیب شدیدی دید و نتوانستم مبارزه‌ام را ادامه بدهم و کنار کشیدم. من در این یک‌سال‌ونیم گذشته، حداقل باید در شش، هفت مسابقه خوب شرکت می‌کردم تا با حریفان آشنا شوم. مشت‌خوردن و مشت‌زدنم را درست کنم و بالاتنه و پایین تنه‌ام با هم هماهنگ شوند، اما متأسفانه فدراسیون با هیچ‌کدام از اعزام‌های ما موافقت نکرد.

‌شما با بازی‌های خیلی خوبی که در المپیک لندن داشتید، همه را امیدوار کردید که در این دوره روی سکو بروید؛ یعنی با این شرایط هیچ قولی برای المپیک ریو نمی‌دهید؟

نه، وقتی من هیچ میدانی ندیده‌ام، فقط تمرین کرده‌ام و هیچ شناختی از رقبا ندارم، نمی‌توانم هیچ پیش‌بینی‌ای بکنم. من آن قدر تمرین کرده‌ام که قهرمانِ تمرین‌کردنم. من این قدر به مسابقه نرفتم كه به بوکس آماتور عادت ندارم. فقط در مسابقات بوکس حرفه‌ای حضور داشتم. به همین خاطر، الان نمی‌دانم باید با چه بوکسورهایی در المپیک ریو مبارزه کنم.

‌متأسفانه فدراسیون بوکس در این دوره از بازی‌های المپیک، جزء فدراسیون‌های ناکامی بوده که فقط به لطف قهرمانی شما در لیگ ستارگان توانسته یک سهمیه بگیرد. الان که داریم به شروع المپیک نزدیک می‌شویم، مسئولان فدراسیون پیگیر تمریناتتان هستند؟

نه اصلا، هیچ‌کس حتی یک بار به سالن تمرینات نمی‌آید که ببیند دارم چه می‌کنم.

‌فکر می‌کنید دلیل اینکه ما در این دوره این‌قدر ضعیف ظاهر شده‌ایم چیست؟

من در کارهای فنی فدراسیون دخالتی نمی‌کنم، اما مطمئنا وقتی برنامه پشت کار نباشد، نتیجه‌اش این می‌شود. این قدر در این مدت تیم ملی مربی عوض کرده که فکر می‌کنم باید بین این مربیان هم یک مسابقه انتخابی بگذارند. از مربی‌ای که یک ماه کار کرده، نمی‌توان انتظار این را داشت که برود و سهمیه بگیرد. متأسفانه برای هیچ‌کس هم در این فدراسیون مهم نیست که چه پیش می‌آید.

‌آقای ناطق‌نوری تنها فردی است که در این سال‌ها رئیس اول و آخر فدراسیون بوکس بوده. او گفته بود اگر کمتر از چهار سهمیه بگیریم از فدراسیون می‌رود، اما اخیرا گفته با قدرت به کارش ادامه می‌دهد و قصد رفتن ندارد.

از این حرف‌ها می‌زنند دیگر!

‌با این شرایط باز هم می‌خواهید به بودن در تیم ملی بوکس ادامه بدهید؟

نه اصلا، من دِینم را ادا کردم. بعد از المپیک ریو بوکس آماتور را کنار می‌گذارم و می‌روم دنبال بوکس حرفه‌ای که حداقل خرج زندگی‌ام را دربیاورم. من هم آینده دارم. من اسفند سال ٩٣ سهمیه المپیک را گرفتم. طبق قانون وزارت ورزش باید از همان زمان که من سهمیه گرفتم، به من حقوق می‌دادند، اما این حقوق از مهر سال ٩٤ به من داده شده. کمیته ملی المپیک هم می‌گوید حقوق‌های ما را به فدراسیون داده تا آنها پرداخت کنند، اما فدراسیون هم آن‌قدر «چاله‌چوله» دارد که به ما نمی‌رسد.

‌هیچ گلایه‌ای از پرداخت‌نشدن این حقوق‌ها نکردید؟

صدبار گفتم، اما چیزی عوض نشده. مصاحبه هم که می‌کنم می‌گویند فقط گلایه می‌کنی!

‌معلوم است بعد از المپیک به لیگ بوکس حرفه‌ای کدام کشور می‌روید؟

نه هنوز معلوم نیست. باید اسپانسر پیدا کنم.