حسین کعبی؛ داستان قلیان، کارت قرمز و سکه

روزنامه شرق: حسین کعبی بعد از حدود ۲۰ سال حضور مستمر در فوتبال، از این رشته ورزشی به‌طور رسمی خداحافظی کرد. دفاع راست سابق تیم ملی ایران که همه او را با سرعت و ریزنقشی خاصش می‌شناختند، چند سال آخر فوتبال خود را بدون حاشیه در سپیدرود ادامه داد و خیلی بی‌سرصدا از فوتبال رفت.

از بازماندگان نسل ۲۰۰۲ فوتبال ایران، دلخور از بسیاری بی‌معرفتی‌ها کنار رفت تا حالا به‌عنوان دستیار در کنار علی کریمی، مربیگری در سپیدرود را تجربه کند. کعبی از بسیاری از اهالی فوتبال گله کرد که رسم معرفت را به‌جا نیاوردند و او را متهم به مسائلی کردند که هیچ‌وقت حقش نبود.

حواشی ابتدای فصل در سپیدرود و خاطرات تلخ و شیرین دوران فوتبال او نکاتی است که در این مصاحبه بازگو شده است.

آقای کعبی، خیلی بی‌سروصدا از فوتبال خداحافظی کردید.

من با صحبت‌هایی که با علی کریمی و سایر بزرگان فوتبال داشتم تصمیم گرفتم جای خود را به بازیکن جوان در پست خودم بدهم تا هم کسب تجربه کند و هم اینکه برای تیم مفیدتر باشد. ضمن اینکه باعث افتخارم است که در کنار علی کریمی مربیگری کنم.

من به مردم رشت و هواداران سپیدرود مدیون هستم، چراکه حدود دو سال از فوتبال دور بودم، اما همین مردم از من حمایت کردند و باعث شدند دوباره به این رشته برگردم و دلشان را شاد کنم.

اگر مردم نبودند شاید نمی‌توانستم به فوتبال برگردم. خوشحالم که توان بدنی بالایی داشتم و در اوج از فوتبال خداحافظی کردم. هر پیراهنی بر تنم بود کم‌فروشی نکردم و از این بابت احساس رضایت دارم که سرم را راحت روی بالش می‌گذارم.

بسیاری عقیده دارند علی کریمی با پذیرفتن مربیگری مجدد در سپیدرود اشتباه بزرگی را مرتکب شد. چون این تیم ابتدای فصل بد بسته شد و چند بازیکن تأثیرگذار هم جدا شدند. کریمی وقتی این شرایط را می‌دانست به نظر شما اگر از اواسط فصل مربیگری این تیم را قبول نمی‌کرد بهتر نبود؟ چون الان هواداران سپیدرود در هر صورت نگران سقوط این تیم به دسته یک هستند.

مطمئن باشید سپیدرود در لیگ برتر می‌ماند. علی کریمی کارش را بلد است و مثل فصل پیش تیم را در لیگ برتر نگه می‌دارد. حق رشتی‌ها است که در لیگ برتر نماینده داشته باشند و تلاش ما این است که این تیم بهتر از قبل کار کند.

متأسفانه ابتدای فصل، آقایان آمدند تا تیم را برای افتادن به دسته یک ببندند. فقط به فکر خودشان بودند و قرارداد ۸۰۰ میلیون‌تومانی را گرفتند و در سه مسابقه ۱۰ گل خوردند و به مردم بی‌احترامی کردند و رفتند. شما می‌دانید چه کسی را می‌گویم.

همان کسی که در راهروی فدراسیون فوتبال قرارداد بست. من کاپیتان تیم بودم و به دلیل اینکه شرایط تیم به هم نریزد مصاحبه نکردم، چون این‌طور برداشت می‌شد که قصد تخریب تیم را دارم. همان شخصی که با کراوات با این مربی قرارداد بست، دو فصل پیش باعث سقوط نفت تهران شد.

من از کسی ترس ندارم و حرفم را می‌زنم و اجازه نمی‌دهم با آبروی هواداران سپیدرود بازی شود. مربی‌ای که من را از تیم اخراج کرد خودش دید که همین مردم خواستار بازگشت من شدند و دوباره با بازوبند کاپیتانی برگشتم.

کلا دل پری دارید

بله به این دلیل که در حق من خیلی ظلم شد. همین اواخر به‌خاطر بدهی چهار میلیون‌تومانی احضار شدم و رسانه‌ها تیتر زدند به‌دلیل حضور در پارتی یا کشیدن قلیان دادگاهی شده است!

درصورتی‌که این چهار میلیون بدهی من بابت کارت قرمزی بود که در یک مسابقه گرفته بودم و این جریمه، چون به باشگاه ابلاغ نشده بود، طبیعتا من هم اطلاعی نداشتم. سر قضیه محسن مسلمان، اسم من را آوردند و به‌راحتی با آبروی من بازی کردند.

شما مدت کوتاهی در پرسپولیس بازی کردید، اما هواداران خاطره خیلی خوبی از شما دارند و مثل یک پیش‌کسوت پرسپولیس با شما برخورد می‌کنند.

از افتخارات بزرگ ورزشی من حضور در پرسپولیس بود. با اینکه دوران کوتاهی با پیراهن این تیم داشتم، اما موفق شدیم به قهرمانی برسیم. من تمایل داشتم تا سالیان سال در این تیم بمانم، اما مدیرعامل وقت، دروغ گفت و از این تیم جدا شدم.

برای قهرمانی دو سکه به بازیکن پاداش تعلق می‌گرفت. به ما بازیکنان ملی‌پوش گفته شد بعد از اردوی تیم ملی این پاداش‌ها را خواهید گرفت، اما وقتی از اردوی تیم ملی برگشتیم خیلی راحت گفتند سکه‌ها تمام شد و به بقیه رسید! من محتاج دو سکه نبودم، اما آن‌قدر از دروغ بدم می‌آید که فردا صبح به سایپا رفتم و با این تیم قرارداد بستم.

هواداران پرسپولیس می‌دانند چقدر این تیم را دوست دارم و اگر دقت کرده باشید زمان بازی‌های این تیم که من در تیم مقابل هستم کل جایگاه‌ها حسین کعبی را تشویق می‌کنند، چون می‌دانند من اهل چاپلوسی و دروغ نیستم و با جان و دل برایشان بازی کردم.

بهترین خاطرات فوتبالی شما در تیم ملی و باشگاهی چیست؟

بهترین خاطره باشگاهی من پوشیدن پیراهن پرسپولیس و سپیدرود است. همیشه به هواداران این تیم مدیون هستم. قهرمانی با پرسپولیس همیشه در یاد من خواهد ماند.

بهترین خاطره ملی هم مسابقه با پرتغال در جام جهانی ۲۰۰۶ و بازی مرحله یک‌چهارم پایانی جام ملت‌های ۲۰۰۴ مقابل کره‌جنوبی و پاس گلی است که به کریمی دادم. من مقابل پرتغال خیلی خوب بازی کردم، اما خب فقط تقابلم با فیگو پررنگ شد.

ظاهرا دل خوشی از فولادی‌ها هم ندارید؟

بله! به این دلیل که من سال‌ها برای این تیم زحمت کشیدم، اما دریغ از یک تشکر یا بیانیه. من محتاج قدردانی یا تشکر هیچ‌کس نیستم، اما ادب و احترام حکم می‌کرد قدردان بازیکنان قدیمی این تیم باشند.

نسل طلایی فولاد با ناجی بداوی، ایمان مبعلی، میرزاپور و من و سایر بچه‌ها این تیم را در لیگ برتر قهرمان کرد، با این حال وقتی من از فوتبال کنار رفتم یک نفر تماس نگرفت.

۱۵ سال برای تیم ملی زحمت کشیدم و ۹۴ بازی ملی دارم، اما در فدراسیون فوتبال یک نفر پیدا نشد تشکر کند حداقل بابت زحماتی که کشیده شد. افشین قطبی که سرمربی فولاد شد در مراسم معارفه نیم‌ساعت از حسین کعبی گفت؛ چون این افراد قدرشناس هستند و تاریخ قهرمانی فولاد را می‌شناسند که چطور رقم خورده است.

شما از معدود بازیکنان ایرانی هستید که تجربه حضور در لیگ انگلیس را دارید. چرا حضورتان کوتاه بود؟

در هر صورت فوتبال انگلیس شرایط خاص خودش را دارد و زمان لازم است تا با محیط فوتبالی آنجا آشنا شویم. البته اگر مدیر وقت پرسپولیس آی‌تی‌سی من را زودتر ارسال می‌کرد می‌توانستم بیشتر برای لسترسیتی بازی کنم، اما تنگ‌نظری‌ها این فرصت را از من گرفت.

با توجه به فشردگی صدر جدول، فکر می‌کنید در لیگ برتر امسال چه تیمی قهرمان شود؟

پرسپولیس تیم باشخصیتی نشان داده شده و برانکو یک‌بار دیگر احترام و عزت را به این تیم برگردانده است. پرسپولیس با وجود بسته‌بودن پنجره نقل‌وانتقالات کار بزرگی را انجام داد. هواداران باید قدر برانکو، مرد باشخصیت فوتبال ایران را بدانند. به نظرم شانس پرسپولیس امسال هم از سایر رقبا بیشتر است.

درباره تیم ملی هم صحبت کنیم. صحبت از اتحاد ملی در آستانه جام ملت‌های آسیاست. فکر می‌کنید تیم ملی ایران بتواند طلسم ۴۲ ساله را بشکند؟

اجازه دهید قبل از پاسخ سؤال شما عرض کنم مربیان تیم ملی از اتحاد و همدلی صحبت می‌کنند، اما شما رفتارهایشان را در این چند ماه بررسی کنید. مربی تیم ملی در ورزشگاه آزادی برای شکست پرسپولیس مشت گره می‌کند. مربی دیگری از تیم ملی به خبرنگار حمله می‌کند و هیچ اتفاقی رخ نمی‌دهد.

کارلوس کی‌روش بیانیه می‌دهد از تمامی مربیان تشکر می‌کند، اما هیچ اسمی از علی کریمی و برانکو نمی‌آورد. این رفتار‌ها زشت است. همین مسائل رخ داد که الان ملاحظه می‌کنید بین مردم شور و نشاط ملی در آستانه جام ملت‌های آسیا وجود ندارد.

سرمربی تیم ملی به بازی‌های لیگ برتر اصلا توجهی ندارد و در واقع بی‌احترامی می‌کند. آخرین باری که کی‌روش از نزدیک یک مسابقه فوتبال را تماشا کرد، هیچ‌کس یادش نیست. اما برای تیم ملی من بشخصه آرزوی موفقیت می‌کنم، چون تیم ملی ایران ارث پدری هیچ‌کسی نیست و مربیان می‌آیند و می‌روند، اما تیم ملی همیشه ماندنی است.