یک هفته چندچهره؛ سرهنگ، شاه و قلاده های طلا
انصراف قالیباف از ادامه رقابت انتخابات اتفاق شوکه کننده ای بود.
برترین ها - ایمان عبدلی:
به دلیل معذوریت های انتخاباتی امکان انتشار «چند چهره» در موعد همیشگی (پنجشنبه) وجود نداشت و به ناچار یک روز زودتر منتشر شد.
ابوالقاسم طالبی یا (کارگردان هفته)
اظهار نظر ابوالقاسم طالبی در مورد شجریان که کنایه به فعالیت های انتخاباتی اصلاح طلبان دارد، کلی بازتاب پیدا کرد و خبر ساز شد. عبارت «هنرمندِ سرطانی» که غیر مودبانه هم بیان شد، شاه بیت حرف های طالبی بود. کارگردانی که در این سال ها همه او را با «قلاده های طلا» می شناسند، اما مساله همین است که اگر صادق باشیم خیلی ها به خاطر همان «قلاده های طلا» تند و سریع موضع گیری می کنند. سطحی نگری آیا چیزی غیر از این است؟ غیر این که ما به سرعت با جو عمومی همراه می شویم و به دسته ی اکثریت می پیوندیم. آیا ما فریفته ی هر آن چه اکثریت کُنَد، نشده ایم؟
گمان نکنید هوای هواداری از ابوالقاسم طالبی را داریم و یا با هنر شجریان آشنا نیستیم که بارها با صدای استاد عروج کرده ایم؛ چه در کویر و سکوت، چه در باران و چه وقت دلتنگی و یاد ایام. غرض این که هم هواخواه استاد هستیم و قدر و منزلتش را می دانیم و هم با فعالیت های طالبی آشنایی داریم و می دانیم در کدام فضا سیر می کند. منتهی مساله این است که ما چقدر از ظرفیت حواسمان بهره می بریم؟ چقدر عمیق می خوانیم؟ چقدر دقیق می بینیم؟ چقدر با حوصله گوش می دهیم؟
مردمانی که گوش دادن و تماشا بلد نباشند، چگونه ادعای طرفداری از موسیقی اصیل می کنند؟ چند درصد از این هواداران چند سال گذشته شجریان، با عمقِ جان صدای هنر او را شنیده اند؟ تضاد است و تناقض که تتلو و آرمین گوش کنیم و پشتِ استاد موسیقی اصیل ایرانی در بیاییم!
اگر حرف های طالبی را دوباره بخوانید متوجه می شوید که او احتمالا قصد تعریض شعارهای روحانی سخن گفته (هدف روحانی بوده نه شجریان و این میان متاسفانه استاد شجریان ابزار ستادهای انتخاباتی شده) این می تواند یک فرض باشد، می دانیم که طالبی شاید توهین کرده و قصد فرو کاست شان و منزلت شجریان را داشته، انتخاب ما چیست؟ هیاهو و تکه پرانی و لعن و نفرین؟ یا به عمق رفتن و بی اعتنایی به تمام افرادی که سعی می کنند از یک نام وزین کیسه برای خودشان بدوزند.
طرفدارِ شجریان بودن باور بفرمائید در فحاشی به طالبی و کف و هورا برای شعارهای هیجان ساز ، خلاصه نمی شود. هوادارِ شجریان بودن در ابتدا کشف و لذت هنر اوست. گوش دادن به قدرت آوازی او و همنشینی با آثار اوست. اصلا اگر با چنان فضایی آمیخته شوید دیگر سخت است به راحتی به این طرف و آن طرف غلتیدن.
محمدباقر قالیباف یا (انصراف هفته)
انصراف قالیباف از ادامه رقابت انتخابات اتفاق شوکه کننده ای بود. آن چه بیشتر از هر چیز جمعیت را غافلگیر کرد، حجم تبلیغات وسیع و تلاش و هیاهوی قالیباف در میتینگ ها و مناظره ها بود. او طوری پیش رفت که جدی ترین و پایدار ترین کاندیدا به نظر می رسید، حتی در چهره رئیسی می شد رگه ها یی از تردید را دید اما قالیباف خیلی مستحکم و استوار نشان می داد.
در این ساعات پس از انصراف، عمده تحلیل ها بر دو مدار می چرخد؛ اصلاحاتی باور دارند که سبد رای قالیباف ضعیف بوده و ریسک این که او چند باره خودش را در معرض انتخاب قرار بدهد، سوخت شدن آینده سیاسی اش را در پی دارد. به عبارتی آن ها امروز محسن رضایی را برای قالیبافی که انصراف نمی داد، متصور بودند.
از آن طرف اصولگرایان هم که همه تخم مرغ هایشان را در سبد رئیسی گذاشته اند این اتفاق را با انصراف عارف به نفع روحانی شبیه سازی می کنند و از این انصراف تعبیر به ایثار و فداکاری می کنند. آن ها گمان می کنند، نبود قالیباف شانس رئیسی را بالا می برد و اصلا کیست که نداند اصولی ها در صدد یک دو قطبی سازی سلبی هستند.
ترکیب انصراف عارف با فضای دو قطبی ساز، مثل دور دوم انتخابات ۸۴ که مابین مرحوم رفسنجانی و احمدی نژاد بود، به نظر خلاصه ای از تمهیدات اصولگرایان برای پیروزی است. سلب وضع موجود و سوار شدن بر موج ناراضیان وضع نه چندان مساعد اقتصادی و مانور روی خواست های جذابی مثل مسکن و اشتغال و...تمهید تازه ای نیست، اما همین تمهید هیچ وقت کهنه هم نشده، این که سرنوشت انتخابات چه می شود و ائتلاف رئیسی و قالیباف به نفع اصولگرایان خواهد شد یا نه؟ هر چه صلاح مملکت است آن شود، آن چه صلاح است و بیشتر به مسیر انقلاب اسلامی می آید.
از قالیباف دور نشویم، خلبان دیروزها که با انرژی و عملگرایی مضاعف یک نظامی از پسِ مدیریت موفق در نیروی انتظامی، به شهرداری آمد. سیر تحول سه پله ای او از سیاست ورزی نورس در دوران پسا خلبانی تا ولع عملگرایی در نیروی انتظامی و بعد شیفتگی ژست یک تکنو کرات انقلابی در شهرداری تهران که با غلبه نگاه مهندسی حضورش دائما رسانه ای شد و حالا از آن عملگرایی و ولع و اقتدار یک نظامی گذشته و وارد تعاملات سیاسی شده. این انتخابات با هر نتیجه ای که برای اصولگرایان تمام شود، یک چهره برای آنان ساخته است (فارغ از درستی و نادرستی رفتارها و اصولا مشی سیاسی او) قالیباف زین پس ظریف تر رفتار خواهد کرد، او به مرور از نظامی گری به سیاست ورزی شیفت شده است.
شاه مازندران یا (نامراد هفته)
اوباش های ایرانی در نقطه ای ایستاده اند که چند معضل اجتماعی در آن نقطه به هم می رسند. شاه مازندران که با جلوه گری در فضای مجازی ایجاد رعب وحشت کرده بود، دستگیر شد و در زندان فوت کرد. این زیست مغشوش و این وجود اغراق آمیز دوباره در جسمی دیگر خبرساز خواهد شد امروز یا فردا و...ریشه ی چنین خودنمایی ها اما از چند علت حیات می گیرد، خلاصه مرورش می کنیم.
یکم این که پس از پی ریزی جامعه مدرن در دوران رضا شاه، لوطی ها و لات ها از بین نرفتند و در نظام بوروکراتیک تازه ایجاد شده حل شدند. بدتر این که وجود آن ها ابزاری شد برای قدرت ها که با استفاده از آن ها میل خودشان را به مردم کوچه و بازار تحمیل کنند. نمونه اش را همه می دانید؛ شعبان بی مخ، در این فضا اوباش کارکردی داشتند برای حکومت، اما از لوطی گری کاریکاتوری مانده بود فقط. پس حکومت ها در آن زمان وجود اوباش را تقویت کردند.
دوم این که جامعه ایرانی به هزار و یک دلیل تمایل به تکیه فردی در راس دارد. فردی قدرتمند! ما مردمانی هستیم که گاها در چاپلوسی گوی سبقت را از هم می رباییم و هر آن که چاپلوس تر است، بهتر است! در چنین فضایی نگاه به قدرت در هر سطح و فرمی جایگاه دارد. فرقی نمی کند یک گنده لات محله باشد و یا یک سیاستمدار قدرتمند، رشد و نمو لات ها و اوباش از چنین روحیه ای در میان مردم نبض می گیرد. مضاف بر این که نظام بوروکراتیک دائما لنگ می زند، اتکا به فرد ارجح است به اتکا به سیستم، فرد ترجیح می دهد با عامل نا امنی رفاقت کند، بره با گرگ رفاقت می کند اما این رفاقت اتوبان یکطرفه است، نظام شورا و محلات و ...دادرس نیستند و عملا قدرت دست گنده لات ها می افتد.
سوم این که می دانیم در حال گذاریم و «خانواده» وضعیت لنگ در هوا دارد، نه آن قدر منسجم و کنترل کننده مثل قبل تر ها و نه خیلی رها و قائل به فردیت، در چنین فضایی اوباش ها جولان می دهند چون از میانه اغتشاش و نا امنی می آیند. پس اوباش ها تا امتداد وضعیت مبهم نظام خانواده در ایران فضای مهیایی برای ادامه حیات خواهند داشت. فردیت ناپایدار البته چون در نظام خانوادگی منسجمی نیست نیاز بیشتر به ارضای روانی و خودنمایی دارد. پس لات های این دوران خودنماتر شده اند، بیشتر عربده می کشند، این بار عربده را نه سر کوچه و برزن که با یک کلیپ در یک کانال تلگرامی و یا یک صفحه اینستاگرامی می کشند.
چهارم: نابسامانی اقتصادی و وضعیت اشتغال که با میل به تن آسایی همنشین بشود، قهوه خانه و لم و گپ و گعده های عمدتا بی خاصیت را گسترش می دهد، خب تصدیق می فرمایید که چنین فضایی اوباش ها را غره می کند.
پی نوشت: این ها عوامل هم افزای اوباش گری بودند، این که چه رفتاری از سوی پلیس و نیروهای انتظامی می تواند بازدارنده باشد، حدیث دیگریست که در توان این قلم نیست.
ایرج طهماسب یا (آقای مجری هفته)
زادروز ایرج طهماسب و نوروزی که جای کلاه قرمزی خالی بود و ستونی که نمی خواهد تمام تحت تاثیر جریانات روز باشد و گاها بی هیچ بهانه ای یاد بعضی نفرات می کند.
حتی اگر تمام فعالیت هنری ایرج طهماسب را در کاراکتر «کلاه قرمزی» خلاصه کنیم،او کاری کرده است کارستان، عروسکی که در خاطرات کودکی حداقل ما دهه شصتی ها نقش ویژه ای دارد؛ با او خندیده ایم به حماقت هایش، به زیرکی هایش، با او حسرت تلویزیون رنگی کشیده ایم؛ وقتی که پشت مغازه ی تعمیرات تلویزیون چمباته زده بود، با او چشم و هم چشمی کرده ایم؛ وقتی کلاس زبان می رفت و عاجز بود، با او پا را بیشتر از گلیممان دراز کردیم؛ وقتی که دکتر قرمز کلاه شد، با او آرزو کردیم و ترس برمان داشت، با او سماجت کردیم با او...
طهماسب در تمام این سال ها خاطره ساخت و ما مردمان خاورمیانه بهتر می دانیم، خاطره چه گوهری است، ما می دانیم که خاطره چه پشتوانه ای است وقتی که از آینده می ترسی، طهماسب و فعالان عرصه هایی که نخواسته اند وام دار باشند، چون وامی نداده اند و نگرفته اند کمتر پر رنگ شده اند و در چشم جامعه فرو رفته اند، کمتر ویژه بوده اند، آن ها اگر در ذهن ما می مانند تنها و تنها به دلیل کیفیت کاری است، که خلق کرده اند و در حقیقت عاری از هر گونه رانت رسانه ای ذهنیت ساز هستند، آقای طهماسب پیر نشوید؛ خاطره را جوان نگه دارید، کودکی ما به لبخند شما گره خورده.
مردم ایران یا (آرامش هفته)
خیلی شنبه ها را وعده می کنیم برای تحول، از بس شنبه ها آمدند و رفتند و وعده را وفا نکردیم که کار به طنز و مطایبه هم رسیده، شنبه ای که درس را دوره نکردیم، شنبه ای که ورزش را شروع نکردیم و الا ماشاالله! اما این شنبه را انصافا بیاییم پذیرنده و آرام باشیم، از این بحث ها و دسته بندی ها رد شویم و هر که رئیس جمهور شد بدون رجز خوانی قبولش کنیم.
درک و دریافت این که هر کدام از ما یک مسیر متفاوت برای سعادت در ذهن داریم خیلی دشوار نیست. مسیر قابل تصور برای هر کدام از ما بسته به شرایطی زیستی، رنج ها، خاطرات و ایده آل هایمان فرق می کند، هیچ انتخابی لزوما برتر از انتخاب دیگری نیست. همه ی این ها ترجیح است، ترجیحات همدیگر را با احترام دریافت کنیم و از شنبه هیجان انتخابات را با عقلانیت یک ذهن مطالبه گر تعویض کنیم؛ ایمان، آرامش و دعا، والسلام.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
آخرین عکس خیلی خوبه کاش هممون تفاوت نظرای همدیگه رو بپذیریم.
ارامش هفته
سطحی یا غیرسطحی نگریستن به این قضیه بازهم توهین به شخصیت بزرگی چون استاد شجریان یک هنرمند بیسواد وتازه به دوران رسیده میخواست فقط خودی نشان بده
پاسخ ها
من نمیدونم چرا وقتی از لحن و گفتار این آقا در مورد استاد گلایه میشه همه میپرسن که اصلا تو به کارهای ایشون گوش دادی ؟ این چه سوالیه ... مگه حتما باید سنتی گوش کرد تا طرفداری استاد آواز ایران رو کرد؟ من اصلا سنتی گوش نمیکنم اتفاقا راک هم گوش میکنم ولی نمیتونم در مقابل بی احترامی به شخصیتی مثل استاد شجریان سکوت کنم . ایشون شناسنامه هنر موسیقی ایران هستن
"تضاد است و تناقض که تتلو و آرمین گوش کنیم و پشتِ استاد موسیقی اصیل ایرانی در بیاییم".
"" درد هفنه""
سلام. خسته نباشید. مثل همیشه خوب بود. بخصوص تحلیلتان درباره اوباش گری.
پاسخ ها
اصلا هم خوب نبود میشه سنتی گوش نکرد ولی از شخصیت ملی مون هم دفاع کرد
بعضی از اهنگای ارمین و تتل انصافا حرف نداره خصوصا مادر تتل.سنتیهم هرکی دلش پیره بره گوش کنه در ضمن همین اقا نرف شبکه منو تو .حالا یکی دیگه بود بالای دار بود .مثل این میمونه ادم هر روز بره مسجد پشت سرس هر کاری دوست داره بکنه که بهش شک نمی کنن.برداشت ازاد هرکی فحش داد نثار خودش
البته عزیزم اون سالار بود از شجر یان اطلاع ندارم
یعنی یه نفر نمیتونه هم شجریان گوش کنه و هم تتلو و از هر دو هم لذت ببره
شما اساسا اعتقادی به "تنوع" ندارید نه؟؟؟
اقای طهماسب یاد اور خونه پدری و روزای شادو سرخوشیهای کودکی خدایا هواش داشته باش
"به عمق رفتن و بی اعتنایی به تمام افرادی که سعی می کنند از یک نام وزین کیسه برای خودشان بسوزند."
بدوزند يا بسوزند؟ ولي گل به خودي زديا! حواست باشه كه اين حرفت شامل حال روحاني هم ميشه يعني ايشون يه دوست مثل شما داشته باشه ديگه دشمن نمي خواد:/
کاملا مشخصه درمورد طالبی جناحی نوشتین ایشون منظورشون این بوده شجریان سرطانی و رو به مرگه روحانی هم دست به دامنه یه عده شده دلیلشم برمیگرده به اینکه طالبی خودشو خیلی مسلمون میدونه
خود شما دارین توهین میکنین بااین نوشته با اقای روحانی درضمن پیشنهادمیکنم یک باردیگه متنی که نوشتین رو بخونین، واقعن متاسفم براتون که ادعای فهم دارین ولی نمیتونین بدون جانبداری حرف بزنین. این متن شمادرباره توهین به استادشجریان سوگیری سیاسی روشنی داره
آرامش هفته
امیدوارم شنبه فارغ از هر جبهه و جناحی بدون بر هم زدن آرامش کشور طرفدارهای رئیس جمهور پیروز جشن بگیرند٬ بقیه نامزد ها کمک کنن ب فرد پیروز ک مسائل و مشکلات کشور از جمله بیکاری تا حدودی برطرف بشه .
ممنون
ایمان عبدلی با اینکه گه گاه به نظراتتان نقد داشتم و شاید اصلا از لحاظ سیاسی دو نگرش متفاوت داشته باشیم اما حق راباید گفت این دفعه نوشته هایتان را به جای خواندن خوردیم! رفت توی پوست وگوشمان! باشد که هرازگاهی اینگونه دل ماراهم شاد کنی .باقی بقایت
به کار بردن لفظ سرطانی در مورد هر کسی زشت است فرقی نمیکند استاد باشه یا کس دیگه بیان ان با تحقیر دل ادم رو به درد میاره برای همین هم بعضیها بشدت ناراحت شدند ونفرین کردند
به قول فراستی درونم...نوشته تون ما قبل عقل و ما قبل بد بودن هست
تلاش افراد برای بی طرف بودن نتیجه اش چیزی میشه مثل همین متن شلخته...
پاسخ ها
با این حساب اصغر فرهادی هم کارکردان خوبی نیست
اولا همه قابل نقدند حتی شجریان
دوم طالبی به روحانی انتقاد کردند که یک روز از ممنوع التصویری خاتمی استفاده می کند و یک روز از شجریان اما خودش برای این 2 نفر کاری نکرده است فقط از این 2 استفاده ابزاری برای جمع اوری رای کرده است .
سوم : قلاده های طلا درباره برهه ای از تاریخ بود اما همه می دانیم انحصار طلبان سینمایی چه توهین هایی به آقای طالبی کرده اند .
4 - پس شعار زنده باد مخالف من چه شد
5- خواهشمند است کامل بخوانید بعد منفی دهید .
واقعا امیدوارم چه آقای روحانی و چه آقای رئیسی رئیس جمهور شدند، اتفاقات خوب برای مردم در پیش رو باشه
از صمیم قلب با مطالبتون درباره طالبی موافقم. انتخابات باعث شده بسیاری از مردم که ادعای فرهیختگی دارن همراه جو بشن و تسلطشون بر رفتارهای خودشون رو از دست بدن و اینجاست که خلاف باورهای خودشون رفتار میکنن و در مقابل توهین یک نفر بدترین توهین ها رو میکنن. اینجاست که متوجه میشم اینهایی که میرن صفحه مثلا مسی انواع یاوه گویی ها رو میکن از فضا نیومدن و حتی از پایین دست جامعه نیستن بلکه افرادی هستن که در شرایط عادی بسیار متین به نظر میان.
لطفا حواسمون به اخلاق باشه.
اين بابا ميخواسته از روحانى انقاد كنه چرا به شجريان توهين كرده ؟شما چرا دارين موضوع رو ماستمالى ميكنين؟چه ربطى بگوش كردن موسيقى داره ، از يك شهر وند ناشناس و غير هنرمند هم نبايد طالبى مايه ميذاشت ،اگه لحنم تند و بنظر شما بى ادبانه است دليلش نوع حرف زدن طرف مقابله ، ضمناً اينكه هر كسى هر حرف كه لايق خودشه بزنه و بعد بزاريم بحساب تحمل كردن عقايد مخالف و جوابشو نديم هم ، حرف درستى نيست از قديم گفتن كلوخ انداز را پاداش سنگ است ، البته اين سنگ ها عمدتاً در اينده و از اسمان بر سر طالبى نازل خواهد شد انشالله
یعنی من که سالی سه چهار بار تصنیفهای استاد شجریان رو گوش میکنم نباید از توهین به ایشون که سرمایه ملی ما هستن ناراحت بشم؟!!!چه ربطی داره همون جوونی هم که آرمین وفلان گوش میده هم باید رگ غیرتش بزنه بیرون،ایشون شناسنامه موسیقی ما هستن
امروز خواستی بی طرف باشی گند زدی،خوب ننویس برادر من.
پاسخ ها
خیلی از اینایی که طرفدارش شدند اصن همونم گوش نکردن ، یه روز دیگه واسه تتلو هم جو گیر میشن ثبات ندارن جوگیر شدن جوگیری بده
ایمان عبدلی ترس و لرز و محا فظه کاری تو نوشته هات موج میزد
باورم نمیشه ... این بار تونستی ی کم منصفانه تر بنویسی... شاید اگر هیمشه انقد منصف بودی میشد به حرف های ایمان عبدلی اصلاح طلب هم گوش کرد. به هر حال بابت همین ی مورد هم بهت تبریک میگم
ان ا... یحب التوابین و یحب المتطهرین .
خدا تتلوی بی شیله پیله را دوست دارد ؟
اصلا شجریان رو دوست ندارم ، کلا ایرانیای خارج نشین رو دوست ندارم،میخوان برا ما افتخار بیافرینن!!!چه حرفا !!!
آقای عبدلی دهه 60هستی ؟وااااااااااااای یعنی از من کوچیکتری ،چه جملات قصاری می نویسی!!!
خوبه مخالف منصف و با ادبی هستی .کاش مخالفان عقده ای بی تربیت کمی یاد بگیرن
بوسه بر این دست و قلم میزنم و به افتخار برخواهم خواست که چون توانمندی بینظیر اینچنین ساده و خاص مینویسد احیاس پاکش را به حقیقتی ناب.سپاس