بازیگران درخشان تاریخ سینما (۱۱): اینگرید برگمن
ستاره سوئدی آسمان سینمای بین الملل که به خاطر فیلم های بینظیری همچون «کازابلانکا»، «طلسم‌شده» و «آناستازیا» مشهور است، خوشبختی را اینطور تعبیر می کند: «خوشبختی عبارتست از بدن سالم و حافظه ضعیف.»
برترین ها: ستاره سوئدی آسمان سینمای بین الملل که به خاطر فیلم های بینظیری همچون «کازابلانکا»، «طلسم‌شده» و «آناستازیا» مشهور است، خوشبختی را اینطور تعبیر می کند: «خوشبختی عبارتست از بدن سالم و حافظه ضعیف.»
اینگرید برگمن زاده ۲۹ اوت ۱۹۱۵ در استکهلم سوئد در فیلم کلاسیک «کازابلانکا» خوش درخشید و همین فیلم سکوی پرتابی برای برگمن شد تا برای بازی در فیلم هایی نظیر «طلسم شده» و «سفر به ایتالیا» انتخاب شود. در نهایت او هفت بار نامزد جایزه اسکار شد که برای فیلم های «چراغ گاز»، «آناستازیا» و «قتل در قطار سریع‌السیر شرق» جایزه اسکار را برد. برگمن که روی صحنه تئاتر نیز بازیگری افسانه ای بود، در روز ۲۹ اوت ۱۹۸۲ در انگلستان و از سرطان سینه درگذشت.
اینگرید در سال های نخستین عمرش رنج از دست دادن مادرش که اصالتاً آلمانی بود را تجربه کرد. پدرش که عکاسخانه داشت، از علاقه او به هنر و تلاش های خلاقانه حمایت می کرد. با این وجود، او نیز در سال های نوجوانی اینگرید دار فانی را وداع گفت و در نهایت این دختربچه به عمویش سپرده شد. وی به مدرسه خصوصی می رفت و در تئاترهای متعددی بازی می کرد.
در اوایل دهه سی، در مدرسه تئاتر دراماتیک سلطنتی در استکهلم ثبت نام کرد و یک سال بعد ترک تحصیل کرده و وارد دنیای حرفه ای بازیگری شد. در سال 1934 در اولین فیلمش به نام «مونکبروگرون» بازی کرد و خیلی زود نقش های بیشتری در کشور زادگاهش بدست آورد که شامل فیلم درام رمانتیک «اینترمتزو» محصول سال 1936 نیز می شود. سال بعد، اینگرید با پیتر لیندستروم پزشک سوئدی ازدواج کرد که از او صاحب دختری به نام فریدل پیا شد.
اولیه کار سینمایی او در هالیوود، برگمن را زنی باتقوا جلوه می داد. در فیلم «آدام چهار پسر داشت» (1941) نقش معلم سرخانه فداکاری را بازی کرد و در «خشم در بهشت» (1941) همسر وفاداری را جان بخشید. در سال 1942، در فیلم «کازابلانکا» برگمن برای نقش زنی که بین دو مرد (با نقش آفرینی فوق العاده هامفری بوگارت و پل هنرید) در بحبوحه جنگ گیر افتاده بود، بازی افسانه ای از خود نشان داد. کاراکتر او، ایلسا لوند، دلش را کنار می گذارد و منفعت جنبش مقاومت سیاسی را ارجح قرار داده و عشقش را ترک می کند.
با موفقیت «کازابلانکا» وی فوراً تبدیل به سوپراستاری تمام عیار شد و در فیلم محبوب اقتباسی «زنگ ها برای که به صدا درمی آیند» از کتابی به همین نام از ارنست همینگوی (۱۹۴۳) با گری کوپر همبازی شد. در «چراغ گاز» (۱۹۴۴) او تحسین گسترده ای به خاطر بازی در نقش همسر جوان مردی که می خواهد او را دیوانه کند دریافت کرد. اینگرید برگمن اولین جایزه اسکارش را برای همین فیلم برد که کارگردانش جورج دی. کیوکر بود.
برگمن با آلفرد هیچکاک نیز همکاری کرد و در دو تا از فیلم های او یعنی «طلسم شده» (1945) با گریگوری پک و «بدنام» (1946) با کری گرنت بازی کرد. بازی او در نقش یک جاسوس در فیلم «بدنام» بسیار تحسین شد که این نقش یکی از بهترین بازی های او محسوب می شود. استعداد برگمن در فیلم های غیر جدی تر نیز خوب بود و بیننده او را در فیلم «زنگ های کلیسای مریم مقدس» نیز دوست داشت.
در زمان ساخت فیلم «استرومبولی» (1950) وی با روسلینی رابطه داشت. هر دوی آنها وقتی این رسوایی سوژه اخبار بین المللی شد، در قید ازدواج با افراد دیگری بودند. برگمن که فرزند روسلینی را باردار بود، از شوهرش طلاق خواست و او نیز ابتدا این درخواست را نپذیرفت. در نتیجه تنها چند روز مانده به نهایی شدن طلاقش، پسرش روبرتو را به دنیا آورد. خیلی زود با روسلینی ازدواج کرد، ولی آسیب جدی به حرفه و اعتبار بازیگری اش وارد شده بود.
اعتراض عمومی عظیمی نسبت به رفتار برگمن نشان داده شد و همین موضوع وجهه مقدس او را خدشه دار کرد. کارش با روسلینی در «استرومبولی» پس از اکران با مخالفت زیادی روبرو شد. چند فیلم بعدی او که با روسلینی کار کرد، همه از لحاظ گیشه ناموفق بودند. وی قبل از طلاق از روسلینی در سال ۱۹۵۶ دو فرزند دیگر آورد که دوقلو بودند و آنها را ایزابلا و ایزوتا نام نهاد.
پس از سالها دوری و احتراز از هالیوود، اینگرید با فیلم «آناستازیا» (1956) بازگشت پیروزمندانه ای به سینمای آمریکا داشت. در این فیلم او در نقش زنی بازی می کرد که عضو گمشده خانواده سلطنتی روسیه بود. به خاطر ایفای این نقش در فیلم «آناستازیا» برگمن دومین جایزه اسکارش را برد. خیلی زود نقش های بیشتری به او پیشنهاد شد که از آن جمله می توان به فیلم کمدی رمانتیک «بی ملاحظه» (1958) با کری گرنت اشاره کرد.
در همین سالها بود که او به سرطان سینه مبتلا شد، ولی به کارش ادامه داد و در عین حال با سرطان نیز مبارزه می کرد. در سال 1978، برگمن در درام موزیکال اینگمار برگمن با عنوان «سونات پاییزی» درخشید. وی آخرین بازی اش را در فیلم تلویزیونی «گُلدا» محصول 1982 ارائه داد.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
کاش یه زن اینجوری گیرم بیاد :))
پاسخ ها
با توجه به خیانتش به شوهر اول زیاد فکر خوبی نیست
بی نظیر در بازیگری دوربین و بازیگر مقابل رو مغلوب میکنه جذاب و استاد بازیگری لیلا حاتمی کمی توی این سبکه ثریا بازیگر سالها پیش خیلی شبیه بود
بعضی میگن برای بازی پیشنهاد دیگه میدن واقعا اگر مثل برگمان حرفه ای باشی کی جرات میکنه
بازیگری نااب
بعضی میگن برای بازی پیشنهاد دیگه میدن واقعا اگر مثل برگمان حرفه ای باشی کی جرات میکنه
زیبا و حرفه ای
عشق و غرورش تو کازابلانکا عالی بود
مرسی