لیونل مسی: با تولد تیاگو بالغ تر شدم

هفته نامه شماره یک: در شروع سال جدید میلادی، لیونل مسی در زوریخ موفق شد برای پنجمین بار برنده توپ طلا شود؛ آماری که تا امروز هیچ بازیکنی نتوانسته به آن برسد. ستاره آرژانتینی در سال ۲۰۱۵ با بارسا به قهرمانی سه گانه رسید و توانست در رقابت کسب عنوان بهترین بازیکن جهان، رونالدو را که دو سال متوالی برنده توپ طلا شده بود، کنار بزند. در بازگشت مسی به بارسلونا، خبرنگاران نشریه «فرانس فوتبال» به اسپانیا رفتند تا با او مصاحبه مفصلی داشته باشند. ستاره آرژانتینی در این گفت و گوی طولانی درباره مسائل مختلفی صحبت کرده است. از احساس بردن پنجمین توپ طلا، دوستی اش با سوارز و نیمار، رابطه اش با رونالدو و البته زندگی خصوصی اش که با تولد پسرش متحول شده است.


بردن توپ طلای پنجم، بعد از دو سال وقفه معنی متفاوتی برای تو ندارد؟

هرکدام از توپ های طلا ارزشمند و خاص هستند؛ اولی به خاطر اولین بودنش، دومی به معنی تایید اولی بود. هرکدام از توپ های طلا با توجه به آن دوره ویژگی خودش را دارد. به هر حال عنوان مهمی است و همه ارزش آن را می دانند. ولی هدف من هیچ وقت بردن تعداد خاصی توپ طلا نبوده. مثلا هفت یا هشت تا. فعلا پنج تا توپ طلا برده ام. ترجیح می دهم روز به روز پیش بروم. منتظر بازی ها و مسابقات بعدی می مانم. اگر توپ طلای جدیدی بردم که عالی است. ولی اگر این اتفاق نیفتد، فاجعه ای نخواهدبود.

پس توپ طلای پنجم چیزی نبود که ذهنت از قبل درگیر آن شده باشد؟

نه. اصلا. توپ طلا هیچ وقت برای من یک دغدغه ذهنی نبوده است. هر چند این عنوان با توجه به نام های بزرگی که آن را برده اند بسیار ارزشمند است. از طرف دیگر من قبلا هم این عنوان را برده بودم. همیشه گفته ام که مهمترین دستاوردها برای من افتخارات تیمی است. دوست دارم تمام جام هایی که در آن شرکت می کنیم را ببرم.

سال های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ دوران طلایی تو بود. فکر می کنی نسبت به آن زمان فوتبال بهتری بازی می کنی؟

می توانم بگویم که نسبت به دو سال قبل (۲۰۱۳ و ۲۰۱۴) قطعا بهتر شده ام. از تمام جوانب به خصوص آمادگی بدنی. در آن دو سال خیلی مصدوم شدم و هیچ وقت نتوانستم به آمادگی کامل برسم. ولی حالا احساس می کنم که در اوج هستم. فکر می کنم دوباره به سطحی رسیده ام که سه چهار سال پیش داشتم.

به هر حال بین مسی امروز و مسی پنج سال پیش تفاوتی هست؟

فکر می کنم بالغ تر شده ام. درون زمین چیزهای جدیدی یاد گرفتم و نگاهم به مسائل تغییر کرده است.

چه چیزهای جدیدی؟

جزییاتی در جریان بازی. سبک بازی من نسبت به گذشته تغییر کرده است. خودم را با سبک بازی جدید و پست تازه تطبیق داده ام. حالا همبازیان جدیدی مثل سوارز دارم و ژاوی هم دیگر با ما نیست. خودم را با وضعیت جدید تطبیق داده ام و فکر می کنم که درون زمین هم پیشرفت کرده ام. هرچند بازی من به طور کلی با گذشته شباهت دارد، ولی جزییات کوچکی تغییر کرده است.


حالا بیشتر نقش سازنده گل را داری؟

دقیقا. این بیشتر به خاطر مهاجمانی است که کنارشان بازی می کنم. هر بار که صاحب توپ می شوم، نیمار و سوارز با فرارهایشان فضای زیادی به وجود می آورند. هر سه ما یکدیگر را به خوبی می شناسیم.

ظاهرا با سوارز خیلی صمیمی هستی؟

از وقتی او به تیم آمده ما رابطه فوق العاده خوبی داریم. او پسری فوق العاده است و خانواده اش را هم خیلی دوست دارم. ما دوستان نزدیکی هستیم و همسران مان هم همینطور. او واقعا آدم خوبی است.

با آمدن سوارز او در نقش مهاجم نوک بازی می کند و تو به سمت راست خط حمله برگشتی. مجبور شدی سبک بازی است را تغییر بدهی؟

بله. هر پست ویژگی های متفاوتی دارد. وقتی در کنار زمین بازی می کنم، خیلی بیشتر در موقعیت یک در برابر یک هستم، ولی بازی در مرکز خط حمله سخت تر است چون با مدافعان بیشتری رو به رو می شوی. ولی سوارز، نیمار و من این توانایی را داریم که عرض دفاع حریف را بیشتر کنیم. برای خودمان فضا بسازیم و این به ما اجازه می دهد که بارها با دروازه بان حریف تک به تک بشویم. این موقعیتی است که هر سه مان به آن علاقه داریم. همچنین ما با جا به جایی از کنار به مرکز و بالعکس خودمان را از یارگیری خلاص می کنیم. با این کار راه حال های زیادی پیدا می شود.

ما درباره تحول مسی بازیکن صحبت کردیم. ولی مسی در زندگی شخصی هم تغییر کرده؟

سه سال پیش، تولد اولین پسرم تیاگو زندگی و نگاه من را کاملا تغییر داد. قبل از آن تمام زندگی من در خدمت فوتبال بود. اگر یک بازی بد داشتم، سه یا چار روز در خانه به آن فکر می کردم. حس بدی داشتم و احساس خستگی می کردم. ذهنم دائم درگیر این موضوع می شد. از وقتی تیاگو آمده، ممکن است یک بازی بد داشته باشم یا بازی را ببازیم. ولی وقتی به خانه بر می گردم و پسرم را می بینم همه چیز تغییر می کند. با آمدن پسرم من بزرگتر شده ام و نگاهم به فوتبال هم تغییر کرده است.

با او باز هم می کنی؟

بله. خیلی. ولی فوتبال نه. او خیلی فوتبال دوست ندارد. ما با اسباب بازی هایش بازی می کنیم و به گردش می رویم. مثل یک پدر و پسر.


واکنش تیاگو که دید پدرش توپ طلا را برده چه بود؟

من برای او دست تکان دادم و او می خندید. فکر می کنم او از دیدن من روی صحنه خوشحال بود و احتمالا با خودش فکر می کرد که اتفاق عجیبی در حال رخ دادن است.

او با پسر رونالدو متفاوت است که دو سال پیش وقتی پدرش برنده توپ طلا شد خودش را به بغل او انداخت؟

بله. ولی پسر کریستیانو رونالدو بزرگتر است. او پنج ساله است و مسائل را بهتر درک می کند. تیاگو هنوز یک پسر کوچک است.

به هر حال می داند که پدرش بهترین بازیکن جهان است؟

نه، نه... (می خندد)

می دانستی که پسر رونالدو طرفدار دوآتشه تو است؟

بله. می دانم (می خندد). او خیلی بانمک است. بچه ها دوست داشتنی هستند. ظاهر و باطن آنها یکی است. برخورد طبیعی کریستیانو با این موضوع از نظر من بزرگمنشانه است. در زوریخ ما درباره پسر او، پسر من و پسر نیمار صحبت کردیم. پسرکریستیانو به فوتبال و ستارگان فوتبال خیلی علاقه دارد.

شاید تیاگو هم طرفدار رونالدو شود؟

فعلا نه، چون پسرم علاقه ای به فوتبال ندارد. او هنوز فوتبال را خیلی نمی شناسد.، چون هنوز بچه است. باید صبر کنیم تا وقتی که فوتبال را درک کند. اگر هم طرفدار کریستیانو شود، هیچ مشکلی نیست. پسرم حق دارد هرکسی را که می خواهد دوست داشته باشد.

رابطه تو با رونالدو در زوریخ خیلی دوستانه بود...

بله. رابطه ما همیشه همینطور بوده. هرچند ما رقیب هستیم و همیشه در تیم های مقابل هم بازی می کنیم، رابطه ما محترمانه بوده و از یکدیگر تمجید کرده ایم.

چیزی هست که بین شما تغییر کرده باشد؟

نه، همیشه همین بوده.


اشاره کردی که نگاهت به فوتبال تغییر کرده. این نگاه جدید را توضیح می دهی؟

فوتبال همچنان برای من خیلی مهم است. این روزش را دوست دارم و مرا به هیجان می آورد. دوست دارم تمرین و بازی کنم. از بچگی نسبت به این ورزش اشتیاق زیادی داشتم. تفاوت اصلی اینجاست که فوتبال دیگر تنها موضوع مهم زندگی من نیست و حالا خانواده هم دارم. وقتی بازی یا تمرین تمام می شود، به خانه بر می گردم و به چیز دیگری می پردازم.

دوستی تو با نیمار و سوارز چطور شکل گرفت؟

همه چیز خیلی طبیعی پیش رفت. نیمار زودتر آمد و به تدریج توانستیم با هم آشنا شویم. لوئیز هم که آمد خیلی راحت به جمع ما اضافه شد. رابطه ما در رختکن خیلی خوب است، همه ما اهداف مشترکی داریم و در یک جهت حرکت می کنیم. وقتی بازیکنان در رختکن با یکدیگر مشکل دارند، بردن جام ها کار خیلی سختی است. رابطه خوب بین ما حیاتی است.

این رابطه خوب در زمین هم ملموس است؟

بله، چون ما همدیگر را خوب می شناسیم. بعد از بازی های زیادی که کنار یکدیگر داشتیم، هرکدام از ما دقیقا می داند که دیگری چه حرکتی خواهدکرد. ما با چشمان بسته همدیگر را پیدا می کنیم.

هر سه شما از آمریکای جنوبی می آیید. این موضوع چقدر در دوستی شما موثر است؟ باور عمومی این است که این حس نزدیکی را با بازیکنان اروپایی ندارید.

نه، فکر نمی کنم. لوئیز که از اروگوئه می آید منطقی بود که با آرژانتینی ها خیلی زود صمیمی شود. در فرهنگ ما نکات مشترک زیادی وجود دارد و به همین خاطر خیلی زود به هم نزدیک شدیم. در مورد نی (نیمار) این وضعیت وجود نداشت، چون برزیلی ها کمی متفاوتند. ولی به هرحال آنها هم از آمریکای جنوبی می آیند و ما حالا خیلی صمیمی هستیم. ما ارزش های مشترکی داریم و سبک زندگی مان به هم نزدیک است. مسابقاتی که در آن شرکت می کنیم هم یکی است؛ کوپا آمریکا و مقدماتی جام جهانی.

فرق بین یک بازیکن آرژانتینی، اروگوئه ای و برزیلی چیست؟

برزیلی ها بازیکنان خونگرمی هستند و تکنیک بالایی دارند. بازیکن اروگوئه ای یک جنگجوست که تسلیم نمی شود و برای تیمش در هر شرایطی تا آخرین نفس تلاش می کند. بازیکن آرژانتینی که به اروپا می آید تشنه موفقیت است و می خواهد دور از خانه به دستاوردهای بزرگی برسد.

نیمار می تواند روزی جانشین تو در فهرست برندگان توپ طلا شود؟

بله. فکر می کنم او روزی برنده توپ طلا شود، چون تمام ویزگی ها برای رسیدن به این موفقیت را دارد و در کلاس بالایی بازی می کند. او می تواند به هر چیزی که می خواهد برسد. مسیر موفقیت برای او هموار است. او سریع است. تکنیک بالایی دارد و در موقعیت یک در برابر یک بی نظیر است. او یک مهاجم کامل است.


می توان گفت که مسی بارسا با مسی تیم ملی آرژانتین متفاوت است؟

نمی دانم دو مسی وجود دارد یا نه، ولی واضح است که بازی برای بارسا با بازی برای آرژانتین متفاوت است. در باشگاه ما هر روز در کنار هم تمرین می کنیم، ولی در تمی ملی یکشنبه به آرژانتین می رسیم، دو جلسه تمرین داریم و بلافاصله باید بازی کنیم و به خانه برگردیم. این دو قطعا شرایط متفاوتی است. ولی نمی توانم بگویم که دو مسی وجود دارد. می دانم که برخی ناراحتند که ما نتوانستیم جام جهانی و کوپا آمریکا را ببریم، ولی نتیجه یک بازی نمی تواند ادراک ما از مسائل را تغییر دهد.

قهرمانی با تیم ملی سخت تر است؟

باید به شما بگویم که قهرمانی با بارسا هم سخت است. ما رقبای زیادی داریم که بازیکنان سطح بالایی دارند. چه در بارسا و چه در تیم ملی ما هر روز تلاش می کنیم که خودمان را برای رقابت آماده کنیم. ما با آرژانتین توانستیم در یک سال به دو فینال مهم برسیم، جام جهانی و بعد زا آن کوپاآمریکا. هر دو بازی را با اختلاف ناچیزی باختیم. تا قهرمانی فاصله کمی داشتیم و ناراحتی ما وصف ناپذیر بود. حسرت قهرمانی با آرژانتین مثل خاری همیشه در پای من است.

هنوز هم دوست داری در سال های آخر فوتبالیت در لیگ آرژانتین بازی کنی؟

بله، خیلی دوست دارم روز آنجا بازی کنم. همیشه گفته ام که بارسا خانه من است و همین جا خداحافظی می کنم، ولی این پایان دوران فوتبال اروپایی من خواهدبود. هرگز در یک تیم دیگر اروپایی بازی نخواهم کرد، ولی برایم جذاب است که فضای فوتبال آرژانتین را هم تجربه کنم، چرا که در کودکی از کشورم خارج شدم. خیلی دوست دارم ببینم بازی در فوتبال آرژانتین چطور است.

هیچ وقت به این فکر کرده ای که توپ طلای ششم را کجای خانه بگذاری؟

(می خندد) نه. باید بگویم که هنوز برای پنجمی هم جایی را مشخص نکرده ام امسال دوست دارم بتوانیم موفقیت سال ۲۰۱۵ را تکرار کنیم و به ۵ قهرمانی برسیم، هرچند می دانم که کار خیلی سختی است. وقتی قهرمان می شوید، ماندن در قله خیلی سخت است، چون انگیزه رقیبان شما خیلی بیشتر می شود. آنها دوست دارند مدافع عنوان قهرمانی را شکست دهند، بارسا را شکست دهند، سبک بازی و بازیکنانی که عامل قدرت تیم هستند را مغلوب کنند. این یک چالش دائمی است.


هدف نهایی لیونل مسی چیست؟

بردن تمام جام هایی که در آن حضور پیدا خواهیم کرد. و این همیشه سخت ترین کار ممکن است.