خواننده‌هايي كه بازيگر شدند!

برترین ها: اين روزها بحث شايع اهالي هنر اين است كه سينمايي‌ها مي‌توانند در حيطه تئاتر وارد شوند يا نه؟ اما حالا ما يك سوال ديگري مي‌كنيم:«آيا خواننده‌ها مي‌توانند وارد سينما شوند؟» اين پرسش را با خواننده‌هاي مشهوري كه بازي در سينما را تجربه كرده‌اند مطرح كرده‌ايم، اين شما و اين پاسخ‌هاي آن ها


پيام صالحي خواننده و نوازنده گروه آريان است. خواننده‌اي كه همچنان دركنار دوستانش در گروه آريان فعاليت مي‌كند ولي سال گذشته تصميم گرفت به تنهايي آلبومي را وارد بازار كند تا شايد خودش را محك بزند. او در فيلمي به نام «يكي از ما دو نفر» به كارگرداني تهمينه ميلاني هم بازي كرد. خودش در مورد بازيگري مي‌گويد:‌ «فعاليت من در عرصه سينما صددرصد در فعاليت موسيقي من تاثيرگذار بوده است ولي با تمام اين تاثيرگذاري نمي‌توانم بگويم كه استقبال مردم و بازتاب كارهايم ربطي به بازي من در آن فيلم داشته است. حرفه خوانندگي باعث شد من با افراد زيادي در سينما آشنا شوم و وقتي كه تصميم گرفتم بازي كنم همان سابقه خوانندگي باعث بيشتر شناخته شدنم شد.»



فعاليت من در عرصه سينما به هيچ عنوان به كار موسيقي‌ام لطمه نمي‌زند چون مشغله اصلي‌ام موسيقي است البته من هميشه به بازيگري علاقه داشتم و الان هم دوست دارم كه اين كار را به صورت حرفه‌اي دنبال كنم اما متاسفانه به دليل مشغله زياد كاري وقت كافي براي فعاليت در اين زمينه را ندارم. دوست دارم اگر در فيلمي بازي مي‌كنم بازي خوبي ارائه دهم، مثلا در فيلم «يكي از ما دو نفر» براي اجراي درست خيلي تمرين كردم طوري‌كه خيلي از دوستان فكر مي‌كردند كه من تجربه زيادي در بازي دارم.



من هم موسيقي را دوست دارم و هم بازيگري را و مطمئنم اگر موقعيت بازي در فيلم‌هاي خوبي را پيدا كنم حتما آن را قبول مي‌كنم و براي ايفاي بهتر نقشم خيلي تلاش مي‌كنم. به اين قضيه معتقدم، هركاري را كه شروع كنم در آن به بهترين شكل عمل كرده پس اگر بخواهم به بازيگري جدي فكر كنم حتما وقت زيادي صرفش مي‌كنم. موسيقي و بازيگري ۲ هنري هستند كه سختي‌هاي خاص خودشان را دارند.


اگر يك بازيگر بخواهد خواننده شود حتما بايد صداي خوب داشته باشد ولي خواننده‌ها معمولا كمي استعداد بازيگري را دارند. چون اگر اين استعداد را نداشته باشند نمي‌توانند روي صحنه با مردم ارتباط خوبي برقرار كنند و حس و آهنگ را به درستي به مخاطب‌شان انتقال بدهند، آن‌وقت اين مسئله روي كيفيت كارشان تاثير مي‌گذارد و تبديل به نقطه ضعف‌شان مي‌شود. به هرحال يك خواننده خوب نبايد خودش را به استوديو محدود كند و بايد روي صحنه بيايد و هرچقدر تكنيك‌هاي بازيگري را بهتر بلد باشد روي صحنه موفق‌تر است. در عرصه موسيقي خوشبختانه همه اين موضوع را مطرح مي‌كنند كه من نسبت به خيلي از خواننده‌ها در اجرا بهتر عمل مي‌كنم، سعي مي‌كنم با مردم ارتباط صميمانه‌اي باشد.


فرزاد فرزين از اول اعتقاد زيادي به تصوير داشت او مي‌دانست كه وقتي صدايش همراه با تصويرش پخش شود مخاطبانش بيشتر مي‌شوند و در كارش موفق‌تر خواهد بود. به همين دليل به كليپ‌هايش خيلي اهميت مي‌داد. بعد از اين‌كه اجازه پخش كليپ از خواننده‌ها گرفته شد او تصميم گرفت در كنسرت‌هايش از زيبايي‌هاي تصويري استفاده كند طوري‌كه او يكي از يكه‌تازان استفاده از تصوير در كنسرت‌هايش است.



هميشه به بازيگري علاقه‌ داشتم و اين موضوع به قبل از ورود حرفه‌ايم به حيطه خوانندگي برمي‌گردد. گاهي هم در آن زمينه كارهايي كردم، مثلا در سال 77 براي جشنواره رشد فيلم كوتاهي ساختم. وقتي براي اولين‌بار به من پيشنهاد بازي در فيلم شد سعي كردم از اين موقعيت استفاده كنم و در اين زمينه توانايي خودم را محك بزنم. اما مي‌توانم بازي در فيلم «صحنه 113» را اولين فعاليت جدي‌‌ام در اين زمينه عنوان كنم اين فيلم قرار است در جشنواره فيلم فجرپخش شود. در اين فيلم نقش من ربطي به خواننده بودنم ندارد و مي‌توانم بگويم نقش سختي را دارم كه براي ايفاي آن تمرين زيادي كردم. در فيلم ديگري هم بازي كرده بودم به نام «كنسرت روي آب» اما در‌آن فيلم نقشم جدي نبود. درست است كه بازيگري به شكلي به خوانندگي من كمك مي‌كند اما الان ديگر به اين موضوع با اين ديد نگاه نمي‌كنم.


موسيقي براي من خيلي جدي است اما بازيگري هم برايم زيباست و ترجيح مي‌دهم در هر ۲ زمينه فعاليت كنم. راستش من خط بازيگري و خوانندگي را در مورد خودم خيلي جدا از هم نمي‌بينم اما مي‌دانم كه اگر بخواهم در هر ۲ زمينه به شكل صحيح كار كنم بايد آن ۲ را از هم جدا كنم تا با هم تركيب نشود. معتقدم كه هركسي هركاري را بخواهد به صورت حرفه‌اي دنبال كند و موفق شود بايد به صورت حرفه‌اي هم آموزش ببيند وگرنه نمي‌تواند كامل و درست قدم بردارد. من از وقتي تصميم به بازيگري گرفتم به‌طور مجزا دوره‌هاي يادگيري بازيگري را مي‌گذرانم چون به نظرم بازيگري واقعا يك حرفه است كه بايد با علم وارد آن شد البته اين را هم اضافه كنم كه از اول به بازيگري به اين شكل نگاه نمي‌كردم اما بعد از بازي در فيلم «صفحه۱۱۳» كه يك فيلم كاملا جدي است و نقش من در آن هيچ ربطي به موسيقي ندارد اين تصميم را گرفتم. در حال حاضر با افراد حرفه‌اي در زمينه فن بيان و حركات بدني تمرين مي‌كنم.


خوانندگي و بازيگري ۲ حرفه مجزا هستند ولي مي‌شود كه در هر ۲ حيطه كاركرد و موفق بود. وقتي آدم‌ها در رشته‌اي استعداد دارند بايد آن را پيگيري كنند تا به نتيجه برسند، مثلا اگر كسي در يكي از رشته‌هاي مهندسي درس خوانده و استعداد بازيگري هم داشته باشد نمي‌تواند بازيگر خوبي شود؟! بيشتر بازيگرهاي ما در رشته‌هاي ديگري تحصيل كرده‌اند هرچند اين موضوع خوب نيست اما ثابت مي‌كند كه مي‌شود رشته‌ات چيز ديگري باشد اما بازيگر خوبي باشي. بعضي‌ها فكر مي‌كنند، خواننده‌ها نمي‌توانند بازيگر شوند يا اگر بازي كنند به خواندن لطمه مي‌زند اما به نظر من اين قضيه درست نيست. ما در ايران خواننده‌هايي را داشتيم كه بازيگر هم بوده‌اند و فيلم‌هايي را بازي كرده‌اند كه مرتبط با خواننده بودن‌شان نبوده. اشتباهي كه من و بيشتر دوستانم در اين حرفه انجام داديم نوع ورودمان بوده است. ورود اكثر ما بيشتر جنبه تجاري داشته يا با كار اصلي‌مان كه خوانندگي است عجين بوده و مسلما اين شروع غلطي است ولي حالا تمام سعي‌ام را مي‌كنم تا اين تجربه را در مسير درستش قرار دهم.



فرم كنسرت‌هاي من با خواننده‌هاي ديگري كه در ايران كار مي‌كنند تفاوت دارد. من كنسرتم را با سيستم نمايشي و تئاتري تلفيق كرده و روي طراحي آن از قبل كار مي‌كنم. به نظرم همه بايد در اجراي كنسرت‌شان از زيبايي‌هاي تصويري استفاده كنند، چون مردم از ايده‌هاي جديد و جالب استقبال مي‌كنند. وقتي مردم 70 يا 80 هزار تومان براي ديدن كنسرت خرج مي‌كنند نبايد تنها آن آهنگ‌ها را به صورت زنده بشنوند بلكه بايد كاري حرفه‌اي و نمايشي را هم كنار اين شنيدن تماشا كنند. مسلما وقتي خواننده‌اي كارش خوب باشد استقبال مردم از كارها و آلبوم‌هايش خوب است و آن خواننده چه در فيلمي بازي كند چه نكند باز هم موفق است. دوست دارم زماني در مورد بازيگري صحبت كرده و اين 2 شغل را با هم مقايسه كنم كه در زمينه بازيگري هم موفق شده باشم. آن‌وقت موفقيتم در بازيگري حتي در بازتاب كارهايم موثر است.


رضا يزداني تا به حال در ۴ - ۳ فيلم بازي كرده است ولي بيشتر نقش‌هايي كه قبول كرده به نحوي مرتبط با خوانندگي‌اش بوده حتي در حال حاضر تئاتري را تمرين مي‌كند كه باز هم نقش او با خواندنش در ارتباط است. سبك و استيل خاص او باعث شده، نقش‌هايش هم خاص باشد. رضا يزداني از تجربه‌هايش مي‌گويد: «من هميشه سعي كرده‌ام و سعي مي‌كنم تا در فيلم‌هايي بازي كنم كه نقشم مرتبط با موسيقي و حرفه اصلي‌ام يعني خوانندگي باشد و اگر بازي در فيلمي كه موضوعي غير از اين داشته باشد به من پيشنهاد شود آن را قبول نمي‌كنم. مثلا به‌تازگي پيشنهاد بازي در نقش اصلي فيلمي به من شد كه آن نقش هيچ ربطي به موسيقي نداشت و من آن را رد كردم. راستش شانس داشتن تصوير، فرصت خوبي به خواننده‌ها مي‌دهد كه ديده شوند چون ما جز زمان اجراي كنسرت شانس ديگري براي ديده شدن نداريم. تصوير عنصر مهمي است كه به خواننده كمك مي‌كند بهتر خودش و كارش را به ديگران معرفي كند. من در فيلم «طهران تهران»، «حكم» و «رئيس» جلوي دوربين رفتم در ۲ فيلم آخر كه ساخته مسعود كيميايي بود ديالوگ نداشتم اما در فيلم «طهران تهران» يك نقش محوري را بازي كردم. اين فيلم موسيقي محور است و در ستايش خليج‌فارس ساخته شده من هم ترانه خليج‌فارس را در اين فيلم خواندم.»



خواندن، شغل، زندگي و عشق ايده‌هاي اصلي من است و در كنار آن‌ها سينما يكي از بهترين سرگرمي‌هايم است. من يك فيلم بين قهار هستم و هيچ‌وقت از سينما دور نبوده‌ام ولي با اين حال بازيگري علم ديگري است كه كاملا با خوانندگي متفاوت است و نمي‌شود اين 2 هنر را با هم مقايسه كرد.



بازيگري مثل خوانندگي، نقاشي و همه رشته‌هاي هنري ماهيت يكساني دارند و ذات هنر بايد در انسان وجود داشته باشد تا بتواند در حيطه هنري موفق و ثابت قدم شود. خوشبختانه من هميشه با بازيگران و عوامل سينما رابطه صميمانه‌اي دارم و اين موضوع به حرفه موسيقي‌ام نيز ارتباط پيدا كرده و بسياري از دوستان هنرمند و بازيگرم در كنسرت‌هايم شركت مي‌كنند، شركت دوستان هنرمندم آنقدر زياد است كه يكي از دوستانم به من پيشنهاد كرد كه در كنسرتم فرش قرمز تدارك ببينم اما خب اين كار اصلا به حرفه من ربطي ندارد و فكر مي‌كنم كه فرش قرمز را تنها براي بازيگران و عوامل سينما تهيه مي‌كنند نه كنسرت خوانندگان! فعاليت من در حيطه سينما به همكاري من با حامد بهداد در آهنگ ميعادگاه در آلبوم ساعت ۲۵ شب و همچنين خواندن قطعه‌اي در آلبوم بهرام رادان كه همه اين همكاري‌ها به آشنايي ما در حيطه سينما برمي‌گردد.


اين قضيه پيش آمده كه بعضي دوستان به من گفتند، همه پيشنهادات سينمايي را قبول نكنم ولي منظورشان اين بود كه فيلم‌هايي را بازي كنم كه در راستاي موسيقي ام باشد. درست همان هدفي كه براي خودم درباره فعاليت در عرصه سينما در نظر گرفتم. در واقع دوستانم نگران وجهه موسيقي‌ام بودند كه اين موضوع دغدغه خود من هم است. فكر مي‌كنم اگر خواننده‌اي بخواهد در عرصه سينما فعاليت كند بايد به موسيقي هم ربط داشته باشد در غير اين صورت شايد ريسك كار براي خواننده‌اي كه مي‌خواهد بازيگر شود بالا باشد. اگر خواننده‌اي بخواهد در قالب نقش شخص ديگري بازي كند بايد خيلي تلاش كند تا به خوبي بتواند از پس آن برآيد و موضوع مهم ديگر از نظر من اين است كه طرفداران يك خواننده سال‌هاست كه او را با يك شخصيت و چهره مي‌شناسند و ناگهان خواننده‌شان را در قالب ديگري مي‌بينند و اگر هنرمند محبوب‌شان نتواند به خوبي كارش را انجام دهد قطعا براي مخاطبش ديگر باورپذير نخواهد بود.


او فعاليت موسيقي خود را از سال ۱۳۷۶ به عنوان گيتاريست با گروه آريان آغاز كرد. به جز گيتار، در نواختن ارگ و پركاشن هم مهارت دارد. در گروه آريان او همراه با پيام صالحي و علي پهلوان مي‌خواند اما به‌واسطه چهره‌اش وارد دنياي سينما شد. اولين فيلمي كه بازي كرد «سام و نرگس» ساخته ايرج قادري بود، بعد از آن پشت‌سرهم پيشنهاد بازي در فيلم‌هاي مختلفي به او داده شد طوري‌كه كاملا موسيقي را كنار گذاشت و به سمت بازيگري رفت: «چون دغدغه سينما را داشتم از موسيقي فاصله گرفتم. پروژه‌هاي سنگين سينمايي بسيار وقت‌گير بودند و من به عنوان يك حرفه‌اي بايد تمام وقتم را صرف يكي از اين ۲ رشته مي‌كردم اما بعد از ۸ سال دوري از موسيقي تصميم گرفتم دوباره به سمتش برگردم و براساس علائقم گروهي تشكيل بدهم. ساز زدن جزو جدانشدني از زندگي من است، ممكن است گاهي موسيقي در زندگي‌ام كمرنگ شده باشد اما هيچ‌وقت قطع نشده است. من به سازهاي كوبه‌اي علاقه زيادي دارم و در طول اين مدت وقتم را بيشتر صرف پركاشن و درافو كرده‌ام. براي خوانندگي نه تمرين داشتم نه به كلاس رفته‌ام به همين علت در گروهم از خواننده‌هاي خوبي مثل مازيار فلاحي و بابك جهانبخش دعوت به عمل آورده‌ام. نام گروه من «ريزار» است كه مخفف نام خودم است. براي كنسرتي هم كه اجرا شده ۳ ماه تمرين كرديم و به مسائلي مثل استيج، نور، طراحي لباس و... يعني مسائلي كه به طور معمول در كشور ما به آن‌ها توجهي نمي‌شود پس فكر كرديم و سعي كرديم برنامه‌اي را اجرا كنيم كه تا به حال مشابه‌اش اجرا نشده باشد. مردم براي ديدن كنسرت بايد كلي هزينه كنند و وقت بگذارند پس حس كرديم كه بايد همه‌چيز بهترين باشد.»

اختصاصی مجله اینترنتی برترین ها Bartarinha.ir