محبوب ترین ایتالیایی تاریخ

همشهری تماشاگر: بیشترین بازی هایش را در یوونتوس انجام داده و آنجا بود که دوران ترقی را طی کرد. در جام جهانی ۱۹۹۰ وقتی ستارگان نام دار آتزوری در رسیدن به دروازه حریفان ناکام بودند، همکاری او و سالواتوره اسکیلاچی، تیم آزگیلیو ویچینی را نجات داد. از آنجا بود که نامش سر زبان ها افتاد و شد «روبرتو باجو»یی که همه ما می شناسیم اش!


شروع

فوتبال حرفه ای را در تیم فوتبال ویچنزا در رقابت های سری C۱ شروع کرد. فصل ۸۳-۱۹۸۲ تنها ۲ بار به میدان رفت اما در ۲ فصل دیگر وضعیت بهتر بود.بازی های خوبش باعث شد تا فیورنتینا برای خریدش اقدام کند. این مهم در سال ۱۹۸۵ رخ داد؛ آن هم در ازای یک میلیون و پانصد هزار پوند که پول کمی به حساب نمی آمد.


فیورنتینا

فصل ۶-۱۹۸۵ با یک مصدومیت بد برای باجو شروع شد و او نتوانست در ترکیب ویلایی ها درخششی داشته باشد. ۲ فصل بعد به بازیکنی ثابت تبدیل و خیلی سریع چهره ای محبوب در فلورانس شد. شیوه بازی او را با زیکو مقایسه می کردند. او از فیورنتینا به تیم ملی راه یافت و توانست در جام جهانی ۱۹۹۰ حضوری موثر داشته باشد.


سفیر صلح

شرکت در امور خیر با توجه به محبوبیت فراوانی که دارد، امری بدیهی است. به همین خاطر در روز ۱۶ اکتبر ۲۰۰۲ میلادی، روبرتو باجو از سوی سازمان خواروبار جهانی سازمان ملل (فائو) به عنوان سفیر صلح برگزیده شد.

یوونتوس

پس از جام جهانی و زمانی که محبوب تر از همیشه بود به تورین آمد و کارش را با بینکونری شروع کرد. بازی های درخشان و گل های فوق العاده اش باجو را به ستاره ای بی بدیل تبدیل کرده بود اما شهرت و محبوبیت کار دستش داد تا نقشه هایی برای او کشیده شود.

در سال ۱۹۹۵ مارچلو لیپی و مدیر باشگاه یعنی اومبرتو آنیلی اعلام کردند که روبروتو دیگر جایی در برنامه های باشگاه ندارد و باید برود. آنها بر روی آلساندرو دل پیه رو جوان حساب ویژه ای باز کرده بودند و دیگر نمی خواستند با باجو ادامه دهند. در آخرین فصل حضورش در تورین، گفته شد که لوچانو موجی و اومبرتو آنیلی به شدت با او مشکل پیدا کرده بودند و همین امر موجبات کنار گذاشتن اش از تیم را فراهم آورد.


برشا

باجو که تقریبا حس از اینجا رانده از آنجا مانده احساس می کرد به برشا رفت و آنجا نیز به اوج محبوبیت رسید. بازی های برشا علاقمندان و هواداران بسیاری را جلب خود کرد. باجو ۴ سال برای این تیم بازی کرد و در پایان، باشگاه برشا نیز به پاس خدمات او و احترامی که برای باجو قائل بود شماره ۱۰ خود را برای همیشه بازنشست کرد.


۹.۵

بازی های درخشان و روش خاص بازی روبرتو باجو در یوونتوس باعث شد تا میشل پلاتینی لقب ۹.۵ را به او بدهد. باجو شماره ۹ را می پوشید که در شماره بندی کلاسیک، پیراهن یک مهاجم است؛ با اینحال با توجه به نقش بازیسازی اش اعتقاد بر این بود که او می تواند شماره ۱۰ کلاسیک هم بپوشد. بنابراین استنباط پلاتینی این بود که او هم یک مهاجم است و هم یک بازیساز، چیزی بین شماره ۹ و ۱۰.

میلان

۱۸ میلیارد لیر رقمی بود که باشگاه میلان به یووه داد تا باجو را به خدمت بگیرد. فابیو کاپلو و سیلیو برلوسکنی سخت خواهان جذب او شده بودند و اینگونه بود که باجو از تورین راهی سن سیرو شد. فصل نخست همه چیز خوب پیش رفت اما در فصل ۹۷-۱۹۹۶ اوضاع به هم ریخت. اسکار تابراس سرمربی جدید روسونری اعتقادی به باجو نداشت و او کم کم به سمت نیمکت نشینی رفت اما داستان اینجا به پایان نرسید و در اواسط راه و به دلیل نتایج ضعیف، تابارس برکنار شد و آریگو ساکی سرمربی پیشین تیم ملی ایتالیا هدایت میلان را برعهده گرفت. باجو که از جام جهانی ۱۹۹۴ آمریکا با ساکی مشکل داشت و جدال این دو منجر به حذف نام باجو از تیم ملی شده بود، کاملا نیمکت نشین شد و همین موضوع او را از میلان بیرون فرستاد.


تیم ملی

باجو در تیم ملی با فراز و فرود بسیاری روبرو بود. نخستین بار در سال ۱۹۸۸ پیراهن آتروزی را بر تن کرد اما پس از جام جهانی ۱۹۹۴ آمریکا به خاطر اختلاف با آریگو ساکی از تیم ملی کنار ماند. او بار دیگر در مقاطعی به تیم ملی دعوت شد اما دیگر آن باجویی نبود که همه انتظارش را داشتند. او در جام جهانی ۱۹۹۸ نیز به میدان رفت و توانست برای آتزوری ۲ گل هم به ثمر برساند. باجو در ۲۸ آوریل ۲۰۰۴ در یک بازی دوستانه در اسپانیا با شماره ۱۰ تیم ملی ظاهر شد و سپس خداحافظی کرد. با اینکه او می توانست در ترکیب تیم ملی در جام جهانی ۲۰۰۲ به میدان برود اما جووانی تراپاتونی به او اعتقادی نداشت. حتی گفته بود که او مصدوم است و نمی تواند در جام جهانی ۲۰۰۲ ایتالیا را کمک کند.


طراحی ها

ایتالیایی ها طراحان و هنرمندان بزرگی هستند. فرهنگ شان با هنر پیوندی خاص و ویژه دارد؛ برای همین می شود خیلی راحت به این موضوع رسید که هنرشان در بسیاری از حوزه ها نیز ورود می کند؛ از جمله این کارها، طرح ها و نقاشایی هایی است که بر در و دیوار شهرهای مختلف می توان دید. این نقاشی بر روی یکی از دیوارهای شهر میلان کشیده شده و نشان می دهد که میلانی ها علاقه وافری به کاپیتانی باجو در تیم ملی داشته اند.


مدیر فنی

از آگوست سال ۲۰۱۱ باجو به عنوان مدیر فنی فدراسیون فوتبال ایتالیا (FIGC) مشغول به کار شد. با اینحال بعد از حدود ۲ سال از این سمت کناره گیری کرد. حتی در مقطعی نام او برای هدایت تیم ملی ایتالیا و پس از استعفای چزاره پرندلی مطرح شد که در نهایت به جایی نرسید و ایتالیایی ها مثل آرژانتینی ها دانش مربیگری را فدای محبوبیت و شهرت نکردند وگرنه باجو نیز می توانست همانند مارادونا سرمربی تیم ملی ایتالیا شود.


اینترمیلان

در اینترمیلان اوضاع برایش بسیار خوب بود. او فصل ۹۹-۱۹۹۸ را با ۳۵ بازی و ۱۱ گل به پایان برد اما در فصل بعد با آمدن مارچلو لیپی باز هم روزگار برایش تیره و تار شد. در فصل ۲۰۰۰-۱۹۹۹ فرصت زیادی به باجو نرسید و او مجبور به ترک اینتر در پایان این فصل شد.


کتاب خاطرات

در سال ۲۰۰۱ باجو کتاب خاطرات خود را با عنوان «گل در آسمان» یا «دروازه ای در آسمان» منتشر کرد. در این کتاب او درخصوص پنالتی که در فینال جام جهانی ۱۹۹۴ آمریکا هدر داد، مصدومیت ها و زندگی حرفه ای اش مطالبی را به رشته تحریر درآورد.


ورود به عرصه مد

در ایتالیا اگر خوش تیپ باشی حتما وارد موضوعی به نام مدلینگ می شوی! روبرتو باجو که موهایش سفید شده هنوز هم چهره ای جذاب و محبوب در میان فوتبالدوستان است، به همین خاطر هر از گاهی برخی شرکت ها برای تبلیغات پوشاک خود سراغ او می آیند.


خانواده

روبرتو باجو در سال ۱۹۹۳ با آندرینا فابری ازدواج کرد که ماحصل ازدواج او ۲ پسر به نام های لئوناردو و ماتیا و یک دختر به نام والنتینا است.


بولونیا

باجو یک فصل را در بولونیا گذراند و در ۳۳ بازی اش ۲۳ گل به ثبت رساند اما او مجبور به کوچ مجدد شد و به اینترمیلان پیوست.


رکوردهای باجو

۳۱۸ گل در ۶۹۳ بازی رسمی انجام داده شده

۲۰۵ گل و ۱۱۸ پاس گل در ۴۵۲ بازی سری A

۳۲ گل در رقابت های مختلف اروپایی

۵ گل در ۱۱ حضور در لیگ قهرمانان اروپا

۱۷ گل در ۴۲ بازی جام یوفا

۹ گل در ۱۶ بازی جام جهانی

افتخارات

با توجه به باشگاه هایی که روبرتو باجو در آنها حضور داشته می توان انتظار داشت این بازیکن ریزنقش در دوران بازی اش افتخارات متعددی هم به دست آورده است.

یوونتوس

- قهرمانی در جام یوفا: ۹۳-۱۹۹۲

- قهرمانی در سری A: ۹۵-۱۹۹۴

- قهرمانی در کوپا ایتالیا: ۹۵-۱۹۹۴

میلان

- قهرمانی در سری A: ۹۶-۱۹۹۵

بولونیا

- قهرمانی در جام اینتر توتو: ۱۹۹۸

افتخارات ملی

- کسب عنوان نایب قهرمانی جام جهانی: ۱۹۹۴

- کسب عنوان سوم جام جهانی: ۱۹۹۰

افتخارات شخصی

- بهترین گلزن رقابت های جام برندگان جام اروپا در فصل ۹۱-۱۹۹۰

- توپ طلای اونز: ۱۹۹۳

- بهترین بازیکن جهان از دید وردساکر: ۱۹۹۳

- بازیکن سال فیفا: ۱۹۹۳

- برنده توپ نقره ای بهترین بازیکن سال فیفا: ۱۹۹۴

- حضور در تیم منتخب سال فیفا: ۱۹۹۴

- برنده توپ برنزی اونز: ۱۹۹۴

- ورود به تالار مشاهیر فوتبال ایتالیا در سال ۲۰۱۱