لابی صداوسیما قوی‌تر از فدراسیون فوتبال است
غلامرضا بهروان، مشاور سازمان لیگ گفت: تنها دستاورد قانون سقف قرارداد، رد و بدل شدن پول‌های زیر میزی بین باشگاه‌ها و فوتبالیست‌ها بود.
خبرورزشی: یکی از خوبی‌های مصاحبه با غلامرضا بهروان اشاره به واقعیت‌ها است. صراحت لهجه توأم با تجربه‌ای که از سال‌ها حضور در فوتبال به دست آورده به طور حتم می‌تواند آورده خوبی برای مدیران فوتبالی به همراه داشته باشد. دیروز فرصتی دست داد و دقایقی با او پیرامون تصمیم اخیر وزارت ورزش و جوانان مبنی بر عدم حضور مربی و بازیکن خارجی در تیم‌های آبی و قرمز صحبت کردیم.
وزارت ورزش و جوانان گفته تیم‌های آبی و قرمز نباید مربی و بازیکن خارجی به خدمت بگیرند. نظر شما در این باره چیست؟
این دور زدن قانون است. ما وقتی به مانعی برمی‌خوریم، باید تلاش کنیم از راه‌های درستی این مانع را از پیش‌رو برداریم نه اینکه حل مشکلات را به آینده موکول کنیم و موانع را برای بعدی‌ها به ارث بگذاریم. سؤال مهم من این است که آیا باشگاه‌ها فقط به مربی و بازیکن خارجی بدهکار هستند؟ به ایرانی‌ها بدهکار نیستند؟ به اداره مالیات بدهکار نیستند؟ زمانی آمدند و گفتند دروازه‌بانان همه تیم‌ها باید ایرانی باشند. نتیجه چه شد؟ جز اینکه قیمت دروازه‌بان‌های ایرانی سرسام‌آور شد و فشار بیشتری به باشگاه‌ها وارد شد؟
وقتی تصمیمی می‌گیریم ابتدا باید همه جهات آن را بررسی کنیم و پیش از اتخاذ تصمیم همه جوانب را در نظر بگیریم. این تصمیم شاید از یکی، دو جهت خوب باشد، اما از جمیع جهات نه. تیم‌هایی که راهی بازی‌های آسیایی می‌شوند با تیم‌هایی بازی دارند که در ترکیب از بهترین بازیکنان خارجی بهره می‌برند. آیا می‌شود فقط با یک تیم ایرانی با این تیم‌ها مبارزه کرد؟ نتایج بازی‌های باشگاهی در گذشته می‌تواند بهترین پاسخ برای این سؤال باشد. پس بهتر است ما تصمیمی بگیریم که در راستای نتیجه گیری و اعتبار آبروی فوتبال باشگاهی ایران باشد نه اینکه تیم‌های ما را ضعیف‌تر کند.
بهترین تصمیم این است که ما اذعان کنیم تیم‌های بدهکار نمی‌توانند بازیکن و مربی خارجی به خدمت بگیرند. این‌طوری تیم‌های بدهکار تلاش می‌کنند بدهی‌های خود را پرداخت کنند. بهتر است وزارت ورزش و جوانان به جای اتخاذ این تصمیم تلاش کند حق فوتبال را احیا کند. از سویی شک نکنید این تصمیم تنها دستمزد ستاره‌های این دو تیم را بیشتر می‌کند، چراکه مجاز به جذب بازیکن خارجی نیستند.
وزارت ورزش و جوانان و احیای حق فوتبال؛ در چه زمینه‌ای؟
منظورم حق پخش است. البته منظور من این نیست که وزارت ورزش و جوانان برای احیای حق پخش تلاشی نداشته، اما به طور حتم این تلاش برای احیای حقوق فوتبال کافی نبوده است. قرار بوده درآمد‌های سازمان صدا و سیما از فوتبال بین این سازمان و فدراسیون فوتبال ۵۰ - ۵۰ تقسیم شود، اما به نظر می‌رسد لابی سازمان صدا و سیما با قانونگذار قوی‌تر از فدراسیون فوتبال بوده چراکه این تقسیم‌بندی به ۷۰ - ۳۰ تغییر کرده و تازه این ۳۰ درصد همه اش برای فوتبال نیست و برای ورزش کشور است و مشخص نیست چه مقدار به فوتبال می‌رسد.
باشگاه‌های فوتبال یک بنگاه اقتصادی هستند و به همین دلیل است که رقبای تیم‌های ما در آسیا درآمد‌های کلانی دارند و بهترین بازیکنان خارجی را به خدمت می‌گیرند. ما دهه‌های متمادی است که در فوتبال باشگاهی آسیا قهرمان نشده‌ایم. اگر باشگاه‌های ما حق پخش دریافت می‌کردند که حق طبیعی آنهاست، آیا امروز این همه بدهی از خود به جا می‌گذاشتند؟
به نظر می‌رسد این قانون مثل قانون سقف قرارداد است. آیا این‌طور نیست؟
سقف قرارداد چی شد؟ تنها دستاورد این قانون رد و بدل شدن پول‌های زیر میزی بین باشگاه‌ها و فوتبالیست‌ها بود. محدودیت‌ها اصلاً سبب پیشرفت نمی‌شود. ما باید بتوانیم بازیکن خارجی به خدمت بگیریم در هر پستی که نیاز داریم. واقعیت این است که فوتبالیست‌های خوب خارجی در سطح بالایی هستند. همین بازیکنان ایرانی که در خارج از کشور فوتبال یاد گرفته‌اند. حتماً با من هم‌عقیده هستید که سطح فوتبال آن‌ها بالاست.
می‌خواهیم در مورد برگزاری بازی‌های لیگ صحبت کنیم. به عنوان مشاور سازمان لیگ چه نظری در این باره دارید؟ برخی می‌گویند باشگاه‌ها، چون می‌خواهند ۳۰ تا ۴۰ درصد از دستمزد آخر فوتبالیست‌ها را ندهند به دنبال تعطیلی بازی‌های لیگ برتر هستند؟
یعنی در گذشته باشگاه‌های ما ۱۰۰ درصد دستمزد‌ها را پرداخت می‌کردند؟ نه این‌طور نیست. از سویی اگر لیگ تعطیل شود باشگاه نسبت به قراردادی که منعقد کرده تعهد دارد و باید همه دستمزد را پرداخت کند. اگر هم قرار به تعطیلی بازی‌های لیگ برتر باشد باید نماینده باشگاه‌ها و نماینده بازیکنان در این باره به تفاهم جامعی دست پیدا کنند. باید به یکدیگر کمک کنند نه اینکه تصمیمی گرفته شود که به سود باشگاه و به ضرر بازیکن باشد، اما چرا باید لیگ تعطیل شود؟ وضعیت در حال بازگشت به شرایط عادی است.
خیلی از کشور‌ها به تیم‌ها اجازه تمرین داده‌اند و بازی‌ها از جمله بوندس‌لیگا نیز در روز‌های آینده آغاز می‌شود. قرار است در روز‌های ابتدایی بدون حضور تماشاگر باشد و در ادامه با حضور تماشاگر. چرا ما باید لیگ را نیمه‌کاره رها کنیم؟ مدارس در حال باز شدن است. دانشگاه‌ها می‌خواهند امتحانات را برقرار کنند. مراسم مذهبی هم قرار است برگزار شود چرا باید فوتبال نیمه‌کاره رها شود؟ ما باید شهامت داشته باشیم و یکسری حرف‌ها را بزنیم. مگر در مراسم مذهبی آدم‌ها در کنار هم نمی‌نشینند؟ چه اشکالی پیش می‌آید فوتبال هم با رعایت پروتکل‌های بهداشتی برگزار شود؟ بهترین تصمیم ادامه برگزاری بازی‌های لیگ است.
ارسال نظر