ایران، کم درآمد‌ترین لیگ حرفه‌ای فوتبال آسیا

ورزش سه: در لیگ های حرفه ای جهان، پول شریان مهمی برای پیشرفت و حرکت در مسیر درآمدزایی بیشتر شمرده می‌شود. در پس آن، توجه مردم به باشگاه هایشان وحمایت از آن ها علاوه بر کمک مالی،نه تنها عنصر مهمی در پیشرفت باشگاه ها و لیگ ها به شمار می آید بلکه یکی از مهم ترین راه های کسب درآمد می باشد که به دو روش صورت می پذیرد.

روش اول:عضویت بلیط‌های سالانه؛ متقاضیان آن، به صورت سالانه مبلغ کامل را پرداخت می نماید که کمک خرج باشگاه در نقل و انتقالات خواهد بود.اما روش دوم،که به میل هواداران برای پرداخت پول جهت خرید محصولات باشگاه بستگی دارد و بلیط فروشی در حین مسابقات.

در این مقاله روی بلیط وفاداری برای باشگاه های حرفه ای تمرکز می‌کنیم که آمار به دست آمده توسط کنفدراسیون فوتبال آسیا برای پانزده لیگ حرفه ای قاره، بیان گر این است که در حال حاضر مورد منفی به شمار می آید که نیاز به توجه سریع برای افزایش سهم آن در درآمد باشگاه ها می باشد. در صورتی‌که فوتبال در بیست و دو کشور آسیایی راه های کسب درآمد در آن نادیده گرفته می شود و در نتیجه فوتبال در آن ها به عقب می رود و فرصت پیشرفت و پول سازی در قاره به صورت کلی کاهش پیدا می نماید.

336 میلیون دلار در آمد برای 15 لیگ حرفه‌ای آسیا

پانزده لیگ حرفه ای آسیا فقط ۳۳۶ میلیون دلار درآمد داشته اند که تقریبا بین ۲۷۰ باشگاه در سه سال اخیر تقسیم شده است اما شگفتی این آمار صدرنشینی لیگ ژاپن از لحاظ در آمدزایی در عضویت سالیانه هواداران خود می باشد.به صورت خلاصه ۲۱۳ میلیون دلار از کل مبلغ (۳۳۶ میلیون دلار) یعنی نزدیک به ۷۰درصد میزان درآمد لیگ ژاپن می باشد و بدین معناست که هواداران باشگاه های ژاپنی بیشترین میزان وفاداری را نسبت به باشگاه های خود دارند و با پرداخت پول و کمک مالی آن را حمایت می نمایند.

در طرف مقابل لیگ چین عقب گرد به سمت رتبه ی پنجم با ۴.۱ میلیون درآمد داشته است. لیگ عربستان در سطح آسیا رتبه دوم رتبه بندی درآمد باشگاه ها از حیث بلیط وفاداری یا کارت های عضویت را با ۷۰.۳ میلیون دلار در اختیار دارد. استرالیا با ۳۴.۹ میلیون دلار در جایگاه سوم و کره جنوبی با ۹.۱ میلیون دلار در رتبه ی چهارم قرار دارد.

بعد از چین که پنجم این رنکینگ هست، امارات با ۱.۳ میلیون دلار در جایگاه ششم قرار دارد، عددی در واقع ناچیز است که به عنوان نیروی اقتصادی با توجه به ظرفیت های موجود به شمار نمی آید.کما اینکه رسیدن به این امر به عنوان یکی از راه های کسب درآمد نیز میسر نخواهد بود مگر اینکه باشگاه ها توجه بیشتری به تعامل با هواداران به صورت های مختلف بنماید و در نهایت تایلند با ۱.۲ میلیون دلار، هفتم این رتبه بندی است.

در واقع مبالغی که ذکر شد، نشان می دهد که یکی از مهم ترین رود های سرازیری پول به خزانه ی باشگاه ها در بزرگترین لیگ های حرفه ای جهان،در آسیا به یک رود خشک برای کسب درآمد تبدیل می شود و همین امر، یکی از دلایل موثر بر بودجه باشگاه ها و شکایت همیشگی آن ها از کمبود منابع مالی است.

کارشناسان بازاریابی و سرمایه گذاری به این نتیجه رسیدند که سهم بزرگی از این مشکل به فرهنگ هواداری فوتبال بر می گردد و همچنین نشان می دهد که فوتبال برخلاف تصور به صورت زیاد ورزش همگانی به شما نمی آید. در تعداد زیادی از لیگ ها، هواداران بازی ها را دنبال می کنند اما از طریق تلویزیون ها!

ایران کم درآمدترین است!

در بین لیگ های حرفه‌ای در سطح قاره آسیا ایران هیچ نقشی ندارد. فوتبال ایران که نه حق پخش دریافت می‌کند و از طریق کپی‌رایت درآمدی دارد، نمی‌تواند با کشورهای دیگر رقابت کند. در فوتبال ایران حتی تبلیغات دور زمین نیز به صورت مستقیم به باشگاه‌ها نمی‌رسد و بلیت‌فروشی نیز به طور کاملا مستقل انجام نمی‌شود.

همین موضوع مشکلات مالی باشگاه‌ها را افزایش می‌دهد و در نهایت این می‌شود که لیگ ایران از نظر درآمدزایی نمی‌تواند آنطور که باید با شراکت هواداران پول در بیاورد و باشگاه‌ها در مرز ورشکستگی قرار می‌گیرند. این در حالی است که هواداران در ایران استقبال زیادی از فوتبال انجام می‌دهند اما به خاطر اینکه کنترل درستی نمی‌شود، نمی‌توان از این سرمایه استفاده کرد.

عضو کمیته مسابقات جام ملت‌ها: هواداران سهمی در باشگاه‌ها ندارند

از طرفی ،دکتر حافظ المدلج رییس سابق کمیته بازاریابی و سرمایه گذاری فوتبال آسیا و عضو کمیته ی مسابقات جام ملتهای آسیا ۲۰۱۹ در کنفدراسیون فوتبال آسیا و کارشناس سرمایه گذاری ورزشی تاکید کرد:منابع مالی که به هواداران مرتبط می شود ، به صورت کلی نادیده گرفته می شود به طوریکه در غرب آسیا که شاهد حضور لیگ های ثروتمند از لحاظ اقتصادی و هواداری هستیم، توانایی یاری رساندن به باشگاه ها از طریق مبالغ بالا هست، ولی این کار به دلایل مختلفی صورت نمی پذیرد که بعضی از این دلایل به فرهنگ هواداری موروثی که می توان ((فرهنگ پدری )) به آن اطلاق کرد برمی‌گردد.وی اضافه کرد:فرهنگ پدری به هوادار نشان می دهد که پرداخت هزینه ها و حقوق باشگاه ها توسط دولت صورت می پذیرد و او به عنوان هوادار یا دوست دار باشگاه یا لیگ سهمی در این قضیه ندارد.

در نتیجه هرگز کمک مالی به باشگاه حتی در حد عضویت سالانه و خرید بلیط های باشگاه مورد علاقه ی خود نمی نماید.این ها نکاتی است که باید باشگاه ها به آن توجه نمایند و سعی بر تغییر آن ها داشته باشند و رسانه ها توجه خود را بر این امر قرار دهند به خصوص در لیگ های پیشرفته ای از لحاظ اقتصادی و مالی همچون عربستان و امارات.

این عضو کمیته مسابقات جام ملتها گفت:لازم است که اداره ای به نام روابط هواداران تشکیل بشود که قدرت این را داشته باشد که به صورت مستمر با هواداران در ارتباط باشد و پیشنهادات و امور جذابی را برای سرمایه گذاری آن ها در باشگاه ارائه نماید.که می تواند حتی سرمایه گذاری کوچک در حد خرید بلیط وفاداری(بلیط یک فصل بازی ها) باشد.

المدلج در ادامه گفت:کم کاری زیادی از سوی باشگاه ها در مورد ارتباط با تماشاگرانشان صورت گرفته است. آن ها پیامرسانی برای اینکه هوادار را به ارتباط دائمی با باشگاه تشویق کند، راه اندازی نکرده اند؛ این کار موجب می شود که هوادار احساس می کند که برای باشگاه مهم است. شبیه کاری که در حال حاضر در اروپا و یا حتی در ژاپن انجام شده است. صدای هوادار شنیده می شود و انجمن های عمومی برای باشگاه ها ایجاد می شود که هیات رییسه را انتخاب می نمایند.

در مورد پیشرفت لیگ عربستان و حضور آن ها در رتبه ی دوم بحث مشارکت هوادران، گفت: عربستان از ابتدا به اعضای افتخاری اهمیت میداد و نقش مهمی در باشگاه ها بدین شکل ایفا می کردند کما اینکه نوعی از رقابت در باشگاه ها وجود دارد که کدام باشگاه اعضای بیشتری را به خود جذب می کند که موجب مشارکت بیشتر شده است ولی در سطح مطلوب یا مورد انتظار نبوده است و چندی پیش ابتکاری صورت گرفت با عنوان ((باشگاهت را تقویت کن)) که شماره تلفنی برای هر هوادار جهت کمک مالی به باشگاه اختصاص یافت. همه اینها تلاش هایی است که البته تغییر چندانی در وضعیت مالی که نیازمند ارتباط بیشتر است، نخواهد کرد.