یک سوزن به برانکو؛ نیمکتی که تکیه‌گاه نشد
حتی مخالفانش هم تایید می‌کنند که چه عملکرد خیره‌کننده‌ای داشته است که تیمی پر از حاشیه و دور از عنوان را به فینال لیگ قهرمانان آسیا رساند.
فرهیختگان: حتی مخالفانش هم تایید می‌کنند که چه عملکرد خیره‌کننده‌ای داشته است که تیمی پر از حاشیه و دور از عنوان را به فینال لیگ قهرمانان آسیا رساند. آری این روزها همه برای برانکو ایوانکوویچ کلاه از سر بر می‌دارند که با کارنامه‌ای درخشان نامش را برای همیشه در تاریخ باشگاه به ثبت رساند.
اگر او نبود، در این سال سخت و با این مشکلات بسیار پرسپولیس هیچ‌گاه به چنین جایگاهی دست نمی‌یافت. اما در این روزها، پس از فینال، درحالی که یک چشم هواداران پرسپولیس اشک است و یک چشم خون، ضمن ستایش عمیق از برانکو می‌شود از او هم انتقاد کرد. دیگر فکر می‌کنم روشن شده باشد موفقیتی اگر هست در گرو نقد وضعیت‌ها و تلاش برای بهبود آنهاست.
وقتی نیمه‌دوم بازی فینال، پرسپولیس زور گل‌زدن نداشت، وقتی تعویض‌ها رمقی نداشتند، همه رفتند سراغ داستان محرومیت. یاد خیریت افتادند که اگر پرسپولیس محروم نبود می‌توانست گرهی از کارش بگشاید. اما داستان سویه دیگری دارد؛ سویه‌ای که به دیدگاه کلی برانکو نسبت به نفرات تیم بر می‌گردد.
پرسپولیس برانکو هیچ‌گاه نیمکت قابل‌اتکایی نداشت، حتی در دوره‌هایی که ابتدای فصل تیم از لحاظ نیروی انسانی غنی بود، به‌تدریج تضعیف شد چون نیمکت‌نشینان رفتند، چرا؟ چون برانکو خیلی جدی‌شان نمی‌گرفت. از خیلی وقت پیش می‌گفتند که برانکو تاکیدش بیشتر روی نفرات اصلی است، از این زاویه می‌توانیم نگاهی بیندازیم به نیمکت پرسپولیس در این روزها.
احسان علوان‌زاده سه سال است در پرسپولیس بازی می‌کند. آن اوایل می‌گفتند استعداد نوظهوری است اما هیچ‌گاه مجال نیافت. این اواخر موقعیت یک نیمکت‌نشین ثابت را پذیرفته بود و سرگرم جدل‌ها و کرکری‌های اینستاگرامی. در چنین وضعیتی طبیعی است که در مواقع حساس گرهی باز نمی‌کند.
این مورد درباره بقیه نیمکت‌نشین‌های پرسپولیس هم صادق است. آدام همتی در بازی فینال کاملا محو و سردرگم بود، طاهرخانی سال‌هاست که هست ولی عملا نیست. وضعیت زمانی مساله‌دارتر می‌شود که پرسپولیس از مدت‌ها پیش می‌دانست که محروم است و کمبود بازیکن دارد و باید کمی نیمکت‌نشینانش را به لحاظ ذهنی آماده می‌کرد، آن هم با بازی‌دادن بیشتر به آنها.
در چنین شرایطی این سوال پیش می‌آید که چرا چنین است؟ وقتی نیمکت موثر نباشد، هرکس دیگری می‌توانست مثلا به جای احسان علوان‌زاده روی نیمکت پرسپولیس بنشیند. یعنی در سال‌های گذشته نباید بازیکنانی برای نیمکت انتخاب می‌شدند که بشود برای دقایقی محدود روی حضور مثبت‌شان حساب باز کرد؟ آیا نمی‌شد در بازیهای این فصل لیگ دقایق بیشتری به نفرات جوان میدان داد تا در فینال آسیا با دست و پای گم‌کرده به زمین نروند؟
شاید یک طاهرخانی باتجربه‌تر می‌توانست تعویض سوم پرسپولیس لقب بگیرد و پدیده شود اما برانکو خوب می‌دانست که نیمکت‌نشینانش تجربه کافی را ندارند و چه‌بسا اگر انصاری هم مصدوم نمی‌شد، خبری از حضور علوان‌زاده در زمین نبود. اینجاست که باید از برانکوی کاربلد پرسید که با نیمکتت چه کردی پروفسور؟
نظر کاربران
سرویس کردید با این کلیشه برانکو و دستهای خالی و مظلومیت
در تئوری حرف شما درسته. ولی در عمل شرایط پرسپولیس با بقیه تیمها متفاوته. فرض کنید همین نیمکت نشین ها مقابل نود ارومیه یا نفت مسجدسلیمان به میدان می رفتند. نتیجه چه میشد؟ صرف باخت و حذف تیم را نمیگم. اعتراض هواداران، خود شما رسانه ها،.... همون اتفاقی که مقابل قشقائی رخ داد و بعد 3 سال هنوز کیسه کشا از دکلش بالا میرن!
پاسخ ها
دوست عزیز.نویسنده مطلب درست میگه.نمیدونم چندسالته وایادوره ی مربی گری برانکودرتیم ملی یادته یانه همون زمان هم بااینکه بهترین بازیکنای ایران به تیم ملی دعوت میشدن امابرانکواعتقادی غیرازاوناییکه ثابت بودن نداشت واگه بازیکن ثابتش مصدوم یامحروم میشدفقط زدویاشه بازیکن نیمکت نشینش استفاده میکردحتی اگه پست تخصصی ش نبود.
بازیکن خودشو باید به ترکیب تحمیل کنه لابد تو تمرینات خوب نشون نمیدن
اتفاقآمطلب خوبی زدین اگه به گوش برانکوبرسد اگه دربازیهای لیگ و حذفی درهربازی حدود یک نیمه یا ۲۰ دقیقه ازاین نیکمت نشینان استفاده میشد بازیکنان اصلی برای بازیهای مهم اینچنین خسته ویامصدوم نمیشدن
پاسخ ها
دقیقادرست گفتی.حیف برانکوکه ازتعویض میترسه.
من پرسپولیسیم نویسنده مطلب کلمه کلمه ش درسته اشکال خیلی بزرگ برانکوعدم اعتقادش به ذخیره هاس.ایشان تیم ملی هم همین بود.واقعاقابل احترامه.کاربلده امارتعویضهاواقعاترسوه.اش بزرگان فوتبال باایشان دراینموردصحبت کنن حیفه مربی بادانش وجنتلمنی مثل برانکواین عیب بزرگوداشته باشه.مشخصه بازیکن خوب وقابل اعتنارونیمکت نشین کرد.هیچ بازیکن باارزشی قبول نمیکنه طی فصل به نیمکت بچسبه.
خودتم داری میگی این اقا یک عقده ایه.رامین رضا ییان و تو اوج به بهانه بیخود اخراج کرد دلیلش این بود که داشت محبوب میشد مسلمان و تو شرایط بی بازیکنی و مسابقات باشگاه های اسیا به بهانه الکی اخراج کرد و گفت ما نیاز نداریم
یکی از رمزهای موفقیت برانکو اعتماد زیاد به ترکیب اصلیش هست، ضمن اینکه با چهارتا 20 دقیقه بازی کردن بازیکن باتجربه نمیشه! و اینکه آدام همتی یکی از اون جوانان بود که با خوب کار کردنش به ترکیب رسید! و اینکه برانکو متکی به هیچ بازیکنی و ستاره ای نیست یکی از فاکتورهای موفقیت برانکو هست
نویسنده محترم گویا یادش رفته فصل پیش منشا و مصلح و سیامک و تا حدودی نور الهی رو نیمکت بودن و علیشاه هم یه سال بازی نکرده بود و با همین ها تا فینال رفت، استقلال که محروم بود دو تا مصدوم داد و یه محروم (امید ابراهیمی و باقری و اسماعیلی) شش تا از العین خورد حرفی از نیمکت ضعیف نبود؟ یا تراکتوری که تا مرز سقوط رفت؟