چانه‌ای که ضربه خورد، شانه‌ای که پیدا نشد

ورزش سه: خطایی که کریس رونالدو روی مدافع تیم ملی ایران انجام داد و داور از اخراج او صرف نظر کرد، یکی از مهم ترین صحنه های بازی ایران و پرتغال بود.

اگر کارلوس کی روش مانند میروسلاو بلاژویچ اهل لقب دادن و نسبت دادن نام های حماسی به بازیکنان تیمش بود، احتمالا مرتضی پورعلی گنجی شجاعانه ترین القاب را از مرد پرتغالی دریافت می کرد؛ واژه هایی مثل دیوار، صخره و حتی پرنده آسمانی - که قبلا از بلاژ در وصف مدافعان تیم ملی شنیده بودیم - همگی شایسته شماره ۸ شجاع و آماده تیم ایران هستند.

در بازی خاطره انگیز و البته تلخی که تیم ایران در مقابل پرتغال انجام داد، چند صحنه خاص وجود داشت که در ذهن اهالی فوتبال به خصوص ایرانی ها برای همیشه ماندگار می شود.

به جز شوت زیبای ریکاردو کوارشما و پنالتی تماشایی کریم انصاری فرد که دو گل این بازی را رقم زدند، دو صحنه ماندگار دیگر در موردوویا آره نا اتفاق افتاد که بهترین بازیکن سال جهان یک سوی هر دوی آنها بود. اتفاق اول، ضربه پنالتی کریس رونالدو به سمت دروازه ایران بود که با عکس العمل تماشایی علیرضا بیرانوند، به شکلی زیبا مهار شد.

اما اتفاق دوم که درماندگی رونالدو در مصاف با ایران را بهتر نمایان کرد، صحنه ای بود که او با مرتضی پورعلی گنجی درگیر شد و در حالی که توپ در اختیار هیچ کدام از بازیکنان نبود، با ضربه آرنج به صورت مدافع ایران زد. مرتضی با ضربه کریس روی زمین افتاد و کمک داوران ویدئویی به انریکه کاسرس اطلاع دادند که این صحنه می تواند کارت قرمز برای رونالدو به همراه داشته باشد. کاسرس که یکی از قضاوت های ضعیف جام بیست و یکم را انجام داده بود، با تماشای مجدد صحنه فقط یک کارت زرد به رونالدو داد و به گفته بسیاری کارشناسان، این فوق ستاره را از اخراج و محرومیت فراری داد.

پورعلی گنجی که در این لحظات درد زیادی کشید، دقایقی بعد از پایان بازی هم به همان دردناکی اشک می ریخت و در آن لحظه سر روی شانه په په، دیگر ستاره پا به سن گذاشته پرتغال نهاد و تصویر گریه هایش یکی از تصاویری بود که به خوبی حال مردم و هواداران ایران را نشان می داد.