قرارداد کلان برای الکسیس ۲۹ ساله منطقی بود؟

وبسایت روزنامه گل: الکسیس سانچس در نهایت با یک قرارداد به مدت چهار سال و نیم و دستمزد ۳۵۰ هزار پوندی به منچستریونایتد پیوست و این در حالی است که در زمان پایان قرارداد او با شیاطین سرخ در ژوئن ۲۰۲۲، سانچس ۳۳ ساله خواهد بود. بدین ترتیب، باید به این موضوع اشاره کرد که ژوزه مورینیو و مجموعه منچستریونایتد از این انتقال اهداف بلندمدت را دنبال نمی کنند و او در همین مدت باید لیاقت خود برای پوشیدن پیراهن شماره ۷ شیاطین سرخ را اثبات کند. با وجود بازیکنان جوانی نظیر پل پوگبا، آنتونی مارسیال، لوک شاو و ... که جذب یونایتد شده اند، می توان گفت که نگاه آنها در اولدترافورد به این انتقال به هیچ وجه نگاه بلندمدت نیست و صرفا برای کارآیی در مقطع کنونی جذب شده است و باید این واقعیت را در نظر گرفت که در سن ۲۹ سالگی، یک دریچه باریک برای اثبات توانایی ها وجود دارد.

تغییر سیاست

این سیاست در باشگاه منچستریونایتد در سال های 2003 تا 2013 یعنی در سال های مدیریت دیوید گیل، جز در موارد استثنایی رخ نداد؛ آنها در سال 2009 مایکل اوون 29 ساله را به عنوان بازیکن آزاد و پس از پایان قرارداد او با نیوکاسل جذب کرد و تنها دلیل این انتقال آن بود که آنها پس از فروش کریستیانو رونالدو در جذب کریم بنزما و داوید ویا به عنوان جایگزین او ناکام ماندند. اگرچه جذب اوون انتقال موفقی نبود، اما این نکته را هم باید در نظر گرفت که انتقال اوون برای یونایتد نه تنها هزینه ای نداشت بلکه از فروش لباس او در بازار تبلیغاتی شرق آسیا به خصوص ژاپن، سود قابل قبولی را عاید یونایتد کرد.

رویکرد دیوید گیل که البته مورد حمایت الکس فرگوسن نیز قرار داشت، مبتنی بر این نکته بود که بازیکنان فوتبال بین ۲۳ تا ۲۷ سالگی بهترین سال های خود را پشت سر می گذارند و این زمان بهترین زمان برای جذب آنها است. و از سوی دیگر، آنها اعتقاد داشتند که بازیکنان در این سنین، بیش از هر سن دیگری انگیزه و نیروی محرک برای پیشرفت دارند. البته یکی دیگر از استثنائات این موضوع، جذب رابین فن پرسی ۲۹ ساله در سال ۲۰۱۲ بود و اگرچه جذب او بر خلاف اصول گیل بود، اما فرگوسن او را به خوبی متقاعد به این موضوع کرد. فن پرسی در سال پایانی قرارداد خود با آرسنال به سر می برد و پرداخت هفته ای ۲۰۰ هزار پوند برای او، رقم سنگینی به شمار می رفت، اما مهاجم هلندی در همان فصل ۲۶ گل در لیگ به ثمر رساند و مهم ترین عامل قهرمانی یونایتد در فصل ۱۳-۲۰۱۲ بود.

این فرضیه وجود دارد که بسیاری از بازیکنان در سال های پایانی منتهی به 30 سالگی، قادر به درخشش سابق خود نیستند و برای این موضوع نیز می توان مثال های متعددی آورد؛ اما برای این فرضیه می توان مثال های نقض متعددی ذکر کرد؛ بازیکنانی نظیر ژاوی، آندرس اینیستا، استیون جرارد، آندره پیرلو، فرانک لمپارد، رایان گیگز و ... که همگی اتفاقا در 29 سالگی و در آستانه 30 سالگی وزنه سنگینی برای تیم های خود به شمار می رفتند. اما با تمام این تفاسیر، آیا جذب الکسیس سانچس که در مجموع 180 میلیون پوند برای یونایتد هزینه دربر خواهد داشت، برای یونایتد منطقی است؟

قطعا دو مثال نقض دیگر وجود دارد که می تواند دلیلی مبنی بر منطقی بودن ارزش این انتقال باشد؛ لیونل مسی و کریستیانو رونالدو! هر دو این بازیکنان ۳۰ سالگی را پشت سر گذاشته اند، لئو مسی همچنان می درخشد و ارزش رونالدو نیز با وجود افت نسبی او در فصل جاری، همچنان غیرقابل انکار است. اما فقط کافی است عملکرد این دو بازیکن در سن ۲۹ سالگی را به خاطر بیاوریم!

آیا تمام این مثال ها می تواند نقض رویکرد الکس فرگوسن و دیوید گیل در مورد سن بازیکنان برای جذب آنان باشد؟ آیا اینک در فوتبال 30 سالگی تبدیل به 25 سالگی شده است؟ فقط کافی است به خاطر بیاورید که اریک کانتونا در 30 سالگی در سال 1997 در ابتدای مسیر دور شدن از آمادگی و کیفیت خود، بازنشسته شد. اما اینک فوتبال تغییر کرده و کافی است این موضوع را در نظر بگیریم که پاری سن ژرمن برای جذب دنی آلوس 34 ساله در تابستان گذشته وارد یک نبرد شد. از سوی دیگر، یونایتد نیز 18 ماه پیش حاضر شد برای جذب زلاتان ابراهیموویچ 34 ساله به عنوان یک بازیکن آزاد، دستمزد هفتگی کلانی به او پرداخت کند و اینک چنین معامله ای را در معاوضه الکسیس سانچس با هنریک مخیتاریان انجام داده است.

هنوز هیچ چیز در مورد عملکرد الکسیس در یونایتد مشخص نیست، شاید او ثابت کند که ارزش این رقم را داشته و مثال دیگری بر این جمله باشد که سن فقط یک عدد است، اما از سوی دیگر، شاید عملکرد او اثباتی بر همان نظریه کلاسیک الکس فرگوسن و دیوید گیل باشد.