اخراج‌های تکان دهنده تاریخ فوتبال

خبرگزاری فارس: کلودیو رانیری البته در لستر دست به کار بزرگی زد و واقعا نمی شود درباره او از اصطلاحاتی مثل نتایج ضعیف و عملکرد بد استفاده کرد اما در این فصل به هر حال ماجرا طور دیگری ورق خورد و رانیری بدشانس بود. او مربی کوچکی نیست هر چند بزرگترین مربی تاریخ فوتبال هم نیست. کلودیوی دیوانه ناگهانی اخراج شد البته جامعه خبری چنین پیش بینی داشت چرا که مالکان تایلندی و مالایی دیگر تحملشان تمام شده بود.

از این دست اخراج‌ها در تاریخ فوتبال کم نبوده است، و شاید یکی از مهمترین این اخراج‌ها، اخراج عمو دل بوده است. ویسنته دل بوسکه در اوج اخراج شد و هنوز هم کسی دلیل اصلی آن را نمی‌داند، شاید سخنانی علیه دولت، شاید عدم همراهی با دستورات پادشاه، شاید هم بلند پروازی‌های فلورنتینو پرس در هر حال دل بوسکه کاملا ناعادلانه و عجیب و ناگهانی اخراج شد. بعد از او کی‌روش، شوستر، کاماچو و لوکزامبورگو هم آمدند و رفتند اما راه به جایی نبردند.

از دیگر اخراج‌های ناگهانی تاریخ فوتبال می‌شود به اخراج دیوید اولری اشاره کرد، انصافا لیدزیونایتد به او مدیون است، اخراج او در کمال ناباوری بود و حتی هواداران لیدز هم شگفت زده شده بودند. او در فصل ۲۰۰۲ نتایج خوبی کسب نکرد اما اوضاع بسیار بد اقتصادی باشگاه را نمی‌شود در آن زمان نادیده گرفت، در هر حال اولری یکی از اخراج‌های عجیب تاریخ فوتبال بود.

از دیگر اخراج‌های عجیب باید به اخراج سام آلاردایس اشاره کرد، البته او در فساد مالی و پول شویی و همکاری با چند دلال، آبروی خودش را به حراج گذاشت اما در بعد فنی، تصمیم بلکبرن راورز بسیار عجیب بود. در آن زمان هم چیزی ثابت نشده بود و سام بزرگ هنوز یک مربی بزرگ محسوب می‌شد.

اخراج شگفت انگیز بعدی مربوط می‌شود به کریس هاگتون، سرمربی نیوکاسل یونایتد، که در سال سیاه ۲۰۰۹ البته برای زاغ‌های سیاه اخراج شد و هرگز مشخص نشد چرا اینگونه به او توهین کردند، او البته بهترین نتایج را کسب نکرد اما در تعصب و فعالیت او شکی نیست و هواداران واقعا از چنین تصمیمی شگفت زده شدند.

اخراج بعدی به گئورگ بورلی مربوط می‌شود، سرمربی هارتس در سال 2005. مایک اشلی مالک باشگاه در حق او بی انصافی کرد و شادی می‌توانست تصمیم بهتری بگیرد. در هر حال بورلی با چشمانی اشک‌بار از استادیوم خارج شد و خبر اخراجش را دستیارش با پیامک به وی اطلاع داد.

مورد اخراجی بعدی سهم مارتین یول و تیم فولام است. او شاید هنوز هم دلخور باشد و چنین تصمیم عجیبی را باور نکرده باشد. البته تیم تا رده ۱۵ جدول سقوط کرد اما سال ۲۰۰۵ نباید برای یول تا این حد سیاه و تلخ رقم می‌خورد.