آرامش پرسپولیس و امیدی که زنده میشود
آرامش؛ این کلید واژه بسیاری از موفقیتهای بزرگ و بعضا دست نیافتنی برای پرحاشیهترین ورزشکاران و تیمهای ورزشی دنیاست و البته پرسپولیس به عنوان یکی از پرطرفدارترین و محبوبترین تیمهای فوتبال ایران نیز از این قضیه مستثنی نیست.
در تمام سالهای اخیر عناصر و عوامل بسیاری دست به دست هم دادهاند تا پرسپولیس از قهرمانی - تنها عنوانی که هواداران میلیونی این تیم را خشنود میکند و چیزی غیر از آن به معنای ناکامی است - و رسیدن به جامهای داخلی دور باشد و کسب فقط دو جام طی چهارده دوره از برگزاری لیگ برتر هواداران این تیم را همواره مغموم و سرخورده کرده و البته با این پرسش مواجه ساخته که هر سال چه بلایی سر این مجموعه میآید که خیلی زود قافیه را راحتتر از حد تصور میبازد و جایی در میانه جدول همسان با تیمهای کوچک و بدون پشتوانه و بی سابقه پیدا میکند؟
در تمام این سالها واژه کلی «حاشیه» در بسیاری از مواقع برای پاسخ دادن به این سوال جلوی دست اهالی فوتبال و هواداران پرسپولیس بوده و گروه بزرگی، مشکلات بیرون از زمین فوتبال را عامل اصلی ناکامی سرخها دانستهاند. در کنار این، مسائل فنی ریز و درشت نیز گهگاه بولد میشود و بعضا به این نکته مهم پرداخته شده که بازیکنان پرسپولیس طی چند سال اخیر به لحاظ جایگاه و اعتبار فنی و شخصیتی در حد این مجموعه بزرگ نبودهاند و این تیم باید هر سال از عدهای ستاره و بازیکن درجه یک ایرانی و خارجی تشکیل شود که در فوتبال ایران بهترین باشند.
این حاشیههای فنی و غیر فنی اما در مقاطعی از هر فصل کمرنگ و کمرنگتر میشود تا جایی که احساس میکنی تمام آن مسائل جانبی و حاشیهساز و مشکلات فنی بنیادین و ریز در تیم پرسپولیس هیچ آسیبی به روند پیشروی سرخها و کسب موفقیتهای کوچک و بزرگ پیشروی این مجموعه نخواهد زد و قطار سرخ با سرعت و بدون توقف به سوی هدفی که هر سال در ابتدای فصل ترسیم میکند پیش خواهد رفت.
رخ دادن چنین اتفاقی البته ملزم به ایجاد پیش زمینههایی مهم و اساسی است که میتواند تصور حصول موفقیت را آسان کند. شاید همین یک ماه قبل صحبت درباره موفقیت پرسپولیس در پایان فصل جاری از زبان منطقیترین افراد یک خیال واهی یا نهایتا نگاه کاملا خوشبینانه تلقی میشد اما حالا جدا از عوامل درونی تیم نواهایی خارج از این تیم به گوش میرسد که معتقدند پرسپولیس میتواند به قهرمانی لیگ دست یابد و رسیدن به این عنوان برای مجموعه سرخ چندان دور از ذهن نیست.
آرامش درون تیم و باشگاه یکی از همان فاکتورهای مهم و اساسی است که پرسپولیس شاید بیشتر از هر تیمی به آن نیاز داشته باشد. از آنجا که کوچکترین اتفاقات این باشگاه و مجموعه تیم بزرگسالان از طریق رسانهها بولد شده و به آن پرداخته میشود رسیدن به این آرامش میتواند کاری کند تا حاشیهها کم کم از پیرامون پرسپولیس دور و دورتر شوند و اینچنین نشانههای موفقیت پیدا میشود و تصور آن خیالی واهی نخواهد بود.
حالا که بحثهای مربوط به مدیرعاملی یا سرپرستی علیاکبر طاهری به حاشیه رفته یا داستان نداشتن اسپانسر، اختلاف اعضای هیاتمدیره با سرپرست باشگاه در سایه قرار گرفته یا هیچ کس از بی ثباتی کادر فنی و اختلافات درون تیم و خیل مهاجمان تصاحب سهام باشگاه حرفی نمیزند میتوان بیشتر از قبل به موفقیت فکر کرد.
حالا جو اطراف پرسپولیس و اخبار و نشانههای درون این تیم بزرگان این باشگاه را به برداشتن خیزی بلند برای رسیدن به قهرمانی امیدوار کرده که این امیدها بر پایه خیال استوار نیست. واقعیت ماجرا این است که در صورت برقراری آرامش محض در این مجموعه و آگاهی از اینکه تیم برانکو به اندازه کافی هم خوب بازی میکند و هم بازیکنان کارآمدی در تمام پستها دارد چرا پرسپولیس و دوستدارانش نباید به قهرمانی فکر کنند و از آن حرف بزنند؟
ارسال نظر