زوج های دوست داشتنی کارگردان، بازیگر + عکس

تماشا: در حرفه فیلمسازی همواره رابطه بین بازیگر و کارگردان اهمیت بسیاری داشته، زیرا این بازیگر است که دیده می شود و کارگردان است که تصمیم می گیرد چه کسی و چگونه دیده شود. همیشه سوال از بازیگران این بوده که چه احساسی از کار کردن با کارگردان فیلمت داشته ای و بالعکس.

در این میان کارگردانان و بازیگرانی بوده اند که رابطه آنها قدری فراتر از رابطه کاری پیش رفته و تبدیل به یک رابطه دوستی طولانی شده است و حاصل آن نیز فیلم های بسیاری با بازی یک بازیگر خاص و کارگردانی یک کارگردان بزرگ بوده است.

البته برای یک کارگردان، استفاده از یک بازیگر خاص در تمامی فیلم هایش می تواند عواقب بدی داشته باشد به همین دلیل انجام چنین کاری خطرات خود را دارد و مهارت های خاص خود را هم برای کارگردان و هم برای بازیگر طلب می کند.

در ادامه نگاهی می اندازیم به چند نمونه از موفقترین این رابطه ها که توانسته اند فیلم های موفقی را بسازند.

جان فورد و جان وین

جان فورد، برنده چهار اسکار در طول حیات خود ۱۴۴ فیلم سینمایی را ساخت و از این تعداد ۲۱ فیلم که همگی از بهترین آثار او به حساب می آید با بازی ستاره بزرگ سینمای وسترن و کلاسیک جان وین بود. فیلم های مطرحی همچون «دلیجان»، «جستجوگران» و «مرد آرام». دوستی این دو نفر بسیار عمیق بود. اگرچه در نگاه اول این دو هیچ سنخیتی با یکدیگر نداشتند. فورد یک دموکرات سرسخت بود و وین جمهوری خواه، فورد یک ایرلندی الاصل بداخلاق سرسخت بود و وین یک مرد بلند پرواز و خوش گذران، اما این دو ۲۴ سال با یکدیگر به صورت فوق العاده ای کار کردند و این نوع رابطه را شاید تنها در عالم سینما بتوان یافت.

جان فورد در دورانی که با وین فیلم نساخت هم روزهای موفقی را با ستاره هایی مانند جیمز استوارت و هنری فوندا و چند تن دیگر داشت اما همواره ستاره مورد علاقه او، وین بود و می توان جان وین را الهه بازیگری جان فورد بزرگ دانست.


اینگمار برگمان و لیواولمان

لیو اولمان در 10 فیلم از 64 فیلمی که فیلم ساز نابغه سوئدی جهان، اینگمار برگمان ساخت، نقش آفرینی کرد و در طول این سال ها از 6 فیلم برگمان که نامزد دریافت جایزه اسکار شد سه تا با حضور اولان بود: «پرسونا»، «تخم مار» و «صحنه یک ازدواج». رابطه عمیق این دو هنرمند در تمام دوران کاریشان حتی تا زمان ماکس فن سیدو بازیگر مورد علاقه برگمان به این گروه پیوست از بین نرفت.

اولمان حتی اگر در جلوی دوربین برگمان حضور پیدا نمی کرد در پشت صحنه و در کارهای تولیدی با او همکاری می کرد. در طول تمام دوران فیلمسازی برگمان، بازیگجران دیگری ماننند فن سیدو، ارلند یوزفسون، اینگرید تولین و گانر جور نستراند نیز در لیست بازیگران بسیاری از فیلم های برگمن حضور داشتند اما همواره این اولمان بود که الهه بود.


آکیرا کوروساوا و توشیرو میفونه

رابطه سینمایی کوروساوا و میفونه به جرات تاریخی ترین رابطه بین یک فیلمساز و بازیگرش است. استعداد خارق العاده کوروساوا و سرعت خارق العاده میفونه در حرکات رزمی و حس های انسانی از این دو هنرمند ژاپنی زوجی را ساخت که باعث شد سبک سینمای سامورایی ژاپن به تمام جهان عرضه شود و تحسین بزرگان جهان از جرج لوکاس تا کلینت ایستوود را برانگیزد.


میفونه و کوروساوا ۱۶ فیلم را با همکاری یکدیگر ساختندن که از میان آنها فیلم هایی چون «راشومون»، «هفت سامورایی»، «سریر خون» و بسیاری دیگر به شهرت باورنکردنی جهانی دست یافت. میفونه در جایی گفته بود که «تنها به فیلم هایی که با کوروساوا ساخته ام افتخار می کنم» و این دلیل محکمی بر این ادعاست که میفونه به واقع الهه بازیگری کوروساوا؛ این کارگردان بزرگ و مؤلف سینمای ژاپن است.


تیم برتون و جانی دپ


تیم برتون و جانی دپ رابطه بین خود را «فکر همانند» می نامند. علاقه آنها به فیلم های مشابه و اتفاقات عجیب و غریب باعث شده است که این دو نفر رابطه کاری و دوستانه عمیقی با هم داشته باشند.

از ۲۸ فیلمی که تیم برتون کارگردانی کرده ۱۰ تای آنها با بازی جانی دپ بوده است؛ فیلم های مثل «ادوارد دست قیچی»، «اد وود»، «چارلی و کارخانه شکلات سازی»، «سایه های تاریک». جانی دپ تاکنون فیلم های موفقی را بدون تیم برتون تجربه کرده است اما او همواره بهترین بازی هایش برای تیم بوده و تیم نیز همیشه بهترین نقش هایش را برای جانی کنار گذاشته است.


بیلی وایدر و جک لمون

بیلی وایدر کاشف جک لمون بود. این وایدر بود که لمون را به اوج شهرت رساند و از او بازیگری ساخت که دو اسکار را به دست بیاورد. این دو در 7 فیلم، که از مهمترین آنها می توان از «بعضی ها داغش رودوست دارند»، «آپارتمان»، «صفحه اول» نام برد، با هم همکاری داشتند.

چیزی که وایدر همیشه در مورد لمون عنوان می کرد این بود که جک بازیگری است که «اور اکت» بسیاری در بازی دارد اما با این وجود به او اعتماد کرد و از دل این بازیگر ناآشنا ستاره ای بزرگ را تحویل سینما داد. بیلی وایدر با بازیگران بسیار دیگری نیز همکاری داشت اما هیچ کدام نتوانستند شوخ طبیعی و جذابیت را آنگونه که در لمون وجود داشت یکجا به نمایش بگذارند.


مارتین اسکورسیزی و رابرت دنیرو

رابطه مارتین اسکورسیزی و رابرت دنیرو در دهه 70 میلادی بر چند چیز استوار بود. بداهه گویی، بررسی نقاط تاریک ذهن یک مرد و مشکلات جدی که در میان مردم آن دهه از سینمای جهان مشترک بود. فیلم هایی که این دو در آن زمان ساختند همگی اتفاقاتی بود که متعلق به همان زمان بود و شاید هیچگاه دیگر تکرار نشود.

رابرت دنیرو در ۹ فیلم از ساخته های اسکورسیزی بازی کرد. فیلم هایی مانند «گاو خشمگین»، «راننده تاکسی»، «رفقای خوب». اسکورسیزی بر اساس اخلاقیاتش همواره در میان «رفیق» های خود بود. او سعی کرد تجربه ای را که با دنیرو داشت با لئوناردو دی کاپریو نیز تکرار کند و هر چند که حاصل کار چندین فیلم موفق بود اما هیچگاه خاطرات دوران جوانی او با دنیرو و فیلم های آن دوران تکرار نشد.


استیون سادربرگ و جرج کلونی


دوستی سادربرگ و کلونی به سال های آخر دهه نود بازمی گردد. آنها با داشتن ذائقه مشابه در سینما به همکاری با یکدیگر پرداختند تا جایی که در سال ۲۰۰۰ شرکت فیلمسازی مشترکی را تاسیس کردند.

جرج کلونی و استیون سادربرگ ۶ فیلم را با یکدیگر کار کردند. فیلم هایی مانند سه گانه «یاران اوشن»، «سولاریس» و «خارج از محدوده» که همگی جزو آثار شناخته شده سینما به حساب می آید. جرج کلونی و استیون سادربرگ بدون همکاری هم نیز فیلم های بسیار مطرحی را تولید کرده اند اما دوستی این دو به عنوان کارگردان و بازیگر همواره پابرجا بوده و هست.


استیون اسپیلبرگ و تام هنکس

استیون اسپیلبرگ بازیگر مورد علاقه کم ندارد. ریچارد دریفوس، هریسون فورد، تام کروز، فرانک والکر. اما تام هنکس چیز دیگری است. تام هنکس و استیون اسپیلبرگ دو انسان جدانشدنی هستند.

زمانی که اسپیلبرگ جایزه AFI را به دست آورد، به غیر از همسرش شخص دیگری که کنارش بود تام بود. اسپیلبرگ و هنکس سه فیلم با همکاری یکدیگر ساختند. «نجات سرباز رایان»، «اگه می تونی منو بگیر» و «ترمینال» اما همین سه فیلم به تنهایی به اندازه یک دوره فیلمسازی برای آنها افتخار به همراه داشت.


دیگران

در میان فیلمسازان و بازیگران سینمای جهان تعداد دیگری نیز هستند که رابطه های کاری متوالی را با یکدیگر تجربه کرده اند. مانند «وس اندروسون و بیل موری»، «کریستفر نولان و کریستین بیل»، «دیوید فینچر و برد پیت»، «ریدلی اسکات و راسل کرو»، «پاپلو آلمودوار و پنلوپه کروز» و شاید بسیاری دیگر اما هیچکدام اینها به هشت زوجی که عنوان شد مورد توجه قرار نگرفتند.

رابطه های دوستانه و همفکری مستمر میان یک بازیگر و کارگردان چیزی نیست که تنها با تکرار همکاری به وجود بیاید. این رابطه نیاز به عناصر بسیاری دارد که حتی شاید بتوان یکی از این عناصر را جذابیت نامید.