«پسربچگی» تاریخ اسکار را عوض می کند؟

روزنامه هفت صبح - صوفیا نصراللهی: همانطور که انتظار می رفت منتقدان حسابی فیلم «پسربچگی» ریچارد لینکلیتر را پسندیده اند. در حالی که جوایز انجمن منتقدان نیویورک، منتقدان آنلاین نیویورک، منتقدان بوستون و منتقدان آنلاین بوستون و منتقدان لس آنجلس اهدا شده، «پسربچگی» از مهمترین انجمن ها یعنی منتقدان نیویورک، لس آنجلس و بوستون جایزه بهترین فیلم و کارگردانی را دریافت کرده است.

این تازه جوایزی است که از انجمن های اصلی دریافت کرده وگرنه از طرف انجمن منتقدان آنلاین نیویورک هم به عنوان بهترین فیلم شناخته شد و لینکلیتر هم جایزه بهترین کارگردانی را گرفت.


اینطور که به نظر می رسد برعکس سال گذشته که رقابت نزدیکی بین «جاذبه» و «۱۲ سال بردگی» و «کلاهبرداری آمریکایی» برای کسب عنوان بهترین فیلم در انجمن های مختلف برقرار بود.

امسال «پسربچگی» با قدرت زیادی همه جوایز را از آن خودش کرده است. همه این جوایز قرار است راه را برای اسکار باز کنند. با نگاهی به رقبای «پسربچگی»، فیلم هایی که احتمالا در فهرست نامزدهای بهترین فیلم قرار می گیرند، شانس این فیلم را برای اسکار بررسی می کنیم:

دختر گم شده

فیلم دیوید فینچر موقع اکران توانست نظر منتقدان را جلب کند. از طرفی فینچر در طول این سال ها همیشه شانس دریافت اسکار بهترین فیلم و بهترین کارگردانی را داشته اما هیچ وقت از نامزدی پیش تر نرفته بود.

می گویند شاید امسال طلسم اسکار گرفتن فینچر با درام سیاهی در حال و هوای «زودپاک»، از بهترین فیلم هایش اما در بستر زندگی یک زن و شوهر جوان شکسته شود.


میان ستاره ای

کریستوفر نولان قرار بود با این فیلم که شبیه «جاذبه» رکورددار اسکار سال گذشته است، بالاخره خودش را در دل داوران آکادمی که سال هاست او را نادیده می گیرند و حتی نامزد اسکار کارگردانی هم نکرده اند، جا کند ولی با توجه به فروش فیلم و اینکه در بین نامزدهای انجمن های منتقدان و جوایزشان جایی ندارد، بعید است اسکار امسال نصیب «میان ستاره ای» و کارگردانش شود.


فساد ذاتی

پل توماس اندرسون، جوان بااستعداد سینما با فیلم های پیچیده اش خیلی خوب توانست در این سال ها در اسکار خودش را نشان بدهد. پنج نامزدی اسکار دلیل محکمی بر این ادعاست اما با وجود همه تحسین ها بعید است اسکار بهترین فیلم را به «فساد ذاتی» بدهند.


Foxcatc h er

شانس بنت میلر و این فیلم برای اسکار خیلی خوب است. از همان زمان نمایش در کن معلوم بود که فیلم مایه این را دارد که در فصل جوایز بدرخشد. فیلمنامه بیوگرافیک ورزشی و بازی های خوب از آن چیزهایی است که روی اعضای آکادمی تاثیر خوبی می گذارد.


هتل بزرگ بوداپست

وس اندرسون جزو آن کسانی است که خیلی خوب توانسته جهان فانتزی اش را به منتقدان جدی و سختگیر تحمیل کند. آخرین فیلمش مهمترین فیلم مستقل سال ۲۰۱۴ لقب گرفته. یک فیلم مستقل با فروش خوب شانس اش در قسمت فیلمنامه و بازی ها البته بیشتر است تا کارگردانی و بهترین فیلم. هر چند احتمالا نامزد همه بخش های مهم می شود.


خشم

درام جنگی دیوید آیر، ستاره ای مانند برد پیت را در ویترینش دارد. منتقدان از فیلم خوش شان آمده و جزو فیلم های مهم امسال است اما تا الان که پتانسیل چندانی برای گرفتن جوایز و به خصوص اسکار از خودش نشان نداده است.


چشمان درشت

می گویند بازگشت تیم برتون به روزهای خوبش است. به هر حال او جزو مهمترین فیلمسازان مولف معاصر است. فیلمش هم که قصه جذابی دارد با دو بازیگر درخشان اسکارپسند مثل ایمی آدامز (نامزد پنج اسکار) و کریستف والتز (برنده دو اسکار).


آقای ترنر

فیلم مایک لی ممکن است بین سینمادوستان جایگاه خاصی پیدا کند اما به جز بازیگری تیموتی اسپال که تا به حال چند جایزه مهم از جمله کن را گرفته، بعید است با سلیقه آکادمی جور دربیاید.


نشکسته

دومین فیلم آنجلینا جولی را آنقدر تحویل گرفته اندکه حالا احتمال بدهند بتوند جای کاترین بیگلو را در اسکار بگیرد و حداقل جایزه بهترین کارگردانی را به خانه ببرد.


پسربچگی

فیلم لینکلیتر از نظر مخاطبان سینمادوست و منتقدان بهترین فیلم سال است اما هیچ مولفه اسکارپسندی ندارد. نه ستاره شاخصی که بازی درخشانش چشم را خیره کند، نه داستانی که بتوانید تعریف کنید و از دل آن نکته بیرون بکشید و نه پروژه عظیمی است.


اینجا همه چیز آنقدر زیرپوستی اتفاق می افتد که برای داوران آکادمی که همیشه مشتاق جلوه بیشتر هستند، جاذبه ای ندارد. با این وجود اگر قرار باشد اسکار هم به انتخاب های منتقدان احترام بگذارد، باید شاهد فصل جدیدی در تاریخ سینما باشیم؛ فصلی که با جایزه اسکار بهترین فیلم به «پسربچگی» آغاز می شود.

این تحولی است که حتی از اسکار برادران کوئن برای «جایی برای پیرمردها نیست» هم بزرگتر است. سال ۲۰۰۷ رقبای برادران کوئن «خون به پا خواهد شد»، «جونو»، «ماکیل کلیتون» و «تاوان» بودند و جایزه برادران کوئن برای فیلمی که کاملا هم کوئنی نبود، طبیعی به نظر می رسید. یعنی با دادن اسکار بهترین فیلم به «پسربچگی»، اعضای آکادمی ریسک تغییر را بعد از این همه سال می پذیرند؟