پس کی می روید شورا، جناب ساعی؟

روزنامه هفت صبح: اعضای شورای شهر می گویند وقت سر خاراندن ندارند اما ماجرا گویا برای هادی ساعی متفاوت است. او بعد از بازی در یک فیلم سینمایی، این روزها درگیر سریال «آمین» است. در این شرایط آیا وقت و انرژی برای حضور در جلسات شورا دارد؟ این مسئله را در گفتگویی با محمد حقانی و مجتبی شاکری، دو تن از اعضای شورای شهر بررسی کرده است.

اسم هادی ساعی که می آید کلی خاطرات خوش ورزشی در ذهن مان زنده می شود. اصلا شاید این گزارش خیلی ها را دلگیر کند که چرا بیهوده پا در کفش قهرمان ملی می کنید؟ این تکواندوکار که با هنرنمایی اش کلی افتخار نصیب کشورمان کرده و ... این جملات را در حین تدوین گزارش از زبان مسئول دفترهای اعضای محترم شورای شهر زیاد شنیدیم؛ درست از سی و چند روز پیش که سریال «آمین» کلید خورد و این ابهام برای ما ایجاد شد که جناب ساعی چطور می تواند کارهاش را رج بزند و هیچ کدام زمین نماند؟

بعد از فیلم «مرواریدهای خلیج فارس» چطور وقت کرده در سریالی دیگر بازی کند؟ مگر اعضای شورای شهر مدام در بوق و کرنا نمی کنند که کار ما وقت گیر است و برای رتق و فتق امور از کله سحر تا نصف شب هم کار کردن کم است. اصلا شاید برای همین باشد که از میان سی و یک عضو شورای شهر، فقط چندتایی پاسخگوی تماس مان بودند و در نهایت موفق شدیم نظر دو نفر را جویا شویم؛ حتی جناب سخنگو هم حسابی درگیر جلسات مختلف بود و سعادت همکلامی فراهم نشد؛ رئیس کمیسیون حقوقی شورا هم همین حکایت را داشت. موفق نشدیم حتی برای چند لحظه با او صحبت کنیم و تازه شست مان خبردار شد که دوستان چقدر سرشان شلوغ است!

با لمس این شرایط بود که بیش از پیش مصمم شدیم سر از چند و چون کار هادی ساعی دربیاوریم. با تاکید بر این که هنوز جایگاه ورزشی و اخلاقی او برای ما محترم است و مثل همیشه دوستش داریم.


از سخنگو به رییس کمیسیون حقوقی

در آغاز سراغ سخنگوی شورا رفتیم تا بدانیم ساز و کار حضور اعضا چگونه است؟ حواله شدیم به کمیسیون حقوقی و در نهایت بعد از یک ماه پیگیری راه به جایی نبردیم.

ساعی پاسخگو نیست

در تماس های متعدد با هادی ساعی فقط یک بار موفق به گفتگو شدیم، آن هم نه با خود او. یک نفر پشت خط بود و گفت پیغام مان را می رساند. موضوع گفتگو را پیامک کردیم و بعد دوباره تماس گرفتیم اما پاسخی دریافت نشد. «سرشلوغی» است دیگر. متن پیامک مان این بود: «سلام جناب ساعی؛ از روزنامه هفت صبح تماس می گیرم. گزارشی تهیه می کنم راجع به ابهاماتی که درباره حضور همزمان شما در شورای شهر و بازی در فیلم و سریال وجود دارد. خواستیم یه طرفه به قاضی نرفته باشیم و نظر خودتون رو جویا بشیم.»

عضویت در شورا شغل نیست ولی...

برای تکمیل گزارش سراغ محمد حقانی و مجتبی شاکری از دو طیف مختلف سیاسی حاضر در شورای چهارم شهر تهران رفتیم. برای باز شدن موضوع ابتدا با حقانی این سوال را مطرح می کنم که قانون درباره دو شغله بودن اعضای شورای شهر چه می گوید: «برابر قانون عضویت اعضا در شورای شهر شغل محسوب نمی شود؛ درست برعکس نمایندگان مجلس شورای اسلامی. از طرفی با اینکه عضویت در شورای شهر شغل محسوب نمی شود ولی قانون برای اشتغالات اعضا حد و مرز قائل شده؛ مثلا نمی توانند معاون وزیر باشند. به عبارت دیگر بعضی تصدی گری ها را مثل نمایندگان مجلس نمی دانند داشته باشند.»

شورای شهر وقت زیادی می طلبد

روایت محمد حقانی و مجتبی شاکری در یک نقطه اشتراک دارد: شورای شهر وقت زیادی می طلبد. «۷۰ ساعت در ماه». این میزان ساعتی است که هر یک از اعضا موظف به حضور در شورا هستند. مجتبی شاکری عضو ائتلاف خدمتگزاران آبادانی و پیشرفت اما معتقد است این میزان ساعت، کف زمانی است که شورا از اعضا می برد: «شورای چهارم هم مثل شورای سوم ۷۰ ساعت در ماه موظف به حضور هستند منتهی به شخصه ۲۰۰ ساعت وقت می گذارم چون الان کارها بیشتر شده، سه کمیسیون به شش کمیسیون تبدیل شده و موضوعات هم بازتر شده. در مجموع کار به قدری وجود دارد که نیازمند وقت زیاد است. انصافا همه دوستان وقت زیادی می گذارند. به ندرت پیدا می شود کسی وقتش را پر نکند.»

اعضای خدمتگزار وقت کم می آورند

محمد حقانی عضو اصلاح طلب شورای شهر هم می گوید: «من چون سالیان زیادی در شهرداری بوده ام، معتقدم اگر اعضای شورای شهر بخواهند خدمتگزار خوبی برای مردم باشند وقت کم می آورند چون جدا از مصوباتی که داریم، بحث بسیار مهم ما بحث نظارتی است و باید ناظر بر امور اجرایی در همه بخش های شهرداری باشیم. از طرف دیگر در صحن شورا لوایحی از طرف شهرداری می آید یا طرح هایی از طرف خود شورا مطرح می شود و باید بتوانیم با قدرت کارشناسی بالا و بدون عیب و نقص اظهار نظر کنیم.»

به عقیده حقانی رسیدن به نگاه کارشناسی نیازمند وقت و مطالعه است: «بنابراین نیاز است که در کمیسیون های تخصصی وقت بگذاریم و مطالعات زیادی داشته باشیم. به عقیده من نیاز است که اعضای شورای شهر به طور تمام و کمال در اختیار شورا باشند و به عنوان وکیل مردم انجام وظیفه کنند.»

برای ساعی وقت و انرژی باقی می ماند؟

با این مقدمه مبسوط، محور گزارش را به سمت سوژه اصلی یعنی هادی ساعی برمی گردانیم. برای قهرمان محبوب ما که باید تمرکز بالایی در ایفای نقش اول سریال «آمین» داشته باشد، وقت و انرژی باقی می ماند؟ این موضوع را با محمد حقانی در میان می گذارم و می پرسم گفته های شما تناقضی اساسی با رویه هادی ساعی ندارد؟ «براساس قانون شوراها، اعضا در ماه باید ۷۰ ساعت وقت بگذارند. اضافه بر آن چه بنده یا آقای ساعی باشیم یا نباشیم این دیگر مبحثِ جدایی است. طبیعتا کسانی که مسئولیت شان در صحن شورا بیشتر است مثل روسای کمیسیون ها و کمیته ها بیشتر از اعضای عادی حضور دارند. منتهی در نهایت بستگی به خود فرد دارد که چقدر بخواهد وقت بگذارد یا نگذارد.» قضاوت درباره کلام حقانی با خود شما.

چهره های محبوب و اعتماد مردم

همین موضوع را با مجتبی شاکری در میان می گذاریم؛ به اضافه این سوال: تکلیف مردمی که به قهرمان محبوب شان اعتماد کرده و رأی داده اند چه می شود؟ «مردم به تک تک دوستان به واسطه شناخت و اعتمادی که داشته اند، رأی داده اند. بنابراین همه ما وظایفی داریم و باید در قبال آن به مردم پاسخ بدهیم، ضمن اینکه اعضا لازم است برای آشنایی با موضوعات کمیسیون مربوط به خودشان وقت بگذارند و حتی با موضوعات کمیسیون های دیگر شناخت پیدا کنند. من پیش از شروع رسمی کار شورا، به جلسات شورای سوم می رفتم و کتاب هایی که خود مرکز مطالعات شهرداری منتشر کرده مطالعه کردم تا بتوانم به روز باشم.»

به برخی گله دارم

شاکری هم مستقیم نامی از ساعی نمی برد ولی از جواب زیرکانه او می توان پی به منظور او برد: «در جلسات تک تک اعضا متوجه می شوند چه کسی وقت می گذارد، چه کسی نمی گذارد. من خودم به برخی گله دارم که کار دیگری می کنند یا وقت کافی برای کاری که باید به عنوان نماینده انجام بدهند، نمی گذارند. با اینحال اکثر اعضا وقت قابل توجهی صرف شورا کرده اند و در مجموع شورای شهر چهارم با نشاط و کارآمد است.»

اول شورا بعد سریال

جواد نوروزبیگی تهیه کننده سریال «آمین» دیگر گزینه ای است که پازل گزارش ما را تکمیل می کند. او به شدت از بازی هادی ساعی در نقش اول سریالش راضی است: «بهتر از حدی که انتظار داشتیم بازی کرده.» او وقت دارد همزمان در جلسات شورای شهر و جلوی دوربین باشد؟ «بله... ایشان با ما قرار گذاشتند جلسات شورای شهر را حتما شرکت کنند و بعد از آن به کار ما برسند.»


سوال های بی پاسخ از ساعی

اصل اخلاقی و حرفه ای حکم می کند که خود هادی ساعی پاسخگوی ابهامات باشد. همانطور که در طلیعه گزارش اشاره کردیم او حاضر به گفتگو نشد و سوالات مان بی پاسخ ماند. سوالاتی از این جنس:

۱- بازی در سریال وقت و انرژی زیادی می طلبد، تکلیف شورای شهر چه می شود؟

۲- شما نقش اول هستید و خوب می دانید تولید سریال، ساز و کار منظمی ندارد و گاهی برای یک پلان ساده، ساعت ها وقت لازم است، کی به جلسات شورا می روید؟

۳- در شورای سوم هم چند ماه از تهران دور بودید تا در فیلم «مرواریدهای خلیج فارس» بازی کنید. تکلیف شورای شهر چه شد؟

۴- شما چهره محبوبی هستید و خیلی ها به همین پشتوانه، نام تان را روی برگه رأی نوشتند؛ از پس این تعهد برمی آیید؟

۵- از فحوای کلام همکاران تان در شورای شهر می توان متوجه شد که از حضور همزمان شما در شورا و ساخت سریال راضی نیستند.

۶- اگر تا این اندازه علاقمند به کار بازیگری بودید، چرا باز خودتان را نامزد حضور در شورای شهر کردید و نرفتید به علاقمندی تان برسید، درست مثل رسول خادم که به دلیل علاقمندی اش به حضور در عرصه کشتی، عطای حضور در شورا را به لقایش بخشید؟

۷- ابهام دیگر این که آیا فیلمسازان به خاطر حضور شما در شورای شهر و اختیارات تان سراغ تان می آیند؟

شاید جناب ساعی در فرصتی دیگر مایل به پاسخ باشند. اذهان عمومی و طرفداران این چهره محبوب منتظر جواب می مانند.