عکسی که عکاس برایش جان داد
بلکبرن که در سال ۱۹۸۰ برای عکاسی از فوران آتشفشانی کشنده کوه سنت هلن به آنجا رفته بود با سوار شدن بر یک هلی کوپتر موفق شد از آن عکس بردارد؛ اما وقتی که برای استراحت به یکی از کمپ های آن منطقه رفت زیر آواری از آتش و دود و سنگ کشته شد و عکس هایش هم به روزنامه رسید اما منتشر نشد
روزگارنو: رید بلکبرن، شاید آن روزها چیزی از این قبیل را با خود زمزمه می کرد: «ما برفتیم و عکس ما برجاست/گردش روزگار بر عکس است». و اگر پس از ۳۳ سال، زنده می شد می گفت: «دیدید گفتم: گردش روزگار بر عکس است!»
پس از ۳۳ سال از فوران آتشفشانی کشنده کوه سنت هلن در ایالت واشنگتن، تصاویر بی نظیری از آن منتشر شد. این تصاویر در غوغای حوادث و اخبار حادثه در آن زمان گم شد و اکنون در پاسخ به نیاز یک زمین شناس به دست او رسید و منتشر شد. وی که سرگرم نوشتن کتابی درباره آن حادثه است پرسان-پرسان به روزنامه محل کار رید بلکبرن رسید و برای اولین بار این عکس ها را چاپ کرد.
بنا بر این گزارش، بلکبرن که در سال ۱۹۸۰ برای عکاسی از فوران آتشفشانی کشنده کوه سنت هلن به آنجا رفته بود با سوار شدن بر یک هلی کوپتر موفق شد از آن عکس بردارد؛ اما وقتی که برای استراحت به یکی از کمپ های آن منطقه رفت زیر آواری از آتش و دود و سنگ کشته شد و عکس هایش هم به روزنامه رسید اما منتشر نشد. چون اصلا در کسی به یادش نیامد که چنین عکس هایی هم گرفته شده است.
بلکبرن این عکس ها را یک هفته پس از آغاز فوران کوه سنت هلن گرفته است.
بدن بلکبرن که در داخل ماشین خود به خاک سپرده شد بود، چهار روز بعد در میان خاکسترهای آتشفشانی یافت شد
این هم تصاویری از کوه سنت هلن:
کوه سنت هلن (به انگلیسی: Mount St. Helens) آتشفشان چینه‌ای فعالی واقع در رشته‌کوه کسکیدز در ایالت واشنگتن در ایالات متحده آمریکا است. ارتفاع این کوه تا پیش از فوران فاجعه‌بارش در ۱۸ مهٔ ۱۹۸۰ به ۲۹۴۹ متر (۹۶۷۷ فوت) می‌رسید اما پس از فوران ارتفاع آن به ۲۵۴۹ متر (۸۳۶۳ فوت) کاهش یافت.
به گزارش ویکی پدیا، کوه سنت هلن توسط کاپیتان جرج ونکوور و به افتخار دوستش آلن فیتزهربرت، سفیر بریتانیا در دربار اسپانیا که با عنوان بارون سنت هلن شناخته می‌شد چنین نام‌گذاری شده است. این کوه همچنین زمانی به نام کوه فوجی آمریکا شهرت داشت.
مشخصات
کوه سنت هلن که آتشفشانی جوان محسوب می‌شود تا پیش از فوران سال ۱۹۸۰ شکلی مخروط‌مانند و کله‌قندی داشت. اما پس از فوران و بر اثر ریزش دامنهٔ کوه در حدود ۴۰۰ متر از قلهٔ آن از بین رفت و به‌جای آن کاسه آتشفشانیای نعلی‌شکل به طول ۳٬۵ و عرض ۲ کیلومتر شکل گرفت که مخروط گدازهٔ جدیدی بخشی از آن را پر کرده است.
شکل‌گیری سنت هلن در طی ۹ دورهٔ فورانی در حدود ۴۰ تا ۵۰ هزار سال پیش روی داده است. این کوه همچنین یکی از فعالترین آتشفشان‌های رشته‌کوه کسکیدز در دوره هولوسن بوده است. تفرا، گنبدهای گدازه و جریان‌های آذرآواری در طی فوران‌هایی تا پیش از ۲۲۰۰ سال پیش ساختار قدیمی سنت هلن را شکل داده‌اند اما پس از آن و در طی ۲۲۰۰ سال گذشته، با تولید موادی بازالتی، آندزیتی و داسیتی در قله و روزنه‌های کوه، ساختمان جدید آتشفشان شکل گرفته است.
فوران سال ۱۹۸۰
در ۲۰ مارس ۱۹۸۰، زلزله‌نگارهایی که دانشگاه واشنگتن برای رصد آتشفشان‌های کوه کسکیدز به‌تازگی در منطقه نصب کرده بود زمین‌لرزه‌ای ۴.۲ ریشتری را در زیر کوه سنت هلن به ثبت رساندند. سه روز بعد وقوع زمین‌لرزه‌ای ۴ ریشتری در همان مکان ثبت‌شد و در بعد ازظهر همان روز لرزه‌های بیشتری نیز درست در زیر مرکز آتشفشان به ثبت رسید. تا ۲۵ مارس تعداد این زمین‌لرزه‌های ۴ ریشتری به یک لرزه در هر ۳ ساعت افزایش یافته بود و در پروازهای تحقیقاتی‌ای که همان روز در بالای سنت هلن انجام گرفت شکاف‌هایی در سطح یخچال‌ها و ریزش چند بهمن و سقوط صخره‌ها مشاهده گردید. در اوایل بعدازظهر ۲۷ مارس صدای انفجار بلندی از سمت آتشفشان شنیده و وقوع فورانی نیز از قلهٔ آتشفشان گزارش شد. چند فوران کوچکتر نیز در طول ماه آوریل تا اوایل ماه مه به وقوع پیوست. این فوران‌ها هیچ‌کدام ماهیت ماگمایی نداشت و بخارهایی بودند که درنتیجهٔ گرم‌شدن آب‌های زیرزمینی ایجاد شده بودند. با وجود این فوران ۲۷ مارس شکاف عظیمی را در شمال قلهٔ اتشفشان ایجاد کرده بود که در هر دو طرف کوه تا ۱۵۰۰ متر امتداد یافته بود. همچنین این فوران‌ها تا اواسط ماه آوریل دهانهٔ آتشفشانی جدیدی را به قطر ۴۰۰ متر در کوه ایجاد کردند. در این ماه همچنین از میزان فوران‌ها کاسته شد اما در مقابل شمار زمین‌لرزه‌ها افزایش یافت. مرکز این زمین‌لرزه‌ها منطقه‌ای سطحی در زیر برآمدگی رو به گسترشی در دامنهٔ شمالی کوه بود.
نمایی از فوران سنت هلن در ۱۸ مهٔ ۱۹۸۰
در روز ۱۸ مهٔ ۱۹۸۰ در ساعت ۸:۳۲ بامداد، زمین‌لرزه‌ای به شدت ۵٬۱ ریشتر سنت هلن را لرزاند که در نتیجهٔ آن تمام دامنهٔ شمالی کوه در بالای برآمدگی ایجادشده شروع به ریزش در امتداد شکاف شرقی-غربی ایجادشده در قله کرد. بر اثر این ریزش، بهمن واریزهٔ بزرگی به وجود آمد که درعرض چند دقیقه به دریاچه اسپیرت رسید. همچنین این رانش بزرگ سبب از دست‌رفتن ناگهانی فشار محصورشده در بالای آب‌های زیرزمینی و آزادشدن نیروی عظیمی شد که در این مدت فوران‌های بخاری کوه را سبب شده بود. در نتیجه، انفجار هیدروترمال عظیمی روی داد که موجب ریزش بهمن و طوفانی از سنگ شد که نابودی بادبزنی‌شکل منطقه‌ای به مساحت تقریبی ۱۵۰ مایل مربع در شمال کوه را که تا پیش از این پوشیده از جنگل بود را رقم زد. بهمن واریزه‌ای که از کوه به پایین در حال سقوط بود دریاچه اسپیرت را تقریباً پر کرد و ارتفاع بستر آن را تا ۶۰ متر و خط ساحلی آن را تا ۲ برابر افزایش داد. با وجود این بیشتر این بهمن وارد رود توتله شده و ۲۳ کیلومتر به سمت غرب جریان یافت و درهٔ آن را با نهشته‌ای برآمده و ناهموار پُر نمود. این بهمن واریزه به دلیل گستردگی آن یکی از بزرگترین بهمن‌های به‌ثبت‌رسده در تاریخ به شمار می‌رود. بعدتر در همان روز این بهمن که اینک حجم عظیمی از آب را نیز در خود گرفته بود، گل‌روانهٔ حجیمی را نیز به‌وجود آورد که تا رود کاولیتز را دربر گرفت.
از سوی دیگر وقوع این انفجار و ریزش بهمن سبب بیرون‌ریزی حجم زیادی از موادی که بر بالای منبع کم‌عمق ماگما در زیر برآمدگی دامنهٔ شمالی کوه وجود داشت شد. براثر فشار آزادشده، ماگما نیز به‌شدت گاززدایی شد و در عرض چند دقیقه، فورانی پلینیایی روی داد که ارتفاع ستون آن در عرض ۱۰ دقیقه به ۲۰ کیلومتر رسید و شکلی قارچ‌گونه یافت. این فوران تا ۹ ساعت ادامه داشت و در بعدازظهر به اوج خود رسید. وقوع بادهای شدید خاکستر و گازهای ناشی از فوران را با میانگین سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت برای ۱۰۰۰ کیلومتر اول به سمت شرق و بر فراز ایالت واشنگتن آوردند و تقریباً سه ساعت و ربع پس از شروع فوران، خاکسترهای آتشفشانی شروع به ریزش بر روی اسپوکن که در ۴۰۰ کیلومتری از کوه سنت هلن قرار داشت کردند. با توجه به این فاصله بین نیم تا ۲ سانتی‌متر خاکستر بر روی زمین نشست. این ابر آتشفشانی سپس در طی ۲ هفته کرهٔ زمین را دور زد. همچنین در نتیجهٔ نیروهای ویرانگر بهمن، انفجارها و فوران پلینیایی، ساختار آمفی‌تئاترمانند عظیمی با طول و عرض ۱٬۵ در ۳ کیلومتر در امتداد دامنهٔ شمالی آتشفشان ایجاد شد.
کشته‌شدگان
در فوران ۱۸ مهٔ ۱۹۸۰ کوه سنت هلن ۵۷ نفر کشته شدند. با وجود این اگر این فوران به جای یکشنبهٔ تعطیل، یک روز دیرتر روی می‌داد که چوب‌بُرها بر سر کار بودند بر شمار کشته‌شدگان آن تا حد زیادی افزوده می‌شد.
پس از ۳۳ سال از فوران آتشفشانی کشنده کوه سنت هلن در ایالت واشنگتن، تصاویر بی نظیری از آن منتشر شد. این تصاویر در غوغای حوادث و اخبار حادثه در آن زمان گم شد و اکنون در پاسخ به نیاز یک زمین شناس به دست او رسید و منتشر شد. وی که سرگرم نوشتن کتابی درباره آن حادثه است پرسان-پرسان به روزنامه محل کار رید بلکبرن رسید و برای اولین بار این عکس ها را چاپ کرد.
بنا بر این گزارش، بلکبرن که در سال ۱۹۸۰ برای عکاسی از فوران آتشفشانی کشنده کوه سنت هلن به آنجا رفته بود با سوار شدن بر یک هلی کوپتر موفق شد از آن عکس بردارد؛ اما وقتی که برای استراحت به یکی از کمپ های آن منطقه رفت زیر آواری از آتش و دود و سنگ کشته شد و عکس هایش هم به روزنامه رسید اما منتشر نشد. چون اصلا در کسی به یادش نیامد که چنین عکس هایی هم گرفته شده است.
بلکبرن این عکس ها را یک هفته پس از آغاز فوران کوه سنت هلن گرفته است.
بدن بلکبرن که در داخل ماشین خود به خاک سپرده شد بود، چهار روز بعد در میان خاکسترهای آتشفشانی یافت شد
این هم تصاویری از کوه سنت هلن:
کوه سنت هلن (به انگلیسی: Mount St. Helens) آتشفشان چینه‌ای فعالی واقع در رشته‌کوه کسکیدز در ایالت واشنگتن در ایالات متحده آمریکا است. ارتفاع این کوه تا پیش از فوران فاجعه‌بارش در ۱۸ مهٔ ۱۹۸۰ به ۲۹۴۹ متر (۹۶۷۷ فوت) می‌رسید اما پس از فوران ارتفاع آن به ۲۵۴۹ متر (۸۳۶۳ فوت) کاهش یافت.
به گزارش ویکی پدیا، کوه سنت هلن توسط کاپیتان جرج ونکوور و به افتخار دوستش آلن فیتزهربرت، سفیر بریتانیا در دربار اسپانیا که با عنوان بارون سنت هلن شناخته می‌شد چنین نام‌گذاری شده است. این کوه همچنین زمانی به نام کوه فوجی آمریکا شهرت داشت.
مشخصات
کوه سنت هلن که آتشفشانی جوان محسوب می‌شود تا پیش از فوران سال ۱۹۸۰ شکلی مخروط‌مانند و کله‌قندی داشت. اما پس از فوران و بر اثر ریزش دامنهٔ کوه در حدود ۴۰۰ متر از قلهٔ آن از بین رفت و به‌جای آن کاسه آتشفشانیای نعلی‌شکل به طول ۳٬۵ و عرض ۲ کیلومتر شکل گرفت که مخروط گدازهٔ جدیدی بخشی از آن را پر کرده است.
شکل‌گیری سنت هلن در طی ۹ دورهٔ فورانی در حدود ۴۰ تا ۵۰ هزار سال پیش روی داده است. این کوه همچنین یکی از فعالترین آتشفشان‌های رشته‌کوه کسکیدز در دوره هولوسن بوده است. تفرا، گنبدهای گدازه و جریان‌های آذرآواری در طی فوران‌هایی تا پیش از ۲۲۰۰ سال پیش ساختار قدیمی سنت هلن را شکل داده‌اند اما پس از آن و در طی ۲۲۰۰ سال گذشته، با تولید موادی بازالتی، آندزیتی و داسیتی در قله و روزنه‌های کوه، ساختمان جدید آتشفشان شکل گرفته است.
فوران سال ۱۹۸۰
در ۲۰ مارس ۱۹۸۰، زلزله‌نگارهایی که دانشگاه واشنگتن برای رصد آتشفشان‌های کوه کسکیدز به‌تازگی در منطقه نصب کرده بود زمین‌لرزه‌ای ۴.۲ ریشتری را در زیر کوه سنت هلن به ثبت رساندند. سه روز بعد وقوع زمین‌لرزه‌ای ۴ ریشتری در همان مکان ثبت‌شد و در بعد ازظهر همان روز لرزه‌های بیشتری نیز درست در زیر مرکز آتشفشان به ثبت رسید. تا ۲۵ مارس تعداد این زمین‌لرزه‌های ۴ ریشتری به یک لرزه در هر ۳ ساعت افزایش یافته بود و در پروازهای تحقیقاتی‌ای که همان روز در بالای سنت هلن انجام گرفت شکاف‌هایی در سطح یخچال‌ها و ریزش چند بهمن و سقوط صخره‌ها مشاهده گردید. در اوایل بعدازظهر ۲۷ مارس صدای انفجار بلندی از سمت آتشفشان شنیده و وقوع فورانی نیز از قلهٔ آتشفشان گزارش شد. چند فوران کوچکتر نیز در طول ماه آوریل تا اوایل ماه مه به وقوع پیوست. این فوران‌ها هیچ‌کدام ماهیت ماگمایی نداشت و بخارهایی بودند که درنتیجهٔ گرم‌شدن آب‌های زیرزمینی ایجاد شده بودند. با وجود این فوران ۲۷ مارس شکاف عظیمی را در شمال قلهٔ اتشفشان ایجاد کرده بود که در هر دو طرف کوه تا ۱۵۰۰ متر امتداد یافته بود. همچنین این فوران‌ها تا اواسط ماه آوریل دهانهٔ آتشفشانی جدیدی را به قطر ۴۰۰ متر در کوه ایجاد کردند. در این ماه همچنین از میزان فوران‌ها کاسته شد اما در مقابل شمار زمین‌لرزه‌ها افزایش یافت. مرکز این زمین‌لرزه‌ها منطقه‌ای سطحی در زیر برآمدگی رو به گسترشی در دامنهٔ شمالی کوه بود.
نمایی از فوران سنت هلن در ۱۸ مهٔ ۱۹۸۰
در روز ۱۸ مهٔ ۱۹۸۰ در ساعت ۸:۳۲ بامداد، زمین‌لرزه‌ای به شدت ۵٬۱ ریشتر سنت هلن را لرزاند که در نتیجهٔ آن تمام دامنهٔ شمالی کوه در بالای برآمدگی ایجادشده شروع به ریزش در امتداد شکاف شرقی-غربی ایجادشده در قله کرد. بر اثر این ریزش، بهمن واریزهٔ بزرگی به وجود آمد که درعرض چند دقیقه به دریاچه اسپیرت رسید. همچنین این رانش بزرگ سبب از دست‌رفتن ناگهانی فشار محصورشده در بالای آب‌های زیرزمینی و آزادشدن نیروی عظیمی شد که در این مدت فوران‌های بخاری کوه را سبب شده بود. در نتیجه، انفجار هیدروترمال عظیمی روی داد که موجب ریزش بهمن و طوفانی از سنگ شد که نابودی بادبزنی‌شکل منطقه‌ای به مساحت تقریبی ۱۵۰ مایل مربع در شمال کوه را که تا پیش از این پوشیده از جنگل بود را رقم زد. بهمن واریزه‌ای که از کوه به پایین در حال سقوط بود دریاچه اسپیرت را تقریباً پر کرد و ارتفاع بستر آن را تا ۶۰ متر و خط ساحلی آن را تا ۲ برابر افزایش داد. با وجود این بیشتر این بهمن وارد رود توتله شده و ۲۳ کیلومتر به سمت غرب جریان یافت و درهٔ آن را با نهشته‌ای برآمده و ناهموار پُر نمود. این بهمن واریزه به دلیل گستردگی آن یکی از بزرگترین بهمن‌های به‌ثبت‌رسده در تاریخ به شمار می‌رود. بعدتر در همان روز این بهمن که اینک حجم عظیمی از آب را نیز در خود گرفته بود، گل‌روانهٔ حجیمی را نیز به‌وجود آورد که تا رود کاولیتز را دربر گرفت.
از سوی دیگر وقوع این انفجار و ریزش بهمن سبب بیرون‌ریزی حجم زیادی از موادی که بر بالای منبع کم‌عمق ماگما در زیر برآمدگی دامنهٔ شمالی کوه وجود داشت شد. براثر فشار آزادشده، ماگما نیز به‌شدت گاززدایی شد و در عرض چند دقیقه، فورانی پلینیایی روی داد که ارتفاع ستون آن در عرض ۱۰ دقیقه به ۲۰ کیلومتر رسید و شکلی قارچ‌گونه یافت. این فوران تا ۹ ساعت ادامه داشت و در بعدازظهر به اوج خود رسید. وقوع بادهای شدید خاکستر و گازهای ناشی از فوران را با میانگین سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت برای ۱۰۰۰ کیلومتر اول به سمت شرق و بر فراز ایالت واشنگتن آوردند و تقریباً سه ساعت و ربع پس از شروع فوران، خاکسترهای آتشفشانی شروع به ریزش بر روی اسپوکن که در ۴۰۰ کیلومتری از کوه سنت هلن قرار داشت کردند. با توجه به این فاصله بین نیم تا ۲ سانتی‌متر خاکستر بر روی زمین نشست. این ابر آتشفشانی سپس در طی ۲ هفته کرهٔ زمین را دور زد. همچنین در نتیجهٔ نیروهای ویرانگر بهمن، انفجارها و فوران پلینیایی، ساختار آمفی‌تئاترمانند عظیمی با طول و عرض ۱٬۵ در ۳ کیلومتر در امتداد دامنهٔ شمالی آتشفشان ایجاد شد.
کشته‌شدگان
در فوران ۱۸ مهٔ ۱۹۸۰ کوه سنت هلن ۵۷ نفر کشته شدند. با وجود این اگر این فوران به جای یکشنبهٔ تعطیل، یک روز دیرتر روی می‌داد که چوب‌بُرها بر سر کار بودند بر شمار کشته‌شدگان آن تا حد زیادی افزوده می‌شد.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر