انتقاد از عدم خوشحالی مردم از تلاقی رمضان با نوروز
علی ربیعی در یادداشتی نوشت: نمی‌دانم چرا اساسا روزه‌داری و ماه رمضان، در کشور ایران همراه با شادی و نشاط نبوده است. برخلاف تمامی کشورهای مسلمان که ماه مبارک رمضان تداعی‌گر نوعی نشاط و شادی اجتماعی به خصوص در ساعات افطار است، ما در کشور خود، چنین وضعیتی را شاهد نیستیم.
برترین‌ها: علی ربیعی، دستیار اجتماعی رئیس‌جمهور، با انتشار یادداشتی درباره نوروز نوشت:
یکی شدن نوروز و ماه رمضان، برای ما شرایط خاصی را پدید می‌آورد:
اولا این که نمی‌دانم چرا اساسا روزه‌داری و ماه رمضان، در کشور ایران همراه با شادی و نشاط نبوده است. برخلاف تمامی کشورهای مسلمان که ماه مبارک رمضان تداعی‌گر نوعی نشاط و شادی اجتماعی به خصوص در ساعات افطار است، ما در کشور خود، چنین وضعیتی را شاهد نیستیم. حتی عید فطر هم که می‌بایست شادی بزرگ به همراه داشته باشد در جامعه ما چندان با شور و شعف برگزار نمیشود.
در این میان، به نظر می‌رسد همزمانی ماه رمضان با نوروز سبب شده از ویژگی طبیعی و ذاتی حلول سال جدید برای پدید آوردن شعف روحی و نشاط تحت تاثیر ماه رمضان، کاسته شود. در صورتی‌که می‌توانست از دومنظر، شادی مضاعف پدید آورد.
من تصور می‌کنم که ما شادی کردن را به خوبی نیاموخته‌ایم و اساسا ساختن ابزارهایی برای شادی اجتماعی را تجربه نکرده‌ایم، همچنین با توجه به نوع سیاست‌گذاری‌های انجام شده فرهنگی، دانش و ابزار زیادی هم در این زمینه ایجاد نشده است؛ کافی است مروری کوتاه بر سیاست‌های تولید برنامه در صدا و سیما انجام شود.
در ایام پایانی نوروز که ماه رمضان هم به اتمام رسیده، قصد سفری کوتاه کردم. با خود اندیشیدم چند روزی در خلوتی دل‌خواسته برای تکمیل برنامه‌ها و عوض شدن حال و هوایم به نقطه‌ای بروم، ساک سفر را بستم؛ چند تکه لباس، مقداری وسایل بهداشتی، مسواک و قرص‌هایم را در آن گذاشتم.
نمی‌دانم که چرا نمی‌توانم هیچ تصمیمی بگیرم. اساسا به کجا بروم؟ کجا سفر کنم؟ قبلا سفر به تنهایی را دوست داشتم ولی در این ایام، رفتن تنها سفر کردن چقدر می‌تواند حال و هوای من را عوض کند؟
همین‌گونه که نگاهم بر روی ساک (که انگار با دهانی باز رو به من خمیازه می‌کشد) مانده است، فکر می‌کنم چگونه می‌توان شاد بود؟
البته من به خوبی رابطه بین فقر و عدم رضایت از زندگی را می‌دانم، اما جوامع بسیاری در آمریکای جنوبی، آفریقا، در کشورهای آسیایی حتی افرادی در حاشیه‌نشین‌های کشورهای اروپایی توانسته‌اند به رغم محرومیت‌های اقتصادی، شادی‌آفرینی کنند.
در کش و قوس این افکار، از سر بیکاری، به تمیز کردن خانه که از قبل کاملا تمیز است، می‌پردازم. سراغ ماشین لباسشویی رفتم؛ ناگهان جرقه‌ای از شادی در ذهنم زده شد. لنگه جورابی که چندی پیش گم کرده بودم به سقف ماشین لباسشویی چسبیده بود و ناخودآگاه حسی از شادی، لبخند بر لبم آورد!
یاد چند روز پیش افتادم؛ که در حال تعویض لباس، شلواری را که از مدتها قبل نپوشیده بودم برداشتم و در جیب آن چند تا صدهزار تومانی یافتم و خوشحال شدم . دارم می‌اندیشم چقدر با سادگی و با اتفاقات کوچک انسان شاد می‌شود.
با طعم خوب یک غذا، دیدار و گفتگو با یک رفیق، بوی بهشتی یک سیب، خواندن یک کتاب، شنیدن یک قطعه موسیقی، حل کردن یک جدول یا حتی پیدا کردن یک لنگه جوراب گم شده و خیلی چیزهای ساده می‌توان رنگ شادی به چهره زندگی زد.
هنوز هم می‌توانیم شادی بسازیم. با یک نگاه مهربان، با فشردن دست یک نیازمند، با یک تلفن به کسی که مدتهاست از او بی‌خبریم، با هدیه یک شاخه گل به همدیگر و..... می‌توان لبخند آفرید.
نظر کاربران
دل نوشته ی تان،عالی بود عالی،جناب ربیعی.ممنون.
خدایا به اندازه یک دو ریالی دوران بچه گی هامون به این علی آقا عقل بده
وقتی تو جامعه ای که خودت هم جزوی از آنی فقر و مصیبت و فلاکت و بیچارگی و غم و اندوه در آن غلیان می‌کنه با اینها که شما گفتی کسی خوشحال نمیشود وقتی خوشحالی که جامعه و مردم اطرافت شاد و خوشحالند
خیلی باحال بود چقدر چسبید عالی بود جناب ربیعی
حسن اقا! کجای این دلنوشته غیر عاقلانه بود که برای نگارنده چنین متن زیبایی ارزوی عقل کرده اید؟!
علی ربیعی، زمانی معاون وزیر اطلاعات بود، با نام معروف عباد. زمانی وزیر کار و امور اجتماعی بود، طبقه کارگر را له کرد. حالا دستیار اجتماعی رییس جمهور. هیچ کس شرح وظایف او را نمی داند.
اول اینکه ما همه ۱۲ ماهه سال رو روزه هستیم دوم مگه میزارید شاد باشیم
برا مردم دیگه شادی نزاشتید بمونه،هر چی مونده غم و ناراحتی وحسرته
واقعا من و دوستان و اطرافیانم اصلا احساس خوشحالی نداریم . همش مایوس و ناامید . فقیر هم نیستیم ولی اینقدر فقرا رو میبینیم سعی میکنیم همدرد باشیم باهاشون . اصلا خوشحال نیستیم
مگر دیگر شادی هم تواین کشور معنی دارد
شماوقتی میتونی شادبشی که همسایه وهم شهری واقوامت هم شادباشن ومشکلات اقتصادی واجتماعی نداشته باشن درکل خوشبختی مثل موبایل میمونه اگه بقیه نداشته باشندتوهم به دردت نمیخوره
سلام ماه رمضان خوبی بود برعکس سالها قبل حالا نمیگم سبدکالا هم خدا را خوشحال کرد اما خوب بود برعکس سالها قبل حالا ماه صفر نمیدونیم بعدا چه برنام ههای دارن
آقای ربیعی با این وضع اقتصادی گندی که برای مردم درست شده است،آیا نشاط وشادی برای مردم باقی مانده است؟
برای اینکه مردم ایران روز به روز وضع مالیشان بهتر شد و از خدا فاصله گرفتند من این رو به عینه از خیلی از مردم دیدم
بایدقدرومنزلت چنین آدمهای بااحساس وشریفی چون آقای ربیعی را پاس بداریم . خداوند عمری باعزت به ایشان ببخشد.
شادی زمانی میشه که گرونی نباشه پول داشته باشی دغدغه فردا رو نداشته باشی ماه رمضان مهمون بری مهمون دعوت کنی دور هم باشی مثل قدیما الان به خاطر گرونی هیچکس راضی نیست نه خونه کسی بره نه کسی بیاد
آدم سیر ،حال و روز گرسنه رو درک نمی کنه.برادر من،کسی که حقوقش کفاف ده روز رو نمی کنه ،میتونه شاد باشه؟ به خدا شرمنده زن و بچه مون هستیم.
مردم از شنگول به منگول واز منگول به حبه انگور تنزل پیدا کرده اند
با این اوضاع به جز مسؤلین چه کسی خوشحال است ....
جواب بدین