طنز؛ پسرم، گوریلت رو نشون عمو بده!
بعد از ولنتاین معمولا جو غالب کشور از عشقی به عیدی تغییر ماهیت می ده. تو این فاصله، دغدغه اول هر خونواده، خونه تکونی عیده. اعضای خونواده به جز مادر، دغدغه این رو دارن که چقدر باید کار کنن و مادر هم دغدغه این رو داره که چطور از بقیه بیشتر کار بکشه؟
از پاچه های خیس و آدمای از پنجره آویزون که بگذریم، یکی دیگه از دغدغه های عید، مسئله مالیه. از طرفی عیدی کارمندا در حدیه که نهایتا میشه باهاش یه دست سفره هفت سین بدون سمنو و سکه، دو پرس سبزی پلو با ماهی کلیکا یا تصور ماهی و یه حاجی فیروز ملبس به لباس تو خونه ای، تهیه کرد. بنابراین مسئله عیدی دادن به بچه ها بیشتر جنبه شوخی پیدا می کنه.
البته راهکارهایی هم برای حل این مشکل هست؛ مثلا خونواده ها می تونن از بین سیزده نوه شون فقط به یکی، اونم به قید قرعه عیدی بدن! که فضای شاد و مفرحی رو هم در دید و بازدیدا ایجاد می کنه. از طرفی می شه با وارد کردن خلاقیت به سنت نوروز، کارت هایی برای دعوت از مهمونا تدارک دید که علاوه بر جنبه لاکچری قضیه، قابلیت پشت نویسی «به اتفاق بانو» رو فراهم و مسئله مذموم عیدی دادن رو به کلی ریشه کن کنه!
به عنوان طرح «نه به مهمان ناخوانده» هم می تونین یه روز و ساعت خاص رو برای بازدید مهمون ها در نظر بگیرین. تاکید کنین که از پذیرش دید و بازدیدکنندگان در خارج از ساعات مشخص شده معذوریم. این طوری هم احتمال مواجهه با مهمون همزمان قبل از بیدار شدن خروس همسایه، کاهش پیدا می کنه و هم شرایطی رو فراهم می کنه تا درهای ورودی سالن زودتر از وقت معین به روی مهمونا بسته شه، چنانچه این عمل قبلا در سطح کلان، امتحان خودش رو پس داده و نتایج قابل قبولی رو هم حاصل کرده.
پس می بینین که برای همه مشکلات مرتبط با عید، راهکار وجود داره؛ ولی به شرطی که بتونین از خونه تکونی، جون سالم به در ببرین!
نظر کاربران
مزخرف بود