یکی دیگر از معجزات پزشکی پرینتر ۳ بعدی
چندی وقتی بود که آقای اسمیت از دردی در لگن خود شاکی بود. متأسفانه بررسی‌ها نشان دادن که او مبتلا به تومور لگن شده و بایستی جراحی شود.
وبسایت یک پزشک - توسط علیرضا مجیدی: چندی وقتی بود که آقای اسمیت از دردی در لگن خود شاکی بود. متأسفانه بررسی‌ها نشان دادن که او مبتلا به تومور لگن شده و بایستی جراحی شود.
اما مشکل اینجا بود که تومور استخوان لگن را هم درگیر کرده بود و برای اینکه این مرد، بعد از جراحی مجددا قادر به راه رفتن باشد، باید قسمت‌های درگیر استخوان که باید برداشته می‌شدند، دوباره بازسازی می‌شدند.
به همین خاطر پزشکان دپارتمان ارتوپدی و ترومای بیمارستان شاهزاده ویلز در هنگ گنگ، به فناوری چاپ سه‌بعدی روی آوردند.
قبل از عمل؛ ابتدا با سی تی اسکن، وسعت درگیری به دقت مشخص شد و یک مدل سه‌بعدی از تومور ساخته شد.
بعد مهندسان پیوند، وارد شدند و یک مدل سه‌بعدی و دقیق از پیوند مصنوعی ساختند. این پیوند مصنوعی باید به قدت از نظر زیستی و مکانیکی بررسی می‌شد. یکی از نرم‌افزارهای مورد استفاده برای این بررسی، نرم‌افزار Abaqus بود.
پیوند باید طوری ساخته می‌شد که امکان نصب روی بافت سالم باقیمانده را می‌داشت و نیز باید می‌توانست همه تنش‌های مکانیکی بعد از کارگزاری را تحمل کند، طوری که وزن بیمار، بعد از اینکه سرپا می‌شد، در تمام پیوند توزیع شود و در جای خاصی تمرکز پیدا نکند و باعث تخریب پیوند نشود.
بعد از بررسی‌های لازم سرانجام پیوند با آلیاژ خاصی از تیتانیوم به نام Ti۶A۱۴V و استریل شد.
قبل از عمل جراحی، یک مدل سه‌بعدی از پیلی‌آمید برای تمرین قبل از عمل ساخته شد، تا پزشکان از چفت شدیدن بافت پیوندی در محل مطمئن شوند.
و سرانجام عمل جراحی با موفقیت انجام شد. ۴ هفته بعد از عمل بیمار توانست راه برود و ۸ هفته بعد، بیمار می‌توانست، لگن‌اش را به راحتی کنترل کند. و حالا که ۱۰ ماه از عمل گذشته، این بیمار هیچ دردی ندارد و بدون کمک یا عصا می‌تواند راه برود. خوشبختانه تومور هم فعلا برنگشته است.
اما مشکل اینجا بود که تومور استخوان لگن را هم درگیر کرده بود و برای اینکه این مرد، بعد از جراحی مجددا قادر به راه رفتن باشد، باید قسمت‌های درگیر استخوان که باید برداشته می‌شدند، دوباره بازسازی می‌شدند.
به همین خاطر پزشکان دپارتمان ارتوپدی و ترومای بیمارستان شاهزاده ویلز در هنگ گنگ، به فناوری چاپ سه‌بعدی روی آوردند.
قبل از عمل؛ ابتدا با سی تی اسکن، وسعت درگیری به دقت مشخص شد و یک مدل سه‌بعدی از تومور ساخته شد.
بعد مهندسان پیوند، وارد شدند و یک مدل سه‌بعدی و دقیق از پیوند مصنوعی ساختند. این پیوند مصنوعی باید به قدت از نظر زیستی و مکانیکی بررسی می‌شد. یکی از نرم‌افزارهای مورد استفاده برای این بررسی، نرم‌افزار Abaqus بود.
پیوند باید طوری ساخته می‌شد که امکان نصب روی بافت سالم باقیمانده را می‌داشت و نیز باید می‌توانست همه تنش‌های مکانیکی بعد از کارگزاری را تحمل کند، طوری که وزن بیمار، بعد از اینکه سرپا می‌شد، در تمام پیوند توزیع شود و در جای خاصی تمرکز پیدا نکند و باعث تخریب پیوند نشود.
بعد از بررسی‌های لازم سرانجام پیوند با آلیاژ خاصی از تیتانیوم به نام Ti۶A۱۴V و استریل شد.
قبل از عمل جراحی، یک مدل سه‌بعدی از پیلی‌آمید برای تمرین قبل از عمل ساخته شد، تا پزشکان از چفت شدیدن بافت پیوندی در محل مطمئن شوند.
و سرانجام عمل جراحی با موفقیت انجام شد. ۴ هفته بعد از عمل بیمار توانست راه برود و ۸ هفته بعد، بیمار می‌توانست، لگن‌اش را به راحتی کنترل کند. و حالا که ۱۰ ماه از عمل گذشته، این بیمار هیچ دردی ندارد و بدون کمک یا عصا می‌تواند راه برود. خوشبختانه تومور هم فعلا برنگشته است.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر