جایگاه درست زنان در خانواده کجاست؟
متاسفانه در بیشتر خانواده‌ها نقش‌ها به‌خصوص از سوی زنان چندان تعریف نشده است. گاه در خانواده‌ها شاهد آن هستیم که زنان نقش کودکانه، مادرانه یا مستبدانه ایفا می‌کنند و این به جای آن است که برای همسرشان یک دوست، رفیق، همدم وهمدل باشند.
مجله ایده آل : خانواده نهادی کوچک، دقیق و البته بسیار حساس است که بر اساس نقش هایی که زن و مرد در آن ایفا می کنند، پایدار می ماند.
متاسفانه در بیشتر خانواده ها این نقش ها به خصوص از سوی زنان چندان تعریف نشده است.
گاه در خانواده ها شاهد آن هستیم که زنان نقش کودکانه، مادرانه یا مستبدانه ایفا می کنند و این به جای آن است که برای همسرشان یک دوست، رفیق، همدم وهمدل باشند و رفتن در این قالب ها به كل خانواده ضرر می رساند.
دوران کودکی را فراموش نکنید
دختر و پسر قبل از آنکه وارد زندگی مشترک شوند در خانواده های خود به سر می برند، پس نقش هایی که در آینده ایفا می کنند به دوران کودکی و الگوبرداری از پدر و مادرشان مربوط می شود.
از ۳ سالگی دختران از مادر و پسران از پدر الگوبرداری می کنند و اگر این الگوبرداری دچار خدشه شود، در آینده آنها تاثیر خواهد گذاشت.
اگر دختری با بی توجهی پدرش روبه رو شود در زندگی زناشویی اش در نقش کودک فرو می رود.
اگر هم پسر خانواده ای با عدم توجه یا سختگیری مادرش مواجه شود در آینده به دنبال همسری می گردد که نقش مادرانه ای برایش ایفا کند.
پس فراموش نکنیم که پایه های اولیه نقش های صحیح هر دختری در خانواده نخستین و در دوران حساس بین ۳ تا ۶ سالگی شکل می گیرد.
اگر دختری با بی توجهی پدرش روبه رو شود در زندگی زناشویی اش در نقش کودک فرومی رود.
اگر هم پسر خانواده ای با عدم توجه یا سختگیری مادرش مواجه شود در آینده به دنبال همسری می گردد که نقش مادرانه ای برایش ایفا کند.
نقش مرد را بازی نكنید
برای باز شدن بحث با یك مثال این مسئله را توضیح می دهم، دختری که مادرش تمام وقت شاغل است و بیشتر اوقاتش را با پدرش می گذراند نا خودآگاه از یکسری الگوهای مردانه برداشت می کند و شخصیتش بیشتر جنبه مردانه به خود می گیرد و از لطافت و ظرافت های زنانه خود دور می ماند.
حال وقتی این دختر وارد زندگی مشترک می شود با رفتارهای مردانه اش همسرش را اذیت می کند، شاید اینگونه رفتارها در ابتدا برای مردان جالب باشد اما در زندگی زناشویی شان به مشکل برخواهند خورد، زیرا مرد در نهایت زنی می خواهد که به او امنیت دهد نه اینکه امنیت را از او بگیرد.
برای درمان این نوع رفتار در زنان هیچ کس مانند خودشان نمی تواند به این مسئله کمک کند.
نقش مردانه و کنترل کننده برای شوهر نادرست است و در آینده منجر به فروپاشی زندگی می شود، زنان باید از سایر زنانی که در اطرافشان هستند و خصایص زنانه دارند الگوبرداری کنند.
قابل توجه مادر و پدرها
برای الگوبرداری صحیح دختر از مادر در ایفای نقش همسر همان طور که گفته شد باید دختر در کنار مادر باشد و از از او الگوبرداری کند. البته احتمال آنکه در یک دوران دخترها به پدر و پسرها به مادرشان گرایش داشته باشند، بسیار طبیعی است.
در این برهه پدر و مادر به جای تشرزدن و رفتارهای غیرمنطقی باید خودشان شرایط نزدیکی فرزندان هم جنس را به خود فراهم آورند، زیرا هرقدر دختر از مادر و پسر از پدر دور بمانند احتمال آنکه در آینده و در زندگی مشترک نقش هایی غیر از همسر بودن را ایفا کنند، بیشتر است.
نقش مادر را بازی نكنید
وقتی نقش ها به درستی شکل نگیرد، بچه ها در زندگی مشترك نقش والد را برای همسرشان بازی می کنند.
منظور از نقش والد، نقش سرزنش کننده، حمایتگر و در نهایت به زبان خودمانی غرغروست که می خواهد همه چیز در اختیار خودش باشد.
از منظر روانشناسی زنانی که برای همسرانشان مادری می کنند 2 علت دارد؛ یکی آنكه در الگوبرداری های دوران کودکی خود به مشکل برخورده اند و دیگر آنکه شوهرانشان دارای شخصیتی ضعیف و بدون اعتماد به نفس و عزت نفس هستند.
در این شرایط همسرشان ناخودآگاه مجبور می شود نقش حمایتی و مادرانه داشته باشد.
زمانی که زن در قالب مادر برای همسرش نقش ایفا می کند در واقع همسرش را به چشم کودک می بیند.
به عنوان مثال وقتی شوهر دیر به خانه می رسد زنی که در نقش مادری فرو رفته است به شوهرش می گوید:«تا حالا کجا بودی؟ چرا خبر ندادی؟ نگرانت شدم و.... .» مرد هم ناخودآگاه کودک می شود و دست به اعمال هیجانی می زند.
به عبارتی می توان گفت به جای آنکه مسائل را زن و شوهر در میان خود حل کنند، نقش هایشان را عوض می کنند.
زنان به این مسئله توجه نمی کنند که وقتی وارد قالب مادرانه می شوند مردان از این موضوع خوششان نمی آید زیرا آنها خودشان مادر دارند و همسر می خواهند.
به عنوان مشاور خانواده می گویم، بهترین نقشی که زنان و مردان در زندگی مشترک باید ایفا کنند نقش بالغ- بالغ است.
در واقع بالغ بودن حالتی است بر اساس واقعیت ها و معطوف به زمان حال یعنی زن و مرد بدون غرض و هیچ گونه جبهه گیری در روابط زناشویی خود با یکدیگر زندگی می کنند که ما به آن «رفتار قاطعانه» می گوییم.
در واقع به جای آنکه منفعل باشیم مانند کودک یا پرخاشگر و کنترل کننده مثل والدین، بالغی هستیم با رفتاری حاکی از قاطعیت در کنار شوهرمان.
افکار، احساسات و نظرهای خودمان را به صورت مستقیم به همسرمان می گوییم.
چنین نقشی در زندگی مشترک بر پایه برد- برد است یعنی هم زن از زندگی مشترک و زناشویی رضایت دارد و هم همسرش.
زن می تواند نقش دوست و رفیق همسرش را بازی كند؟
چون سخن دوست شیرین تراست، توصیه من به زن و شوهران جوان این است که با یکدیگر در زندگی مشترک دوست و رفیق باشند.
در جامعه ما وقتی صحبت از نقش های همسران می شود افراد گارد می گیرند و نمی توانند در قالب نقش های درست بروند. یک زوج موفق، زوجی هستند که برای یکدیگر دوست، رفیق و همدم (البته به شکل بالغ) باشند و از همه مهم تر به نظرهای یکدیگر احترام بگذارند.
فاصله سنی در ازدواج را جدی بگیرید
پیشنهاد عالی آن است که دختر و پسر به هنگام ازدواج با در نظر گرفتن اینکه باید دختران چند سال کوچک تر از پسران باشند، تشکیل زندگی دهند اما گاهی اوقات پیش می آید که در ازدواج ها سن دختر بالاتر از پسر است.
دلیل آن در بیشتر موارد این است که مرد در دوران کودکی با عدم توجه یا فقدان مادر بزرگ شده است.
این به راحتی ایفای نقش مادرانه را توجیه می كند و به قول خود این دسته از زنان، آنها تمام تلاش شان را برای حفاظت و مراقبت از شوهرشان به كار می گیرند كه سایه نوعی ترس و نگرانی را پشت این موضوع می توان دید.
همچنین دیده شده که گاهی مردان 15 تا 20 سال و شاید هم بیشتر از همسرشان بزرگ تر هستند كه نقش ها عوض می شود و مرد حالتی پدرانه به خود می گیرد و زن در نقش کودک فرو می رود.
در نهایت هیچ كدام از موارد فوق، روابط زناشویی سالمی نیست.
زیرا رابطه سالم نباید مبتنی بر پر کردن جاهای خالی گذشته مان باشد.
اینگونه رابطه ها از حساسیت بیشتری برخوردار است و باید از همان ابتدا زن و مرد با ملاحظه رفتار کنند و از مشاوره های خانواده کمک بگیرند تا بعدها دچار مشكل نشوند.
نظر کاربران
جالب بود ، ممنون از درج اين مطلب . راستش من خودم با همسرم 18سال اختلاف سني دارم . ايشان نه ميتواند جاي پدرم را پر كندونه يك دوست خوب ميشود. بعد از 12 سال نتوانسته ام بااو رابطه ي عاطفي خوبي داشته باشم .من سنتي وبه انتخاب خانواده ام ازدواج كردم ويك پسر8ساله دارم كه خيلي بهم وابسطه هستيم .
متشکر استفاده کردم جامع ومختصر,ومفید بود
به نظر من اصلا اشکالی نداره دختر حداکثر سه سال بزرگتر از پسر باشه...
بیشتر از ایم مقدار خوب نیست ولی تا این مقدار هیچ ضرری این اختلاف سن نمیذاره..
اگر هر دوشون بهم بخورن از جهت مذهبی و سایر موارد اصلی..