این ایرانی توسط آرنولد به مسابقات بدنسازی دعوت شد!

هفت صبح: شگفت انگیز است که ورزشکاری به شکل کاملا اتفاقی وارد رشته ای ورزشی شود، بعد آنقدر در آن رشته پیشرفت کند که به بالاترین مقام های جهانی برسد. در شماره 148 درباره کینگ کمالی نوشتیم، قهرمان جهانی بادی بیلدینگ که به ایران آمده است.

اما این بار سراغ علیرضا رسا رفتیم. اولین ایرانی که در مسابقات مختلف شرکت کرد و توانست برای کشورمان مقام های خوبی کسب کند. او این بار به دعوت آرنولد شوارتزنگر قرار است در مسابقات حرفه ای NPC آمریکا شرکت کند.

در آستانه رفتن رسا به شهر لاس وگاس و شرکت در مسابقه ای بزرگ و جهانی، پای حرف های این قهرمان و مربی فیتنس ایرانی نشستیم. متولد 1360 است و تا امروز حکم های قهرمانی زیادی به دست آورده است. شنیده اید که می گویند هرشکستی می تواند مقدمه پیروزی باشد، درباره علیرضا رسا این ضرب المثل کاملا صادق است.


او ماجرای ورود به عرصه فیتنس را اینطور تعریف می کند: «از ۱۵ سالگی ورزش کردن را شروع کردم. مثل هر پسر نوجوان دیگری دوست داشتم فوتبال بازی کنم. آن موقع در تیم نوجوانان پرسپولیس توپ می زدم اما آنقدر ریزنقش بودم که مربی ام گفت: «بهتر است بروی یک مقداری روی بدنت کار کنی، بعد بیایی سراغ فوتبال. شاید آن موقع یک مقداری توی ذوقم خورد و حتی ناراحت شدم اما وارد شدن به دوره های بدنسازی، توانایی جسمانی ام را بالا برد و این برایم خوشایند بود.»

قهرمان مسابقات کشوری فیتنس در سال ۲۰۰۴، زمانی از فوتبال جدا شد و به بدنسازی روی آورد که ۴۸ کیلوگرم بیشتر وزن نداشت اما الان با ۷۰ کیلو وزن در مسابقات مختلف شرکت می کند: «وقتی وارد حیطه بدنسازی شدم، کم کم علاقه ام به این رشته زیاد شد. سخت تمرین می کردم تا اینکه در ۱۶ سالگی اولین رقابت زندگی ام را در مسابقات منطقه شمال غربی تهران، انجام دادم و مقام آوردم. شیرینی آن برد برای من آنقدر اهمیت داشت که از همان موقع حضور من در مسابقات مختلف شروع شد.»

هدفم قهرمانی بود

رسا مدتی مقیم کشور امارات بوده، برای همین برای اولین بار در مسابقه قهرمانی خارج از کشور در امارات شرکت کرد: «سال ۲۰۰۵ در مسابقات فیتنس حوزه خلیج فارس شرکت کردم و توانستم در وزن ۶۰ کیلوگرم مقام اول را کسب کنم. سال بعد در هیچ مسابقه ای شرکت نکردم و به تمریناتم رسیدم.

سال ۲۰۰۷ زمانی بود که در مسابقات جهانی فیتنس که در روسیه برگزار شد شرکت کردم، اولین بار بود که از ایران کسی در این رشته شرکت می کرد. نفر سوم جهان شدم و همان موقع بود که عزمم را جزم کردم برای قهرمان جهان شدن.» وجود انگیزه قوی قهرمانی در علیرضا رسا، باعث شد او یک سال بعد در مسابقاتی که برگزار شد به هدفش برسد: «سال ۲۰۰۸ دوباره در مسابقات جهانی فیتنس که این بار در چک برگزار شده بود شرکت کردم و مقام اول را به دست آوردم. همان موقع بود که توانستم اولین ایرانی باشم که در آسیا و رشته فیتنس توانسته کارت حرفه ای بگیرد. سال ۲۰۰۹ به استراحت گذشت و در این زمان خودم را برای مسابقات آماده می کردم. یک سال بعد در مسابقات حرفه ای فیتنس که در اسلواکی برگزار شد شرکت کردم و مقام اول جهان را کسب کردم.

۲۰۱۱ سال استراحت من بود و ۲۰۱۲ اولین بار بود که من به عنوان یک ایرانی از آسیا، در مسابقات حرفه ای NPC که فقط در آمریکا برگزار می شود و از نظر حرفه ای در بالاترین سطح ممکن است شرکت می کنم. البته من سال ۲۰۱۰ جواز حضور در این مسابقات را کسب کردم و الان منتظرم تا روز رفتنم برسد.»

و بالاخره جواز NPC

گرفتن جواز و توضیح اینکه NPC چیست را از رسا می پرسیم. با اینکه خیلی ساده و سریع برایمان توضیح می دهد اما معلوم است برای پشت سر گذاشتن هر کدام از این مراحل چقدر تلاش کرده است: «اگر بخواهم رتبه ها را از ابتدا توضیح بدهم، باید بگویم ما یک سری مسابقات داریم که به آن «آماتور» می گویند. ورزشکار تازه وارد در آنها شرکت می کند. اگر مقام اول بیاورد به مرحله حرفه ای می رسد. بعد از مرحله حرفه ای و کسب مقام نخست در این مسابقات، نوبت به حرفه ای جهانی می رسد و مرحله بعدی که بالاتر از آن فعلا وجود ندارد، مسابقات NPC است.»

به گفته آقای بدنساز ورزشکارانی می توانند در این مسابقات شرکت کنند که در مسابقات حرفه ای جهانی مقام اول را کسب کرده باشند: «من سال ۲۰۱۰ با کسب مقام اول حرفه ای جهانی، اجازه پیدا کردم که در مسابقات NPC شرکت کنم. کینگ کمالی که ملیت آمریکایی دارد و یکی از دوستان صمیمی من به حساب می آید در رشته پرورش اندام سنگین وزن NPC با ملیت آمریکایی شرکت کرد اما بیت الله عباسپور کسی است که به عنوان اولین ایرانی در مسابقات پرورش اندام شرکت کرد و مقام آورد.»

نماینده جهانی فدراسیون

رسا برنامه های ویژه ای برای شرکت در این مسابقات برای خودش در نظر گرفته که کاملا سفت و سخت به آن پایبند است: «تقریبا ۵ ماه است که رژیم سختی گرفته ام. قند و روغن را به طور کامل از برنامه غذایی ام حذف کرده ام و به جای آنها از قند میوه ها و روغن زیتون استفاده می کنم. غذایم اغلب گوشت مرغ، شتر مرغ و برنج قهوه ای است. ۳ ماه است که روزی ۲ بار تمرین می کنم؛ صبح و عصر.» قرار است آقای بدنساز بیست و چهارم تیر ماه راهی این مسابقات شود. او علاوه بر مدال های قهرمانی که برای ایران آورده، چند سمت رسمی در دنیای ورزش هم دارد: «من نایب رئیس فدراسیون جهانی فیتنس در آسیا و نماینده جهانی فدراسیون فیتنس در ایران هستم و مدتی قبل رتبه داوری رسمی مسابقات فیتنس را گرفتم. در حال حاضر بیشتر وقتم را در باشگاه می گذرانم. خودم آنجا تمرین می کنم و به شاگردانم تمرین می دهم.»

وقتی پای زیبایی اندام و فیتنس به میان می آید قطعا باید نامی هم از بازیگران و فوتبالیست ها در میان باشد. علیرضا رسا مربی رشته فیتنس، روزانه بازیگران و ورزشکاران زیادی را آموزش می دهد: «شاید بازیگران دوست نداشته باشند که از آنها اسمی برده شود اما خب ورزشکارانی مثل علیرضا نیکبخت واحدی، هادی طباطبایی دروازه بان اسبق فوتبال و ارشاد یوسفی برای انجام تمرین به باشگاه من می آیند.»

فقط مقام اول

تلخ و شیرین های زندگی ورزشکارانی که باید در شرایط سخت خودشان را برای مسابقات آماده کنند، زیاد است. رسا برای گفتن تلخ ترین خاطره زندگی خودشان حرفه ای اش خیلی سریع به اسفند ماه سال گذشته اشاره می کند: «یکی از خاطرات تلخ من این بود که اسفند ماه سال گذشته هم امکان این را داشتم که به آمریکا بروم و در مسابقات آرنولد کلاسیک شرکرت کنم اما از آنجا که سفارت آمریکا به من ویزا نداد از این مسابقات جا ماندم با اینکه مدت زیادی رژیم گرفته بودم و تمرینات سخت واقعا اذیتم کرده بود. از خاطرات شیرین هم باید به مواقعی اشاره کنم که به عنوان اولین ایرانی در مسابقات مختلف شرکت کردم و مقام آوردم.»

برنامه ای که رسا برای حضور در این مسابقه بزرگ ترتیب داده است او را به سمت اتفاق بزرگی می کشاند: «برنامه ام به این شکل است که تمام تجربیات و تلاشم را به کار بگیرم تا در این مسابقات، مقام اول را به دست بیاورم و بتوانم رنکینگ ایران را در رشته فیتنس بالا ببرم. خوشحالم که برای اولین بار می توانم این کار را انجام بدهم. در این مدت هم تمام دوستانم تلاش کرده اند تا به هر شکلی که ممکن است به من کمک کنند.»

آقای مربی می گوید خودش تا به حال وقت نکرده ورزش دیگری را به شکل حرفه ای دنبال کند اما اسکی را برای تفریح انجام می دهد. او آرنولد را یکی از اسطوره های دنیای ورزش می داند و درباره اش اینطور می گوید: «آرنولد همیشه یکی از اسطوره هاست چرا که در رشته ورزشی اش توانست موفق باشد، در سینما بازیگر مطرحی بود و در سیاست هم موثر واقع شد. در کتاب خاطرات او خواندم که با ۲۰ دلار از اتریش به آمریکا آمد تا به اهدافش برسد. من هم سعی کرده ام که همیشه روی پای خودم بایستم و به کسی محتاج نباشم. ۱۱ سال داشتم که پدرم فوت کرد. خواهر و برادری ندارم و با مادرم تنها زندگی می کنم اما همیشه سعی کرده ام که به آرزوهایم برسم.»

مدرک مربیگری از انگلستان

رسا لیسانس مدیریت بازرگانی و لیسانس تربیت بدنی دارد. البته او مدرک مربیگری اش را هم از دانشگاه بین المللی ورزش های رزمی فیمای انگلستان در سال ۲۰۰۷ دریافت کرده و کارت مربیگری درجه اول فدراسیون جهانی فیتنس را هم گرفته است.

آقای بدنساز به طور تخصصی در رشته فوتبال هم کار می کند «سال ۲۰۰۸ گواهینامه بدنسازی در رشته فوتبال را گرفتم و در این زمینه به شکل تخصصی کار می کنم.»

دارو و مکمل

روی فرم آوردن بدن با استفاده از داروهای مختلف و البته غیرمجاز و خطرناک کار راحتی است اما هیچ کدام از ورزشکاران حرفه ای که در این حیطه کار می کنند، موافق استفاده از این مواد نیستند: «از نظر من داروها با مکمل های غذایی کاملا متفاوت است. درباره داروها که نظرم کاملا منفی است اما درباره مکمل های غذایی اگ ردارای استانداردهای بین المللی باشند و وزارت بهداشت مهر تایید به آنها زده باشد، استفاده شان در کنار برنامه تمرینی و غذایی با تشخیص مربی بی ضرر است. البته آنها هم اگر غیراصولی استفاده شوند مضرات خودشان را دارند.»

حرفه ای نیستیم

به نظر آقای بدنساز بیشتر ورزشکاران حرفه ای عمل نمی کنند چرا که مجبور هستند تمام تمرکزشان را روی تامین معاش بگذارند و این مساله باعث می شود از کار اصلی و حرفه ای شان عقب بیفتند: «مربی من تکستر جکسون نکسی است که فقط پول می گیرد تا تمرین کند، مسابقه بدهد و مقام بیاورد اما کسی مثل من برای یک مسابقه مجبور است کلی هزینه کند. در همین مسابقه اخیر تا امروز نزدیک به ۲۰ میلیون تومان خرج رژیم و تمرین کرده ام و این باعث می شود از کارهای دیگرم بیفتم و این هزینه ها باعث به هم ریختن روحیه ام می شود.»

رسا قبل از فیتنس، فوتبال بازی می کرد. به او می گوییم که اگر فوتبالیست شده بود شاید الان درآمد بالایی داشت و به قول خودش نیاز نبود که مدام در باشگاه کار کند: «حق با شماست. مواقعی خودم هم به این مساله فکر می کنم که اگر فوتبال را ادامه می دادم چقدر وضعم خوب می شد. (خنده) باور کنید زحمتی که من و امثال من می کشیم خیلی زیاد است و سختی های خاص خودش را دارد.»

اهل دعوا نیستم

شاید در نشریات و سایت های خبری خوانده باشید که افرادی هستند که دوست دارند با ورزشکاران موفق دست و پنجه ای نرم کنند: «خیلی شنیده ام که به ورزشکارها و خصوصا آنهایی که بازو و هیکل روی فرمی دارند گیر می دهند تا دعوا راه بیندازند اما خب من جثه ام خیلی کوچکتر است و کمتر این اتفاق برایم می افتد. اما باور کنید آنقدر از مصدوم شدن و آسیب دیدن می ترسم که اگر کسی چیزی هم بگوید، می گویم حق با شماست و می روم.»

جوان ورزشکار در ورزش کردن با آسیب دیدگی جدی روبرو نشده است اما در تصادفی که یکی دو سال گذشته داشت، یکی از عضلات شکمش آسیب دید: «به علت ۲ تصادف شدیدی که سال های گذشته داشتم، یکی از دنده هایم شکست و یکی از هشت عضله شکمم، پشت دنده ام رفت و ماه های زیادی تلاش کردم تا بتوانم از نظر ظاهری این ضعف را کمی بپوشانم، هر چند که هنوز هم برای من ضعف به حساب می آید.»

آقای بدنساز این روزها با استرس زیادی انتظار این را می کشد که راهی مسابقات حرفه ای NPC آمریکا شود. او در این خصوص می گوید: «همانطور که گفتم سال ۲۰۱۰ جواز حضور در این مسابقه را گرفتم و از همان زمان یک برنامه بلندمدت داشتم تا بتوانم با حضور در این مسابقه مقام کسب کنم. بیشتر نگرانی من برای ویزا و پاسپورت بود که خدا را شکر از آنجا که دعوتنامه من ورزشی بود مشکلی در این زمینه پیش نیامد.»

غذای همراه

رسا می گوید همین الان که با ما در حال گفت و گوست نمی تواند یک گوشه آرام بگیرد و مدام باید این طرف و آن طرف برود. او علت اصلی عصبی بودنش را گرفتن رژیم غذایی می داند: «ما در طول زندگی مان مواد غذایی خاصی استفاده می کنیم اما در دوره رژیم و زمانی که قرار است برای مسابقات آماده شویم، باید یک سری مواد را کاملا حذف کنیم. این مساله فشار عصبی زیادی به آدم وارد می کند. مثل بچه مدرسه ای ها هر کجا که می روم باید غذایم را ببرم. باور کنید حتی عروسی هم که دعوت هستم، ظرف غذایم همراهم است. علاوه بر آن استرس هم دارم، ۲ وعده تمرین سخت را هم اگر اضافه کنید، متوجه می شوید منظورم از سختی چیست.»