۱۰ خانه زیبا، دلربا و تماشایی از سراسر ایران
در اینجا به سراغ چند خانه از سراسر این سرزمین میرویم که زندگی را هنوز هم فریاد میزنند.
برترینها: "ایران مادرهای خوب دارد و غذاهای خوشمزه، روشنفکران بد و دشتهای دلپذیر". جملهای که خواندید منسوب به سهراب سپهریست. قابل تامل و به شدت ارجاعپذیر. ایران دلپذیر ما هنوز هم بارقههای امید را در دلمان زنده میکند. مثل گشت و گذار در کوچهپسکوچههایش و تماشای خانههای دلنشینش. در اینجا به سراغ چند خانه از سراسر این سرزمین میرویم که زندگی را هنوز هم فریاد میزنند. با ما همراه باشید.
هتل مرمر، بندر انزلی
دیرینگی این بنای خاطرهساز به دوران پهلوی اول میرسد یا به گفتهی علی رفیعی، معماری بین دو جنگ. این بنا که لوکیشن فیلم «ماهیها عاشق میشوند» علی رفیعی بود بختک فروش و احتمالا تخریب را بالای سرش میبیند. عکس از احمدرضا محمدی.
خانه یغماییها، شاهرود
خانههای تاریخی روح شهرها و روستاهای ما هستند. با حفاظت و احیای این خانهها، هم به حفظ معماری بومی کمک میکنیم و هم این بناها را به چرخه اقتصاد جامعه محلی بازمیگردانیم.
خانه زند، قم
خانهای تاریخی بازمانده از اواخر عصر قاجار در دل قم که معماری اصیل ایرانی را به نمایش درآورده است. خانه زند که امروزه به «موزه مردمشناسی» شهرت دارد، در مرکز بافت قدیمی شهر قم (محله گذرقلعه) در کوچه باریکی واقع شده است. وارد خانه که شوید دو حیاط می بینید که مربوط به خانه دو برادر از بازماندگان قاجار با نام های حاجیخان و حاجعلی هستند که قدمت شان به ١٣٠ سال قبل بازمیگردد. این بنا با توجه به مواد و مصالح موجود در منطقه شامل سنگ، خشت، چوب، آجر و گچ بنا شده. با وجودی که بنا چند باری در طول تاریخ معاصر مرمت شده، ولی بافت اصیل آن دست نخورده باقی مانده است.
یک خانه حیاطدار در محلات
این بنای دلنشین در محلات خانه کرده، شاخههای سرفراز بیرون زده از دل حریم حیاط، رنگ آجر و کمی بوی بهار. همینها هم از برکات معماری معاصر ماست. چیزی که امروز یا به دست تخریب شپرده شده و یا رها شده. کاش این خانهها باز هم ساخته شوند که از بیقوارههای بلندبالای امروزی چند سر و گردان بالاترند.
روستای رنسانسی ایران در همدان
جلوهای از معماری سنگی اروپا؛ روستای ورکانه در استان همدان یکی از منحصر به فردترین روستاهای ایران است که تمام کوچه ها و خانه هاى آن از سنگ هاى لاشهاى میباشند!
منزل مهندس کمونه، تهران
منزل شخصی مهندس کمال کمونه که از سال ۱۳۴۸ تاکنون در محله توانیر پابرجاست، یکی از نمونههای برجسته تکثیر الگوواره در تمام لایههای طراحی (سنگکاریها، قاببندی درها و پنجرهها، نردهها و فلزکاریها، دستگیرهها و حتی مبلمان منزل) است و هنوز در لیست بناهای ثبت ملّی شده جایی ندارد.
خانهای اصیل در تبریز
خانهای تاریخی و زیبا در تبریز که متولی دولتی ندارند، خانهای که باید متولیان آن را دریابند، راستی میراث فرهنگی کجاست؟ حیف این بنای اصیل نیست؟ ستونهای استوار و نقش و نگکارهای بیبدیل. کاش این خانه در تبریز حفظ شود.
خانه منطقینژاد، شیراز
خانه تاریخی منطقی نژاد عمارتی است باشکوه و بجا مانده از دوران قاجار که در قلب بافت تاریخی شهر زیبای شیراز و در مجاورت حرم شاهچراغ قرار دارد. این عمارت تاریخی که به نام های موزه هنرهای اسلامی و موزه آواها و نواها نیز در میان مردم شناخته شده، مجموعه کم نظیری از انواع و اقسام هنرهای زیبای ایرانیان را در خود جای داده است.
خانه ابویی، زاهدان
یکی از زیباترین عمارتهای تاریخی، خانه ابویی است. سال های زیادی از ساخت خانه ابویی در شهر زاهدان نمی گذرد. این عمارت حدود ۸۶ سال قبل و در سال ۱۳۱۱ خورشیدی ساخته شده است. استاد محمودی، یکی از برجسته ترین معمارهای یزدی کشور در آن دوران، عملیات ساخت این خانه را برعهده گرفت و آن را به زیباترین شکل ممکن و با بادگیرها و حوضخانه های معروفش احداث کرد.
بافت قدیم بوشهر با معماری خاص
بافت قدیم بوشهر در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده قدمتی چندین ساله و مربوط به دوره حکومت نادر شاه افشار دارد اما زمان شکوفایی آن به دوره حکومت قاجار بر میگردد. این را میتوان از سبک خاص و منحصر به فرد معماری قجری، وجود مراکز مذهبی مانند مساجد، حسینیه و کلیسا، بازار، بناهای کنسولگری کشورهای مختلف و کوچههای زیبای آن متوجه شد.
نظر کاربران
همش متعلق به اقازاده ها هست از مابهترون
اگه مردم تفکر کاسبی و یا زندگی مستقل نداشتن اینچنین خانه هایی رو تبدیل به برج و آپارتمان سازی نمی سپردند والان ایران سراسر از چنین خانه هایی بود
حال دلم خوب شد با دیدنشون
ما خودمون توی همینجور خونهها بزرگ شدیم و کلی خاطره داریم. با همون حوض با همون زیر زمین، با همون حیاط بزرگ کاشی کاری شده. توی محله ساغری سازان رشت که اولین محله و قدیمی ترین محله ی رشت هست. هنوز همون خونه های قدیمی پا برجا هستن. و هربار که از اون محل رد میشم با لذت تمام خونه ها و کوچه ها رو نگاه میکنم.
برای پسرم که تعریف میکنم، فقط حسرت میخوره و میگه خوش به حالتون. الان چرا خونه ها اینقدر کوچیک هستن؟
یکیشم مال ماست