رحمان: حالا حالاها کسی به رکوردم نمی‌رسد

روزنامه شهروند: سیامند رحمان دوست‌داشتنی است، نه فقط به‌ خاطر این‌که در وزنه‌برداری تبدیل به یک اسطوره و اعجوبه شده است، بلکه به ‌خاطر حسن خلقش و احترامی که برای مردم کشورش قایل می‌شود. سیامند حالا با دومین مدال طلای پی‌درپی در پارالمپیک و زدن رکورد جهان در وزنه‌برداری دست‌نیافتنی شده است. او بعد از یک‌سال‌ونیم تمرینات سخت و طاقت‌فرسا به آنچه استحقاقش را داشت، دست پیدا کرد و می‌خواهد بعد از استراحتی کوتاه‌مدت دوباره تمریناتش را آغاز کند. وقتی با سیامند همکلام شدیم، او یادآوری کرد که قبل از رفتن به ریو در مصاحبه با «شهروند» گفته بود که چه قول‌هایی به مردم داده است. او قول طلای پارالمپیک و جابه‌جا کردن رکورد دنیا را داده بود و توانست به همه قول‌هایش عمل کند. سیامند درکمال فروتنی و تواضع می‌گوید، اگر موفقیتی بوده و رکوردی به دست آمده، فقط به خاطر دعای خیر مردم بوده و او همیشه خودش را مدیون محبت آنها می‌داند. حرف‌های جالب سیامند رحمان را در نخستین گفت‌وگویش بعد از بازگشت از ریو با خبرنگار ما می‌خوانید:

از کسب دومین مدال طلای پارالمپیک و زدن رکورد جهان صحبت کن.

من برای گرفتن این مدال و زدن رکورد جهان سختی‌های زیادی را تحمل کردم. خیلی خوشحالم که توانستم جواب زحماتم را بگیرم و دل مردم را هم شاد کنم. یک‌سال‌ونیم در اردو بودم و حتی خانواده‌ام را هم نمی‌دیدم. تمرینات سخت و فشرده‌ای را پشت‌سر گذاشتم و همه سختی‌ها را به جان خریدم تا بتوانم برای مردم و کشورم افتخارآفرینی کنم. خدا را شکر می‌کنم که به من نظر کرد و با لطف او و دعای خیر مردم توانستم هم دومین مدال طلای پارالمپیک را کسب کنم و هم رکورد جهان را بزنم. با این مدال و رکورد، خستگی تمام تمرینات و سختی‌ها از تنم رفت و آسوده شدم.

بعد از این‌که این موفقیت بزرگ را کسب کردی، گفتی که به قول‌هایت عمل کردی.

بله، من در مصاحبه با روزنامه شهروند هم تأکید کردم که به مردم قول مدال طلا و زدن رکورد جهان را دادم و خوشحالم که توانستم به قولم عمل کنم. این‌که توانستم رکورد جهان را جا‌به‌جا کنم، برایم خیلی اهمیت داشت و می‌خواستم هرطور که شده به تمام وعده‌هایی که داده بودم، عمل کنم.

وقتی داشتی وزنه می‌زدی به چه موضوعی فکر می‌کردی؟

درحرکت اولی که داشتم می‌زدم، فقط به مدال طلا فکر کردم. وقتی که مدال مسجل شد، درحرکات بعدی فقط به رکوردزنی فکر می‌کردم. در آن لحظات فقط دوست داشتم وقتی از زیر وزنه بلند می‌شوم، فقط خوشحالی هموطنانم را ببینم که خدا را شکر همین اتفاق هم رخ داد.

بعد از مدال طلایی که گرفتی همه گفتند سیامند به راحتی آب خوردن طلا گرفته است. واقعا همین‌طور بود؟

به این راحتی‌ها هم که می‌گویید نبود. من در یک‌سال‌ونیم اخیر خیلی زحمت کشیدم تا بتوانم از رقیبانم فاصله بگیرم. خوشبختانه همین‌طور هم شد و فاصله زیادی با رقیبانم پیدا کردم.

همیشه می‌گفتی که خوشحالی مردم برایت ارزش زیادی دارد. بعد از کسب مدال طلا واکنش‌ها چطور بود؟

بله، همیشه برایم خوشحال‌کردن مردم و نشاندن لبخند روی لبشان از مدال و رکورد باارزش‌تر بوده است. می‌دانستم که آن شب چشم همه ایرانی‌ها به ریو است و همه برایم دعا می‌کنند تا بتوانم مدال بگیرم. خیلی دوست داشتم به قولم عمل کنم و پیش مردم و اهالی شهرم که همیشه به من لطف دارند، روسفید شوم. بعد از کسب مدال هم مردم برایم سنگ‌تمام گذاشتند و خجالت‌زده‌ام کردند. از آنها ممنونم و امیدوارم همیشه دعای خیرشان را بدرقه راهم کنند.

رکوردی که زدی، رکوردی تاریخی است که قطعا تا سال‌ها دست کسی به آن نمی‌رسد؟

خوشحالم که اینطور شد و رکورد وزنه‌برداری المپیک و پارالمپیک به دو ایرانی اختصاص پیدا کرد. من سعی کردم جوری رکورد بزنم که حالاحالاها کسی نتواند به آن برسد اما شاید هم این اتفاق بیفتد و وزنه‌برداری قوی‌تر از من پیدا شود و رکوردم را جا‌به‌جا کند.

قبلا نقل قول‌هایی از تو مطرح شده بود که اگر رکورد ٣٠٠کیلو را بزنی، از وزنه‌برداری خداحافظی می‌کنی. الان هم به فکر خداحافظی هستی؟

من هرگز چنین حرفی را نزدم. یادم نمی‌آید که گفته باشم اگر رکورد ٣٠٠کیلو را بزنم، از وزنه‌برداری خداحافظی می‌کنم. این موضوع را تکذیب می‌کنم و تا جایی که توانایی فیزیکی داشته باشم، وزنه می‌زنم و برای کشورم افتخارآفرینی می‌کنم. البته که وزنه‌برداری رشته ورزشی سختی است و نمی‌توان تا سن بالا آن را ادامه داد اما من می‌خواهم تا جایی که بشود، مدال بگیرم و باعث خوشحالی مردم شوم.

از این‌که در زمان بازگشت شما از پارالمپیک مسئولان به فرودگاه نیامدند، دلخور شدی؟

راستش را بخواهید نه دلخور نشدم. برای من حضور مردم از همه چیز مهم‌تر بود که خدا را شکر آمدند و ما را تنها نگذاشتند. من دوست ندارم از کسی گله کنم چون این مدال را به‌ خاطر مردم کشورم گرفتم و همین که آنها آمدند و از من قدردانی کردند، برایم اهمیت و ارزش زیادی داشت.

قبول داری که مسئولان باید ارزش بیشتری برای ورزشکاران پارالمپیکی قایل شوند؟

من برای خودم خواسته و توقعی ندارم اما از مسئولان می‌خواهم امکانات بیشتری برای ورزشکاران اختصاص بدهند تا آنها دغدغه نداشته باشند. باید حمایت‌ها از همه رشته‌ها و ورزشکاران برابر باشد. ما باید بابت آینده‌مان خیال راحتی داشته باشیم و بدون دغدغه تمرین کنیم.

درباره فوت مرحوم گلبارنژاد هم صحبت کن. ظاهرا وی مربی خودت بوده است.

خیلی از این اتفاق ناراحت شدم و واقعا تحت‌تأثیر قرار گرفتم. این اتفاق خیلی دردناک بود، چون ایشان به‌رغم تمام سختی‌ها و مشکلات دست از تلاش برنمی‌داشت و ورزش قهرمانی را ادامه می‌داد. چند ‌سال هم مربی من بود و خاطرات خوبی از ایشان دارم که الان برایم دردناک شده‌اند. وقتی که در ریو بودیم، هم در یک طبقه کنار هم حضور داشتیم و خیلی همدیگر را می‌دیدیم. وقتی خبر فوت ایشان را شنیدم، خیلی ناراحت شدم و اصلا برایم قابل باور نبود. واقعا جامعه ورزش ایران یکی از قهرمانان ارزشمند خود را از دست داد.

صحبت پایانی؟

می‌خواهم درپایان حرف‌هایم از مردم تشکر کنم. از آنها ممنونم که همیشه به من لطف داشته‌اند و نشان می‌دهند که دوستم دارند. فکر می‌کنم برای یک ورزشکار مردمی بودن مهم‌تر از کسب مدال و قهرمانی است. اگر الان سیامند رحمان را همه می‌شناسند، از لطف و محبت مردم است و من همه چیزم را مدیون آنها هستم. همیشه آرزویم این است که دل مردم را شاد کنم و باعث خوشحالی آنها شوم. دوست دارم باز هم بتوانم به افتخارآفرینی برای مردم ادامه دهم و رکوردهای بیشتری را بزنم. امیدوارم خدا هم در این راه کمکم کند تا همیشه پیش مردم کشورم و همشهریانم سربلند باشم.