تازه وارد شرقی در مصاف با ژرمن‌های با سابقه

هفته نامه خودرو امروز: در دنیای پیچیده و مدرن امروزی، هیچ چیز قطعی نیست و همه چیز در معرض تغییر ناگهانی قرار دارد. برای دهه های متوالی، سدان های چهاردر منطقی ترین گزینه برای خرید به شمار می رفتند. با ورود کراس اوورها رقابت بالا گرفت و حالا سدان ها در تلاش هستند که دوباره جایگاه خود را به دست آورند. با این تفاوت که اکنون آنها تکنولوژی و طراحی اغواکننده کوپه های اسپرت را با راحتی و کاربردی بودن اتومبیل های شهری ترکیب کرده اند.

سدان های شرکت کننده در مقایسه امروز، آئودی A۵ اسپرت بک و ب ام و ۴۳۰i xDrive هستند و کیا استنیگر ۲.۰T AWD نیز برای اثبات توانایی های خود به عنوان یک تازه وارد به این جمع پیوسته است. آدودی و ب ام و با تکیه بر اصالت و پیشینه خود جلودار هستند. آنها هویت ریشه دار نام های تجاری خود را دچار اصلاح و دگرگونی کرده اند. کیا یک مهمان جدید و ناخوانده در این قلمرو حساس است و استینگر می تواند برگ برنده آن باشد.

آئودی Sportback

ما در اینجا با 3 سدان سایز متوسط مجهز به پیشرانه طولی 4 سیلندر توربوشارژر با خروجی نزدیک به 250 اسب بخار مواجه هستیم که آن را از طریق گیربکس های اتوماتیک حداقل 7 سرعته به هر چهار چرخ منتقل می کنند. این بلوک های 4 سیلندر توربو، موتورهای پایه این 3 مدل هستند و S5 اسپرت بک، 440i گرن کوپه و استینگر GT هر سه مجهز به نیروگاه های 6 سیلندر توربوشارژرل با توانایی تولید بیش از 300 اسب بخار هستند ولی این شور و هیجان همینجا به پایان می رسد زیرا در حال حاضر برنامه ای برای تولید هیچ یک از مدل های RS5 اسپرت بک، M4 گرن کوپه یا استینگر مجهز به پیشرانه 8 سیلندر در نظر گرفته نشده است.

جایگاه سوم مشترک:

۲۰۱۸ KIA Stinger ۲.۰T AWD

نقاط قوت: بدنه عضلانی، کابین جادار و قیمت مناسب
نقاط ضعف: در حد انتظار چابک ظاهر نمی شود. دید راننده به اطراف بسیار محدود است، ابعاد بزرگ آن کیفیت سواری را تحت تاثیر قرار می دهد.
رأی نهایی: قدمی کوچک و در عین حال جهشی بزرگ برای کیا

کیا استینگر، خشمگین ترین چهره را در این میان داراست و با بدنه عضلانی خود بسیار جنگجو به نظر می رسد. استینگر همانند یک مبارز تازه کار ولی با استعداد است که در ازای مبلغ کم پرداختی، بسیار فراتر از انتظار ظاهر می شود. استینگر بزرگ ترین اتومبیل حاضر در این جمع است.

فاصله محوری ۲۹۰ سانتیمتری آن ۸ سانتیمتر از آئودی و ۹ سانتیمتر از ب ام و بیشتر است. همچنین طول و عرض کلی آن بیشتر است و لاستیک های پهن تری نیز دارد. وزن خالص آن ۵۷ کیلوگرم بیشتر از آئودی است ولی در کمال تعجب ۳ کیلوگرم از ب ام و سبک تر است. در ساختار کلی، فنربندی استینگر با سیستم strut در جلو و چندمیله ای در عقب شباهت زیادی به ب ام و دارد. سیستم فرمان برقی رک اند پینیون نسبت به ب ام و ارتباط بیشتری با راننده برقرار می کند؛ ولی تایرهای بریجستون ۲۲۵/۴۵R-۱۸ چهار فصل آن قابلیت مانور کمتری از نمونه های تابستانی استفاده شده در آئودی دارند و همین سبب شده است تا استینگر نسبت به آن در داخل پیچ ها تا حدودی دچار کم فرمانی شود.

این نکته عملکرد استینگر را در آزمایش اسلالوم نیز تحت تاثیر قرار داد؛ جایی که با سرعت 70 کیلومتر بر ساعت یک کیلومتر بر ساعت عقب تر از آئودی و با اختلاف ناچیزی از ب ام و سریع تر است. در حالی که سواری آن بسیار راحت است و به خوبی از پس ناهمواری های مسیر بر می آید، صدای ناخوشایند تایرهای آن ممکن است در دراز مدت آزار دهنده باشد.پیشرانه مشترک با اپتیما SX، خروجی 255 اسب بخار به همراه گشتاور 352 نیوتن متری در فاصله میان 1400 تا 4500 دور بر دقیقه را در اختیار راننده قرار می دهد.

گیربکس 8 سرعته اتوماتیک آن عملکرد ناامید کننده ای دارد. در تعویض 5 دنده نخست از پشت فرمان ناهماهنگی وجود دارد، ولی 3 دنده نهایی آن برای رانندگی در سرعت های بالا ایده آل هستند. زمان صفر تا 96 کیلومتر بر ساعت 6.1 ثانیه ای آن در مقایسه با 2 شرکت کننده دیگر، کندترین است و بیشتر نشان از ضعف گیربکس در انتقال قدرت دارد تا کمبود آن!

خلق و خوی عضلانی بدنه در شکل گیری بخش های مختلف، طراحی داخلی نیز نقش مهمی ایفا کرده است: شیفتر تعویض دنده ای و دریچه های سه تایی سیستم تهویه قرار گرفته روی داشبوردی که شباهت زیادی به ماستنگ 1969 دارد. همچنین درست مانند مک وان 69 با کمبود دید عقب به علت شیب تند صندوق عقب روبرو هستیم. صندلی های جلو همانند رقبای آلمانی بدن را به خوبی در بر نمی گیرند ولی ردیف عقب آن جادارترین در گروه است و فضای صندوق عقب آن نیز نسبت به 2 خودروی دیگر برتری دارد. با این حال، عدم تجهیز آن به درب صندوق برقی کمی تعجب آور است.

استینگر تنها شرکت کننده ای است که از سیستم مولتی مدیا با نمایشگر لمسی ۷ اینچی بهره می برد که دسترسی به آن کمی دشوار است. هوندا و ولوو سیستم های بهتری را به بازار عرضه کرده اند ولی کار با تجهیزات استینگر بسیار آسان تر از ب ام و است، اگرچه شاید به همان اندازه پیچیده نباشد. تلاش کیا برای عرضه چنین محصولی تحسین برانگیز است. طراحی بدنه آن بیش از اندازه پیچیده و شلوغ است. موضوعی که روی کابین آن نیز تاثیر گذاشته است. استینگر هنوز هم نسبت به ۲ رقیب دیگر در جایگاه پایین تری قرار دارد. با این حال برچسب قیمتی آن تنها ۳۷۰۰۰ دلار است که ۱۴۰۵ دلار کمتر از آئودی و ۱۶۸۸۵ دلار کمتر از ب ام و برای تان تمام خواهد شد که چیزی در حدود ۲۵ درصد ارزان تر از ۲ رقیب دیگر است.

جایگاه دوم مشترک:

۲۰۱۸ BMW ۴۳۰i xDrive Gran Coupe

نقاط قوت: پیشرانه فوق العاده، کابین راحت، دارا بودن ویژگی های منحصر به فردی که یک ب ام و را متمایز می کند.
نقاط ضعف: فرمان غیرقابل سنجش، عدم چسبندگی کافی در پیچ ها، نام طولانی و کسل کننده
رأی نهایی: به جای تلاش برای دستیابی به اهداف بزرگ، تنها بخشی از نیاز بازار را تامین می کند.

ب ام و هنوز هم المان های جذاب خود را حفظ کرده است. تجهیزات داخلی با پس زمینه نارنجی رنگ خود می درخشند، دکمه ها و کلیدها با نهایت دقت عمل می کند و صدای اگزوز آن شنونده را به وجد می آورد. همه چیز همانطور است که از یک ب ام و انتظار می رود؛ قابل اطمینان و خودمانی! کابین یک ب ام و جدید نیز با دیگر خودروهای هم رده خود تفاوت بسیاری دارد و ۴۳۰ xDrive گرن کوپه به خوبی نشان دهنده همین مسئله است.

ب ام و علیرغم شناخت خوب از بازار و عرضه مدل های مختلف، در تمامی رده ها برخی ویژگی های مثبت خود را از دست داده است. فلسفه نام گذاری مدل ها پیچیده و مبهم شده است، وزن آنها افزایش یافته است، کیم های رانندگی اصیل در آنها کمرنگ شده و فرمان پذیری نیز کاهش یافته است. با حس اطمینان، سبکی و واکنش های سریع به فرامین راننده، فرمان ب ام و آنقدرها هم بد و خسته کننده نیست. فرمان در مواقعی که پای خود را روی پدال گاز می فشارید حس بسیار خوبی را منتقل می کند، ولی چرا تمام ب ام و ها نمی توانند مانند M۲ در هر شرایطی خوب عمل کنند؟

جدای از دارا بودن کوتاه ترین فاصله محوری و بدنه ای که 9 سانتیمتر از آئودی کوتاه تر است، 430i با تایرهای پیرلی 225/45R-18 Pirelli Cinturato P7 و وزن خالص 1747 کیلوگرمی خود، اتومبیل بسیار سنگین تری به شمار می رود. خوشبختانه موتور 4 سیلندر توربو ب ام و عملکردی بسیار مشابه با یک نمونه 6 سیلندر خطی به نمایش می گذارد. این موتور با خروجی 248 اسب بخار که 4 اسب از آئودی و 7 اسب از کیا کمتر دارد، گشتاور سخاوتمندانه 349 نیوتن متر را در محدوده 1450 تا 4800 دور بر دقیقه در اختیار راننده می گذارد.

این گستردگی گشتاور موجب ایجاد شیطنت های خیره کننده ای در عملکرد آن می شود، به طوری که اگر راننده در داخل هر پیچ دنده نامناسبی را از میان آلبوم دنده های آن انتخاب کند، موتور باز هم کشش کافی برای خارج شدن از پیچ را دارد. 6 دنده ابتدایی آن با ضرایب بسیار کوتاه قابلیت تعویض سریع از پشت فرمان را دارا هستند. دنده های هفتم و هشتم به عنوان حالت اوور درایو دنده ششم (ضریب 100:1) عمل می کند. در حالت اتوماتیک، تعویض دنده ها تقریبا احساس نمی شوند و به نظر از کشش موتور کاسته نمی شوند.

به لطف گشتاور قابل توجه و گیربکس این عیب و نقص، ۴۳۰i با چشم پوشی از وزن زیادش، فراتر از حد انتظار ظاهر می شود. دستیابی به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت تنها در ۵.۷ ثانیه امکان پذیر است و زمان یک چهارم مایل آن نیز در کمتر از ۱۴.۳ ثانیه با بیشینه سرعت ۱۵۷ کیلومتر بر ساعت ثبت می شود. ب ام و همواره این ماشین را یک کوپه خطاب می کند، ولی از میان ۳ اتومبیل حاضر، ۴۳۰i با دارا بودن بالاترین ارتفاع و میزان دید راننده به اطراف بیشترین شباهت را به یک سدان دارد. در انتهای بررسی ثابت شد که هیچ چیز در ب ام و ۴۳۰i xDrive گرن کوپه وجود دارد که با کاهش وزن بهتر شود.

جایگاه نخست

AUDI AS SPORTBACK

نقاط قوت: هندلینگ بی نظیر، پیشرانه بی نظیر، گیربکس بی نظیر، ترمزهای فوق العاده و طراحی بسیار زیبا
نقاط ضعف: فضای داخلی محدود، لاستیک های آن به طور ناعادلانه ای بهتر هستند.
رأی نهایی: مهندسی هوشمندانه همواره یک هنر است.

آئودی Sportback با کمترین وزن، بیشترین میزان گشتاور، بزرگ ترین ترمزها و پهن ترین مجموعه تایرها، سریع ترین شرکت کننده این مقایسه است؛ هندلینگ آن از سایرین بهتر است و شتاب جانبی ۰.۹۳ جی را تحمل می کند. همچنین در کوتاه ترین فاصله به توقف کامل می رسد و مصرف سوخت ایده آل تری دارد.

آئودی برخلاف درخواست ما برای تایرهای چهار فصل با تایرهای تابستانی در این تست حاضر شد. این یک مزیت است ولی نه به اندازه ای که در تعریف عملکرد کلی آن تاثیرگذار باشد. بدنه اغوا کننده مانند یک تندیس A۵ به زیبایی بر روی شاسی آن حکاکی شده است؛ طول آن از ب ام و بیشتر و ارتفاعش نیز کمتر است و ابعاد جمع و جورتری نسبت به کیا دارد. بهای پرداختی برای این استایل نیز یک کابین نسبتا تنگ است که در ردیف عقب با کمبود فضای سر مواجه است.

به جای آن می توانید با نشستن روی صندلی های جلو با مدرن ترین داشبورد میان 3 خودرو مواجه شوید که با برخورداری از سیستم مولتی مدیا 12.3 اینچی قادر است با کیفیت ترین تصاویر را به نمایش بگذارد. صفحه مرکزی 7 اینچی آن توسط یک موس گردان و تاچ پد قرار گرفته در قسمت بالایی کنترل می شود. این کابین همچنین مجهز به سیستم های ارتباطی اندروید و اپل است، گرچه با تجهیز به مانیتور لمسی کار با آن بسیار لذتبخش تر می شود.

ارتباط غربیلک فرمان با تایرهای پیرلی 245/40R-18 Cinturato P7تمامی اطلاعات سطح جاده را به راننده انتقال می دهد. عملکرد مکانیکی این مجموعه با استفاده از گیربکس اتوماتیک هفت سرعته دو کلاچه از این هم بهتر می شود. واکنش گیربکس به تعویض از پشت فرمان بسیار دقیق است و دنده های معکوس با ظرافت درگیر می شود. این گیربکس تمامی گشتاور 370 نیوتن متری پیشرانه را در محدوده 1600 تا 4500 دور بر دقیقه ای موتور مورد استفاده قرار می دهد. آئودی نه تنها با شتاب بیشتری نسبت به دو رقیب وارد پیچ ها می شود، بلکه با لذت و تسلط بسیار بیشتری نیز از آنها خارج می شود.

پیشرانه توربوشارژر ۲.۰ لیتری آن، از بهترین ساخته های فولکس واگن است. با بهترین نسبت وزن به اسب بخار، A۵ در زمان کمتر از ۵.۱ ثانیه از حالت سکون به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می رسد و تنها در ۱۳.۷ ثانیه از مرز ۴۰۰ متر نیز عبور می کند. این تنها اتومبیل گروه بود که به محدوده زمانی ۱۳ ثانیه رسید. تنها نکته منفی در مورد این پیشرانه، جنس فولادی بلوک آن است که موجب افزایش وزن دماغه می شود. A۵ خودرویی ظریف زیبا و باشکوه و بهترین کوپه چهار در متوسط بازار است.

برای بزرگنمایی تصویر روی آن کلیک کنید