شورلت کوروت، آمریکایی دوست داشتنی

مجله تخت گاز: کوروت یکی از پرآوازه ترین نام‌ها در دنیای خودروهای اسپرت است که با بیش از نیم قرن تجربه، امروزه به جایگاهی رسیده است که می‌تواند از پس بزرگانی نظیر فراری و پورشه برآید. اولین نسل از کوروت در سال 1953 توسط هارلی اِرل طراحی شد و مایرون اسکات تصمیم گرفت تا نام یک ناو جنگی کوچک و مانورپذیر را برای آن برگزیند.

حاصل این تلاش، سوپراسپرتی از آب درآمد که پس از پشت سر گذاشتن 6 نسل، امروزه در هفتمین نسل خود به سر می‌برد و تا به امروز بیش از 1.5 میلیون دستگاه از آن به تولید انبوه رسیده است. بیایید همراه باهم مروری بر تاریخچه و سیر تکاملی این سوپراسپرت آمریکایی داشته باشیم.


نسل اول (۱۹۵۳-۱۹۶۲)

در اواخر سال ۱۹۵۳ میلادی، شورلت اولین نسل از اولین اتومبیل اسپرت خود را معرفی کرد. شورلت پس از رونمایی از مدل کانسپت کوروت، تصور می‌کرد که تقاضا برای خرید بسیار بالا باشد اما واقعیت بر خلاف تصور شورلت رخ داد. در سال ۱۹۵۱، کمپانی Nash Motors، فروش اتومبیل اسپرت دو نفره گران‌قیمتی را آغاز کرد که نَش هیلی نام داشت و در این پروژه با طراحی ایتالیایی پینین‌فارینا و مهندس انگلیسی دونالد هیلی همکاری کرد. هارلی اِرل توانست جنرال موتورز را متقاعد کند که آنها به یک اتومبیل اسپرت با قیمت مناسب در طیف تولیداتشان نیاز دارند. حاصل این پروژه، تولد پروتوتایپ کوروت بود که با کد EX-۱۲۲ شناخته می‌شد.


نسل اول کوروت برای دو سال دست نخورده باقی ماند و در سال ۱۹۵۶، دستخوش تغییراتی اندک شد. بزرگ‌ترین تغییرات در سال ۱۹۵۸ بر روی آن اعمال شد که چراغ‌های دوار جلو، جای خود را به دو دوگانه دوار داد و کاپوت آن نیز کشیده‌تر شد. در سال ۱۹۵۹، تنها تغییر بدنه، کاهش تزیینات کرومی ‌بود. در سال ۱۹۶۱، قسمت عقب آن به کل تغییر کرد و چهار چراغ دوار عقب کوروت در این سال برای این مدل استفاده شد که تا به امروز، یکی از مشخصه‌های این نام جاودانه بوده است. سال ۱۹۶۲، آخرین سالی بود که کوروت با شیشه جلو یکپارچه که به طرفین نیز کشیده شده بود، اکسل عقب خشک، و بدنه کانورتیبل عرضه شد. مجموعأ تعداد ۶۹ هزار و ۱۵ دستگاه از نسل اول کوروت تولید شد.

نسل دوم (۱۹۶۳-۱۹۶۷)

نسل دوم کوروت، عمدتأ با نام استینگ‌رِی شناخته می‌شود. استینگ‌رِی توسط لاری شینودا با الهام از کانسپت نسل قبلی یعنی Q کوروت طراحی شد.C۲ عمر کوتاهی داشت زیرا که تولید آن ۴ سال بیشتر دوام نیاورد. کوروت‌های تولید شده در سال ۱۹۶۳، تنها مدل‌هایی از این نسل بودند که از شیشه دو تکه در عقب بهره می‌بردند. نسل دوم کوروت، دارای سیستم تعلیق مستقل برای عقب، دریچه‌های هوا غیر کاربردی روی کاپوت، و چراغ‌های مخفی جلو بودند.


در سال ۱۹۶۵، ترمزهای دیسکی برای هر چهار چرخ و یک موتور ۸ سیلندر بلوک بزرگ به حجم ۶.۵ لیتر با ۴۲۵ اسب بخار به عنوان آپشن برای استینگ‌ری معرفی شد. همچنین آپشنی برای نصب خروجی‌های اگزوز در کنار بدنه وجود داشت که حیات این آپشن تا سال ۱۹۶۷ ادامه پیدا کرد. قیمت این موتور به عنوان آپشن، ۲۹۲.۷ دلار بود در حالیکه موتور تزریقی ۵.۳ لیتری، ۵۳۸ دلار قیمت داشت. کمتر کسی قانع می‌شد تا ۲۴۵ دلار بیشتر را برای ۵۰ اسب بخار کمتر بپردازد! یکی دیگر از آپشن‌های منحصر به فرد این نسل از کوروت، پکیج مسابقه ای Z۰۶ بود که سیستم تعلیق خشک‌تر و ترمزهای بزرگ‌تر را با خود به همراه داشت.

تنها ۲۰۰ کوپه و یک کانورتیبل در سال ۱۹۶۳ به این پکیج مجهز شد. سال ۱۹۶۷، آخرین سال حیات C۲ بود که تولیدات این سال دارای دریچه‌های هوا با طراحی جدید، تزیینات کمتر و چراغ‌های مربع شکل عقب بودند. چهار چراغ عقب آن نیز همگی قرمز بودند. در سال ۱۹۶۷، آپشن موتور L۸۸ برای C۲ در نظر گرفته شده بود که طبق آنچه اعلام شده بود می‌توانست ۵۶۰ اسب‌بخار تولید کند اما گویی قدرت واقعی آن بیش از ۴۳۰ اسب بخار نبوده است که تنها ۲۰ دستگاه کوروت با این موتور ساخته شد. دانتُو در سال ۱۹۶۲، ایده C۲ سبک وزن را ارائه کرد که منجر به طراحی کوروت گرند اسپرت شد تا بتواند با شلبی کبرا رقابت کند. در ابتدا قرار بود، یکصد دستگاه از آن ساخته شود اما نهایتأ تعداد ۵ دستگاه از آن ساخته شد.

نسل سوم (۱۹۶۸-۱۹۸۲)

نسل سوم کوروت با الهام از کانسپت Mako Shark II طراحی شده بود و تولید آن برای ۱۴ سال ادامه یافت. C۳، اولین کوپه تولید انبوه بود که از روف پنل‌های قابل برداشتن بهره می‌برد. همچنین اولین کوروتی بود که به عنوان اتومبیل سرعت مسابقات ایندیاپولیس ۵۰۰ استفاده شد.

اکثر قطعات شاسی و موتورها از نسل پیشین به عاریت گرفته شده بود اما بدنه و کابین کاملأ جدید بودند . موتور ZL۱ تمام آلومینیومی ‌به گفته شورلت می‌توانست ۵۶۰ اسب بخار تولید کند اما در حقیقت ۴۳۰ اسب بخار تولید می‌کرد و می‌توانست مسافت یک چهارم مایل را در ۱۰.۸۹ ثانیه بپیماید. در سال ۱۹۷۱ به منظور کاهش مصرف سوخت و کاهش تکان‌های موتور، ضرایب تراکم موتور کاهش داده شد که باعث کاستن از قدرت موتور شد.


بنابراین، قدرت موتور پایه از ۳۰۰ اسب‌بخار به ۲۷۰ اسب بخار و قدرت موتور LS۶ از ۴۵۰ به ۴۲۵ اسب بخار تقلیل یافت. در سال ۱۹۷۲، موتور کوروت به‌دلیل تطابق با قوانین آلایندگی مجددأ دستخوش تغییراتی شد که باعث شد تا اینبار قدرت تولیدی موتور مدل پایه از ۲۷۰ اسب بخار به ۲۰۰ اسب‌بخار برسد. سه سال بعد بازهم کوروت با کاهش قدرت مواجه شد و قدرت موتور مدل پایه به ۱۶۵ اسب‌بخار رسید ضمن اینکه موتور LS۶ از لیست موتورهای آن حذف شد. سال ۱۹۷۵، آخرین سالی بود که کوروت کانورتیبل به تولید رسید و تا ۱۱ سال بعد، جای خالی آن احساس می‌شد.

در سال ۱۹۷۶، کف فایبر گلاس C۳ با جنس استیل تعویض شد تا تحمل حرارت حاصل از مبدل کاتالیزوری را داشته باشد. سال بعد، آخرین سالی بود که سقف تونلی با شیشه عقب عمودی برای کوروت استفاده شد ضمن اینکه صندلی‌های چرمی ‌به‌صورت استاندارد برای آن در نظر گرفته شده بود و رنگ مشکی بدنه پس از شش سال غیبت به طیف رنگ‌های کوروت بازگشت.سال ۱۹۷۸، سالی بود که شورلت با مدل Anniversary Edition و اتومبیل سرعت ایندی ۵۰۰، بیست و پنجمین سالگرد تولید کوروت را جشن گرفت.

نسل چهارم (۱۹۸۳-۱۹۹۶)

قرار بود که C۴، در سال ۱۹۸۳ وارد خط تولید شود اما به دلیل مشکلات در کیفیت و قطعات، تنها ۴۳ دستگاه از آن در این سال تولید شد. موتور پایه LS۸ آن به حجم ۵.۷ لیتر می‌توانست ۵ اسب بخار بیش از نسل پیش تولید کند. کالیپرهای ترمزهای آن و همچنین سیستم تعلیق، به منظور کاهش وزن از آلومینیوم ساخته شدند.


سقف تارگا یک تکه آن، فاقد محافظ مرکزی بود. داشبورد الکترونیکی جدید همراه با نمایشگرهای دیجیتالی کریستال مایع در پشت فرمان، بصورت استاندارد عرضه شد. در ابتدای سال ۱۹۸۵، موتور L۹۸ با مکانیزم تزریق سوخت اصلاح شده با ۲۳۰ اسب بخار قدرت، به عنوان موتور استاندارد انتخاب شد. از سپتامبر ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۸، کوروت با سیستم انتقال قدرت ۳+۴ طراحی شده توسط داگ نَش تجهیز شد تا بتواند استانداردهای آلایندگی ایالات متحده را پوشش دهد.

در سال ۱۹۹۲، موتور ۳۰۰ اسب بخاری برای آن معرفی شد که افزایش قدرت ۵۰ اسبی را نسبت به موتور L۹۸ داشت. سال ۱۹۹۳، به مناسبت چهلمین سال تولید کوروت، یک Anniversary Edition دیگر با رنگ مخصوص قرمز یاقوتی تولید شد که همگی آنها دارای صندلی‌هایی با دوخت متفاوت و پلاک سالگرد چهلم بودند.

همچنین C۴، اولین اتومبیل جنرال موتورز بود که به سیستم ورود به کابین بدون کلید تجهیز شده بود. سال ۱۹۹۵، تولید ZR۱ پس از ۶۹۳۹ دستگاه پایان یافت و سال ۱۹۹۶ هم، کوروت گرنداسپرت، آخرین صفحه از نسل چهارم این نام را رقم زد. از این مدل که به موتور ۸ سیلندر ۳۳۰ اسب‌بخاری تجهیز شده بود هزار دستگاه تولید شد که ۸۱۰ دستگاه کوپه و مابقی کانورتیبل بودند.

قوی‌ترین موتور نسل چهارم کوروت ۴۰۵ اسب بخار قدرت داشت و این درحالی است که قوی‌ترین موتور نسل پیشین، می‌توانست ۴۳۰ اسب بخار تولید کند. مجموعأ ۳۶۶ هزار و ۲۲۷ دستگاه از آن به تولید رسید که بالاترین آمار تولید با بیش از ۵۱ هزار دستگاه مربوط به سال ۱۹۸۴ بود.

نسل پنجم (۱۹۹۷-۲۰۰۴)

شورلت برای تولید این نسل از کوروت، کوپه‌های اسپرتی نظیر نیسان ۳۰۰ZX و مزدا RX-۷ را از نظر ظاهری و کیفیت، الگو قرار داد زیرا در بررسی‌های نسل چهارم، این کوپه آمریکایی با رقبای نام برده ژاپنی مقایسه شده بود. C۵ حداکثر سرعتی معادل ۲۹۱ کیلومتر بر ساعت داشت که این امر به لطف طراحی سیال‌تر بدنه و ساختار خشک تر آن میسر شده بود.


جنرال موتورز، موتور جدید بلوک کوچک ۸ سیلندر خود را برای C۵ معرفی کرد. این موتور تمام آلومینیومی‌ ۳۴۵ اسب بخار تولید می‌کرد که قدرت آن از سال ۲۰۰۱ به ۳۵۰ اسب بخار افزایش یافت.

مدل کانورتیبلC۵ در سال ۱۹۹۸ عرضه شد و پس از آن سقف یک تکه غیر پارچه‌ای جایگزین آن شد. نسخه Z۰۶ از نسل پنج کوروت به عنوان قوی ترین کوروت این نسل معرفی شد و به‌جای استفاده از موتور ZR۱ نسل چهارم از موتور LS۶، به قدرت ۳۸۵ اسب بخار بهره می‌برد. استفاده از سقف صلب به‌جای سقف پارچه ای برای Z۰۶ باعث شد که هندلینگ بهتر و پیچش بدنه کمتری داشته باشد.

استفاده از سیستم اگزوز تیتانیومی‌ و کاپوت فیبرکربن برای مدل ۲۰۰۴، باعث کاهش وزن و بهبود عملکرد کوروت شد. موتور LS۶ آن برای سال ۲۰۰۲ تا پایان حیات این نسل، ۴۰۵ اسب بخار تولید می‌کرد که اگرچه این میزان با نیروی موتور ZR۱ نسل پیشین یکسان بود اما به دلیل کاهش وزن و افزایش سختی بدنه، عملکردی فراتر از آن داشت. مجموعأ تعداد ۲۴۸ هزار و ۷۱۵ دستگاه از آن تولید شد که آمار سالیانه ۳۱ هزار تا ۳۶ هزار دستگاه از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۴، نشان از ثبات فروش و پرطرفدار بودن این محصول است.

نسل ششم (۲۰۰۵-۲۰۱۳)

نسل جدید کوروت آرایش موتور جلو و سیستم انتقال قدرت در عقب را از نسل پیشین به عاریت گرفت اما سایر قسمت‌ها کاملأ جدید بودند و برای اولین بار از سال ۱۹۶۲، چراغ‌های جلو عریان به کوروت بازگشت. اگرچه فاصله محورهای آن از C۵ بیشتر بود، طول و عرض کمتری از نسل پیشین داشت تا بتواند خریداران اروپایی را به خود جذب کند. موتور ۸ سیلندر ۶ لیتری LS۲، می‌توانست ۴۰۰ اسب بخار و ۵۷۵ نیوتن‌متر گشتاور تولید کند که می‌توانست به حداکثر سرعت ۳۱۰ کیلومتر بر ساعت برسد.

کوروت جدید مثل نسل پیشین بدلیل ضریب آیرودینامیک خوب و وزن پایین توانست به مصرف سوخت خوبی دست پیدا کند. نسخه Z۰۶ نسل ششم، در سال ۲۰۰۵ راهی بازار شد. این نسخه از موتور ۷ لیتری بلوک کوچک بهره می‌برد که LS۷ بزرگترین موتور بلوک کوچکی بود که توسط جنرال موتورز معرفی شد. قدرت این موتور، ۵۰۵ اسب بخار بود و می‌توانست در ۳.۸ ثانیه به سرعت یکصد کیلومتر بر ساعت برسد و تا ۳۱۹ کیلومتر بر ساعت سرعت بگیرد.


برای سال ۲۰۰۸، حجم موتور آن ۰.۲ لیتر افزایش پیدا کرد که باعث شد نیروی موتور به ۴۳۰ اسب بخار برسد و شتاب اولیه ۴ ثانیه ای را برای آن به ارمغان آورد که سریعتر از هر کوروت دیگری در طول تاریخ بود.

در سال ۲۰۰۷، تولید ZR۱ رسمأ توسط جنرال موتورز اعلام شد که توانسته بود با موتور جدید LS۹، به هدف یکصد اسب بخار به ازای هر لیتر از موتور برسد. این موتور ۶.۲ لیتری به یاری سوپرشارژر Eaton، می‌توانست ۶۳۸ اسب بخار قدرت و ۸۱۹ نیوتن‌متر گشتاور تولید کند که حداکثر سرعت ۳۳۰ کیلومتر بر ساعت را برای آن به ارمغان آورده بود.

نام گرنداسپرت در سال ۲۰۱۰ به کوروت بازگشت. این نسخه در واقع همان Z۰۶ با موتور LS۳ بود که به‌جای فریم آلومینیوم از فریم استیل بهره می‌برد و بسیاری از قطعات بدنه، کابین و موتور گرند اسپرت از همان Z۰۶ به عاریت گرفته شده بود. در همین سال، سیستم Launch کنترل برای تمامی‌نسخه‌های C۶ معرفی شد که شتاب صفر تا صد زیر ۴ ثانیه را برای آن فراهم ساخت.

نسل هفتم (۲۰۱۴- )

به گزارش نشریه موتور ترند، مهندسین شورلت از سال ۲۰۰۷، مشغول کار روی C۷ بوده‌اند. نسل جدید کوروت در تاریخ ۱۳ ژآنویه ۲۰۱۳ رونمایی شد و در اصل قرار بود که در سال ۲۰۱۱ معرفی شود اما تحویل به مشتری در پاییز امسال آغاز خواهد شد. آرایش موتوروسط و موتور عقب برای کوروت جدید در نظر گرفته شده بود اما آرایش سنتی موتور جلو و محور عقب به دلیل کاهش هزینه تولید و کوچکتر بودن موتور، ترجیح داده شد.

بازاریابان شورلت کوروت، اذعان دارند با توجه به تحقیقات انجام شده، قشر عمده خریداران کوروت را افراد مسن تشکیل می‌دهند چراکه نسل‌های اولیه این سوپراسپرت، خاطرات خوشی را در دوران کودکی شان به‌جای گذاشته است.


تحقیقات حاکی از آن هستند که تا تاریخ اوکتبر سال ۲۰۱۲، حدودأ ۴۶ درصد از خریداران کوروت را افراد ۵۵ سال و بالاتر تشکیل می‌دادند درحالی‌که این رقم برای آئودی R۸، ۲۲ درصد و برای پورشه ۹۱۱، ۳۰ درصد است. جان فیتزپاتریک؛ مدیر بازاریابی شورلت می‌گوید که هیچ‌کس دوست ندارد در حال راندن اتومبیل پیرمردها دیده شود، اما همه دوست دارند که در حال راندن اتومبیل جوانان دیده شوند. بنابراین، طراحان کوروت C۷، با در نظر گرفتن این امر، طراحی را پیش بردند.

موفقیت نسل هفتم کوروت برای شورلت حیاتی بود چراکه طبق گزارشات، حدود ۱۰ هزار دلار، سود خالص حاصل از فروش هر دستگاه C۷ است. با در نظر گرفتن اینکه سود جنرال موتور از سود نمایندگی‌های فروش مجزاست، فروش موفقیت آمیز کوروت جدید، با سودآوری کلانی برای جنرال موتورز همراه بوده است. اما آیا نزدیک به ۵ سال تلاش برای توسعه نسل هفتم از قدیمی‌ترین سوپراسپرت آمریکایی، موفقیت‌آمیز بوده است و جنرال موتورز توانسته به هدف خود برسد یا خیر.