چه می‌شد اگر میلیون‌ها سال عمر می‌کردیم

برترین‌ها - محمد کاملان: انسان‌ها زندگی را دوست می‌دارند و مرگ را دشمن. به همین دلیل همیشه برای یکدیگر آرزوی طول عمر می‌کنیم. به رغم تمامی این آرزوها، عمر انسان پس از چندین دهه به پایان می‌رسد. با این حال اگر بر فرض محال عمر چندین دهه‌ای انسان به چندین میلیون سال افزایش پیدا می‌کرد، در کنار ایجاد موقعیت‌های متفاوت، عواقبی هم به دنبال داشت. از آنجایی که آرزو عیب نیست، در این مطلب با هم فرض می‌کنیم انسان‌ها میلیون‌ها سال عمر داشتند. سپس جوانب مختلف عمر میلیونی انسان را بررسی می‌کنیم تا ببینیم چه میشد اگر میلیون‌ها سال عمر می‌کردیم؟

شواهدی از عمر میلیونی باکتری‌ها

دانشمندان اخیراً نوعی باکتری در اعماق اقیانوس پیدا کرده‌اند که صد‌ها میلیون سال عمر دارد. این باکتری به رغم عمر میلیونی، هنوز زنده است. عمر طولانی این باکتری باعث می‌شود تا به این فکر بیفتیم که انسان‌ها اگر چنین عمری داشتند، زندگی رنگ‌و‌بویی متفاوت پیدا می‌کرد. می‌توان پیش‌بینی کرد که عمر میلیونی انسان‌ها، ۲ اتفاق جالب را به دنبال داشته باشد. اول اینکه مفهوم شمعِ روی کیک تولد تغییر پیدا می‌کرد. بعید می‌دانیم کیکی ساخته شود که بتوان روی آن میلیون‌ها شمع تولد روشن کرد. چه بسا که انسان‌ها هر شمع را نمادی برای یک میلیون سال عمر در نظر بگیرند.

از شوخی که بگذریم، واقعیت عمر میلیونی انسان‌ها جوانب جدی هم دارد. نسل‌های گذشته بر این باور بودند که انسان نمی‌تواند مرگ طبیعی را به تاخیر بیندازد. با این حال به لطف دستاورد‌های پزشکی، مرگ‌و‌میر کمتری را نسبت به نسل‌های قبل شاهد هستیم. از آنجایی که در آینده نیز فناوری با سرعت بیشتری پیشرفت می‌کند، امید می‌رود که بازه زمانی زندگی انسان‌ها افزایش بیشتری داشته باشد.

عمر طولانی برای دستیابی به موفقیت‌های بیشتر

اگر عمر انسان‌ها به میلیون‌ها سال می‌رسید، هدف ها‌ی آن‌ها نیز فرق می‌کرد. انسان‌ها می‌توانستند اهداف جاه‌طلبانه‌ای تصور کنند. عمر میلیونی انسان‌ها در بهبود وضعیت کره‌زمین نیز تاثیر داشت. انسان‌هایی که عمر طولانی‌تری داشتند، بیشتر نگران مکان زندگی خود بودند.

به همین دلیل کمتر زمین را آلوده می‌کردند و مواظب پایان منابع طبیعی آن بودند. عمر طولانی انسان‌ها را خردمند‌تر می‌کرد. این انسان‌ها خطرپذیری کمتری داشتند و حاضر نبودند به خاطر هیچ‌و‌پوچ سلامت کره‌زمین و دیگر انسان‌ها را به خطر بیندازند. عمر دراز بینشی به انسان‌ها می‌داد تا بیشتر در جریان عواقب جنگ قرار بگیرند. چنین انسان‌هایی سربازان جوان را راهی میدان نبرد نمی‌کردند و علاقه‌ای به آغاز جنگ‌های خونبار نشان نمی‌دادند.

عمر طولانی جلوی خطر‌های احتمالی را نمی‌گیرد

تجربه به ما انسان‌ها ثابت کرده که عمر طولانی جلوی مرگ حتمی را نمی‌گیرد. برای نمونه می‌توان به زندگی دایناسور‌ها اشاره کرد. این موجودات عظیم‌الجثه، به رغم عمر دراز، مغز‌های بزرگ و شرایط محیطی مناسب، دوام نیاوردند و در برابر شهاب‌سنگ نتوانستند از خودشان دفاع کنند. حادثه اجتناب‌ناپذیر است و تهدید‌های بی‌شماری جان انسان را به خطر میندازد.

به همین دلیل بیمارستان‌ها پر میشد از انسان‌هایی که آسیب‌های غیرمرگباری به آن‌ها وارد شده است. اگر فردی در حادثه‌ای دچار نقص‌عضو میشد، چاره‌ای نداشت تا این نقص عضو را میلیون‌ها سال تحمل کند. به این ترتیب عمر میلیونی در کنار فایده‌هایی که دارد، به بلای جان بعضی از افراد تبدیل میشد.

افزایش جمعیت با عمر بسیار طولانی

ناگفته پیداست انسانی که میلیون‌ها سال عمر می‌کند، دوران باروری میلیونی هم دارد. به همین دلیل کره‌زمین با خطر افزایش جمعیت انسان‌ها روبه‌رو خواهد شد. در این شرایط قطعاً دولت‌ها سیاست‌هایی را برای تنظیم جمعیت اعمال خواهند کرد. حتی به رغم این سیاست‌ها، باز هم آمار جمعیت انسان‌ها در کره‌زمین سر به فلک خواهد گذاشت. این جمعیت نیاز به منابع بیشتری نسبت به انسان‌های فعلی کره‌زمین پیدا می‌کنند. با این حساب قسمتی از این جمعیت برای ادامه زندگی باید به دنبال راهی برای رسیدن به دیگر سیاره‌ها باشند. همان‌گونه که می‌دانید سال‌ها طول می‌کشد تا انسان به نقاط دوردست کهکشان برسد.

اینجاست که عمر میلیونی بشر به کمک وی می‌آید. گفته می‌شود در اطراف ستاره پروکسیما قنطورس (Proxima Centauri)، ممکن است سیاره‌هایی با شرایط طبیعی برای سکونت انسان وجود داشته باشد. پروکسیما قنطورس حدود ۴ هزار سال از زمین دورتر است.

ناگفته پیداست که عمر انسان‌های فعلی کفاف رسیدن به سیاره‌های اطراف پروکسیما قنطورس را نمی‌دهد. برای رسیدن به چنین سیاره‌هایی با سرعتی فضاپیمایی مانند سفینه نیو هُورایزِنز (New Horizons)، که یکی از جدیدترین فضاپیما‌های ناسا به حساب می‌آید، زمانی بیشتر از عمر یک انسان عادی نیاز است. اگر انسان عمری میلیونی داشته باشد، سفر به پلوتون برای وی حدود یک دهه به نظر می‌رسد. البته فضاپیمای چنین سفری نیز باید امکاناتی برای زندگی طولانی انسان‌ها فراهم کند. مسافرین این فضاپیما نیز به لحاظ ذهنی باید آماده سفری بسیار دورودراز باشند.

رسیدن به دستاورد‌های چشمگیر نجومی

افق‌های بسیار دورتری نسبت به پروکسیما قنطورس پیش روی انسان‌هایی با عمر چند صد میلیونی قرار می‌گیرد. در چنین شرایطی یک انسان در طول عمر میلیونی که دارد با دستاورد‌های بسیار مهمی در نجوم آشنا خواهد شد. انسانی با عمر میلیونی پدیده‌های نجومی بی‌شماری را به چشم می‌بیند و فرصت بیشتری برای بررسی این پدیده‌ها دارد.

در این بین سرعت پیشرفت فناوری را نیز نباید نادیده بگیریم. این سرعت در بازه زمانی چندین میلیون سال می‌تواند افق‌های مهمی از دستاورد‌های باورنکردنی را در اختیار انسان‌هایی با عمر میلیونی قرار دهد. چه بسا که این دستاورد‌ها شرایطی برای پیدا کردن بیگانه‌ها در فضا برای انسان‌ها فراهم کند.

حتی انسان‌هایی با عمر میلیونی هم در نهایت می‌میرند

انسان اگر به لطف افزایش عمر میلیونی راهی برای زندگی در دیگر سیاره‌ها پیدا کند، باز هم در نهایت منقرض می‌شود. علم ثابت کرده کائنات به همان ترتیب که در حال گسترش است، سرد می‌شود. در نهایت نیز کار تمامی ستاره‌ها به پایان می‌رسد و خاموش می‌شوند. اتفاقی که از آن صحبت می‌کنیم به این زودی‌ها رخ نمی‌دهد. بر اساس پیش‌بینی‌های نجومی، تمامی ستاره‌ها در ۱۰ تریلیون سال آینده از بین می‌روند. در آینده‌ای بسیار دور، تمامی ستا‌ره‌ها و سیاره‌ها منجمد می‌شوند. در آن زمان انرژی کائنات به پایان می‌رسد. بدون انرژی نیز هیچ راهی برای ادامه حیات باقی نمی‌ماند. به این ترتیب باید گفت حتی عمر میلیونی هم نمی‌تواند جلوی نابودی انسان را بگیرد.